Old/New Testament
Dee Psalme V
Dee 107 Psalm
1 Jäft däm Herr Gott Dank, dan Hee es Goot, dan sien Erboarme es duarhauft fa emma.
2 Lot däm Herr Gott siene Jerade soo saje; dän Hee jerat haft fonn däm Fient siene Henj;
3 un dän toop jesaumelt haft fonn dee Lenda, fomm Ooste un fomm Waste; fom Nuade un fomm Siede.
4 See waundade enne Wiltnis, enn en Wiltnis Wajch, see funge kjeena Städ wua see wone kunne;
5 hungrich un darschtich, äare Seel deed enn an feschmachte;
6 un see schrieeje no däm Herr Gott enn äa Älend; Hee rad an fonn äare Loag.
7 Un hee leid an enn dän rajchte Wajch; no ne Grootstaut wua see läwe kunne.
8 Lot dän däm Herr Gott danke fa sien Erboarme; un siene Wundasch to dee Menschen Säns.
9 Dan Hee deit dee darschtja Seel tofräd stale un felt dee hungrije Seel met Goots.
10 Soone dee em Diestra waundre un en dee Doodes Schaute, dee Jefangne sent enn Älend un Iesa –
11 Wiels see Gott siene Wead jäajenaun weare, un deede däm Aula Hejchsta sien Rot feachte,
12 Un Hee deed äa Hoat deemootje derch schwoare Oabeit; see stolpade un doa wea kjeen halpe,
13 Donn roopte see däm Herr Gott aun en äare Noot; Hee rad an ut äare Noot;
14 Hee brocht an rut fonn Dunkelheit un dän Doodes Schaute, un bruak äare Kjäde uteneen.
15 Lot dän däm Herr Gott Dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns.
16 Dan Hee haft dee Puate fonn Brons jebroake, un Hee schneet dee Iesa Stange en twei.
17 Eenje sent Noare jeworde derch äare Jäajenaun Wäaj, un Tualeide erfoare wäajen äare Sinde;
18 äare Seel deit aulet Äte hausse; un see kome dicht bie dee Doodes Puate;
19 dan schriehe see to däm Herr Gott enn äa Älend, un Hee deit an rade ut äare Noot;
20 Hee schekjt sien Wuat, un deit an heele; un Hee deit an rade fon aul äare Schluchte.
21 Lot an däm Herr Gott Dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns.
22 Un lot an dee Dankopfa opfre; un siene Woakje fetale met Freid.
23 Soone dee enn Schäp opp dän See foare driewe Jeschaft enn dee groote Wotasch; un seene dee Wundasch emm Deepet,
24 dee seene däm Herr Gott siene Woakje, un siene Wundasch enn daut Deepet.
25 Dan Hee deit räde un brinjt dee huage Wale fäa;
26 dee ne hecht gone bott dee Himmels, un gone rauf bott daut Deepet; äare Seel es feschmolte enn Beeset;
27 dee stolpre romm soo aus en Besopna, un aul äare Weisheit es oppjeschluckt;
28 dan schriehe see to däm Herr Gott enn äa Älend, un hee deit an rade ut äare Noot.
29 Hee deit dän Storm stelle soo daut dee Wale stell sent;
30 dan sent dee Froo wiels dee Stell sent, un Hee deed an no äa felangda Howe leide.
31 Lot an däm Herr Gott dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns;
32 un Am eare enn dee Mensche Fesaumlunk; un Am preise enn dee Elteste äare Sette.
33 Hee deit Wiltnis moake fonn Riefasch, un Wota Kjwale to dreaje Ead;
34 un fruchtboaret Launt to ne soltje Wiltnis, wäajen dän äa Beeset dee doa benne wone.
35 Hee moakt en Wota Puddel ut dee Wiltnis, un ut dreajet Launt moakt Hee Wota Kjwale;
36 Un Hee moakt dee Hungrije doa wone, daut see doa ne Woninj moake fa sikj selfst.
37 Un dee seihe dee Flekja Launt doa enn, un plaunte Wiengoades, un moake Frucht Arnt.
38 Hee deit an uk Säajne, soo saut dee sikj seeha femeare, un Hee erlaubd nich daut daut Fee weinje es;
39 Oba dee woare weinja un jedeemooticht derch bedrekje, Ojjlekj un Trua;
40 Hee jitt Feachtunk opp Ferschte, un moakt dän enne Wiltnis rom waundre; doa es kjeen Stich.
41 Oba Hee deit dee Oame nehecht häwe fonn äa Älend, un bestädicht dee Famieljes soo aus ne Häad.
42 Dee Opprajchta saul seene un sikj freihe; un aul daut Beeset deit daut Mul too hoole.
43 Wäaemma Weis es, lot am dise Dinje beoobachte, see selle däm Herr Gott sien Erboarme festone.
Dee 108 Psalm
En Leet oda Psalm fonn Doft
1 O Gott, mien Hoat es bestendich; ekj woa sinje, jo ekj woa Leeda sinje soogoa met miene Harlichkjeit.
2 Wakj opp, O Hoap un Jittoa, ekj woa tiedijch oppwakje;
3 Ekj woa die danke, O Herr Gott, mank dee Felkja; ekj woa to die sinje mank dee Nazione.
4 Dan dien Erboarme es Groot äwa dee Himmels; un diene Woarheit reakjt bott dee Wolkje.
5 Sie oppjehowe, O Gott, bott äwa dee Himmels; un diene Harlichkjeit hecha aus dee gaunse Ead;
6 soo daut die Leefsta mucht jerat woare; rad derjch diene rajchte Haunt un doo mie auntwuate.
7 Gott haft enn siene Heilijchkjeit jerät; ekj woa mie freihe; ekj woa Sichem ut deele; un ekj woa dän Sukkot Tol ut mäte.
8 Gilead es mient un Manasse es mient; un Efraim es daut Loaga fa mien Kopp; Juda es mien Jesats Jäwa;
9 Moab es miene Wauschkomm; ekj woa miene Schoo äwa Edom schmiete; Ekj woa äwa Filista juble.
10 Wäa woat mie enn dee beloagade Staut enenn leide? Wäa woat mie äwa Edom leide?
11 O Gott, hast du onns nich wajch jeschmäte? Un, O Gott, woascht du nich met onns gone met onnse Armeehe?
12 Jeff ons Help enn onns Älend, dan Mensche Help es nuscht.
13 Enn Gott woa wie majchtja Dinje doone, dan Hee woat onnse Fiend dol traumple.
Dee 109 Psalm
To dän Haupt Musikaunt. En Psalm fonn Doft.
1 O Gott fonn mien Preis, sie nich stell;
2 dan dee Beese äa Mul, un daut hinjalestja Mul es op jäajen mie, dee räde jäajen mie met ne Tung dee jeloage haft.
3 Un dee deede mie omrinje met Haus Wead; un streede jäajen mie oone Uasoak.
4 Enne städ fonn miene Leew sent dee miene Fiend; oba ekj sie enn Jebäd.
5 Un dee laje Beeset opp nie fa goodet; un Haus fa miene Leew.
6 Stal en beesa Maun äwa am; un lot en Fient bie siene rajchte Haunt stone;
7 wan am jerecht woat, lot am Bees rut gone, un lot sien Jebäd Sind senne;
8 Lot siene Doag weinijch senne, un lot sest wäm sien Aumt näme;
9 un lot siene Säns Weisenkjinja senne, un siene Fru ne Wätfru;
10 Un lot siene Säns emma prachre un waundre, un Äte seakje ut äa Ferinjniedet;
11 lot däm dee Jelt utliehe deit ne Schlenj laje fa aules daut sient es; un lot Framde siene Oabeit plindre.
12 Lot doa kjeena senne dee am Erboarme wiest; un kjeena dee Metleet haft met siene Weisenkjinja;
13 Lot siene Nokome auf jeschnäde senne; lot äa Nome utjelascht woare enn dee foljende Jennerazionen.
14 Lot dee Fodasch äare Gottloosichkjeit behoole senne fer däm Herr Gott; un lot siene Mutta äare Sind nich utjelascht woare.
15 Lot dee emma fer däm Herr Gott senne, soo daut Hee dän äa Jedajchnis fonn dee Ead wajch jenome woat;
16 wiels hee nich behoole deed Erboarme to habe; un deed dee Oame un derftja Fefolje; un dee met en jebroaknet Hoat ombrinje.
17 Jo, am jefoll Fluche, un daut kjeem no am; un hee haud kjeen Fejneaje enn Säajen, daut wia fa am wiet auf.
18 Hee bekjleet sikj met Fluche soo aus met en Rock, un daut kjeem enn siene Dorm enenn soo aus Wota, un soo aus Eelj enn siene Knoakes.
19 Lot daut soo to am senne aus en Rock enn woont hee sikj ennwekjelt, un fa en Gort dän hee emma aun trakjt.
20 Dit es mien Loon fonn däm Herr Gott, un fonn dän dee Beeset räden jäajen miene Seel.
21 Oba Du, O Herr Gott, dee Herr, oabeid met mie omm dien Nome haulwe; rad mie wiels dien Erboarme es goot.
22 Dan ekj sie Oam un derftich, un mien Hoat enn mie es derch jespekjt.
23 Soo aus en Schaute wan daut ut rakjt sie ekj wajch; ekj sie auf jescheddat soo aus ne Heischrakj.
24 Miene Kjneehe stolpre fonn Fauste, un mien Fleesch woat moaga fonn Fatet.
25 Un ekj sie en Aufschu jeworde to an; see kjikje no mie un schedre äare Kjap.
26 O Herr Gott mien Gott, halp mie; rad mie enn dien Erboarme;
27 dan woare dee weete daut dit diene Haunt es, daut Du, O Herr Gott, daut jedone hast.
28 Dee woare fluche, oba Du woascht säajne; dee woare oppstone un sikj schäme; oba dien Deena woat sikj freihe.
29 Lot dän dee mie beschuldje met Schaund bedakjt senne; un sikj bedakje enn äare Schaund soo aus met en Rock.
30 Ekj woa däm Herr Gott seeha danke met mien Mul; Jo, ekj woa Am preise med mank dee groote Menj Mensche.
31 Dan Hee woat to dee Oamen to rajchte Haunt stone; to rade fonn dän dee siene Seel rejchte.
4 Aulamaun sull onns doafaea hoole daut wie Christus siene Deena sent, en Fewaulta fa Gott siene Jeheemnese.
2 En waut fonn Fewaulta felnagt woat, es daut dee Tru fefunge woare.
3 Oba bie mie eset en seeha kjleenet Dinkj daut ekj fonn junt sull jerecht woare, oda fonn en menschliche Jerechtsdach; ekj recht mie nich mol selfst.
4 Dan ekj weet nusscht jaeajen mie selfst, oba ekj sie nich doaderch jeracht jestalt; oba dee Herr es dee, dee mie rechte deit.
5 Doaromm doot nusscht fere Tiet rechte, bott de Herr kjemt, dee beidest, daut tom Licht brinje woat daut em Diestre festoake es, uk oppenboa moake woat daen Rot dee enn Hoate es; en dan woat en jieda eena fonn Gott jeloft woare.
6 Nu dise Dinje, Breeda, ha ekj aun mie en Apollos to Pauss jemoakt omm junet haulwe, daut jie aun onns leare kjenne nich hecha to denke aus waut jeschraewe es, daut jie nich eena jaeajen daem aundra stollt sele senne.
7 Dan waea haft die faeajetroke? en waut hast du daut die nich es jejaeft worde? Nu wan die daut es jejaeft worde, wuaromm puchst du die dan, aus wan die daut nich es jejaeft worde?
8 Jie sent nu follopp, jie sent rikj jeworde; jie ha oone onns jeharscht; en daut wudd werkjlich tom goode senne wan jie harschte, daut wie uk met junt toop kunne harsche.
9 Dan ekj denkj daut Gott haft onns aus Apostel tom latste jestalt, aus dee tom Doot fe-uadeelt sent, dan wie sent enn dise Welt tom Spiktoakel jeworde beides to Enjel uk to Mensche.
10 Wie sent Noare omm Christus sien haulwe, oba jie sent dee Faeasechtje enn Christus; wie sent Schwak, oba jie sent Stoakj; junt woat je-eat, oba onns woat fe-acht.
11 Bott nu, dise Stund, sent wie hungrich en onns darscht, wie sent oam aunjetroke, onns woat jeschloage, wie sent noanich tus
12 en schaufe, doone oabeide met onnse eajne Henj; onns woat uetjeschempt, oba wie saeajne; onns woat fefolgt oba wie hoole han;
13 wan onns jelastat woat, proow wie to treeste; wie sent bott nu soo aus dee Welt aea Drakjschum jeworde, aus daut oajchste Gruntsopp fonn aules.
14 Ekj schriew junt dit nich junt to beschaeme, oba aus miene leefste Kjinja junt to femone.
15 Dan wan jie uk tien Dusent Leare ha enn Christus, doch ha jie nich fael Fodasch; dan enn Christus Jesus sie ekj jun Foda jeworde derch daut Evanjeelium.
16 Doaromm pracha ekj junt, siet miene Nofolja.
17 Doaromm schekt ekj Timotaeaus no ju, dee fa mie en leefstet Kjint es, uk tru em Herr, dee junt woat denke halpe woo ekj enn Christus siene Waeaj waundel, so aus ekj uk enn aule Jemeente lea.
18 Nu aus ekj nich no junt kjeem, weare doa soone dee bilde sikj waut enn.
19 Oba ekj woa em korte no ju kome wan dee Herr daut soo wel, enn woa dan utfinje, nich daen aeare Raed dee sikj waut enbile, oba dee Krauft;
20 Dan Gott sien Rikj besteit nich enn Wead, oba enn Krauft.
21 Waut wel jie? saul ekj kome met en Stok, oda enn Leew, en enn en saunftmootje Jeist?
Copyright © 2001 by Elmer Reimer