Old/New Testament

เชื้อสายของชาวยูดาห์

4 ลูกหลานของยูดาห์คือ

⁹ ยาเบสเป็นคนที่น่านับถือมากกว่าพี่น้องของเขา ที่แม่ของเขาตั้งชื่อเขาว่ายาเบสนั้น นางบอกว่า “เพราะเราคลอดเขาออกมาด้วยความเจ็บปวด^[b]” ¹⁰ ยาเบสได้อธิษฐานกับพระเจ้าของอิสราเอลว่า “ขอพระองค์อวยพรข้าพเจ้าด้วยเถิด ขอช่วยขยายเขตแดนของข้าพเจ้าด้วยเถิด ขอพระองค์สถิตกับข้าพเจ้าด้วยเถิด ขอพระองค์ประทานทุ่งหญ้าเพิ่มให้กับข้าพเจ้า โดยไม่ต้องทำให้ใครเดือดร้อนด้วยเถิด”^[c] และพระเจ้าก็ได้ให้สิ่งที่เขาขอ

เชื้อสายของสิเมโอน

และตระกูลของพวกเขาได้ขยายเพิ่มขึ้นอย่างมาก ³⁹ แล้วพวกเขาได้เดินทางไปยังบริเวณที่อยู่นอกเมืองเกโดร์ไปทางทิศตะวันออกของหุบเขา เพื่อค้นหาทุ่งหญ้าให้กับฝูงสัตว์เลี้ยงของพวกเขา ⁴⁰ และที่นั่นพวกเขาได้พบทุ่งหญ้าที่ดีและอุดมสมบูรณ์ เป็นแผ่นดินที่กว้างขวาง เงียบสงบสุข ซึ่งพวกเชื้อสายของฮามเคยอยู่มาก่อน ⁴¹ ในสมัยของกษัตริย์เฮเซคียาห์ของยูดาห์ พวกที่มีชื่ออยู่ดังกล่าวข้างต้นนั้นได้เข้ามา และได้มาโจมตีพวกฮามและทำลายเต็นท์ของพวกฮามทิ้ง และพวกนี้ก็ยังได้ต่อสู้กับพวกเมอูนิมด้วย และได้ทำลายพวกเมอูนิมจนสิ้นซากอย่างที่เห็นมาจนถึงทุกวันนี้ และพวกนี้ก็ได้ตั้งรกรากอยู่ที่นั่นแทน เพราะว่ามันเป็นสถานที่ที่มีทุ่งหญ้าให้กับสัตว์เลี้ยงของพวกเขา

⁴² มีพวกสิเมโอนประมาณห้าร้อยคนได้ไปที่ภูเขาเสอีร์ โดยมีเปลาทิยาห์ เนอารียาห์ เรไฟยาห์และอุสซีเอล ลูกชายทั้งหลายของอิชอีเป็นผู้นำ ⁴³ พวกเขาได้ทำลายพวกอามาเลคที่ยังหลงเหลืออยู่และหลบหนีอยู่ที่นั่น และชาวสิเมโอนเหล่านั้นก็ได้อาศัยอยู่ที่ภูเขาเสอีร์นั้นมาจนถึงทุกวันนี้

ลูกหลานของรูเบน

5 บรรดาลูกชายของรูเบน ที่เป็นลูกชายหัวปีของอิสราเอล (รูเบนเป็นลูกชายคนแรก แต่เขาต้องเสียสิทธิ์ลูกชายหัวปีไปให้กับพวกลูกชายของโยเซฟ เพราะเขาไปมีเพศสัมพันธ์กับเมียคนหนึ่งของพ่อเขา โยเซฟเป็นลูกอีกคนหนึ่งของอิสราเอล ชื่อของรูเบนจึงไม่ได้บันทึกอยู่ในบัญชีรายชื่อของลูกชายหัวปี ² และถึงแม้ว่ายูดาห์จะเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดในหมู่พี่น้องทั้งหลาย และผู้นำก็สืบทอดมาจากเขา แต่สิทธิพิเศษของลูกชายหัวปีก็ยังตกเป็นของโยเซฟอยู่ดี) ³ บรรดาลูกชายของรูเบนผู้เป็นลูกชายหัวปีของอิสราเอล คือ

บรรดาลูกหลานของกาด

ทหารส่วนหนึ่งที่ชำนาญศึก

¹⁸ ชาวรูเบน ชาวกาดและครึ่งหนึ่งของคนเผ่ามนัสเสห์ที่เป็นนักรบที่กล้าหาญ ผู้ถือโล่และดาบ ผู้ที่สามารถใช้ธนู และชำนาญศึก มีจำนวนทั้งสิ้น สี่หมื่นสี่พันเจ็ดร้อยหกสิบคน พร้อมที่จะเข้ารับใช้ในกองทัพ ¹⁹ พวกเขาได้ทำสงครามขับเคี่ยวกับชาวฮาการ์ เยทูร์ นาฟิชและโนดับ ²⁰ พวกเขาได้ร้องขอความช่วยเหลือกับพระเจ้าในสนามรบ พระองค์ก็ได้ตอบคำอธิษฐานของพวกเขา เพราะพวกเขาไว้วางใจในพระองค์ พระองค์ยอมให้พวกเขาชนะชาวฮาการ์และพวกที่อยู่กับคนเหล่านั้นด้วย ²¹ พวกเขาได้เข้ายึดเอาฝูงสัตว์ของคนเหล่านั้นไว้ (มี อูฐห้าหมื่นตัว แกะสองแสนห้าหมื่นตัว ลาสองพันตัว) และจับหนึ่งหมื่นคนไปเป็นเชลย ²² ชาวฮาการ์มากมายถูกฆ่าตายในการสู้รบเพราะว่าชัยชนะในสงครามนี้มาจากพระเจ้า และคนทั้งสองเผ่าครึ่งนั้นก็ได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินของชาวฮาการ์จนถึงสมัยที่ชาวอิสราเอลถูกจับไปเป็นเชลย

²³ คนของเผ่ามนัสเสห์ครึ่งหนึ่งก็ได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินแห่งนั้นด้วย ตั้งแต่บาชานเรื่อยไปจนถึงบาอัลเฮอร์โมน เสนีร์ และภูเขาเฮอร์โมน พวกเขามีจำนวนมากมาย

²⁴ ต่อไปนี้คือหัวหน้าของตระกูลต่างๆของพวกเขา คือ เอเฟอร์ อิชอี เอลีเอล อัสรีเอล เยเรมียาห์ โฮดาวิยาห์และยาดีเอล หัวหน้าตระกูลพวกนี้ แข็งแรง กล้าหาญและมีชื่อเสียง ²⁵ แต่พวกเขาได้ทำบาปต่อพระเจ้าของบรรพบุรุษพวกเขา พวกเขาไปนมัสการพระต่างๆของคนในแผ่นดินนั้น ซึ่งเป็นคนที่พระเจ้าได้ทำลายไปแล้วต่อหน้าพวกเขา

²⁶ พระเจ้าของอิสราเอลจึงได้ปลุกเร้าความโกรธของกษัตริย์ปูลแห่งอัสซีเรีย ซึ่งก็คือกษัตริย์ทิกลัท-ปิเลเสอร์แห่งอัสซีเรียนั่นเอง และเขาก็ได้มาสู้รบและได้ขับไล่ชาวรูเบน ชาวกาดและครึ่งหนึ่งของเผ่ามนัสเสห์ออกไปจากแผ่นดิน เขาได้กวาดต้อนคนเหล่านี้ไปที่ฮาลาห์ ฮาโบร์ ฮาราและที่แม่น้ำโกซาน ซึ่งเป็นสถานที่ที่ชนเผ่าเหล่านี้ยังคงอาศัยอยู่จนถึงทุกวันนี้

เหล่าลูกหลานของเลวี

ลูกหลานของเลวี

ดาวิดแต่งตั้งนักร้องของวิหาร

³¹ ต่อไปนี้คือคนที่ดาวิดได้แต่งตั้งให้ดูแลเรื่องการร้องเพลงในวิหารของพระยาห์เวห์ หลังจากที่หีบศักดิ์สิทธิ์ ได้มาอยู่ในเมืองเยรูซาเล็มแล้ว ³² และพวกเขาได้รับใช้ด้วยการร้องเพลงอยู่ต่อหน้าเต็นท์ศักดิ์สิทธิ์ หรือที่เรียกว่าเต็นท์นัดพบ พวกเขารับใช้อยู่จนกระทั่งซาโลมอนได้สร้างวิหารของพระยาห์เวห์ขึ้นในเมืองเยรูซาเล็ม และพวกเขาได้ทำงานรับใช้ตามที่ได้รับมอบหมายมา และตามกฏระเบียบทางพิธีกรรม

³³ ต่อไปนี้คือผู้ที่ได้รับใช้ในการนมัสการพร้อมกับลูกหลานของพวกเขา

⁴⁸ บรรดาญาติๆของชาวเลวี ได้อุทิศตัวให้กับงานบริการทุกอย่างในเต็นท์ศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นบ้านของพระเจ้า ⁴⁹ แต่อาโรนและบรรดาลูกหลานของเขา ได้ทำหน้าที่เผาสัตว์ทั้งตัวถวายบนแท่นบูชาที่ใช้สำหรับเรื่องนี้ และเผาเครื่องหอมบนแท่นเครื่องหอม รวมทั้งทำงานทุกอย่างภายในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดด้วย และพวกเขาได้กำจัดบาปและความไม่บริสุทธิ์ให้กับชาวอิสราเอล ตามที่โมเสสผู้รับใช้พระเจ้าได้สั่งเอาไว้

พวกลูกหลานของอาโรน

ที่พักอาศัยของครอบครัวชาวเลวี

(ยชว. 21:1-42)

⁵⁴ ต่อไปนี้คือที่พักอาศัยของลูกหลานของอาโรนตามชุมชนของพวกเขา ในเขตแดนของพวกเขา

ตระกูลโคฮาทได้รับส่วนแบ่งส่วนแรกของที่ดินที่ได้มอบให้กับชาวเลวี ⁵⁵ พวกเขาได้เมืองเฮโบรนที่อยู่ในแผ่นดินของยูดาห์และทุ่งหญ้าโดยรอบ ⁵⁶ แต่บริเวณท้องทุ่งที่อยู่ไกลออกไปจากเมืองนั้นและพวกหมู่บ้านโดยรอบเป็นของคาเลบลูกชายของเยฟุนเนห์ ⁵⁷ บรรดาลูกหลานของอาโรนได้รับเมืองสำหรับลี้ภัย^[j] หลายเมือง เช่น เมืองเฮโบรน ลิบนาห์และทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองยาททีร์ เมืองเอชเทโมอาและทุ่งหญ้ารอบๆ ⁵⁸ เมืองฮีเลนและทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองเดบีร์และทุ่งหญ้ารอบๆ ⁵⁹ เมืองอาชันและทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองยุททาห์และทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองเบธเชเมชและทุ่งหญ้ารอบๆ ⁶⁰ แล้วในเขตแดนของเผ่าเบนยามิน พวกชาวเลวีได้รับเมืองกิเบโอนและทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองเกบาและทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองอาเลเมทและทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองอานาโธทและทุ่งหญ้ารอบๆ

ตระกูลโคฮาทได้เมืองไปทั้งหมดสิบสามเมือง

⁶¹ และจากการจับสลาก ลูกหลานที่เหลือของโคฮาทก็ได้รับเมืองอีกสิบเมือง มาจากตระกูลทั้งหลายในเผ่าของเอฟราอิม เผ่าดาน และเผ่ามนัสเสห์ครึ่งเผ่า

⁶² ส่วนตระกูลต่างๆของเกอร์โชมได้รับเมืองสิบสามเมืองจากชนเผ่าอิสสาคาร์ อาเชอร์ นัฟทาลีและคนเผ่ามนัสเสห์ครึ่งหนึ่งที่อยู่ในบาชาน

⁶³ ส่วนตระกูลต่างๆของเมรารี พวกเขาจับสลากได้รับเมืองสิบสองเมือง จากชนเผ่ารูเบน กาดและเศบูลุน

⁶⁴ ดังนั้น ชาวอิสราเอลทั้งหลายจึงได้มอบเมืองต่างๆเหล่านั้นพร้อมกับทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์มากมายให้แก่ชาวเลวี ⁶⁵ พวกชาวเลวี ได้รับเมืองทั้งหมดเหล่านั้นมาจากชนเผ่ายูดาห์ สิเมโอนและเบนยามิน จากการจับสลากแบ่งกัน

⁶⁶ มีตระกูลบางตระกูลในกลุ่มลูกหลานของโคฮาทที่ได้รับเมืองต่างๆมาเป็นเขตแดนของพวกเขา จากชนเผ่าเอฟราอิม ⁶⁷ พวกเอฟราอิมได้ให้เมืองสำหรับลี้ภัยหลายเมืองแก่พวกเขา เช่น เมืองเชเคมและทุ่งหญ้าโดยรอบในแถบเนินเขาเอฟราอิม เมืองเกเซอร์และทุ่งหญ้ารอบๆ ⁶⁸ โยกเมอัมและทุ่งหญ้ารอบๆเมืองเบธโฮโรนและทุ่งหญ้ารอบๆ ⁶⁹ และจากเผ่าดาน เอลเทเค และทุ่งหญ้ารอบๆและกิบเบโทนและทุ่งหญ้ารอบๆ^[k] เมืองอัยยาโลนและทุ่งหญ้ารอบๆเมืองกัทริมโมนและทุ่งหญ้ารอบๆ ⁷⁰ พวกชาวอิสราเอลยังได้ให้เมืองอาเนอร์และทุ่งหญ้ารอบๆเมืองบิเลอัมและทุ่งหญ้ารอบๆที่เป็นของคนเผ่ามนัสเสห์ครึ่งหนึ่งนั้น ให้กับตระกูลต่างๆที่เป็นลูกหลานของโคฮาทด้วย

ที่พักอาศัยของครอบครัวชาวเลวีอื่นๆ

⁷¹ ส่วนลูกหลานของเกอร์โชม ได้รับโกลานที่อยู่ในเมืองบาชานและทุ่งหญ้ารอบๆรวมทั้งอัชทาโรทและทุ่งหญ้ารอบๆมาจากครึ่งหนึ่งของคนเผ่ามนัสเสห์

⁷² พวกเขาได้รับเคเดชกับทุ่งหญ้ารอบๆดาเบรัทกับทุ่งหญ้ารอบๆ ⁷³ ราโมทกับทุ่งหญ้ารอบๆและอาเนมรวมทั้งทุ่งหญ้ารอบๆจากเผ่าอิสสาคาร์

^74-75 พวกเขาได้มาชาลกับทุ่งหญ้ารอบๆอับโดนกับทุ่งหญ้ารอบๆ หุกอกกับทุ่งหญ้ารอบๆและเรโหบกับทุ่งหญ้ารอบๆจากเผ่าอาเชอร์

⁷⁶ พวกเขาได้รับเคเดชในกาลิลีกับทุ่งหญ้ารอบๆฮัมโมนกับทุ่งหญ้ารอบๆคิริยาธาอิมกับทุ่งหญ้ารอบๆจากเผ่านัฟทาลี

⁷⁷ ส่วนพวกลูกหลานของเมรารีที่เหลือ ต่างก็ได้เมืองมาจากชนเผ่าเศบูลุนหลายเมือง คือ ริมโมโนกับทุ่งหญ้ารอบๆทาโบร์กับทุ่งหญ้ารอบๆ

^78-79 แล้วในที่ดินที่อยู่ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน ที่อยู่ตรงข้ามกับเมืองเยริโค พวกเขาได้รับเมืองเบเซอร์ในที่แห้งแล้งและทุ่งหญ้ารอบๆยาซาห์กับทุ่งหญ้ารอบๆ เคเดโมทกับทุ่งหญ้ารอบๆรวมทั้งเมฟาอัทกับทุ่งหญ้ารอบๆจากเผ่ารูเบน

^80-81 พวกเขาได้รับเมืองราโมทที่อยู่ในกิเลอาด และทุ่งหญ้ารอบๆมาหะนาอิมกับทุ่งหญ้ารอบๆ เฮชโบนกับทุ่งหญ้ารอบๆและยาเซอร์กับทุ่งหญ้ารอบๆจากชนเผ่ากาด

พระเยซูเลี้ยงคนกว่าห้าพัน

(มธ. 14:13-21; มก. 6:30-44; ลก. 9:10-17)

6 หลังจากนั้นพระเยซูข้ามไปอีกฟากหนึ่งของทะเลสาบกาลิลี (หรือทะเลสาบทิเบเรียส) ² มีคนมากมายติดตามพระองค์ไป เพราะพวกเขาเห็นพระองค์ทำสิ่งอัศจรรย์ตอนรักษาคนป่วย ³ พระเยซูขึ้นไปบนภูเขา แล้วนั่งอยู่กับพวกศิษย์ของพระองค์ ⁴ ตอนนั้นใกล้จะถึงเทศกาลวันปลดปล่อยของชาวยิวแล้ว

⁵ เมื่อพระองค์เงยหน้าขึ้นก็เห็นคนมากมายพากันมาหาพระองค์ พระองค์พูดกับฟีลิปว่า “พวกเราจะไปซื้ออาหารที่ไหนถึงจะพอเลี้ยงคนทั้งหมดนี้” ⁶ (พระเยซูถามเพื่อลองใจฟีลิป เพราะพระองค์รู้อยู่แล้วว่าจะทำอย่างไร)

⁷ ฟีลิปตอบว่า “เงินค่าแรงเกือบแปดเดือน^[a] ก็ยังไม่พอซื้ออาหารให้คนพวกนี้กินกันคนละนิดคนละหน่อยได้เลยครับ”

⁸ ศิษย์อีกคนหนึ่งของพระเยซู ชื่ออันดรูว์ น้องชายของซีโมนเปโตรบอกพระองค์ว่า ⁹ “มีเด็กชายคนหนึ่งที่นี่ มีขนมปังบาร์เลย์อยู่ห้าก้อน กับปลาอีกสองตัวครับ แต่แค่นี้จะไปพออะไรกับคนตั้งมากมายขนาดนี้”

¹⁰ พระเยซูบอกพวกศิษย์ว่า “บอกให้พวกเขานั่งลง” (ที่นั่นมีหญ้าขึ้นเต็มไปหมด) แล้วทุกคนก็นั่งลง (มีผู้ชายประมาณห้าพันคนในฝูงชนนั้น) ¹¹ พระเยซูเอาขนมปังของเด็กน้อยคนนั้นมา เมื่อขอบคุณพระเจ้าเสร็จแล้ว ก็แบ่งขนมปังแจกให้กับทุกๆคนที่นั่งอยู่ที่พื้นนั้นอย่างไม่อั้น และพระองค์ก็หยิบปลามาทำอย่างเดียวกัน

¹² เมื่อผู้คนกินกันจนอิ่มแล้ว พระองค์สั่งพวกศิษย์ว่า “เก็บขนมปังที่เหลือให้หมด จะได้ไม่เสียของ” ¹³ พวกศิษย์ก็เก็บเศษที่เหลือจากขนมปังห้าก้อนนี้ได้สิบสองเข่งเต็มๆ

¹⁴ เมื่อคนพวกนี้เห็นสิ่งอัศจรรย์ที่พระองค์ทำ เขาเริ่มพูดกันว่า “คนนี้ต้องเป็นผู้พูดแทนพระเจ้าคนนั้นที่ว่ากันว่าจะมาในโลกนี้แน่ๆ”

¹⁵ เมื่อพระเยซูรู้ว่าพวกเขาจะมาบีบบังคับให้พระองค์ไปเป็นกษัตริย์ของพวกเขา พระองค์ก็หลบขึ้นไปบนภูเขาเพียงคนเดียว

พระเยซูเดินบนน้ำ

(มธ. 14:22-27; มก. 6:45-52)

¹⁶ พอตกเย็นพวกศิษย์ของพระองค์ไปที่ทะเลสาบ ¹⁷ พวกเขาลงเรือและเริ่มข้ามฟากไปที่เมืองคาเปอรนาอุม ตอนนั้นมืดแล้ว แต่พระเยซูยังไม่ได้มาหาพวกเขา ¹⁸ เกิดพายุขึ้นทำให้คลื่นในทะเลสาบปั่นป่วนรุนแรงมาก ¹⁹ หลังจากที่พวกศิษย์พายเรือออกจากฝั่งมาได้ประมาณห้าถึงหกกิโลเมตร พวกเขาเห็นพระเยซูกำลังเดินอยู่บนน้ำตรงมาที่เรือ พวกเขาต่างก็ตกใจกลัว ²⁰ แต่พระเยซูพูดกับพวกเขาว่า “นี่เราเอง ไม่ต้องกลัว” ²¹ พวกเขาก็ดีอกดีใจและรับพระองค์ขึ้นมาบนเรือ แล้วเรือก็ถึงฝั่งที่พวกเขาจะไปทันที