Old/New Testament

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida dla przypomnienia.

70 Boże, racz mnie ocalić; PANIE, pospiesz mi na pomoc.

² Niech się zawstydzą i okryją hańbą ci, którzy czyhają na moją duszę; niech się cofną ze wstydem ci, którzy mi źle życzą.

³ Niech się cofną wskutek swej hańby ci, którzy mi mówią: Ha, ha!

⁴ Niech się weselą i radują w tobie wszyscy, którzy cię szukają; niech ci, którzy miłują twoje zbawienie, mówią zawsze: Niech Bóg będzie wywyższony!

⁵ Ja zaś jestem nędzny i ubogi, Boże, pospiesz ku mnie, ty jesteś moją pomocą i wybawicielem; PANIE, nie zwlekaj.

71 W tobie, PANIE, pokładam ufność, niech nigdy nie będę zawstydzony.

² Według swej sprawiedliwości ocal mnie i wyzwól; nakłoń ku mnie ucha i wybaw mnie.

³ Bądź mi skałą schronienia, gdzie zawsze mogę uciec; przykazałeś, aby mnie wybawiono, bo ty jesteś moją skałą i twierdzą.

⁴ Mój Boże, wyzwól mnie z ręki niegodziwego, z ręki przewrotnego i ciemiężyciela.

⁵ Ty bowiem jesteś moją nadzieją, Panie BOŻE, moją ufnością od młodości.

⁶ Ty byłeś moją podporą od narodzin, ty mnie wyprowadziłeś z łona mojej matki; w tobie zawsze będzie moja chwała.

⁷ Dla wielu jestem jakby cudem, lecz ty jesteś moim potężnym schronieniem.

⁸ Niech moje usta będą pełne twojej chwały, twojej sławy przez cały dzień.

⁹ Nie odrzucaj mnie w czasie starości; gdy ustanie moja siła, nie opuszczaj mnie.

¹⁰ Moi wrogowie bowiem mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzają;

¹¹ Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie go i schwytajcie, bo nie ma nikogo, kto by go ocalił.

¹² Boże, nie oddalaj się ode mnie; mój Boże, pospiesz mi na pomoc.

¹³ Niech się zawstydzą i zginą przeciwnicy mojej duszy, niech się okryją hańbą i wstydem ci, którzy szukają mego nieszczęścia.

¹⁴ Ja zaś zawsze będę ufał i jeszcze bardziej pomnożę twoją chwałę.

¹⁵ Moje usta głosić będą twoją sprawiedliwość i twoje zbawienie przez cały dzień, choć nie znam ich miary.

¹⁶ Pójdę w wielkiej mocy Pana BOGA, będę wspominał tylko twoją sprawiedliwość.

¹⁷ Boże, uczyłeś mnie od mojej młodości i dotąd głoszę twoje cudowne dzieła.

¹⁸ Dlatego i w starości, gdy będę już siwy, nie opuszczaj mnie, Boże, aż opowiem o twojej mocy temu pokoleniu i wszystkim potomkom o twojej potędze.

¹⁹ Twoja sprawiedliwość, Boże, jest wywyższona, czynisz wielkie rzeczy; Boże, któż jest podobny do ciebie?

²⁰ Zesłałeś na mnie wielkie i ciężkie utrapienia, lecz znowu przywrócisz mi życie i z głębi ziemi znów mnie wydobędziesz.

²¹ Pomnożysz moje dostojeństwo i znowu mnie pocieszysz.

²² A ja na instrumentach muzycznych będę wysławiać ciebie i twoją prawdę, mój Boże; będę ci śpiewał z harfą, Święty Izraela!

²³ Rozradują się moje wargi, gdy będę ci śpiewał, i moja dusza, którą odkupiłeś.

²⁴ Również mój język będzie głosił przez cały dzień twoją sprawiedliwość, bo okryli się wstydem i hańbą ci, którzy szukali mego nieszczęścia.

²² Wiemy bowiem, że całe stworzenie razem jęczy i razem cierpi w bólach rodzenia aż dotąd.

²³ A nie tylko ono, ale i my, którzy mamy pierwsze plony Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując usynowienia, odkupienia naszego ciała.

²⁴ Nadzieją bowiem jesteśmy zbawieni. A nadzieja, którą się widzi, nie jest nadzieją, bo jakże ktoś może spodziewać się tego, co widzi?

²⁵ Ale jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, to oczekujemy tego z cierpliwością.

²⁶ Podobnie i Duch dopomaga naszej słabości. Nie wiemy bowiem, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach.

²⁷ A ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, ponieważ według woli Boga wstawia się za świętymi.

²⁸ A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga.

²⁹ Tych bowiem, których on przedtem znał, tych też przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu jego Syna, żeby on był pierworodny między wieloma braćmi.

³⁰ Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też uwielbił.

³¹ Cóż więc na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam?

³² On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale wydał go za nas wszystkich, jakże nie miałby z nim darować nam wszystkiego?

³³ Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest tym, który usprawiedliwia.

³⁴ Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest po prawicy Boga i wstawia się za nami.

³⁵ Któż nas odłączy od miłości Chrystusa? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?

³⁶ Jak jest napisane: Z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

³⁷ Ale w tym wszystkim całkowicie zwyciężamy przez tego, który nas umiłował.

³⁸ Jestem bowiem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani moce, ani teraźniejsze, ani przyszłe rzeczy;

³⁹ Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie będzie mogło nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.