Old/New Testament
19 Lepszy jest ubogi, który postępuje uczciwie, niż człowiek o przewrotnych wargach, który jest głupcem.
2 Nie jest też dobrze, by dusza nie miała wiedzy, a kto jest prędkich nóg, grzeszy.
3 Głupota człowieka wypacza jego drogę, a jego serce zapala się gniewem przeciwko PANU.
4 Bogactwo przyciąga wielu przyjaciół, ale ubogi zostaje odłączony od przyjaciela.
5 Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, nie ujdzie.
6 Wielu uprasza o przychylność dostojnika i każdy jest przyjacielem człowieka hojnego.
7 Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go, tym bardziej oddalają się od niego jego przyjaciele; ściga ich słowami, ale ich nie ma.
8 Kto zdobywa rozum, miłuje swoją duszę, a kto strzeże roztropności, znajdzie dobro.
9 Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, zginie.
10 Głupiemu nie przystoi życie w rozkoszach, tym mniej słudze panować nad książętami.
11 Roztropność człowieka powściąga jego gniew, a jego chwałą jest darować wykroczenie.
12 Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego przychylność jak rosa na trawie.
13 Głupi syn jest utrapieniem dla swego ojca, a kłótliwa żona jest jak nieustanne kapanie.
14 Dom i bogactwo są dziedzictwem po ojcach, ale roztropna żona jest od PANA.
15 Lenistwo pogrąża w twardym śnie, a leniwa dusza będzie cierpieć głód.
16 Kto przestrzega przykazania, zachowuje swoją duszę, ale kto gardzi swymi drogami, zginie.
17 Kto lituje się nad ubogim, pożycza PANU, a on mu odpłaci za jego dobrodziejstwo.
18 Karz swego syna, dopóki jest nadzieja, i niech twoja dusza mu nie pobłaża z powodu jego płaczu.
19 Człowiek wielkiego gniewu poniesie karę, a jeśli go uwolnisz, znowu będziesz musiał to zrobić.
20 Posłuchaj rady i przyjmij pouczenie, abyś był mądry u kresu swych dni.
21 Wiele jest zamysłów w sercu człowieka, ale rada PANA się ostoi.
22 Pragnienie człowieka to jego dobroczynność i lepszy jest ubogi niż kłamca.
23 Bojaźń PANA prowadzi do życia, a kto ją ma, spocznie syty i nie nawiedzi go zło.
24 Leniwy kryje swą rękę pod pachę i do ust jej nie podnosi.
25 Uderz szydercę, a prosty będzie roztropniejszy; strofuj rozumnego, a pojmie wiedzę.
26 Kto trwoni dobra ojca i wypędza matkę, ten jest synem, który przynosi wstyd i hańbę.
27 Synu mój, przestań słuchać pouczeń, które cię odwodzą od słów rozumnych.
28 Nikczemny świadek naśmiewa się z sądu, a usta niegodziwych pożerają nieprawość.
29 Sądy są przygotowane dla szyderców, a razy na grzbiet głupców.
20 Wino jest szydercą, mocny trunek – wrzaskliwy, a każdy, kto zostaje zwiedziony przez nie, jest niemądry.
2 Strach, który budzi król, jest jak ryk lwa; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko swojej duszy.
3 Zaprzestać sporu jest zaszczytem dla człowieka, ale każdy głupiec się w niego wdaje.
4 Leniwy nie orze z powodu zimna; dlatego będzie żebrać we żniwa, ale nic nie otrzyma.
5 Rada w sercu człowieka jest jak głęboka woda, lecz człowiek roztropny zaczerpnie jej.
6 Większość ludzi przechwala się swoją dobrocią, ale wiernego człowieka któż znajdzie?
7 Sprawiedliwy postępuje uczciwie, błogosławione są po nim jego dzieci.
8 Król siedzący na swoim sędziowskim tronie rozprasza swoimi oczami wszelkie zło.
9 Któż może powiedzieć: Oczyściłem swoje serce, jestem czysty od swego grzechu?
10 Dwojakie odważniki i dwojaka miara – obydwa budzą odrazę w PANU.
11 Nawet dziecko poznaje się po uczynkach, czy jego czyn jest czysty i prawy.
12 Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, oba uczynił PAN.
13 Nie kochaj spania, byś nie zubożał; otwórz oczy, a nasycisz się chlebem.
14 To liche, to liche, mówi kupujący, ale gdy odchodzi, chwali się.
15 Istnieje złoto i obfitość pereł, ale wargi rozumne są kosztownym klejnotem.
16 Zabierz szatę tego, który ręczył za obcego, a od tego, który ręczył za cudzą kobietę, zabierz zastaw.
17 Chleb oszustwa smakuje człowiekowi, ale potem jego usta będą napełnione piaskiem.
18 Zamysły są utwierdzone dzięki radzie, a wojnę prowadź z rozwagą.
19 Plotkarz zdradza tajemnice; dlatego nie zadawaj się z tym, który pochlebia wargami.
20 Kto złorzeczy swemu ojcu albo matce, tego pochodnia zgaśnie w gęstych ciemnościach.
21 Dziedzictwo prędko nabyte na początku nie będzie błogosławione na końcu.
22 Nie mów: Odpłacę złem. Czekaj na PANA, a wybawi cię.
23 Dwojakie odważniki budzą odrazę w PANU, a fałszywa waga nie jest dobra.
24 Od PANA pochodzą drogi człowieka; jakże może człowiek zrozumieć własną drogę?
25 Sidłem dla człowieka jest pożreć to, co święte, i zastanowić się dopiero po złożeniu ślubów.
26 Mądry król rozprasza niegodziwych i wywiera na nich zemstę.
27 Duch człowieka jest pochodnią PANA, która bada wszystkie skrytości wnętrza.
28 Miłosierdzie i prawda strzegą króla, a jego tron oparty jest na miłosierdziu.
29 Chlubą młodzieńców jest ich siła, a ozdobą starców – sędziwość.
30 Siność ran oczyszcza zło, a razy – głębię wnętrza.
21 Serce króla jest w ręku PANA jak potoki wód; kieruje je, dokąd chce.
2 Wszelka droga człowieka jest słuszna w jego oczach, ale PAN waży serca.
3 Czynienie sprawiedliwości i sądu bardziej się podobają PANU niż ofiara.
4 Wyniosłe oczy, pyszne serce i praca niegodziwych są grzechem.
5 Myśli pracowitego przynoszą pewny dostatek, a myśli każdego spieszącego się – niedostatek.
6 Gromadzenie skarbów kłamliwym językiem jest przemijającą marnością tych, którzy szukają śmierci.
7 Grabież niegodziwych zniszczy ich, bo nie chcą czynić tego, co sprawiedliwe.
8 Droga człowieka jest przewrotna i obca, ale dzieło czystego jest prawe.
9 Lepiej mieszkać w kącie dachu niż z kłótliwą żoną w przestronnym domu.
10 Dusza niegodziwego pragnie zła, a jego bliźni nie znajduje łaski w jego oczach.
11 Gdy się karze szydercę, prosty mądrzeje, a gdy uczą mądrego, przyjmuje wiedzę.
12 Sprawiedliwy zważa na dom niegodziwego, ale Bóg powala niegodziwych za ich nieprawość.
13 Kto zatyka swe ucho na wołanie ubogiego, ten sam będzie wołał, a nie zostanie wysłuchany.
14 Potajemny dar łagodzi zapalczywość i upominek w zanadrzu uspokaja wielki gniew.
15 Radością jest dla sprawiedliwego czynić sąd, a na czyniących nieprawość przyjdzie zniszczenie.
16 Człowiek, który zbacza z drogi mądrości, odpocznie w zgromadzeniu umarłych.
17 Kto kocha zabawę, zubożeje, a kto kocha wino i olejek, nie wzbogaci się.
18 Niegodziwy będzie okupem za sprawiedliwego, a przewrotny – za prawych.
19 Lepiej mieszkać na pustyni niż z kłótliwą i gniewliwą żoną.
20 Pożądany skarb i olej są w mieszkaniu mądrego, ale głupiec je trwoni.
21 Kto podąża za sprawiedliwością i miłosierdziem, znajduje życie, sprawiedliwość i chwałę.
22 Mądry wdziera się do miasta mocarzy i burzy potęgę ich ufności.
23 Kto strzeże swoich ust i języka, strzeże swojej duszy przed utrapieniem.
24 Hardy i pyszny szyderca – oto imię tego, kto działa w pysznym gniewie.
25 Pragnienie leniwego zabija go, bo jego ręce nie chcą pracować.
26 Przez cały dzień pożąda on zachłannie, a sprawiedliwy daje i nie szczędzi.
27 Ofiara niegodziwych budzi odrazę, a cóż dopiero, gdy ją w niegodziwości ofiarują.
28 Fałszywy świadek zginie, lecz kto słucha, będzie mówił nieustannie.
29 Niegodziwy ma upór na twarzy, ale prawy wytycza swoją drogę.
30 Nie ma mądrości ani rozumu, ani rady przeciwko PANU.
31 Konia przygotowują na dzień bitwy, ale wybawienie zależy od PANA.
7 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej.
2 Przyjmijcie nas; nikogo nie skrzywdziliśmy, nikogo nie zepsuliśmy, nikogo nie wykorzystaliśmy.
3 Nie mówię tego, aby was potępiać; wcześniej bowiem powiedziałem, że jesteście w naszych sercach na wspólną śmierć i wspólne życie.
4 Mam wielką swobodę w mówieniu do was, bardzo się wami chlubię, jestem pełen pociechy, obfituję w radość w każdym naszym ucisku.
5 Kiedy bowiem przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie zaznało żadnego odpoczynku, ale zewsząd byliśmy uciśnieni: na zewnątrz walki, a wewnątrz obawy.
6 Lecz Bóg, który pociesza uniżonych, pocieszył nas przez przybycie Tytusa.
7 A nie tylko przez jego przybycie, ale też przez pociechę, jakiej doznał wśród was, gdy opowiedział nam o waszej tęsknocie, o waszym płaczu, o waszej gorliwości względem mnie, tak że uradowałem się jeszcze bardziej.
8 Choć bowiem zasmuciłem was listem, nie żałuję tego, a mimo że żałowałem (bo widzę, że ten list zasmucił was, chociaż tylko na chwilę);
9 To teraz się raduję, nie dlatego, że byliście zasmuceni, ale że byliście zasmuceni ku pokucie. Zostaliście bowiem zasmuceni według Boga, żebyście w niczym nie ponieśli szkody przez nas.
10 Bo smutek, który jest według Boga, przynosi pokutę ku zbawieniu, czego nikt nie żałuje; lecz smutek według świata przynosi śmierć.
11 To bowiem, że byliście zasmuceni według Boga, jakąż wielką wzbudziło w was pilność, jakie uniewinnianie się, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jaką tęsknotę, jaką gorliwość, jakie wymierzenie kary! We wszystkim okazaliście się czyści w tej sprawie.
12 Dlatego chociaż pisałem do was, nie pisałem z powodu tego, który wyrządził krzywdę, ani z powodu tego, który krzywdy doznał, lecz aby okazać nasze zatroskanie o was przed Bogiem.
13 Tak więc zostaliśmy pocieszeni waszą pociechą. A jeszcze bardziej uradowaliśmy się radością Tytusa, bo jego duch został pokrzepiony przez was wszystkich.
14 Bo jeśli w czymś chlubiłem się wami przed nim, nie zostałem zawstydzony. Lecz tak, jak mówiliśmy wam wszystko zgodnie z prawdą, tak też nasza chluba przed Tytusem okazała się prawdziwa.
15 A jego serce jeszcze bardziej skłania się ku wam, gdy wspomina posłuszeństwo was wszystkich i to, jak przyjęliście go z bojaźnią i drżeniem.
16 Raduję się więc, że we wszystkim mogę wam ufać.
Copyright © 2013 by Gate of Hope Foundation