Old/New Testament

12 Na sześć dni przed Paschą Jezus przyszedł do Betanii, gdzie był Łazarz, który umarł, a którego wskrzesił z martwych.

² Tam przygotowali mu wieczerzę, a Marta usługiwała. Łazarz zaś był jednym z tych, którzy razem z nim siedzieli przy stole.

³ Wówczas Maria, wziąwszy funt bardzo drogiej maści nardowej, namaściła nogi Jezusa i wytarła je swoimi włosami, a dom napełnił się wonią tej maści.

⁴ Wtedy jeden z jego uczniów, Judasz Iskariota, syn Szymona, ten, który miał go zdradzić, powiedział:

⁵ Dlaczego tej maści nie sprzedano za trzysta groszy i nie rozdano ich ubogim?

⁶ A to mówił nie dlatego, że troszczył się o ubogich, ale ponieważ był złodziejem i miał sakiewkę, a nosił to, co do niej włożono.

⁷ Wtedy Jezus powiedział: Zostaw ją; zachowała to na dzień mego pogrzebu.

⁸ Ubogich bowiem zawsze macie u siebie, ale mnie nie zawsze będziecie mieć.

⁹ Wtedy wielu Żydów dowiedziało się, że tam jest; i przyszli nie tylko z powodu Jezusa, ale także, by zobaczyć Łazarza, którego wskrzesił z martwych.

¹⁰ I naradzali się naczelni kapłani nad tym, żeby zabić również Łazarza;

¹¹ Gdyż z jego powodu wielu spośród Żydów odstąpiło i uwierzyło w Jezusa.

¹² Nazajutrz mnóstwo ludzi, którzy przyszli na święto, usłyszawszy, że Jezus idzie do Jerozolimy;

¹³ Nabrało gałązek palmowych, wyszło mu naprzeciw i wołało: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana, król Izraela!

¹⁴ A Jezus, znalazłszy oślątko, wsiadł na nie, jak jest napisane:

¹⁵ Nie bój się, córko Syjonu. Oto twój król przychodzi, siedząc na oślątku.

¹⁶ Z początku jego uczniowie tego nie zrozumieli, ale gdy Jezus został uwielbiony, wtedy przypomnieli sobie, że to było o nim napisane i że mu tak uczynili.

¹⁷ Dawali więc świadectwo ludzie, którzy z nim byli, gdy Łazarza wywołał z grobowca i wskrzesił go z martwych.

¹⁸ Dlatego też ludzie wyszli mu naprzeciw, bo usłyszeli, że on uczynił ten cud.

¹⁹ Wtedy faryzeusze mówili między sobą: Widzicie, że nic nie zdziałacie. Oto świat poszedł za nim.

²⁰ A wśród tych, którzy przychodzili do Jerozolimy, żeby oddać cześć Bogu w święto, byli pewni Grecy.

²¹ Oni to przyszli do Filipa, który był z Betsaidy w Galilei, i prosili go: Panie, chcemy zobaczyć Jezusa.

²² Filip przyszedł i powiedział Andrzejowi, a z kolei Andrzej i Filip powiedzieli Jezusowi.

²³ A Jezus im odpowiedział: Nadeszła godzina, aby Syn Człowieczy został uwielbiony.

²⁴ Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, samo zostaje. Jeśli jednak obumrze, wydaje obfity plon.

²⁵ Kto miłuje swoje życie, utraci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.

²⁶ Jeśli ktoś mi służy, niech idzie za mną, a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś będzie mi służył, uczci go mój Ojciec.