Old/New Testament

³⁰ A apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli mu wszystko, co czynili i czego nauczali.

³¹ I powiedział do nich: Pójdźcie wy na odludne miejsce i odpocznijcie trochę. Wielu bowiem przychodziło i odchodziło, tak że nie mieli wolnego czasu, żeby zjeść.

³² I odpłynęli w łodzi na odludne miejsce, żeby być na osobności.

³³ A ludzie widzieli, że odpływają. Wielu go poznało i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, wyprzedzili ich i zgromadzili się przy nim.

³⁴ Kiedy Jezus wyszedł, zobaczył mnóstwo ludzi i ulitował się nad nimi, bo byli jak owce niemające pasterza. I zaczął nauczać ich wielu rzeczy.

³⁵ A gdy było już późno, jego uczniowie podeszli do niego i powiedzieli: Miejsce to jest puste, a pora już późna.

³⁶ Odpraw ich, aby poszli do okolicznych osad i wsi i kupili sobie chleba, bo nie mają co jeść.

³⁷ Lecz on im odpowiedział: Wy dajcie im jeść. Zapytali go więc: Czy mamy pójść i za dwieście groszy kupić chleba, i dać im jeść?

³⁸ A on im powiedział: Ile macie chleba? Idźcie i zobaczcie. A oni, dowiedziawszy się, powiedzieli: Pięć i dwie ryby.

³⁹ Wtedy kazał im posadzić wszystkich w grupach na zielonej trawie.

⁴⁰ I usiedli w grupach, po stu i po pięćdziesięciu.

⁴¹ A wziąwszy te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i pobłogosławił. I połamał te chleby i dawał swoim uczniom, aby kładli przed nimi. Także te dwie ryby rozdzielił między wszystkich.

⁴² I jedli wszyscy do syta.

⁴³ I zebrali dwanaście pełnych koszy kawałków i resztek z ryb.

⁴⁴ A tych, którzy jedli chleby, było około pięciu tysięcy mężczyzn.

⁴⁵ I zaraz przymusił swoich uczniów, aby wsiedli do łodzi i popłynęli przed nim na drugi brzeg w kierunku Betsaidy, a on tymczasem odprawi ludzi.

⁴⁶ A gdy ich odprawił, odszedł na górę, aby się modlić.

⁴⁷ Kiedy nastał wieczór, łódź znajdowała się na środku morza, a on był sam na lądzie.

⁴⁸ I widział, że są zmęczeni wiosłowaniem, bo wiatr mieli przeciwny. I tak około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu, i chciał ich wyminąć.

⁴⁹ Ale oni, ujrzawszy go chodzącego po morzu, myśleli, że to zjawa, i krzyknęli.

⁵⁰ Wszyscy bowiem go widzieli i przestraszyli się. Ale on zaraz przemówił do nich tymi słowami: Ufajcie, to ja jestem! Nie bójcie się!

⁵¹ I wszedł do nich do łodzi, i uciszył się wiatr. A oni się bardzo zdumiewali i dziwili.

⁵² Nie zrozumieli bowiem cudu z chlebami, gdyż ich serce było odrętwiałe.

⁵³ A przeprawiwszy się, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu.

⁵⁴ A gdy wyszli z łodzi, ludzie zaraz go poznali;

⁵⁵ Rozbiegli się po całej tej okolicy i zaczęli przynosić na posłaniach chorych tam, gdzie, jak słyszeli, przebywa.

⁵⁶ A gdziekolwiek wszedł, do wsi, miast czy osad, kładli chorych na ulicach i prosili go, aby mogli dotknąć choćby brzegu jego szaty. A wszyscy, którzy go dotknęli, zostali uzdrowieni.