Old/New Testament

Przewodnikowi chóru. Psalm dla synów Korego.

49 Słuchajcie tego wszystkie narody, nadstawcie ucha wszyscy mieszkańcy świata.

² Zarówno wy, prości, jak i wy, możni; zarówno bogaty, jak i ubogi.

³ Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślaniem mego serca będzie roztropność.

⁴ Nakłonię ucha ku przypowieści, przy harfie rozwiążę moją zagadkę.

⁵ Dlaczego mam się bać w dniach niedoli, gdy otacza mnie nieprawość tych, którzy mnie depczą?

⁶ Ci, którzy ufają swym bogactwom i chlubią się swym wielkim dostatkiem;

⁷ Nikt z nich w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu za niego okupu;

⁸ (Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);

⁹ Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.

¹⁰ Każdy bowiem widzi, że mądrzy umierają, tak samo jak ginie głupiec i prostak, i zostawiają obcym swoje bogactwa.

¹¹ Myślą, że ich domy są wieczne, a ich mieszkania będą trwać z pokolenia na pokolenie; nazywają ziemie swymi imionami.

¹² Lecz człowiek, choć otoczony czcią, nie przetrwa; podobny jest do bydląt, które giną.

¹³ Ich droga jest ich głupstwem, mimo to ich potomkowie pochwalają ich mowę. Sela.

¹⁴ Jak owce będą złożeni w grobie, śmierć ich pożre; prawi będą nad nimi panować o poranku, ich postać zostanie zniszczona w grobie, gdy opuszczą swoje mieszkanie.

¹⁵ Ale Bóg wykupi moją duszę z mocy grobu, bo mnie przyjmie. Sela.

¹⁶ Nie bój się, gdy się ktoś wzbogaci, gdy się rozmnoży sława jego domu;

¹⁷ Bo gdy umrze, niczego ze sobą nie weźmie i nie pójdzie za nim jego sława.

¹⁸ Chociaż za życia swej duszy pochlebiał i chwalono go, gdy dobrze się urządził;

¹⁹ Pójdzie jednak do grona swych ojców; nigdy nie ujrzą światła.

²⁰ Człowiek, który jest otoczony czcią, a nie rozumie tego, podobny jest do bydląt, które giną.

Psalm Asafa.

50 Bóg nad bogami, PAN, przemówił i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do jego zachodu.

² Z Syjonu, doskonałego piękna, zajaśniał Bóg.

³ Nasz Bóg przyjdzie i nie będzie milczał; ogień będzie trawił przed nim, a wokół niego powstanie potężna burza.

⁴ Wezwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądzić swój lud:

⁵ Zgromadźcie mi moich świętych, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę.

⁶ Wtedy niebiosa ogłoszą jego sprawiedliwość, bo sam Bóg jest sędzią. Sela.

⁷ Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.

⁸ Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.

⁹ Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.

¹⁰ Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.

¹¹ Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.

¹² Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój jest świat i wszystko, co go napełnia.

¹³ Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?

¹⁴ Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;

¹⁵ I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a ty mnie uwielbisz.

¹⁶ Lecz do niegodziwego Bóg mówi: Po co ogłaszasz moje prawa i masz na ustach moje przymierze;

¹⁷ Skoro nienawidzisz karności i rzucasz za siebie moje słowa?

¹⁸ Gdy widzisz złodzieja, pochwalasz go, i zadajesz się z cudzołożnikami.

¹⁹ Pozwalasz swym ustom źle mówić, a twój język knuje podstępy.

²⁰ Siedzisz i mówisz przeciwko twemu bratu, obmawiasz syna swej matki.

²¹ To czyniłeś, a ja milczałem; sądziłeś, że jestem do ciebie podobny, ale będę cię napominał i postawię ci to przed oczy.

²² Zrozumcie to teraz wy, którzy zapominacie o Bogu, bym was nie rozszarpał, a nie byłoby nikogo, kto by was ocalił.

²³ Kto mi ofiaruje chwałę, ten oddaje mi cześć; a temu, kto chodzi prostą drogą, ukażę Boże zbawienie.

1 Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany apostoł, odłączony do głoszeniu ewangelii Boga;

² (Którą przedtem obiecał przez swoich proroków w Pismach świętych);

³ O jego Synu, Jezusie Chrystusie, naszym Panu, który według ciała pochodził z potomstwa Dawida;

⁴ A pokazał z mocą, że jest Synem Bożym, według Ducha świętości, przez zmartwychwstanie;

⁵ Przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, by przywieść do posłuszeństwa wierze wszystkie narody dla jego imienia;

⁶ Wśród których jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa.

⁷ Wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym: Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

⁸ Najpierw dziękuję mojemu Bogu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, że wasza wiara słynie na cały świat.

⁹ Bóg bowiem, któremu służę w moim duchu w ewangelii jego Syna, jest mi świadkiem, że nieustannie czynię wzmiankę o was w moich modlitwach;

¹⁰ Zawsze prosząc, żeby wreszcie kiedyś udało mi się za wolą Bożą odbyć podróż do was.

¹¹ Pragnę bowiem zobaczyć was, abym wam mógł udzielić jakiegoś daru duchowego dla waszego utwierdzenia;

¹² To znaczy, abyśmy się wzajemnie pocieszyli obopólną wiarą, waszą i moją.

¹³ A nie chcę, abyście i wy, bracia, nie wiedzieli, że często zamierzałem przybyć do was (ale byłem dotąd zatrzymywany), abym miał jakiś owoc zarówno wśród was, jak i wśród innych pogan.

¹⁴ Jestem dłużnikiem zarówno Greków, jak i barbarzyńców, zarówno mądrych, jak i niemądrych;

¹⁵ Tak że na ile mogę, jestem gotowy i wam, którzy jesteście w Rzymie, głosić ewangelię.

¹⁶ Nie wstydzę się bowiem ewangelii Chrystusa, ponieważ jest ona mocą Boga ku zbawieniu dla każdego, kto uwierzy, najpierw Żyda, potem i Greka.

¹⁷ W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga z wiary w wiarę, jak jest napisane: Sprawiedliwy będzie żył z wiary.

¹⁸ Gniew Boży bowiem objawia się z nieba przeciwko wszelkiej bezbożności i niesprawiedliwości ludzi, którzy zatrzymują prawdę w niesprawiedliwości.

¹⁹ Ponieważ to, co można wiedzieć o Bogu, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił.

²⁰ To bowiem, co niewidzialne, to znaczy jego wieczna moc i bóstwo, są widzialne od stworzenia świata przez to, co stworzone, po to, aby oni byli bez wymówki.

²¹ Dlatego że poznawszy Boga, nie chwalili go jako Boga ani mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmiło się ich bezrozumne serce.

²² Podając się za mądrych, zgłupieli;

²³ I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobieństwo obrazu zniszczalnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i gadów.

²⁴ Dlatego też Bóg wydał ich nieczystości przez pożądliwości ich serc, aby hańbili swoje ciała między sobą.

²⁵ Oni to zamienili prawdę Bożą w kłamstwo i czcili stworzenie, i służyli jemu raczej niż Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.

²⁶ Dlatego wydał ich Bóg haniebnym namiętnościom, gdyż nawet ich kobiety zamieniły naturalne współżycie na przeciwne naturze.

²⁷ Także mężczyźni, opuściwszy naturalne współżycie z kobietą, zapałali w swej pożądliwości jedni ku drugim, mężczyzna z mężczyzną, popełniając haniebne czyny i ponosząc na sobie samych należną za swój błąd zapłatę.

²⁸ A skoro im się nie spodobało zachowanie poznania Boga, wydał ich Bóg na pastwę wypaczonego umysłu, aby robili to, co nie wypada;

²⁹ Będąc napełnieni wszelką nieprawością, nierządem, przewrotnością, chciwością, złośliwością; pełni zazdrości, morderstwa, sporu, podstępu, złych obyczajów;

³⁰ Plotkarze, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, wynalazcy złych rzeczy, nieposłuszni rodzicom;

³¹ Bezrozumni, niedotrzymujący słowa, bez naturalnej miłości, nieprzejednani i bez miłosierdzia.

³² Oni to, poznawszy wyrok Boga, że ci, którzy robią takie rzeczy, są godni śmierci, nie tylko sami je robią, ale też pochwalają tych, którzy tak postępują.