Old/New Testament

24 Pierwszego dnia tygodnia wczesnym rankiem przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały, a z nimi i inne kobiety;

² I zastały kamień odwalony od grobowca.

³ A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa.

⁴ A gdy zakłopotały się z tego powodu, nagle dwaj mężowie stanęli przy nich w lśniących szatach.

⁵ I przestraszone, schyliły twarze ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?

⁶ Nie ma go tu, ale powstał z martwych. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, gdy był jeszcze w Galilei:

⁷ Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.

⁸ I przypomniały sobie jego słowa.

⁹ A wróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko jedenastu i wszystkim pozostałym.

¹⁰ A były to: Maria Magdalena i Joanna, Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, które opowiedziały to apostołom.

¹¹ Lecz ich słowa wydały im się niczym baśnie i nie uwierzyli im.

¹² Wtedy Piotr wstał i pobiegł do grobu. A gdy się nachylił, zobaczył płótna leżące osobno i odszedł, dziwiąc się temu, co się stało.

¹³ A tego samego dnia dwaj z nich szli do wioski zwanej Emmaus, która była oddalona o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.

¹⁴ I rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się stało.

¹⁵ A gdy tak rozmawiali i wspólnie się zastanawiali, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.

¹⁶ Lecz ich oczy były zakryte, żeby go nie poznali.

¹⁷ I zapytał ich: Cóż to za rozmowy prowadzicie między sobą w drodze? Dlaczego jesteście smutni?

¹⁸ A jeden z nich, któremu było na imię Kleofas, odpowiedział mu: Czy jesteś tylko przychodniem w Jerozolimie i nie wiesz, co się tam w tych dniach stało?

¹⁹ I zapytał ich: O czym? A oni mu odpowiedzieli: O Jezusie z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie przed Bogiem i całym ludem;

²⁰ Jak naczelni kapłani i nasi przywódcy wydali go na śmierć i ukrzyżowali.

²¹ A my spodziewaliśmy się, że on odkupi Izraela. Lecz po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak to się stało.

²² Nadto niektóre z naszych kobiet zdumiały nas: były wcześnie rano przy grobie;

²³ A nie znalazłszy jego ciała, przyszły, mówiąc, że miały widzenie aniołów, którzy powiedzieli, iż on żyje.

²⁴ Wówczas niektórzy z naszych poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak mówiły kobiety, ale jego nie widzieli.

²⁵ Wtedy on powiedział do nich: O głupi i serca nieskorego do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!

²⁶ Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć i wejść do swojej chwały?

²⁷ I zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach.

²⁸ I zbliżyli się do wsi, do której szli, a on zachowywał się tak, jakby miał iść dalej.

²⁹ Lecz oni go przymusili, mówiąc: Zostań z nami, bo zbliża się wieczór i dzień się już kończy. Wszedł więc, aby z nimi zostać.

³⁰ A gdy siedział z nimi za stołem, wziął chleb, pobłogosławił i łamiąc, podawał im.

³¹ Wtedy otworzyły się im oczy i poznali go, lecz on zniknął im z oczu.

³² I mówili między sobą: Czy nasze serce nie pałało w nas, gdy rozmawiał z nami w drodze i otwierał nam Pisma?

³³ A wstawszy o tej godzinie, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli.

³⁴ Ci mówili: Pan naprawdę zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.

³⁵ Oni zaś opowiedzieli, co się stało w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba.