Old/New Testament

Przypowieść o robotnikach w winnicy

20 Królestwo Niebios przypomina bowiem pewnego gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem wynająć robotników do swojej winnicy. ² Uzgodnił z nimi stawkę — denar za dzień — i posłał do pracy.

³ Następnie wyszedł o dziewiątej i zobaczył innych, stojących bezczynnie na rynku. ⁴ Idźcie i wy do winnicy — powiedział — a ja wam sprawiedliwie zapłacę. ⁵ I oni poszli. Potem wyszedł jeszcze w południe i około piętnastej. Postąpił podobnie.

⁶ Gdy wyszedł o siedemnastej,^[a] zastał również czekających na pracę. Dlaczego tu bezczynnie stoicie cały dzień? — zapytał.

⁷ Nikt nas nie wynajął — odpowiedzieli.

On na to: Idźcie i wy do winnicy.

⁸ Z nastaniem wieczoru właściciel winnicy polecił swojemu zarządcy: Zwołaj robotników i wypłać im dniówkę. Zacznij od ostatnich, a zakończ na pierwszych. ⁹ Podeszli zatem zatrudnieni o siedemnastej i otrzymali po denarze. ¹⁰ Gdy podeszli pierwsi, sądzili, że dostaną więcej, lecz i oni otrzymali po denarze. ¹¹ Po wypłacie zaczęli się burzyć przeciwko gospodarzowi. ¹² Ci ostatni pracowali tylko godzinę — wytykali — a pan potraktował ich na równi z nami, którzy musieliśmy znosić trudy dnia i upał!

¹³ Wtedy gospodarz powiedział jednemu z nich: Nie krzywdzę cię, mój drogi. Czy nie uzgodniliśmy, że dostaniesz denara? ¹⁴ Bierz, co twoje, i idź! Chcę bowiem temu ostatniemu zapłacić tak, jak i tobie. ¹⁵ Czy nie wolno mi z tym, co moje, czynić tego, co chcę? A może krzywym okiem patrzysz na to, że jestem dobry?

¹⁶ W ten sposób ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi.