Old/New Testament

Przypowieść o siewcy

13 Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. ² Ponieważ zgromadziły się przy Nim rzesze ludzi, skorzystał z łodzi. Wszedł do niej i usiadł, podczas gdy Jego słuchacze stali na brzegu. ³ Wiele im wówczas przekazał, a w swojej mowie odwoływał się do porównań. W jednym z nich powiedział:

Pewien siewca wyszedł na pole. ⁴ Kiedy siał, niektóre ziarna padły na brzeg drogi. Wtedy przyleciały ptaki i zjadły je. ⁵ Inne padły na grunt skalisty. Nie miały tam wiele gleby. Kiełki szybko strzeliły w górę, bo gleba nie była głęboka. ⁶ Ale gdy wzeszło słońce, zwiędły. Ze względu na słaby korzeń — uschły. ⁷ Jeszcze inne padły między ciernie. Ciernie wyrosły i zadusiły je. ⁸ I w końcu inne padły na żyzną ziemię. Te wydały plon: stokrotny, sześćdziesięciokrotny lub trzydziestokrotny. ⁹ Kto ma uszy, niech rozważy moje słowa.

¹⁰ Wtedy podeszli uczniowie i zapytali Go: Dlaczego przemawiasz do nich używając porównań?

¹¹ Wam dano poznać tajemnice Królestwa Niebios — odpowiedział — ale im nie. ¹² Dlatego kto ma, ten jeszcze otrzyma i będzie miał w nadmiarze. A temu, kto nie ma, zostanie odebrane również to, co ma. ¹³ Mówię do nich w przypowieściach, bo patrzą, lecz nie widzą, słuchają, lecz nie słyszą i nie rozumieją. ¹⁴ Spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które głosi:

¹⁶ Lecz wasze oczy są szczęśliwe, bo widzą; wasze uszy — bo słyszą. ¹⁷ Zapewniam was: Wielu proroków oraz ludzi prawych pragnęło zobaczyć to, co wy widzicie, i nie zobaczyli; pragnęło usłyszeć to, co wy słyszycie — i nie usłyszeli.

¹⁸ Wy zatem posłuchajcie, co znaczy przypowieść o siewcy. ¹⁹ Do każdego, kto słucha słów o Królestwie, lecz ich nie rozumie, przychodzi zły i porywa to, co zostało zasiane w jego sercu. Ten człowiek jest jak ziarno leżące przy drodze. ²⁰ Człowiek jak ziarno na skałach to ten, który słucha Słowa i radośnie je przyjmuje, ²¹ lecz brak mu korzenia, przez chwilę wytrzymuje, lecz gdy z powodu Słowa dojdzie do ucisku lub prześladowania, zaraz się odwraca. ²² Z kolei człowiek przypominający ziarno posiane pośród cierni, to ten, który słucha Słowa, lecz troski tego wieku i zwodnicze uroki bogactwa tłamszą Słowo tak, że nie przynosi plonu. ²³ Ziarno na dobrej ziemi to ten człowiek, który słucha Słowa i rozumie je. Taki wydaje owoc, jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.

Przypowieść o pszenicy i kąkolu

²⁴ Opowiedział im też inną przypowieść: Królestwo Niebios przypomina człowieka, który na swej roli posiał dobre ziarno. ²⁵ Lecz kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał tam kąkolu i odszedł. ²⁶ Gdy zboże podrosło i zawiązały się kłosy, pokazał się też kąkol.

²⁷ Przyszli więc służący i pytają gospodarza: Panie, zdaje się, że obsiałeś rolę dobrym ziarnem. Skąd się tam wziął kąkol?

²⁸ To sprawka nieprzyjaciela — odpowiedział.

Czy chcesz więc — zaproponowali — byśmy poszli i usunęli go?

²⁹ Nie — zdecydował gospodarz — bo usuwając kąkol moglibyście powyrywać pszenicę. ³⁰ Niech rosną razem. Poczekajmy do żniw. Wtedy powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol, powiążcie go w snopy i spalcie. Pszenicę natomiast przenieście do mego spichlerza.