Old/New Testament

Przywrócenie zdrowia i życia

¹⁸ Gdy to do nich mówił, przyszedł pewien przełożony synagogi, złożył Mu pokłon i powiedział: Właśnie umarła moja córka. Przyjdź jednak, połóż na nią swoją rękę, a będzie żyła.

¹⁹ Jezus wstał więc i wraz ze swoimi uczniami udał się za nim. ²⁰ Wówczas pewna kobieta, od dwunastu lat cierpiąca na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła frędzla Jego szaty. ²¹ Powtarzała bowiem sobie: Gdybym tylko mogła dotknąć Jego szaty, byłabym ocalona.

²² A kiedy się to stało, Jezus obrócił się, spojrzał na nią i powiedział: Bądź dobrej myśli, córko, twoja wiara cię ocaliła. I od tamtej pory kobieta była zdrowa.

²³ Potem przybyli do domu przełożonego synagogi. Jezus zastał tam flecistów oraz lamentujący tłum. ²⁴ Odejdźcie stąd — powiedział — bo dziewczynka nie umarła, lecz śpi. I zaczęli się z Niego wyśmiewać. ²⁵ A gdy usunięto tłum, wszedł, ujął ją za rękę — i dziewczynka wstała. ²⁶ I rozeszła się wieść o tym po całej okolicy.

Uzdrowienie niewidomych i niemego

²⁷ Gdy Jezus stamtąd odchodził, ruszyli za Nim dwaj niewidomi. Wołali oni: Synu Dawida, zmiłuj się nad nami!

²⁸ A kiedy wszedł do domu, niewidomi podeszli bliżej. Czy wierzycie, że jestem w stanie to uczynić? — zapytał ich Jezus.

Tak, Panie! — odpowiedzieli.

²⁹ Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Niech się wam stanie według waszej wiary. ³⁰ I ich oczy zostały otwarte. Jezus zaś nakazał im surowo: Pamiętajcie, niech nikt się o tym nie dowie! ³¹ Oni jednak po wyjściu rozpowiedzieli o Nim po całej okolicy.

³² Gdy uzdrowieni wychodzili, przyprowadzono do Niego niemego opętanego człowieka. ³³ Po wypędzeniu demona niemy przemówił. A tłumy, ogarnięte zdumieniem, powtarzały: Nigdy coś takiego nie działo się w Izraelu.

³⁴ Faryzeusze jednak byli zdania, że Jezus wygania demony za pośrednictwem władcy demonów.

Jezus o żniwie i robotnikach

³⁵ W ten sposób Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski, nauczał w miejscowych synagogach, głosił dobrą nowinę o Królestwie i uzdrawiał wszelkie choroby oraz wszelkie niedomagania. ³⁶ A gdy zobaczył tłumy, wezbrała w Nim litość nad nimi, bo były udręczone i porzucone jak owce pozbawione pasterza. ³⁷ I zwrócił się do swoich uczniów: Żniwo wprawdzie wielkie, lecz robotników niewielu. ³⁸ Proście zatem Pana żniwa, aby przyśpieszył wyjście robotników na swoje żniwo.