Old/New Testament
Koniec Judasza
27 Wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu zdecydowali, że zgładzą Jezusa. 2 Związali Go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.
3 Wówczas Judasz, który Go wydał, widząc, że Jezusa skazano, zaczął żałować tego, co zrobił. Zwrócił arcykapłanom i starszym sumę trzydziestu srebrników. 4 Zgrzeszyłem — wyznał. — Wydałem na śmierć niewinnego człowieka.[a]
Lecz oni odparli: Co nam do tego? To twoja sprawa. 5 Wtedy rzucił srebrniki do przybytku i odszedł. Później poszedł i powiesił się.
6 Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i rozstrzygnęli: Do skarbca świątynnego rzucać ich nie można, gdyż są ceną za krew. 7 Po naradzie zatem kupili za nie pole garncarza — na cmentarz dla cudzoziemców. 8 Dlatego do dziś pole to nazywane jest Polem Krwi. 9 W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza:
Wzięli trzydzieści srebrników,
wycenę za Cennego,
na jaką Go wycenili synowie Izraela.
10 Te pieniądze dali za pole garncarza,
zgodnie z nakazem Pana.
Przesłuchanie u Piłata
11 Jezus stanął przed namiestnikiem. Czy Ty jesteś królem Żydów? — zapytał namiestnik.
Ty to mówisz — odpowiedział Jezus.
12 A gdy arcykapłani i starsi oskarżali Go, nie odpowiadał ani słowem. 13 Wówczas Piłat zapytał: Słyszysz, jak wiele Ci zarzucają? 14 On jednak nie odpowiedział mu na żadne oskarżenie. Namiestnik był tym bardzo zdziwiony.
15 Na święta jednak miał on zwyczaj zwalniać ludowi jednego więźnia, tego, o którego prosili. 16 Właśnie w tym czasie trzymali jednego dość znacznego więźnia, imieniem Jezus Barabasz. 17 Gdy się więc zebrali, Piłat zapytał ich: Którego chcecie, abym wam uwolnił, Jezusa Barabasza czy Jezusa zwanego Chrystusem? 18 Był bowiem świadom, że wydali Go z zawiści.
19 A kiedy siedział na ławie sędziowskiej, jego żona przesłała mu taką wiadomość: Nie mieszaj się w sprawę tego sprawiedliwego człowieka. Dzisiaj we śnie wiele przez Niego wycierpiałam.
20 Tymczasem arcykapłani i starsi nakłonili tłumy, aby prosiły o Barabasza, a dla Jezusa domagały się śmierci. 21 Gdy więc namiestnik zapytał, którego z tych dwóch ma im uwolnić, w odpowiedzi usłyszał: Barabasza!
22 Co więc mam uczynić z Jezusem zwanym Chrystusem? — pytał dalej.
A wszyscy zawołali: Ukrzyżuj Go!
23 Co zatem złego uczynił? — zapytał.
Oni jednak krzyczeli jeszcze głośniej: Ukrzyżuj Go!
24 Gdy Piłat spostrzegł, że nie udaje mu się nic osiągnąć, przeciwnie, zamieszanie staje się coraz większe, wziął wodę, umył wobec tłumu ręce i oświadczył: Nie jestem winien tej krwi. To wasza sprawa.
25 A cały lud odpowiedział: Krew Jego na nas i na nasze dzieci!
26 Wtedy uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny