Old/New Testament

¹⁰ शत्रूने हात लाबंवून तिच्या
    सर्व चांगल्या गोष्टी घेतल्या.
खरे तर, तिने परकीय राष्टांना तिच्या मंदिरात जाताना पाहिले.
    पण परमेश्वरा, तू तर म्हणालास की ते आपल्या समूहात येऊ शकणार नाहीत.
¹¹ यरुशलेममधील सर्व लोक उसासे टाकत आहेत.
    ते अन्न शोधत आहेत.
    तो अन्नाच्या बदल्यात त्यांच्याजवळच्या चांगल्या वस्तू देऊन टाकत आहेत.
    जगण्यासाठी ते असे करीत आहेत.
यरुशलेम म्हणते, “परमेश्वरा, माझ्याकडे जरा पाहा!
    लोक माझा तिरस्कार कसा करतात ते बघ तरी!
¹² रस्त्यावर जाणाऱ्या-येणाऱ्यांनो, तुम्हाला काहीच वाटत नाही असे दिसते!
    पण जरा माझ्याकडे निरखून पाहा.
माझ्या वेदनेप्रमाणे आणखी दुसऱ्या कोणाच्या विदना आहेत का?
    माझ्या वाठ्याला आलेल्या यातनांप्रमाणे दुसऱ्या काही यातना आहेत का?
परमेश्वराने शिक्षा म्हणून मला दिलेल्या विदनेप्रमाणे दुसऱ्या वेदना आहेत का?
    त्याच्या कोपाच्या दिवशी त्याने मला शिक्षा केली आहे.
¹³ परमेश्वराने वरून ज्वाला पाठविली,
    ती माझ्या हाडात भिनली.
त्याने माझ्या पायात फास अडकविला.
    आणि मला गरगर फिरविले.
त्याने मला ओसाड बनविले.
    मला दिवसभर बरे वाटत नसते.

¹⁴ “माझी पापे परमेश्वराने आपल्या स्वतःच्या
    हाताने जोखडाप्रमाणे जखडली आहेत.
परमेश्वराचे जोखड माझ्या मानेवर आहे.
    परमेश्वराने मला दुर्बळ केले.
ज्यांच्या समोर मी उभी राहू शकणार नाही,
    अशांच्या हाती परमश्वराने मला दिले आहे.
¹⁵ माझ्या शूर सैनिकांना परमेश्वराने दूर लोटले.
मग माझ्या विरुध्द लढण्यासाठी व माझ्या
    तरुण सैनिकांना मारण्यासाठी परमेश्वराने काही लोक आणले.
देवाने द्राक्षकुंडातील द्राक्षे तुडविली.
    ते द्राक्षकुंड यरुशलेमच्या कुमारी कन्येचे आहे.

¹⁶ “हग्र सगळयाबद्दल मी आक्रोश करते.
    माझ्या डोळयांतून अश्रू पाण्याप्रमाणे वाहात आहेत.
सांत्वन करायला माझ्याजवळ कोणी नाही.
    माझे दु:ख हलके करणारा कोणीही नाही.
माझी मुले ओसाड भूमीप्रमाणे झाली आहेत,
    कारण शत्रूचा विजय झाला आहे.”

¹⁷ सियोनने मदतीसाठी हात पसरले.
    तिला मदत करणारे कोणीही नव्हते.
परमेश्वराने याकोबाच्या शत्रूंना हुकूम केला आहे.
    परमेश्वराने याकोबच्या शत्रूंना नगराला वेढा देण्याची आज्ञा दिली.
यरुशलेम तिच्या शत्रूंमध्ये अपवित्र आहे.

¹⁸ आता यरुशलेम म्हणते, “मी परमेश्वराचे ऐकण्याचे नाकारले.
    म्हणून परमेश्वर जे करीत आहे.
ते योग्यच होय.
    तेव्हा सर्व लोकांनो, ऐका!
माझ्या यातना पाहा!
    माझे तरुण तरुणी कैदी झाले आहेत.
¹⁹ मी माझ्या प्रियकरांना हाका मारल्या पण त्यांनी मला फसविले.
    माझे पुजारी आणि वृध्द नगरीत वारले.
ते स्वतःसाठी अन्न शोधीत होते.
    त्यांना जगायचे होते.

²⁰ “परमेश्वरा, माझ्याकडे पाहा!
    मी दु:खी झाले आहे.
माझे अंतःकरण अस्वस्थ झाले आहे
    माझ्या मनात खळबळ उडाली आहे.
असे होण्याचे कारण माझा हट्टी स्वभाव रस्त्यांवर
    माझी मुले तलवारीने मारण्यात आली.
तर घरा घरांत प्रत्यक्ष मृत्यू होता.

²¹ “माझे ऐका मी उसासे टाकीत आहे.
    माझे सांत्वन करणारा कोणीही नाही.
माझा त्रासाबद्दल माझ्या शत्रूंना कळले आहे.
    त्यांना आनंद झाला आहे.
    तू माझे असे केल्यामुळे ते आनंदित झाले आहेत.
तू म्हणालास की शिक्षेची वेळ येईल.
    व तू माझ्या शत्रूंना शिक्षा करशील.
आता म्हटल्याप्रमाणे कर.
    माझ्याप्रमाणेच त्यांची स्थिती होऊ दे.

²² “माझे शत्रू किती दुष्ट आहेत ते पाहा!
    मग माझ्या पापांमुळे तू माझ्याशी
    जसे वागलास तसाच तू त्यांच्याशी वागू शकशील.
तू असे कर कारण मी पुन्हा पुन्हा उसासत आहे.
    माझे हृदय म्लान झाले आहे म्हणून तरी असेच कर.”

⁵ परमेश्वर शत्रूप्रमाणे वागला.
    त्याने इस्राएल गिळले.
त्याने तेथील सर्व राजवाडे, गड गिळंकृत केली.
    यहूदाच्या कन्येमधे त्याने मृतासाठी खूप शोक आक्रंदन निर्माण केले.

⁶ बाग उपटून टाकावी,
    तसा परमेश्वराने आपला स्वतःचा तंबू उखडला.
त्याची उपासना करण्यासाठी लोक जेथे जमत,
    ती जागा त्याने नष्ट केली.
परमेश्वराने सण ^[a] व शब्बाथ दिवस हग्रंचा विसर पाडला आहे.
    परमेश्वर रागावला व त्याने राजा व याजक यांना दूर लोटले.
⁷ परमेश्वर आपली वेदी व
    उपासनेचे पवित्रस्थान नापसंत केले.
यरुशलेमच्या राजवाड्याच्या भिंती
    त्याने शत्रूला जमीनदोस्त करु दिल्या.
परमेश्वराच्या मंदिरात शत्रूने जयघोष केला.
    पर्वणीचा दिवस असल्याप्रमाणे त्यांनी गोंगाट केला.
⁸ सियोनकन्येची तटबंदी नष्ट
    करण्याचा परमेश्वराने बेत केला.
तट कोठे फोडायचा हे दाखविण्यासाठी ओळंब्याने त्याने खूण केली.
    नाश थांबविण्यासाठी त्यांने स्वतःने काही केले नाही.
म्हणून त्याने सर्व तटांना शोक करण्यास भाग पाडले.
    त्या सर्व ओस पडल्या.

⁹ यरुशलेमची द्वारे जमीनदोस्त झाली आहेत.
    परमेश्वराने द्वारांचे अडसर मोडूनतोडून नष्ट केले.
तिचे राजे व राजपुत्र इतर राष्ट्रांत आहेत.
    तेथे त्यांना परमेश्वराविषयक शिकवण मिळत नाही.
यरुशलेमच्या संदेष्ठ्यांनासुध्दा परमेश्वराकडून दृष्टान्त मिळत नाहीत.

¹⁰ सियोनेची वडिल धारी मंडळी अगदी मूकपणे धुळीत बसते.
    ते डोक्यात माती भरून घेतात.
ते गोणपाटाचे कपडे घालतात.
    यरुशलेमच्या तरुणी दु:खाने मान खाली घालून बसतात.

¹¹ रडून रडून माझे डोळे थकले आहेत.
    माझे अंतःकरण अस्वस्थ झाले आहे.
माझे हृदय जमिनीवर टाकल्याप्रमाणे तळमळत आहे.
    कारण माझ्या लोकांचा नाश झाला आहे.
मुले आणि तान्ही मूर्छित पडत आहेत.
    सार्वजनिक चौकांत ती मूर्छित पडत आहेत.
¹² ती मुले त्यांच्या आयांना म्हणतात,
    “भाकर आणि द्राक्षारस कोठे आहे?”
    मरतानाही ते हाच प्रश्न विचारतात, आणि आपल्या आईच्या मांडीवरच प्राण सोडतात
¹³ सियोनच्या कुमारी कन्ये, मी तुझी तुलना कोणाशी करू शकतो?
    कशाबरोबर मी तुझी तुलना करू हे सियोनच्या कुमारी कन्ये?
मी तुझे सांत्वन कसे करू?
    तुझा नाश समुद्राप्रमाणे प्रचंड आहे.
तुला कोणी बरे करु शकेल
    असे मला वाटत नाही.

¹⁴ तुझ्या संदेष्ट्यांनी तुझ्यासाठी दृष्टान्त पाहिले.
    पण त्यांचे दृष्टान्त म्हणजे निरर्थक व मुर्खपणाचे होते.
तुझ्या पापाबद्दल
    त्यांनी उपदेश केला नाही.
त्यांनी स्थिती सुधारण्याचा प्रयत्न केला नाही.
    पण त्यांनी खोटे संदेश देऊन तुला मूर्ख बनविले.

¹⁵ रस्त्यावरून जाणारे
    तुला पाहून हादरतात व हळहळतात.
यरुशलेमच्या कन्येकडे बघून
    ते चुकचुकतात. ते विचारतात,
“लोक जिला ‘सौंदर्यपूर्ण नगरी’
    अथवा ‘पृथ्वीवरचा आनंद म्हणतात,
    ती नगरी हीच का?’”

¹⁶ तुझे सर्व शत्रू तुला हसतात.
    ते तुझ्याकडे पाहून फूत्कार टाकतात आणि दातओठ खातात
ते म्हणतात, “आम्ही त्यांना गिळले आहे.
    आम्ही खरोखरच ह्या दिवसाची वाट पाहात होतो.
    अखेर तो उजाडला.”

¹⁷ देवाने ठरविल्याप्रमाणे केले.
    तो जे करीन म्हणाला होता, तसेच त्याने केले.
    फार पूर्वी त्याने जी आज्ञा केली होती.
    ती त्याने पूर्ण केली.
त्याने नाश केला व त्याला दया आली नाही.
    तुझ्याबाबतीत जे घडले, ते पाहून तुझ्या शत्रूंना आनंद झाला.
    हा आनंद त्यांना देवाने मिळवून दिला.
    देवाने तुझ्या शत्रूंना सामर्थ्यशाली बनविले.

¹⁸ मनापासून परमेश्वराचा धावा करा.
    सियोनकन्येच्या तटबंदी,
    तू रात्रंदिवस झऱ्याप्रमाणे अश्रू ढाळ,
थांबू नकोस!
    तुझे डोळे कोरडे पडू देऊ नकोस.

¹⁹ ऊठ! रात्री आक्रोश कर.
    रात्रीच्या प्रत्येक प्रहराच्या आरंभाला रड.
    आपण पाणी ओततो.
तसे मन मोकळे कर.
    परमेश्वरापुढे मन मोकळे कर.
परमेश्वरापुढे हात जोड.
    तुज्या मुलांच्या प्राणरक्षणासाठी परमेश्वराजवळ प्रार्थना कर.
    कारण तुझी मुले उपासमारीने मूर्छित पडत आहेत.
    नगराच्या रस्त्या-रस्त्यावर ती बेशुध्द होऊन पडत आहेत.

²⁰ परमेश्वरा, माझ्याकडे बघ!
    तू अशा रीतीने जिला वागविलेस ती कोण आहे ते तरी पाहा!
मला तुला एक प्रश्न विचारू दे: स्त्रियांनी पोटच्या मुलांना, खावे काय?
    ज्या मुलांची त्यांनी काळजी काळजी घेतली त्यांना स्त्रियांनी खावे काय?
    परमेश्वराच्या मंदिरात धर्मगुरु व संदेष्टे मारले जावेत का?
²¹ नगरीच्या रस्त्यांवर तरुण तरुणी आणि वृध्द पडले आहेत.
    माझ्या तरुण तलवारीने मृत्यू पावल्या आहेत.
परमेश्वरा, तू कोपलास त्या दिवशी,
    अजिबात दया न दाखविता तू त्यांना मारलेस!

²² तू माझ्या सर्व बाजूंनी दहशत निर्माण केलीस.
    मेजवानीला एखाद्याला आमंत्रण द्यावे त्याप्रमाणे तू दहशतीला आमंत्रण दिलेस.
परमेश्वराच्या कोपाच्या दिवशी कोणीही सुटला नाही.
    मी ज्यांना जन्म दिला व ज्यांचे लालनपासन केले.
    त्यांना माझ्या शत्रूने ठार केले.

“तुला यज्ञ किंवा अर्पणे नको होती,
    पण तू माझ्यासाठी शरीर तयार केले.
⁶ होमार्पणांनी व पापार्पणांनी
    तुला आनंद वाटला नाही.
⁷ मग मी म्हणालो, ‘हा मी आहे!
    नियमशास्त्राच्या गुंडाळ्यामध्ये माझ्याबद्दल लिहून ठेवले आहे, देवा,
    तुझी इच्छा पूर्ण करण्यास मी आलो आहे.’” ^(A)

¹⁶ “त्या दिवसानंतर मी त्यांच्याशी हा करार करीन, अ
    से प्रभु म्हणतो,
मी माझे नियम त्यांच्या अंतःकरणात ठेवीन
    आणि ते त्यांच्या मनावर लिहीन.” ^(B)

“आणि मी त्यांची पापे
    व नियमविरहित कृत्ये कधीही आठवणार नाही.” ^(C)