Old/New Testament

3 खूप संकटे पाहिलेला मी एक माणूस आहे.
    परमेश्वराने आम्हाला काठीने मारताना मी प्रत्यक्ष पाहिले.
² परमेश्वराने मला प्रकाशाकडे
    न नेता, अंधाराकडे नेले.
³ परमेश्वराने त्याचा हात माझ्याविरुध्द केला.
    दिवसभर, त्याने आपला हात, पुन्हा पुन्हा, माझ्याविरुद्ध चालविला.
⁴ त्यांने माझी त्वचा आणि मांस नष्ट केले
    आणि माझी हाडे मोडली.
⁵ परमेश्वराने माझ्याभोवती दु:ख व त्रास ह्यांच्या भिंती उभारल्या.
    त्यांने दु:ख व त्रास माझ्याभोवती उभे केले.
⁶ त्याने मला अंधकारात बसायला लावले.
    माझी स्थिती एखाद्या मृताप्रमाणे केली.
⁷ परमेश्वराने मला बंदिवान केल्यामुळे मी बाहेर येऊ शकलो नाही.
    त्याने मला मोठमोठ्या बेड्या घातल्या.
⁸ मी जेव्हा मदतीसाठी आक्रोश करतो,
    तेव्हासुध्दा परमेश्वर माझा धावा ऐकत नाही.
⁹ त्याने दगडधोड्यांनी माझ्या रस्त्यात अडथळा निर्माण केला आहे.
    त्याने माझा मार्ग वाकडा केला आहे.
¹⁰ परमेश्वर, माझ्यावर हल्ला करण्यासाठी टपून बसलेल्या, अस्वलासारखा आहे.
    लपून बसलेल्या सिंहासारखा तो आहे.
¹¹ परमेश्वराने मला माझ्या मार्गावरुन दूर केले.
    माझे तुकडे तुकडे केले.
    माझा नाश केला.
¹² त्याने त्याचे धनुष्य सज्ज केले.
    त्याने मला त्याच्या बाणांचे लक्ष्य बनविले.
¹³ त्याने माझ्या
    पोटात बाणाने मारले.
¹⁴ मी माझ्या माणसांमध्ये चेष्टेचा विषय झालो.
    सर्व दिवसभर, ते मला उद्देशून गाणी गातात व माझी टर्र उडवितात.
¹⁵ परमेश्वराने मला हे विष (शिक्षा) प्यायला दिले.
    हे कडू पेय त्याने मला भरपूर पाजले.
¹⁶ परमेश्वराने मला दाताने खडे फोडायला लावले.
    मला धुळीत लोटले.
¹⁷ मला पुन्हा कधीही शांती मिळणार नाही, असे मला वाटले.
    मी चांगल्या गोष्टी तर विसरलो.
¹⁸ मी मनाशी म्हणालो, “परमेश्वराच्या कृपेची
    मला मुळीच आशा नाही.”
¹⁹ परमेश्वरा, लक्षात ठेव.
    मी फार दु:खी आहे, व मला घर नाही.
    तू दिलेल्या कडू विषाचे (शिक्षेचे) स्मरण कर.
²⁰ मला माझ्या सर्व त्रासांची आठवण आहे.
    म्हणूनच मी दु:खी आहे.
²¹ पण मी पुढील काही गोष्टींचा विचार
    केला की मला आशा वाटते.
²² परमेश्वराच्या प्रेम व दयेला अंत नाही.
    परमेश्वराची करुणा चिरंतन आहे.
²³ ती प्रत्येक दिवशी नवीन, ताजी असते.
    परमेश्वरा, तुझी विश्वासार्हता महान आहे.
²⁴ मी मनाशी म्हणतो, “परमेश्वर माझा देव आहे.
    म्हणूनच मला आशा वाटेल.”

4 सोने कसे निस्तेज झाले आहे पाहा!
    चांगले सोने कसे बदलले आहे बघा!
रत्ने सगळीकडे पसरली आहेत.
    रस्त्याच्या नाक्या-नाक्यावर ती विखुरली आहेत.
² सियोमच्या लोकांची किंमत भारी आहे.
    ते आपल्या वजनाचे मोल सोन्यात ठरवितात.
पण आता शत्रू त्यांना मातीच्या जुन्या रांजणांप्रमाणे मानतो.
    कुंभाराने केलेल्या मडक्याप्रमाणे तो त्यांना किंमत देतो.
³ राजकुत्रेसुध्दा आपल्या पिल्लांना भरवितात.
    कोल्हीही आपल्या पिल्लांना दुध देते.
पण माझ्या लोकांची कन्या दुष्ट आहे.
    त्या वाळवंटात राहणाऱ्या शहामृगाप्रमाणे आहेत.
⁴ तान्ह्या मुलांची जीभ तहानेने
    टाळ्याला चिकटली आहे.
बालके भाकरी मागतात.
    पण त्यांना कोणीही भाकरी देत नाही.
⁵ एकेकाळी ज्यांनी पौष्टिक अन्न खाल्ले,
    तेच आता रस्त्यावर मरत आहेत.
जे चांगल्या, लाल कपड्यात वाढले,
    ते आता कचऱ्याच्या ढिगांतून मिळेल ते उचलतात.
⁶ माझ्या लोकांच्या मुलीचे पाप मोठे होते.
सदोम व गमोरा यांच्यापेक्षाही
    ते पाप मोठे होते.
सदोमचा व गमोराचा अचानक नाश झाला,
    आणि त्यात कोठल्याही माणसाचा हात नव्हता.
⁷ यहुदातील काही लोकांनी
    एका विशेष प्रकारे आपले जीवन देवाला वाहिले होते.
ते फार शुध्द होते.
    ते हिमापेक्षा शुभ्र होते.
दुधापेक्षा पांढरे होते.
    त्यांची कांती पोवळयांप्रमाणे लाल होती.
त्यांच्या दाढ्या म्हणजे
    जणू काही तेजस्वी इंद्रनीलच.
⁸ पण आता त्यांचे चेहरे काजळीपेक्षा काळे झाले आहेत.
    त्यांना रस्त्यांत कोणी ओळखतसुध्दा नाही.
त्यांची कातडी सुरकुतली आहे.
    लाकडाप्रमाणे शुष्क होऊन ही हाडाला चिकटली आहे.
⁹ उपासमारीने मरण्यापेक्षा तलवारीने मेलेले बरे!
    कारण उपासमार झालेले फारच दु:खी होते.
ते व्याकुळ झाले होते.
    शेतामधून काहीच न मिळाल्यामुळे ते मेले.
¹⁰ त्या वेळी, प्रेमळ बायकांनीसुध्दा आपली मुले
    शिजविली ती मुलेच त्यांच्या आयांचे अन्न झाले.
माझ्या लोकांचा नाश झाला.
    तेव्हा असे घडले.
¹¹ परमेश्वराने आपला सगळा क्रोध प्रकट केला.
    त्यांने आपला सगळा राग बाहेर काढला.
त्याने सियोनमध्ये आग लावली
    त्या आगीत पायापर्यंत सियोन बेचिराख झाले
¹² जगातील राजे, जे घडले
    त्यावर विश्वास ठेवू शकले नाहीत.
पृथ्वीवरील लोकांचा ह्यावर
    विश्वास बसला नाही.
यरुशलेमच्या प्रवेशद्वारांतून शत्रू
    येऊ शकेल ह्यवर कोणाचाच विश्वास बसला नाही.
¹³ यरुशलेमच्या संदेष्ट्यांनी पाप केले,
    धर्मगुरुंनी दुष्कृत्ये केली,
लोकांनी प्रामाणिक माणसांचे रक्त यरुशलेममध्ये सांडले,
    म्हणूनच असे घडले.
¹⁴ संदेष्टे आणि याजक आंधळयांप्रमाणे रस्त्यात भटकत होते.
    ते रक्ताने माखले होते.
कोणीही त्यांच्या वस्त्रालाही शिवू शकले नाहीत
    कारण ती रक्ताने भरली होती.
¹⁵ लोक ओरडले, “लांब व्हा! दूर ब्ह!
    आम्हाला शिवू नका.”
ते लोक इकडे तिकडे भटकले कारण त्यांना घरे नव्हती.
दुसऱ्या राष्ट्रांतील लोक म्हणाले,
    “त्यांनी आमच्याबरोबर राहू नये असेच आम्हाला वाटते.”
¹⁶ परमेश्वराने स्वतः त्या लोकांचा नाश केला.
    त्याने त्यांची अजिबात काळजी घेतली नाही.
त्यांने याजकांना मानले नाही
    त्यांने यहुदातील वृध्दांना दया दाखवली नाही.
¹⁷ मदतीची वाट पाहून आमचे डोळे थकले आहेत.
    पण कोठूनही मदत मिळत नाही.
आमचेरक्षण करण्यास एखादे राष्ट्र येत आहे का,
    ह्यची आम्ही बुरुजावरुन टेहळणी केली.
    पण एकही देश आमच्याकडे आला नाही.
¹⁸ सर्वकाळ, आमच्या शत्रूंनी आमची शिकार केली.
    आम्ही रस्त्यांवरसुध्दा जाऊ शकलो नाही.
आमचा शेवट जवळ आला! आमचे आयुष्य सरले होते!
    आमचा अंत आला!
¹⁹ आमचा पाठलाग करणारे
    गरुडापेक्षाही वेगवान होते.
त्यांनी आमचा डोंगरांत पाठलाग केला.
    आम्हाला पकडण्यासाठी ते वाळवंटात दडून बसले.
²⁰ आमच्या दृष्टीने राजा सर्वश्रेष्ठ होता.
तो आमचा श्वास होता.
    पण त्यांनी राजाला सापळ्यात पकडले.
प्रत्यक्ष परमेश्वरानेच राजाची निवड केली होती.
    राजाबद्दल आम्ही असे म्हणालो होतो,
“आम्ही त्याच्या सावलीत राहू.
    तो इतर राष्ट्रांपासून आमचे रक्षण करतो.”

5 परमेश्वरा, आमचे काय झाले ते लक्षात ठेव.
    आमच्या अप्रतिष्ठेकडे नजर टाक.
² आमचा देश परक्यांच्या हातात गेला आहे.
    आमची घरे परदेशीयांना दिली गेली आहेत.
³ आम्ही अनाथ झालो.
    आम्हाला वडील नाहीत.
    आमच्या आयांची स्थिती विधवांसारखी झाली आहे.
⁴ आम्हाला पिण्याचे पाणी विकत घ्यावे लागते.
    आम्ही वापरत असलेल्या लाकडाला पैसे मोजावे लागतात.
⁵ आमच्या मानेवर सक्तीने जोखड ठेवले जाते.
    आम्ही दमून जातो.
    पण आम्हाला विश्रांती नाही.
⁶ पोटभर भाकरी मिळविण्यासाठी आम्ही मिसर
    व अश्शूर यांच्याबरोबर करार केला.
⁷ आमच्या पूर्वजांनी तुझ्याविरुध्द पाप केले.
    आता ते नाहीत.
    पण त्यांच्या पापाची फळे आता आम्ही भोगत आहोत.
⁸ गुलाम आमचे राज्यकर्ते झाले.
    त्यांच्यापासून आम्हाला कोणीही वाचवू शकत नाही.
⁹ अन्नासाठी आम्ही जीवाची बाजी लावतो.
    वाळवंटात तलवारधारी माणसे असतात.
¹⁰ आमची कातडी भट्टीप्रमाणे तापली आहेत.
    भुकेमुळे आम्हाला ताप चढला आहे.
¹¹ शत्रूंनी सियोनमधील स्त्रियांवर बलात्कार केला.
    यहुदातील गावांमधील स्त्रियांवर त्यांनी बलात्कार केले.
¹² शत्रूंने आमच्या राजपुत्रांना फाशी दिली.
    त्याने आमच्यातील वृध्दांचा मान ठेवला नाही.
¹³ आमच्या तरुणांना शत्रूने गिरणीत धान्य दळायला लावले.
    ते तरुण लाकडाच्या ढिगाऱ्याखाली अडखळले.
¹⁴ वृध्द आता नगरीच्या द्वारांत बसत नाहीत.
    तरुण गायनवादन करीत नाहीत.
¹⁵ आमच्या नृत्याचे रूपांतर आता मृतांच्या शोकात झाले आहे.
    आमच्या हृदयात आनंदाचा अंशही नाही.
¹⁶ आम्ही पाप केल्यामुळे आमच्या डोक्यावरचा मुकुट खाली पडला आहे.
    आणि वाईट गोष्टी घडल्या.
¹⁷ ह्या सर्व गोष्टीमुळे आमचे मन खचले आहे.
    आम्हाला डोळ्यांनी स्पष्टपणे दिसत नाही.
¹⁸ सियोनचे डोंगर ओसाड झाले आहेत.
    सियोनच्या डोंगरावर कोल्हे वावरतात.
¹⁹ पण परमेश्वरा, तुझी सत्ता चिरंतन आहे.
    तुझे राजसिंहासन चिरकाल राहील.
²⁰ परमेश्वर आम्हाला कायमचा विसरला आहेस असे दिसते.
    तू आम्हाला दीर्घकाल सोडून गेला आहेस.
²¹ परमेश्वरा, आम्हाला तुझ्याकडे परत ने.
    आम्ही आनंदाने तुझ्याकडे येऊ.
    आमचे जीवन पूर्वीसारखे कर.
²² तू आमच्यावर खूप रागावला होतास!
    तू आमचा पूर्णपणे त्याग केलास का?