Old/New Testament
अलीहू युक्तिवादात आपली भर घालतो
32 नंतर ईयोबाच्या तीन मित्रांनी ईयोबाला उत्तर देणे सोडून दिले. त्यांनी ते सोडून दिले कारण ईयोबला स्वतःच्या निर्दोषपणाविषयी खात्री होती. 2 परंतु तिथे अलीहू नावाचा तरुण मुलगा होता. अलीहू बरखेलचा मुलगा होता. बरखेल बूजचा वंशज होता. अलीहू राम घराण्यातील होता. अलीहू ईयोबवर खूप रागावला. का? कारण ईयोब आपण स्वतः बरोबर आहोत असे म्हणत होता. ईयोब म्हणत होता की आपण देवापेक्षाही अधिक न्यायी आहोत. 3 अलीहू ईयोबच्या तीन मित्रांवरदेखील रागावला. का? कारण ईयोबचे तीन मित्र ईयोबच्या प्रश्रांची उत्तरे देऊ शकले नाहीत. ईयोब चुकला हे ते सिध्द करु शकले नाहीत. 4 अलीहू तिथे सगळ्यांत लहान होता. म्हणून तो सगळ्यांचे बोलणे संपेपर्यत थांबला. नंतर आपण बोलायला सुरुवात करावी असे त्याला वाटले. 5 परंतु नंतर अलीहूला दिसले की ईयोबच्या तीन मित्रांकडे काहीच बोलायचे उरले नाही. म्हणून त्याला राग आला. 6 म्हणून त्याने बोलायला सुरुवात केली. तो म्हणाला:
“मी खूप तरुण आहे आणि तुम्ही वृध्द आहात.
म्हणून तुम्हाला काही सांगायला मी घाबरत होतो.
7 मी माझ्याशीच विचार केला, ‘वृध्दांनी आधी बोलायला पाहिजे.
वृध्द खूप वर्ष जगलेले असतात, त्यामुळे ते खूप गोष्टी शिकलेले असतात.’
8 परंतु देवाचा आत्मा लोकांना शहाणे करतो.
त्या सर्वशक्तिमान देवाचा ‘नि:श्वास’ लोकांना समजण्यास मदत करतो.
9 केवळ वृध्द माणसेच तेवढी शहाणी नसतात.
केवळ वृध्दांनाच चांगले वाईट कळते असे नाही.
10 “तेव्हा कृपा करुन माझे ऐका!
मी तुम्हांला माझे विचार सांगतो.
11 मी तुमचे बोलणे संपेपर्यंत धीर धरला.
तुम्ही ईयोबाला जी उत्तरे दिलीत ती मी ऐकली.
12 तुम्ही ज्या गोष्टी संगितल्या त्या मी लक्षपूर्वक ऐकल्या.
तुमच्या पैकी कुणीही ईयोबावर टीका केली नाही.
तुमच्यापैकी एकानेही त्याच्या मुद्यांना उत्तरे दिली नाहीत.
13 तुम्ही तिघे तुम्हांला शहाणपण मिळाले असे म्हणू शकत नाही.
ईयोबाच्या मुद्यांना देवानेच उत्तरे दिली पाहिजेत, माणसांनी नाही.
14 ईयोबाने त्याचे मुद्दे माझ्यासामोर मांडले नाहीत.
म्हणून तुम्ही तिघांनी ज्या मुद्यांचा उपयोग केला त्यांचा उपयोग मी करणार नाही.
15 “ईयोब, हे तिघेही वाद हरले आहेत.
त्यांच्या जवळ बोलायला आणखी काही उरले नाही.
त्यांच्या जवळ आणखी उत्तरे नाहीत.
16 ईयोब, यांनी तुला उत्तरे द्यावीत म्हणून मी थांबलो होतो.
परंतु ते आता गप्प आहेत.
त्यांनी तुझ्याशी वाद घालणे आता बंद केले आहे.
17 म्हणून आता मी तुला माझे उत्तर देतो.
होय मला काय वाटते ते मी तुला आता सांगतो.
18 मला इतके काही सांगायचे आहे
की मी आता फूटून जाईन की काय असे वाटते.
19 मी द्राक्षरसाच्या न फोडलेल्या बाटलीसारखा आहे.
द्राक्षरसाच्या नव्या बुधल्याप्रमाणे मी फुटण्याच्या बेतात आहे.
20 म्हणून मला बोललेच पाहिजे तरच मला बरे वाटेल.
मी बोलले पाहिजे आणि ईयोबच्या मुद्यांना उत्तरे दिली पाहिजेत.
21 मी इतर कुणाला वागवतो त्याप्रमाणे ईयोबला वागवले पाहिजे.
मी त्याच्याशी उगीचच चांगले बोलायचा प्रयत्न करणार नाही.
मला जे बोलायला हवे तेच मी बोलेन.
22 एकापेक्षा दुसऱ्याला अधिक चांगले वागवणे मला शक्य नाही.
मी जर असे केले तर देव मला शिक्षा करेल.
33 “ईयोबा, आता माझ्याकडे लक्ष दे.
मी काय म्हणतो ते लक्षपूर्वक ऐक.
2 मी आता बोलायला तयार झालो आहे.
3 माझे अंतःकरण प्रामाणिक आहे.
म्हणून मी प्रामाणिक शब्दच बोलेन.
मला जे माहीत आहे त्याबद्दल मी सत्य तेच सांगेन.
4 देवाच्या आत्म्याने मला निर्माण केले.
मला सर्वशक्तिमान देवाकडून जीवन मिळाले.
5 ईयोबा, माझे बोलणे ऐक आणि तुला शक्य झाले तर मला उत्तर दे.
माझ्याशी वाद घालण्याकरता तुझी उत्तरे तयार ठेव.
6 देवासमोर तू आणि मी सारखेच आहोत.
आपल्याला निर्माण करण्यासाठी देवाने माती वापरली.
7 ईयोबा, माझी भीती बाळगू नकोस.
मी तुझ्याशी कडक वागणार नाही.
8 “पण ईयोबा, तू जे बोललास ते मी ऐकले.
9 तू म्हणालास, ‘मी शुध्द आहे, मी निरपराध आहे,
मी काहीही चूक केली नाही.
मी अपराधी नाही.
10 मी काही चूक केली नाही तरीही देव माझ्याविरुध्द आहे.
देवाने मला शत्रूप्रमाणे वागवले आहे.
11 देवाने माझ्या पायला साखळदंड बांधले.
देव माझी प्रत्येक हालचाल बघतो.’
12 “परंतु ईयोबा, तू या बाबतीत चुकतो आहेस.
आणि तुझी चूक मी सिध्द करुन दाखवेन.
का? कारण देवाला कोणत्याही माणसापेक्षा अधिक माहिती असते. [a]
13 ईयोबा, तू देवाशी वाद घालत आहेस.
देवाने तुला सर्व काही नीट सांगावे असे तुला वाटते.
14 परंतु देव जे काही करतो ते खरोखरच स्पष्ट करुन सांगत असेल.
कदाचित् देव निराळ्या रीतीने बोलत असेल आणि लोकांना ते समजत नसेल.
15-16 देव कदाचित् लोकांशी रात्री ते झोपेत असताना स्वप्नात
किंवा दृष्टांतात बोलत असेल
आणि तेव्हा देवाची ताकीद ऐकून
ते खूप भयभीत होत असतील.
17 देव लोकांना चुकीच्या गोष्टी करणे बंद करण्याची ताकीद देतो
आणि गर्व न करण्याचेही सांगतो.
18 देव लोकांना मृत्युलोकात जाण्यापासून वाचविण्यासाठी ताकीद देत असतो.
देव हे सारे माणसाला नष्ट होण्यापासून वाचविण्यासाठी करतो.
19 “किंवा एखाद्याला देवाचा आवाज तेव्हा ऐकू येईल जेव्हा तो देवाने केलेल्या शिक्षेमुळे अंथरुणात पडून दु:ख भोगत असेल.
देव त्याला दु:ख देऊन ताकीद देत असतो.
तो माणूस वेदनेने इतका तळमळत असतो की त्याची सगळी हाडे दुखतात.
20 नंतर तो माणूस खाऊ शकत नाही.
तो वेदनेने इतका तळमळतो की चांगल्या अन्नाचासुध्दा त्याला तिरस्कार वाटतो.
21 त्याचे शरीर इतके क्षीण होते की तो जवळ जवळ दिसेनासा होतो.
त्याची सगळी हाडे दिसतात.
22 तो मृत्यूलोकांजवळ येऊन ठेपतो
आणि त्याचे जीवन मरणपंथाला लागलेले असते.
23 “देवाजवळ हजारो देवदूत असतात.
कदाचित् त्यांच्याच पैकी एखादा त्या माणसावर लक्ष ठेवून असेल.
तोच देवदूत त्याच्याबद्दल बोलेल
आणि त्याच्या चांगल्या कृत्यांबद्दल सांगेल.
24 देवदूत त्याच्याशी देयेने वागेल.
कदाचित् देवदूत देवाला सांगेल.
‘या माणसाला मृत्युलोकात जाण्यापासून वाचव.
त्याच्या पापाची किंमत मोजण्याचा दुसरा एक मार्ग मला सापडला आहे.’
25 नंतर त्या माणसाचे शरीर पुनः तरुण आणि जोमदार बनेल.
तो तरुणपणी जसा होता तसाच पुन्हा होईल.
26 तो देवाची प्रार्थना करेल आणि देव त्याला उत्तर देईल.
तो माणूस आनंदाने ओरडेल आणि देवाची भक्ती करेल.
नंतर तो मनुष्य पुन्हा चांगले जीवन जगायला लागेल.
27 नंतर तो लोकांना कबुली देईल.
तो म्हणेल, ‘मी पापकर्म केले.
मी चांगल्याचे वाईट केले.
पण देवाने मला जितकी वाईट शिक्षा करायला हवी
होती तितकी केली नाही.
28 देवाने माझ्या आत्म्याला मृत्युलोकात जाण्यापासून वाचवले.
आता मी पुन्हा आयुष्य उपभोगू शकतो.’
29 “देव त्या माणसासाठी या गोष्टी पुन्हा पुन्हा करतो.
30 का? त्या माणसाला ताकीद देण्यासाठी
आणि त्याच्या आत्म्याला मृत्युलोकात जाण्यापासून वाचवण्यासाठी
देव असे करतो असे केल्यामुळे
तो त्याचे आयुष्य उपभोगू शकेल.
31 “ईयोबा, मी काय म्हणतो त्याकडे लक्ष दे.
माझे ऐक! तू गप्प रहा आणि मला बोलू दे.
32 पण ईयोब, जर तुला माझे बोलणे पटत नसेल तर तू खुशाल बोल.
मला तुझे मुद्दे सांग.
कारण मला तुझे बोलणे सुधारायचे आहे.
33 परंतु ईयोब, तुइयाजवळ बोलण्यासारखे काही नसेल तर माझे ऐक.
तू गप्प रहा आणि मी तुला शहाणपण शिकवेन.”
इकुन्या येथे पौल व बर्णबा
14 पौल व बर्णबा इकुन्या शहरात गेले. ते तेथील यहूदी सभास्थानात गेले. (प्रत्येक शहरात गेल्यावर ते असेच करीत) तेथील लोकांशी ते बोलले. पौल व बर्णबा इतके चांगले बोलले की, पुष्कळ यहूदी लोकांनी व ग्रीक लोकांनी त्यांनी जे सांगितले त्यावर विश्वास ठेवला. 2 परंतु काही यहूदी लोकांनी विश्वास ठेवला नाही. त्यांनी यहूदीतर लोकांची मने भडकाविली आणि बंधुजनांविषयीची मने वाईट केली.
3 म्हणून पौल व बर्णबाने त्या ठिकाणी बरेच दिवस मुक्काम केला. आणि धैर्याने येशूविषयी सांगत राहीले. पौल व बर्णबाने देवाच्या कृपेविषयी संदेश दिला. देवाने त्यांना पौल व बर्णबाला चमत्कार व अदूभुत कृत्ये करण्यास मदत करुन ते जे काही सांगत होते ते खरे ठरविले. 4 परंतु शहरातील काही लोकांना यहूदी लोकांची मते पटली. दुसऱ्या लोकांना पौल व बर्णबाचे म्हणणे पटले. (त्यानी विश्वास ठेवला) त्यामुळे शहरात दोन तट पडले.
5 काही यहूदीतर लोक, काही यहूदी लोक व त्यांचे पुढारी यांनी पौल व बर्णबाला बांधले व इजा करण्याचा प्रयत्न केला. त्यांना पौल व बर्णबा यांना दगडमार करुन मारावयाचे होते. 6 जेव्हा पौल व बर्णबा यांना त्याविषयी कळले तेव्हा त्यांनी ते शहर सोडले. ते लुस्त्र व दर्बे या लुकवनियाच्या नगरात गेले. आणि त्या शहरांच्या सभोवतालच्या परिसरात गेले. 7 त्या ठिकाणीसुद्धा त्यांनी सुवार्ता सांगितली.
लुस्त्र व दर्बे येथे पौल
8 लुस्त्र येथे एक मनुष्य होता त्याचे पाय अधू होते ,तो जन्मतःच पांगळा जन्मला होता. व कधीच चालला नव्हता. 9 पौल भाषण करीत असताना हा मनुष्य ऐकत होता. पौलाने त्याच्याकडे पाहिले. पौलाने पाहिले की, देव त्याला बरे करील असा त्या मनुष्याचा विश्वास झाला आहे. 10 तेव्हा पौल मोठ्याने म्हणाला, “तुझ्या पायावर उभा राहा!” तेव्हा त्या मनुष्याने उंच उडी मारली आणि चालू लागला.
11 पौलाने केलेले लोकांनी जेव्हा पाहिले, तेव्हा ते आपल्या लुकवनिया भाषेत ओरडले. ते म्हणाल, “देव माणसांसारखे झाले आहेत! ते आमच्याकडे खाली आले आहेत!” 12 लोकांनी बर्णबाला ज्युपिटर [a] म्हटले व पौलाला मर्क्युरी [b] म्हटले, कारण पौल मुख्य बोलणारा होता. 13 ज्युपिटरचे मंदिर जवळ होते. या मंदिराचा पुजारी काही बैल व फुले घेऊन वेशीजवळ आला. पुजारी व लोकांना पौल व बर्णबा यांची उपासाना करण्यासाठी त्यांच्यापुढे बळी द्यावयाचा होता.
14 परंतु ते काय करीत आहेत, हे जेव्हा पौल व बर्णबा यांना समजले तेव्हा त्यांनी आपले कपडे फाडले व लोकांच्या गर्दीत शिरले आणि मोठ्याने म्हणाले, 15 “लोकांनो, ह्या गोष्टी तुम्ही का करीत आहात? आम्ही देव नाही! तुम्हांला जशा भावना आहेत, तशाच आम्हालाही आहेत! आम्ही तुम्हांला सुवार्ता सांगायला आलो. आम्ही तुम्हांला हे सांगत आहोत की या व्यर्थ गोष्टींपासून तुम्ही तुमचे मन वळवावे. खऱ्या जिवंत देवाकडे आपले मन लावावे. त्यानेच आकाश, पृथ्वी, समुद्र व जे काही आहे ते निर्माण केले.
16 “भूतकाळात, देवाने सर्व राष्ट्रांना त्यांना जसे पाहिजे तसे वागू दिले. 17 परंतु देवाने अशा गोष्टी केल्या की त्या द्वारे तो खरा आहे हे सिद्ध व्हावे. तो तुमच्यासाठी चांगल्या गोष्टी करतो, तो तुम्हांला आकाशातून पाऊस देतो.योग्य वेळी तो तुम्हांला चांगले पीक देतो. तो तुम्हांला भरपूर अन्न देतो व तो तुमची अंतःकरणे आनंदाने भरतो.”
18 पौल व बर्णबाने ह्या गोष्टी लोकांना सांगितल्या. व मोठ्या प्रयासाने आपणास यज्ञ अर्पिण्यापासून त्याना परावृत केले.
19 नंतर अंत्युखिया व इकुन्या येथील काही यहूदी लोक तेथे आले. त्यांनी लोकसमुदायाची मने आपल्या बाजूस वळविली, आणि पौलाला दगडमार केला. त्यात पौल मेला असे समजून त्यांनी त्याला ओढत नेऊन नगराबाहेर टाकले. 20 येशूचे शिष्य पौलाभोवती जमा झाले मग पौल उठून परत शहरात गेला व दुसऱ्या दिवशी ते दोघे दर्बेला गेले.
सिरीयातील अंत्युखियाला परत येणे
21 आणि त्या नगरात त्यांनी सुवार्ता सांगून अनेक लोकांना शिष्य केले. त्यानंतर ते लुस्त्र, इकुन्या आणि अंत्युखिया नगरांना परत आले. 22 आणि त्यांनी तेथील शिष्यांना येशूवरील विश्वासात बळकट केले. त्यांनी आपल्या विश्वासांत अढळ राहावे म्हणून उत्तेजन दिले. ते म्हणाले, “अनेक दु:खांना तोंड देत आपण देवाच्या राज्यात प्रवेश केला पाहिजे.” 23 पौल व बर्णबाने प्रत्येक मंडळीत वडीलजनांची नेमणूक केली. त्यांनी या वडिलांसाठी उपास आणि प्रार्थना केल्या, प्रभु येशूवर विश्वास असलेले असे सर्व वडीलजन होते म्हणून पौलाने व बर्णबाने त्यांना प्रभुच्या हाती सोपविले.
24 पौल आणि बर्णबा पिशीदिया प्रदेशातून गेले नंतर ते पंफुलिया येथे आले. 25 त्यांनी पिर्गा शहरात देवाचा संदेश दिला नंतर ते अत्तालिया शहरात गेले. 26 नंतर तेथून पुढे पौल व बर्णबा सिरीया येथील अंत्युखियात समुद्रमार्गे गेले. जे काम त्यांनी पूर्ण केले होते त्याची सुरुवात त्यांनी अंत्युखियापासूनच केली होती.
27 जेव्हा ते तेथे पोहोंचले, तेव्हा त्यांनी मंडळीला एकत्र बोलाविले आणि देवाने त्यांच्याबाबतीत ज्या ज्या गोष्टी केल्या त्या त्यांना सांगितल्या, तसेच दुसऱ्या देशातील यहूदीतर लोकांमध्ये देवाने कसे दार उघडले ते सांगितले, 28 नंतर ते शिष्यांबरोबर तेथे बरेच दिवस राहिले.
2006 by World Bible Translation Center