New Testament in a Year

15 Skylt er oss, hinum styrku, að bera veikleika hinna óstyrku og hugsa ekki um sjálfa oss.

² Sérhver af oss hugsi um náungann og það sem honum er gott og til uppbyggingar.

³ Kristur hugsaði ekki um sjálfan sig, heldur eins og ritað er: "Lastyrði þeirra, sem löstuðu þig, lentu á mér."

⁴ Allt það, sem áður er ritað, er ritað oss til uppfræðingar, til þess að vér fyrir þolgæði og huggun ritninganna héldum von vorri.

⁵ En Guð, sem veitir þolgæðið og huggunina, gefi yður að vera samhuga að vilja Krists Jesú,

⁶ til þess að þér allir saman einum munni vegsamið Guð og föður Drottins vors Jesú Krists.

⁷ Takið því hver annan að yður, eins og Kristur tók yður að sér, Guði til dýrðar.

⁸ Ég segi, að Kristur sé orðinn þjónn hinna umskornu til að sýna orðheldni Guðs, til þess að staðfesta fyrirheitin, sem feðrunum voru gefin,

⁹ en heiðingjarnir vegsami Guð sakir miskunnar hans, eins og ritað er: "Þess vegna skal ég játa þig meðal heiðingja og lofsyngja þínu nafni."

¹⁰ Og enn segir: "Fagnið, þér heiðingjar, með lýð hans,"

¹¹ og enn: "Lofið Drottin, allar þjóðir, og vegsami hann allir lýðir,"

¹² og enn segir Jesaja: "Koma mun rótarkvistur Ísaí og sá, er rís upp til að stjórna þjóðum, á hann munu þjóðir vona."

¹³ Guð vonarinnar fylli yður öllum fögnuði og friði í trúnni, svo að þér séuð auðugir að voninni í krafti heilags anda.