New Testament in a Year

³¹ Meðan þessu fór fram, báðu lærisveinarnir hann: "Rabbí, fá þér að eta."

³² Hann svaraði þeim: "Ég hef mat að eta, sem þér vitið ekki um."

³³ Þá sögðu lærisveinarnir sín á milli: "Skyldi nokkur hafa fært honum að eta?"

³⁴ Jesús sagði við þá: "Minn matur er að gjöra vilja þess, sem sendi mig, og fullna verk hans.

³⁵ Segið þér ekki: Enn eru fjórir mánuðir, þá kemur uppskeran? En ég segi yður: Lítið upp og horfið á akrana, þeir eru hvítir til uppskeru.

³⁶ Sá sem upp sker, tekur þegar laun og safnar ávexti til eilífs lífs, svo að sá gleðjist, er sáir, og með honum hinn, sem upp sker.

³⁷ Hér sannast orðtakið: Einn sáir, og annar sker upp.

³⁸ Ég sendi yður að skera upp það sem þér hafið ekki unnið við. Aðrir hafa erfiðað, en þér eruð gengnir inn í erfiði þeirra."

³⁹ Margir Samverjar úr þessari borg trúðu á hann vegna orða konunnar, sem vitnaði um það, að hann hefði sagt henni allt, sem hún hafði gjört.

⁴⁰ Þegar því Samverjarnir komu til hans, báðu þeir hann að staldra við hjá sér. Var hann þar um kyrrt tvo daga.

⁴¹ Og miklu fleiri tóku trú, þegar þeir heyrðu hann sjálfan.

⁴² Þeir sögðu við konuna: "Það er ekki lengur sakir orða þinna, að vér trúum, því að vér höfum sjálfir heyrt hann og vitum, að hann er sannarlega frelsari heimsins."

⁴³ Eftir þessa tvo daga fór hann þaðan til Galíleu.

⁴⁴ En sjálfur hafði Jesús sagt, að spámaður væri ekki metinn í föðurlandi sínu.

⁴⁵ Þegar hann kom nú til Galíleu, tóku Galíleumenn honum vel, þar eð þeir höfðu séð allt sem hann gjörði á hátíðinni í Jerúsalem, enda höfðu þeir sjálfir sótt hátíðina.

⁴⁶ Nú kom hann aftur til Kana í Galíleu, þar sem hann hafði gjört vatn að víni. Í Kapernaum var konungsmaður nokkur, sem átti sjúkan son.

⁴⁷ Þegar hann frétti, að Jesús væri kominn frá Júdeu til Galíleu, fór hann til hans og bað hann að koma niður eftir og lækna son sinn. En hann var dauðvona.

⁴⁸ Þá sagði Jesús við hann: "Þér trúið ekki, nema þér sjáið tákn og stórmerki."

⁴⁹ Konungsmaður bað hann: "Herra, kom þú áður en barnið mitt andast."

⁵⁰ Jesús svaraði: "Far þú, sonur þinn lifir." Maðurinn trúði því orði, sem Jesús mælti til hans, og fór af stað.

⁵¹ En meðan hann var á leiðinni ofan eftir, mættu honum þjónar hans og sögðu, að sonur hans væri á lífi.

⁵² Hann spurði þá, hvenær honum hefði farið að létta, og þeir svöruðu: "Í gær upp úr hádegi fór hitinn úr honum."

⁵³ Þá sá faðirinn, að það var á þeirri stundu, þegar Jesús hafði sagt við hann: "Sonur þinn lifir." Og hann tók trú og allt hans heimafólk.

⁵⁴ Þetta var annað táknið, sem Jesús gjörði, þegar hann kom frá Júdeu til Galíleu.