M’Cheyne Bible Reading Plan
2 Donn featean Yoa lota reisd ekj wada no Jerusalm met Barnabas, en neem Tietus uk met;
2 en ekj jinkj han derch ne Oppenboarinj; en laed an daut Evanjeelium faea daut ekj mank dee Heide praedj; oba enn Priewaut met daen dee Aunjeseene weare, daut ekj nich fejaefs rand, oda jerant haud.
3 Oba see felangde nich emol daut Tietus, dee met mie wea, sul beschnaede woare wan hee uk Jriechesh wea;
4 Oba dee faulsche Breeda dee emm Jeheeme enenn jebrocht weare, en sikj enenn jeschlikjt haude omm onnse Frieheit dee wie enn Christus ha, utospione, omm daut see onns wada fesklowe muchte,
5 ha wie onns opp kjeen Wajch hanjejaeft, nae, nich mol fa ne Stund, daut dee Woarheit fom Evanjeelium bie ju bliewe kunn.
6 Oba dise, dee schiende waut to senne - [fonn waut fonne Sort see weare moakt mie kjeen unjasheet, Gott sit kjeene Persoon aun], dee, dee schiende waut to senne, leade mie nusscht niehet,
7 oba emm jaeajendeel, aus see sage daut mie daut Evanjeelium to dee onnbeschnaedne aunfetrut wea, so aus Peeta daut aunfetrut wea to dee Beschnaedne;
8 dan dee, dee derch Peeta wirkjt to daut Apostelaumt to dee Beschnaedne, oabeid uk enn mie to dee Heide.
9 En aus Joakopp, en Peeta, en Jehaun, dee aunjeseene weare aus Stenda enne Jemeent, dee Jnod sage dee mie jejaeft wea, jeewe see mie en Barnabas de rajchte Haunt enn Jemeenschoft, daut wie sulle no dee Heide gone, oba see wudde no dee Beschnaedne gone;
10 see wulle bloos ha daut wie aun dee Oame denkje sulle, en daut wull ekj uk jearen doone.
11 Oba aus Peeta no Antiochean kjeem, wadastunnt ekj am to Jesecht, wiel hee schuldich wea.
12 Dan fer daem daut walkje fonn Joakopp kjeeme, aut hee met dee Heide; oba aus dee jekome weare, trok hee sikj trig en hilt sikj appoat, wiel hee sikj fa dee Beschnaedne engste deed;
13 en dee aewrije Jude heichelde met am met, so daut sogoa Barnabas met aea Heichle wajch jeleit wea.
14 Aus ekj oba sach daut see nich daen jerode Wajch jinje no dee Woarheit fomm Evanjeelium, saed ekj to Peeta fer an aula: "Wan du, dee du en Jud best, so laefst aus dee Heide, en nich so aus en Jud, woo bedwingst du dan dee Heide so to laewe aus dee Jude?
15 Wie sent fonn Natua Jude, en nich Sinda fonn mank dee Heide;
16 en weete daut en Mensch nich derch dee Jesatseswoakje jeracht jemoakt woat, oba derch daen Gloowe enn Jesus Christus. Wie ha selfst aun Jesus Christus jejleeft, daut wie derch daen Gloowe enn Christus kjenne Jeracht jemoakt woare, en nich derch dee Jesatseswoakje, dan derch dee Jesatseswoakje kaun kjeen Mensch Jeracht jemoakt woare."
17 Oba wan wie feseakje enn Christus Jeracht to woare, en aus Sinda jefunge worde, es Christus dan en Deena fa de Sind? Muchtet nich senne!
18 Dan wan ekj daut wada oppbu waut ekj fenicht ha, dan hab ekj mie selfst to en Aewatraede jemoakt.
19 Dan ekj sie derch daut Jesats, to daut Jesats jestorwe, so daut ekj fa Gott laewe kaun.
20 Ekj sie met Christus jekjrietsicht, nu laew ekj nich meeha, oba Christus laeft enn mie; en daut Laewe daut ekj nu em Fleesch laew, laew ekj em Gloowe enn Gott sien Saen, dee mie jeleeft haft, en haft sikj selfst fa mie hanjejaeft.
21 Ekj doo Gott siene Jnod nich auntsied sate; dan wan Jerachtichkjeit derch daut Jesats kjemt, dan es Christus emsonst jestorwe.
Dee 78 Psalm
Ne Auflea von Asaf.
1 O mien Folkj, horjch no mien Jesats; beajcht june Uare dol no dee Wead ut mien Mul.
2 Ekj woa mien Mul opmoake enn en Jlikjnes; ekj woa dunkle Räd fonn Joare trigj jäwe,
3 dee wie jeheat un jewist habe, un onnse Fodasch onns fetalt habe.
4 Wie woare dee nijch fonn onnse Säns festäakje, däm Herr Gott siene Preise bekaunt to moake to daut komendet Jeschaljcht; jo, siene Macht un siene wunndafolle Woakje dee Hee jedone haft.
5 Dan Hee haft en Zeijchnes oppjehäft enn Joakopp, un en Jesats enn Iesrael jesat; daut Hee onnse Fodasch aunkommendeare deed daut see dee sulle to äare Säns ennleare,
6 soo daut daut komendet Jeschlajcht weete mucht; Säns sele jebaure woare, un dee sele oppstone un äare Säns ennleare,
7 soo daut see äa Hop muchte enn Gott habe, un nijch Gott siene Woakje fejäte, oba siene Jesatse hoole.
8 En dee sele nijch soo senne aus äare Fodasch, en oppsternootsch un jäajenaun Jeschlajcht dee äare Hoate nich reed muake; jo, äa Jeist wea nijch Tru to Gott.
9 Dee Efraim Säns weare reed met Flitsboage, doch dreide sikj sikj romm enn dän Krijchsdach.
10 Dee hilde nijch Gott sien Bunt, un wudde nijch enn sien Jesats waundle.
11 Un see fegaute fonn siene Woakje un siene Wunndasch dee Hee to an jewäse haud.
12 Hee deed Wunndasch wirkje fer äare Fodasch enn daut Iejipte Launt, daut Zoan Felt.
13 Hee deed dän See utaneen deele, un see jinje derjch; en Hee muak dee Wotasch enn en Klompe stone.
14 Un Hee leid dän bie Dach met ne Wolkj, un derjch dee gaunse Nacht met en Lijcht fonn Fia.
15 Hee spoold dee Steene enne Wiltnes un jeef an to drinkje, soo aus fonn groote Äweschwaminj.
16 Un Hee brocht Streem ut dän Steen, un muak dee Wotasch rut rande enn en stoakja folla Stroom.
17 Un doch deede see meeha jäajen am sindje, däm Aulahejchsta enn to oajre enne Wiltnes.
18 Un see stalde Gott oppe Proow enn äa Hoat enn däm daut see no Äte fruage fa äare Seele.
19 Un dee räde jäajen Gott un säde: "Kaun Gott en Desch oppsate enne Wiltnes?"
20 See! Hee schluach dän Steen un daut Wota rand rut, un dee groote Wotastreem poaschte rut. Kaun Hee uk Broot jaewe? Woat hee Fleesch häastale fa sien Folk?
21 Doaromm head dee Herr Gott un Hee wea oajalijch; un soo wea en Fia aunjestekjt jäajen Joakopp, un Oaja kjeem uk opp jäajen Iesrael,
22 wiels see nijch enn Gott jleewde, un deede nijch enn sien Radunk truhe;
23 un hee deed dee scheene Wolkje bowe aunkommendeare; un muak dee Himels Däare op;
24 un hee deed Mauna opp an räajne tom äte; un hee jeef Jeträajd to an fonne Himels.
25 Mensche aute daut Broot fonn däm Majchtja; hee schekjt an Äte bott dee foll weare.
26 Hee mauk en Oostwint blose enne Himels; un hee leid dän Siedwint derjch siene Macht.
27 Un hee räajend Fleesch opp an soo aus Stoff, un Fäajel met Flijchte soo aus daut Saunt aum Mäa.
28 Un hee muak dän rauf faule medd enn daut Loaga, runt omm dee Tselte.
29 Un soo aute see, un worde foll; Hee brocht to an fa äa eajna Janka.
30 Dee weare nijch aufjeschnäde fonn äa Janka, daut Äte wea noch enn äare Miele,
31 un Gott sien Oaja kjeem opp an un muak dee fatste fonn an doot, un Hee schluach dee scheenste enn Iesrael.
32 Enn aul dit deede see doch noch sindje, un jleewde nijch enn siene wunndafolle Woakje,
33 un hee deed äare Doag fetäare enn nuslooset, un äare Joare enn haustja Schrakj.
34 Aus hee an doot muak, donn sochte see Am, un see dreide un sochte fa Gott.
35 Un soo behilde see daut Gott äa groota Steen wea, un dee Aulahejchsta äa Rada.
36 Oba see schmeijchelde am met äa Mul, un luage to am met äare Leppe.
37 Dan äa Hoat wea nijch staunthauft met Am, un dee weare nijch Tru enn sien Bunt.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer