M’Cheyne Bible Reading Plan
4 Waut sel wie dan saje daut Obraum, onns Foda nom Fleesch, jefunge haud?
2 Dan wan Obraum derch siene Woakje jeracht wort, wud hee waut ha to puche; oba nich fer Gott.
3 Dan waut sajcht de Schreft? "En Obraum jleewd Gott, en am wort daut aunjeraekjent aus jerachtichkjeit.
4 Nu fa daem dee oabeide deit es Loon nich jeraeakjent no Jnod, leewe no Schult.
5 Oba fa daem dee nich met Woakje prooft, oba derch Gloowe enn daem jleeft dee de Gottloose Jeracht moakt, daem sien Gloowe es am toojeraeakjent aus Jerachtichkjeit.
6 So aus Doft aul saed daut dee Mensch jesaejent es daem Gott de Jerachtichkjeit tooraekjent oone Woakje,
7 "Seelich sent dee, daen aeare Onnjerachtichkjeite fejaeft sent, en daen aeare Sind bedakjt sent.
8 Seelich es dee Maun daem siene Sind de Herr nich tooraeakjent."
9 Es dise Seelichkjeit dan bloos opp de Beschniedunk, oda uk opp dee Onnbeschniedunk? Dan wie saje daut Obraum sien Gloowe wea am toojeraeakjent fa Jerachtichkjeit.
10 Woo wea daut dan tojeraeakjent? Aus hee beschnaede wea, oda aus hee noch nich beschnaede wea?
11 Hee kjreach de Beschniedunk aus en Teakjen, en Saeagel fa dee Jerachtichkjeit daen hee haud es hee noch nich beschnaede wea, daut hee en Foda sull senne aewa aul daen, dee Gloowe ha, wan see uk nich beschnaede sent, daut Jerachtichkjeit an kunn tojeraeakjent woare.
12 En daut hee en Foda kunn senne fa dee Beschnaedne, dee nich fonn de Beschnaedne kome oba uk enn onns Foda Obraum sien Gloowe waundle daen hee haud eeha hee beschnaede wea.
13 Dan daut Fespraeakje daut hee sull de Welt oawe, wea nich to Obraum en siene Nokome jejaeft derch daut Jesats, oba derch dee Jerachtichkjeit fom Gloowe.
14 Dan wan dee, dee unja daut Jesats sent, de Oaw sent, dan es de Gloowe to nusscht jemoakt, en daut Fespraeake es to Grunnt jebrocht;
15 dan daut Jesats wirkt Oaja, wiels wan doa kjeen Jesats es, es kjeen aewatraede.
16 Doaromm es daut derch Gloowe, dautet mucht ut Jnod kome; so daut daut Fespraeakje kunn secha senne to aulem, nich bloos fa daen, dee unja daut Jesats sent, oba uk fa daen, dee derch Gloowe Obraum siene Famielje sent; hee es en Foda fa onns aule,
17 [soo auset jeschraewe steit: "Ekj ha die en Foda jemoakt aewa fael Felkja";] fer Gott, daem hee jleewd, dee de Doodes oppwakjt, en roopt daut waut nich es, soo dautet es.
18 Hee haud noch Hopninj wan uk kjeene Hopninj wea, daut hee sull en Foda fonn fael Felkja senne, no daem waut am wea jesajcht worde: "Soo saul dien Some senne".
19 En hee twieweld nich em Gloowe, docht uk nich doaraun daut sien Kjarpa nu meist doot wea aus hee bie hundat yoa oolt wea, docht uk nich doaraun daut Sara aea Muttalief kjeen Laewe meeha haud;
20 Hee deed sikj nich entschiede tom Onngloowe jaejen Gott sien Fespraeakje, oba wea stoakj em Gloowe, en jeef Gott de Ea,
21 En wea sikj gauns aewaziecht daut waut Gott fesproake haud, kunn hee uk follbrinje.
22 Doaromm wea am daut uk toojeraeakjent fa Jerachtichkjeit.
23 Nu wea daut nich bloos weajen am jeschraewe daut am daut toojeraeakjent wea,
24 oba uk fa onns, wiel onns daut uk woat toojeraeakjent woare wan wie aun am jleewe dee Jesus onns Herr fom Doot oppwakjt,
25 dee fa onnse Sind hanjejaeft wort, en fom Doot oppjewakjt wort daut wie kunne jerachtfoadicht woare.
Dee 18 Psalm
To dän haupt Musikaunt, en Psalm fonn Doft däm Herr Gott sien Deena, dee dee Wead fonn dit Leet to däm Herr Gott brocht aus dee Herr Gott am rade deed fonn aul siene Fiend, en fonn däm Saul siene Haunt, en hee säd:
1 Ekj ha die Leef, O Herr Gott, miene Krauft.
2 Dee Herr Gott es mien groota Steen, miene Fastinj, un mien Aufleewra, mien Gott, miene Krauft - ekj woa enn am fetruhe; Hee es mien Schilt un daut Huarn fonn miene Radunk, un mien huaga Torm.
3 Ekj woa däm Herr Gott aunroope, däm saul jepreist woare; soo saul ekj fonn miene Fiend jerat woare.
4 Dee Doodestrenj haude mie ommrinjt; jo, dee Aeweschwaminj fonn Gottloose Mensche deed mie enjste;
5 Däm Grauf siene Schlenj weare runnt omm mie; dee Doodeschlenj weare fer mie.
6 Enn mien Älend roopt ekj däm Herr Gott aun, en ekj schreajch to mien Gott; un hee head miene Stem fonn ut sien Tempel, un mien Schriehe kjeem fer am, enn siene Uare enenn.
7 Donn deed dee Ead scheddre, en dee Boaj äare Grunntloag bewäajde sikj un weare jescheddat, wiels am daut oajad.
8 En Ruak kjeem ut siene Näs, en Fia deed ut sien Mul fenijchte, daut deed dee Kole aunstekje.
9 Hee buach dee Himels dol en kjeem rauf, un Diestanes wea unja siene Feet;
10 En Hee reet opp en Cherub, un hee fluach, jo, hee dee schwäwe opp dee Wint äare Flijchte;
11 Hee muak dee Diestanes sien Bedakje runnt omm am, siene Fäaleew runnt omm am, dikje Wolkje fonne Himels dunkel met Wota.
12 Ut daut Dachet fer am, fuare siene dunkle Wolkje derjch, Hoagelsteene un Fia Kole.
13 Dee Herr Gott deed uk donnre enne Himels, un dee Aulahejchste leet siene Stem heare - Hoagelsteene un Fia Kole.
14 Jo, Hee schekjt siene Fiele rut, un deed dee festreihe, un hee schoot dän Blits rut un deed dän fewerre.
15 Donn weare dee Wotastreem to seene, un dee Ead Grunntloag wea Kol jemoakt bie dien Dodel, O Herr Gott, bie dän stoakja Odem ut diene Naes.
16 Hee schekjt fonn Bowe, hee neem mie; hee brocht mie noda fonn fäl Wotasch;
17 Hee rad mie fonn mien stoakja Fient, un fonn dän dee mie hauste, dan dee weare stoakja aus ekj wea.
18 Dee jinje fer mie enn mien Älend Dach, oba dee Herr Gott wea miene Tooflucht.
19 Un Hee brocht mie rut no ne groote Städ, hee deed mie rade wiels hee en Jefaule haud aun mie;
20 Dee Herr Gott deed mie beloone no miene Jerajchtijchkjeit, Hee haft mie beloont no daut Reinet fonn miene Henj.
21 Dan ekj ha däm Herr Gott siene Wäaj beoobacht, un sie nijch enn Beeset fonn mien Gott wajch jewaundat.
22 Dan aul siene Jerejchte weare fer mie, un ekj dreid mie nijch wajch fonn siene Jeboote.
23 Dan ekj wea Opprajcht fer am, un hilt mie trigj fonn miene Beschuldjunj;
24 En dee Herr Gott haft mie beloont no miene Jerajchtijchkjeit, no daut Reinet fonn miene Henj enn siene Uage.
25 Met dee Erboaremende deist du die erboarment bewiese; met en opprajchtja Maun deist du die selfst bewiese aus Opprajcht.
26 Met dee Ajchte deist du die bewiese aus Ajcht, un met dee wadaspanstje aus wadaspanstijch;
27 Dan du woascht diene Betriebte Mensche rade, oba woascht dee Stollte dol brinje.
28 Dan du woascht miene Laump aunstekje, dee Herr Gott mien Gott woat miene Diestanes Lijcht moake.
29 Dan derjch die ha ekj derjch ne Armee jerant, un bie mien Gott ha ekj äwa ne Waunt jehuppst.
30 Waut Gott daut aunbelanjt, sien Wajch es Follkome; däm Herr Gott sien Wuat es Ajcht; hee es en Shilt to aul dän dee enn am fetruehe.
31 Dan wäa es Gott buta dee Herr Gott? Oda wäa es en Groota Steen buta onns Gott?
32 Daut es Gott dee mie met Krauft ommgorte deit, un moakt mien Wajch Follkome,
33 Hee bestädijcht miene Feet soo aus en Ree siene, un moakt mie opp dee huage Städe stone.
34 Hee deit miene Henj ennleare to Kjrieje, soo daut ekj en Koppena Boaje beaje kaun derjch miene Oarms äare Krauft.
35 Du hast mie uk dän Schilt fonn diene Radunk jejäft; un diene rajchte Haunt haft mie Opprajcht jehoole, un diene Saunftmoot haft mie groot jemoakt.
36 Du hast en breeda Plauts jemoakt fa miene Staupe unja mie, soo daut miene Jelenke nijch stolpade.
37 Ekj ha miene Fiend hinjaraun jejoacht, un ekj ha dän ennjeholt, un leet nijch no bott dee fenijcht weare.
38 Ekj ha dän feschmattat, un dee kjenne nijch wada oppstone, dee faule unja miene Feet.
39 Du hast mie met Krauft ommjegort fa dän Kjrijch; du hast miene Fiend unja mie dol jeboage.
40 Du hast mie uk miene Fiend äa Jnekj jejäft, daut ekj dän aufschniede kunn dee mie hause.
41 Dee schreaje, oba doa wea kjeene dän to halpe; no däm Herr Gott, oba hee deed an nijch auntwuate.
42 Donn deed ekj an fien kwatsche soo aus daut Stoff fer dän Wint, ekj deed an utjeete soo aus daut Drakj enne Gause.
43 Du hast mie jerat fonn daut Folkj äa Sträwe, du hast mie daut Haupt äwe dee Natsjoone jemoakt; en Folkj daut ekj nijch kjand sele mie deene.
44 Wan dee mie heare, dan horjche see no mie; dee Framde äare Saens woare sikj dol beaje fer mie.
45 Dee Framde plakje wajch, un kome engstlijch ut äare festäakj Städe.
46 Dee Herr Gott läft! Un jesäajent es mien Groota Steen! Dee Gott fonn miene Radunk saul je-eat woare.
47 Hee es dee Gott dee fa mie Rach eewe deit, un deit Mensche deemietje unja mie.
48 Hee deit mie rade fonn miene Fiend, jo, fonn dän dee sikj jäajen mie oppstale; du hast mie fonn däm jewaultja Maun aufjeleewat.
49 Doaromm woat ekj die preise, O Herr Gott, mank dee Natsjoone, un ekj woa Preis sinje to dien Nome,
50 un dee Radunk feharlijche to sien Kjeenijch, un Erboarminj brinje to sien Ennjesaulwda, to Doft un siene Some fa emma un emma.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer