M’Cheyne Bible Reading Plan
Dee 74 Psalm
Ne Auflea, von Asaf.
1 O Gott, du hast onns fa emma wajch jeschmäte; woat dien Oaja reakjre jäajen dee Schop enn diene Weid?
2 Behool diene Fesaumlunj dee du enn fegone Tiede jekofft hast, dee Stang fonn dien Oawgoot daut du aufjeleewet hast, dis Boajch Zion wua du jewont hast.
3 Häw diene Staupe nehejcht no daut eewjet Eedet un Felotnet; dee Fient dee Beeset jedone haft enn daut Fesaumlunjshus.
4 Diene Fiend ha jebrellt enne med fonn diene heilje Städe; dee stale äare eajne Teakjens opp fa Teakjens.
5 Hee es bekaunt aus eena dee dee Akjs nehejcht brinjt jäajen dee dikje Beem.
6 Un nu bräakje see daut jekjoawdet Woakj dol toop met Akjs un Homa.
7 Dee ha Fia enn dien Fesaumlunjshus enenn jeschmäte; dee ha dee Städ besudelt wua dien Nome wont opp dise Ead.
8 Dee säde enn äare Hoate, "Wel wie dän toop fenijchte;" dee ha aul Gott siene Fesaumlunjstäde enn daut Launt febrennt.
9 Wie sage onnse Teakjens nijch; doa sent kjeene Profeete meeha, un kjeene mank onns weet woo lang.
10 O Gott, woo lang saul dee Fient Beeset räde? Saul dee Fient dien Nome fa emma lastre?
11 Wuarom trakjst du diene Haunt trigj, soogoa dien rajchte Haunt? Doo dän fenijchte fonn ut dien Bossem.
12 Dan Gott es mien Kjeenijch fonn jee häa, dee Radunk oabeide deit med enn daut Launt.
13 Du deetst dän See utaneen deele derjch diene macht; du deetst dee groote Seetiare äare Kjap bräakje enn daut Wota.
14 Du bruakst daem Leviatin siene Kjap enn Bieta; du muakst am fa Äte to daut Folkj enne Wiltnes.
15 Du deetst dee Wotakjwale utaneen deele, un uk dee majchtja Wotastroom, du deetst dee groota Riefasch oppdreaje.
16 Dee Dach es dient, un dee Nacht es uck dient. Du hast daut Lijcht un dee Sonn jejrint.
17 Du hast aul dee Jrense fonne Ead jesat; du hast Somma un Winta jemoakt.
18 Behool dit: dee Fient haft jelastat, O Herr Gott, un en noarischet Folkj haft dien Nome feacht.
19 Jeff nijch diene Turtelduw siene Seel äwa no dee wile Beeste; du woascht niemols daut Läwe fonn diene Betriebte fejäte.
20 Kjikj no dien Bunt; dan dee dunkle Städe enn dise Ead sent foll Hiese fonn Ommenschlijchet.
21 O lot nijch too daut soone dän schlajcht behaundelt woat sulle met Schaund trigj dreihe; lot dee Oame un dee Bederftje dien Nome preise.
22 Sto opp, O Gott! un doo fa die selfst räde, bedenk woo dee Noare die dach fa dach waut fäa-schmiete.
23 Fejat nijch diene Fiend äare Stem; daut Jetees fonn diene Fiend es eegol to heare.
3 Miene Leefste, dit es nu dee tweeda Breef daen ekj junt schriew, en enn beid wel ekj jun reina Senn oppreaeje en junt denkje halpe,
2 daut jie dee Wead behoole dee derch dee heilje Profeete en Apostel jeraet worde, en derch daut Jeboot daut wie, daem Herr Jesus siene Apostel junt jejaeft ha,
3 en daut jie daut easchte weete sele daut enne latste Doag woare doa Spata kome, dee no aeare eajne Losst waundle woare,
4 en saje: "Wua es daut Fespraeakje wada to kome? Dan seit onnse Fodasch jestorwe sent, blift aules aewareen soo auset fonn Aunfank Welt es jewast."
5 Daut es festoake fonn an, en see wele daut soo, daut de Himels fonn oole Tiet haea weare, en de Ead enn Wota en derch Wota, derch Gott sien Wuat toop jehoole woare;
6 en derch woont dee Welt dee donn wea fonn Wota aewaschwamt wea, en doaderch fenicht wort.
7 Oba dee Himels en Ead dee nu bestone, sent derch daut naemlijet Wuat bewoat, fa en Fia enn en Jerechtsdach, wan uk dee onnjerajchte Mensche woare fenicht woare.
8 Dit eenalei saul oba nich fonn junt festoake senne, miene leefste, daut een Dach bie daem Herr soo es aus dusant Yoa, en dusant Yoa soo aus een Dach.
9 De Herr fetrakjt nich met sien Fespraeakje soo aus walkje Fetrakje aunseene, oba es seeha jeduldich onns jaeajenaewa, wiel hee nich wel ha daut irjent waea sull felore gone, oba daut aule sele to Buesse kome.
10 Oba daem Herr sien Dach woat kome soo aus en Deef, en dee Himels woare dan met en grootet jeruzh feschwinje, en daut waut jeschaufe es, woat met heetet brenne wajch schmelte, en dee Ead en aules waut doabenne es woat utjeforscht woare.
11 Wan dit aules feschwinje woat, waut fonne Mensche sel wie dan senne enn onns Waundel enn Heilichkjeit,
12 enn daem daut wie no daem Gott sien Dach iewrijch luare, wan dee Himels brenne woare en oppjeleest woare, en waut jeschaufe es woat em Fia schmelte?
13 Wie luare oba no en nieha Himel en Ead no sien Fespraeakje, wua Jerajchtichkjeit woat tus senne.
14 Doaromm, miene leefste, sentamol wie doano luare, wel wie straewe daut wie kjenne rein en faelaloos bie am jefunje woare, enn Fraed;
15 en doamet raeakjne daut onns Herr siene Jedult de Radunk es, soo aus uk onns leefsta Brooda Paul enn siene Weisheit junt jeschraewe haft,
16 soo aus enn aul siene Breew, en raet fonn dise Dinje. Doarenn sent walkje Dinje schwoa to festone, en soone dee onnjeleat en nich Staunthauft sent, fedreihe dee, uk aundre Schrefte, to aea eajnet Fedoawness.
17 Doaromm, miene leefste, wiel jie dit em ferut weete, siet faeasechtich daut jie nich wajch jeliet woare derch dee jesatsloose Faulscheit, en fonn jun Staunthauft auf faule.
18 Oba waust enn onns Herr en Hailaunt Jesus Christus siene Jnod en Erkjantnes. Am jeheat aule Harlijchkjeit, beides nu, en enn aule Eewijchkjeit. Amen.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer