Print Page Options
Previous Prev Day Next DayNext

M’Cheyne Bible Reading Plan

The classic M'Cheyne plan--read the Old Testament, New Testament, and Psalms or Gospels every day.
Duration: 365 days
Reimer 2001 (REIMER)
Version
Error: Book name not found: Exod for the version: Reimer 2001
Lukas 20

20 Nu pasead daut een Dach aus hee em Tempel unjarechte deed, en daut Evanjeelium praedjd, daut dee Huagapriesta en Schreftjeleade kjeeme, met dee Aelteste toop,

en saede to am: "Saj onns, derch waut fonne Follmacht deist du dise Dinje? oda waea haft die dise Follmacht jejaeft?"

Hee auntwuad en saed: "Ekj woa ju uk ne Froag stalle, en sajcht mie:

Jehaun siene Taufe, wea dee fom Himel, oda fonn Mensche?"

See bedochte sikj daut soo bie sikj selfst: "Wan wie saje, fom Himel, dan woat hee saje: Wuaromm jleewd jie am dan nich?

En wan wie saje: fonn Mensche, dan wudd daut Follkj onns steenje, dan dee weare aula aewazeicht daut Jehaun en Profeet wea."

Aulsoo auntwuade see en saede: "Wie weete nich fonn wua hee wea."

En Jesus saed to an: "Dan saj ekj junt uk nich wua miene Follmacht haea kjemt."

Donn funk hee aun dee Mensche derch dit Jlikjnes to saje: "En jewessa Maun plaunt en Wiengoada en pakt daen ut aun Wiengoadna, en reisd wajch opp ne lange Tiet.

10 Auset Tiet wea schekjt hee sien Sklow no dee Wiengoadna daut dee am sulle fonn dee Frucht brinje; oba dee Wiengoadna fekjielde daem en schekjte am ladich wajch.

11 Donn schekjt hee noch een Sklow; oba daem fekjielde see uk, en beleidjde am en schekjte am ladich wajch.

12 En wada schekjt hee en dredda, oba daem deede see uk fewunnde en schmeete am rut.

13 Donn saed dee Herr dee daem Wiengoode eajend: 'Waut saul ekj doone? Ekj woa mien leefsta Saen schekje, feleicht woare see fa daem Respakjt jabe.'

14 Oba aus dee Wiengoadna daem sage, schluage see Rot unja sikj en saede: 'Dit es de Oaw, wel wie daem dootmoake daut daut Oawgoot onnst kaun senne'.

15 Aulso schmeete see am ut daem Wiengoode rut en muake am doot. Waut woat nu dan de Herr fom Wiengoade doone met daen?

16 Hee woat kome en dee Wiengoadna ommbrinje, en woat daen Wiengoade aundre aewajaewe." Aus dee daut heade saede see: "Mucht daut nich senne!"

17 Hee kjikjt an aun en saed: "Waut es dit dan daut jeschraewe steit: 'Dee Steen daen de Buelied auntsied jesat ha es dee Akjsteen jeworde?

18 Waea opp daen Steen felt woat to Biete jebroake woare, oba opp waem dee felt woat to Pulwa jekjwatscht woare."

19 Don proowde dee Huagapriesta en Schreftjeleade enn dee selwje Stund am enn aeare Henj to kjriehe, oba see aengste sikj fa daut Follkj, dan see wiste daut hee dit Jlikjnes jaeajen an jesajcht haud.

20 See pauste jeneiw opp en schekjte Spiejoone dee sikj sulle faeastale aus seeha From, omm am faust to kjriehe met waut hee saed, daut see am dan kunne aewajaewe aun daem Rejiera siene Follmacht.

21 Dee frauge am: "Leara, wie weete daut du rajcht leare en raede deist, en deist nich de Persoon aunseene, oba leascht enn Woarheit Gott sien Wajch.

22 Esset rajcht fa onns daem Kjeisa Taks to tole oda nich?"

23 Oba hee moakjt aeare Lest en saed to an:

24 "Wiest mie en Selwastekj; waems Jesecht en Ennschreft es daut?" See saede: "Daem Kjeisa sient."

25 Hee saed to an: "Dan jaeft daem Kjeisa waut daem Kjeisa sient es, en Gott waut Gott sient es."

26 En dee kunne am nich fer de Mensche jriepe met siene Wead, en fewunndada sikj aewa siene Auntwuate en weare stel.

27 Donn kjeeme walkje fonn dee Sadutsaea dee festriede daut de Doodes oppstone woare, en fruage am:

28 "Leara, Mooses schreef onns daut wan en Maun sien Brooda storf en hee kjeene Kjinje haud, daut hee sien Brooda siene Fru dan friehe sull en doaderch Soot to Welt brinje fa sien Brooda.

29 Nu weare doa saewen Breeda, en dee easchta neem ne Fru en storf oone Kjinje to ha,

30 en dee tweeda,

31 en dee dreda neeme aea, en soo bott aule saewen aea haude to Fru jehaut, oba hinjaleete kjeene Kjinje.

32 Tolatst storf dee Fru.

33 Wan nu dee Doodes oppstone, waems Fru woat see senne? Dan aule saewen haude aea to Fru."

34 Jesus saed to an: "De Kjinje fonn dise Welt friehe en befriehe sikj;

35 oba dee doa weat jefunge woare fom Doot opptostone, en enn dee aundre Welt to senne, friehe nich en befriehe sikj nich,

36 en kjenne uk nich meeha stoawe, dan dee sent soo aus dee Enjel, en sent Gott siene Kjinje wiel see fom Doot sent opppjestone.

37 Oba daut dee Doodes oppstone, sogoa Mooses saed aus hee bie daut brenendet Bossch wea, en nand daem Herr Obraum sien Gott, en Iesak sien Gott, en Joakopp sien Gott.

38 Aulsoo Gott es nich de Doodje aea Gott, oba aul dee laewendje aeare; dan enn am laew wie aule."

39 Donn auntwuade walkje fonn dee Schreftjeleade en saede: "Leara, du hast rajcht jesajcht."

40 Fonn don aun woagd sikj kjeene am irjent waut meeha to froage.

41 En hee saed to an: "Woo kjemt daut, daut see saje daut Christus Doft sien Saen es?

42 Dan Doft sajcht selfst enn dee Pslame: 'De Herr saed to mien Herr; set bie mie to miene rajchte Haunt

43 bott ekj diene Fiend die to ne Footbenk moak.'

44 Aulsoo Doft nant am 'Herr', woo kaun hee dan sien Saen senne?"

45 Donn saed hee to siene Jinje so daut aulet Follkj daut head:

46 "Pausst opp fa dee Schrefjeleade dee jearen romgone met lange Rakj, en wele jejreest senne enne Moakjte, en wele jearen de baste sette ha enne Sienagooge, en de baste Ruebenkj bie de Faste,

47 dee de Waetfruehes aeare Hiesa oppfraete, en met Heichle lange Jebaede moake; dee woare doafaea en jratret Jerecht erfoare.

Error: Book name not found: Job for the version: Reimer 2001
2 Korinta 5

Dan wie weete daut wan onns irdischet Zelthus fenijcht woat, ha wie en Jebied fonn Gott, en eewjet Hus enne Himels daut nich met Henj jebut es.

En wie staene enn onns Lief, en wele jearen daut wie enn onns himlischet Hus kunne senne,

dan wie muchte werklich jekjleet woare, daut wie nich utjetrokke sulle jefunge woare.

Dan werkjlich, wie, dee wie enn dis Lief sent, staene en sent bedrekjt wiel wie wudde leewa aunjetroke senne aus utjetroke, soo daut daut stoawlijet mucht aewanome woare fonn daut Laewe.

Oba dee onns reed jemoakt haft fa daut selwje es Gott, dee onns uk daen Jeist aus Auntolinj jejaeft haft.

Aulsoo sent wie emma jetroost, dan wie weete daut soo lang aus wie enn dis Kjarpa sent, sent wie nich tus biem Herr;

dan wie laewe em Gloowe, nich em Seene.

Aulsoo sent wie jetroost en denkje daut wudd baeta senne, fonn onns Kjarpa wajch to senne, en biem Herr tus to senne.

Doaromm se wie bemeajcht am tom Jefaule to senne, auf wie hia Tus sent oda bie am Tus sent.

10 Dan wie motte aula fer Christus sien Rechtastool jeoppenboat woare, daut en jieda daut kjriehe kaun waut hee enn sien Kjarpa jedone haft, auf daut nu Goodet oda Schaljchtet es.

11 Wiel wie met daem Herr siene Forcht bekaunt sent, proow wie Mensche to aewaraede, en woare fer Gott jeoppenboat, en ekj hop wie sent uk enn jun Jewesse jeoppenboat worde.

12 Wie stale onns junt nich wada faea, oba jaewe junt ne Jelaeajenheit omm onns haulwe to puche, daut jie daut kjenne doone fa daen dee sikj nom aunseene puche, en nich nom Hoat.

13 Wan wie rosent sent, dan eset to Gott; sent wie enn onns rajchte Senn, dan esset fa junt.

14 Dan Christus siene Leew dwinjt onns, en raeakjne daut wiel eena fa aule Mensche jestorwe es, dan sent aula jestorwe;

15 en hee storf fa aulem, daut dee, dee laewe, nich meeha fa sikj selfst laewe sele, oba fa daem dee fa an jestorwe, en fom Dott oppjestone es.

16 Doaromm, fonn nu aun kjan wie kjeenem meeha nom Fleesch no; wan wie sogoa Christus nom Fleesch jekjant ha, kjan wie am nu nich meeha soo aus daut.

17 Aulsoo, es irjentwaea enn Christus, dan es hee ne niehe Kjreeatua; daut oole es fegone, daut es aules nie jeworde.

18 En aules es fonn Gott, dee enn Christus wea, en haft onns met sikj selfst feseent, en haft onns sien Feseenunkswuat jejaeft.

19 Daut es, daut Gott enn Christus wea, en dee Welt met sikj selfst feseend, en aeare Sind nich jaeajen an raeakjend, en jeef onns sien Wuat fonn dee Feseenunk.

20 Doraomm se wie nu Fetraeda enn Christus siene Staed; enn daem daut Gott derch onns femont. Wie prachre junt enn Christus siene Staed, lot junt met Gott feseene!

21 Hee haft daem, dee kjeene Sind kjand, fa onns to Sind jemoakt, daut wie enn am kunne Gott siene Jerajchtichkjeit ha.

Reimer 2001 (REIMER)

Copyright © 2001 by Elmer Reimer