M’Cheyne Bible Reading Plan

การแบ่งดินแดนส่วนที่เหลือ

18 ประชากรอิสราเอลทั้งหมดมาชุมนุมกันที่ชิโลห์ และตั้งเต็นท์นัดพบขึ้น พวกเขาได้เข้าครอบครองดินแดนนั้น ² แต่ชนอิสราเอลอีกเจ็ดเผ่ายังไม่ได้รับกรรมสิทธิ์ของตน

³ โยชูวาจึงกล่าวแก่ชนอิสราเอลว่า “ท่านจะรออีกนานเท่าใดจึงจะเข้าไปยึดครองดินแดนซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของบรรพบุรุษประทานแก่ท่าน? ⁴ จงคัดเลือกคนมาเผ่าละสามคน ข้าพเจ้าจะส่งพวกเขาไปสำรวจและบันทึกลักษณะของดินแดนตามกรรมสิทธิ์นั้น แล้วกลับมารายงานข้าพเจ้า ⁵ ท่านจงแบ่งดินแดนเป็นเจ็ดส่วน ยูดาห์ยังคงอยู่ในเขตของตนทางใต้ และเผ่าโยเซฟอยู่ในเขตของตนทางเหนือ ⁶ หลังจากท่านจดรายละเอียดส่วนต่างๆ ทั้งเจ็ดส่วนแล้ว จงนำมาให้ข้าพเจ้าที่นี่ ข้าพเจ้าจะทอดสลากแบ่งสรรให้พวกท่านต่อหน้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา ⁷ อย่างไรก็ตามชนเลวีจะไม่ได้รับส่วนแบ่งท่ามกลางพวกท่าน เพราะกรรมสิทธิ์ของพวกเขาคือหน้าที่ปุโรหิตรับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้าสำหรับเผ่ากาด รูเบน และเผ่ามนัสเสห์ครึ่งเผ่าได้รับดินแดนฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดนแล้ว ซึ่งโมเสสผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้ายกให้พวกเขา”

⁸ เมื่อคนเหล่านั้นออกเดินทางเพื่อจะไปสำรวจดินแดน โยชูวาสั่งพวกเขาว่า “จงไปสำรวจและบันทึกลักษณะของดินแดนนั้น แล้วกลับมาหาข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะได้ทอดสลากแบ่งสรรดินแดนให้แก่พวกท่านต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าที่ชิโลห์” ⁹ พวกเขาจึงออกไปสำรวจทั่วดินแดน จดรายละเอียดแต่ละเมืองในเจ็ดเขตลงบนหนังสือม้วน และกลับมารายงานโยชูวาในค่ายพักที่ชิโลห์ ¹⁰ โยชูวาก็ทอดสลากแบ่งสรรต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าที่ชิโลห์ และมอบดินแดนให้แก่ชนอิสราเอลแต่ละเผ่า

ดินแดนของเผ่าเบนยามิน

¹¹ สลากแรกได้แก่เผ่าเบนยามินตามแต่ละตระกูล เขตแดนของเบนยามินอยู่ระหว่างยูดาห์กับโยเซฟ

¹² อาณาเขตทิศเหนือเริ่มจากแม่น้ำจอร์แดน ผ่านลาดเขาทางเหนือของเยรีโค แล้วเลี้ยวไปทางทิศตะวันตกผ่านดินแดนเทือกเขาและถิ่นกันดารเบธอาเวน ¹³ จากนั้นมายังลาดเขาของลูส (คือเบธเอล) และลงมาถึงอาทาโรทอัดดาร์บนภูเขาทางใต้ของเบธโฮโรนล่าง

¹⁴ จากเนินเขาที่หันไปทางเมืองเบธโฮโรนทางด้านใต้ของเขตแดน แล้วลงมาทางใต้ไปตามด้านตะวันตก สิ้นสุดลงที่คีริยาทบาอัล (คือคีริยาทเยอาริม) อันเป็นเมืองหนึ่งของเผ่ายูดาห์ นี่คืออาณาเขตทิศตะวันตก

¹⁵ ทิศใต้เริ่มจากชานเมืองคีริยาทเยอาริมทางตะวันตก มาถึงธารน้ำพุเนฟโทอาห์ ¹⁶ และลงมาที่เชิงเขาใกล้หุบเขาเบนฮินโนม ทางเหนือของหุบเขาเรฟาอิม มาตามหุบเขาฮินโนม เลียบลาดเขาทางใต้ของเมืองเยบุส มาสู่เอนโรเกล ¹⁷ แล้วโค้งไปทางเหนือสู่เอนเชเมช ต่อไปถึงเกลีโลทซึ่งอยู่ตรงข้ามช่องแคบอาดุมมิม แล้วลงมาสู่ศิลาแห่งโบฮัน บุตรของรูเบน ¹⁸ จากที่นั่นไปตามลาดเขาทางเหนือของเบธอาราบาห์^[a]ลงไปถึงอาราบาห์ ¹⁹ จากนั้นไปยังลาดเขาทางเหนือของเบธโฮกลาห์ มาออกที่อ่าวด้านเหนือของทะเลเกลือ^[b]ตรงปากแม่น้ำจอร์แดนด้านทิศใต้ นี่คือพรมแดนทางใต้

²⁰ พรมแดนทิศตะวันออกคือแม่น้ำจอร์แดน

นี่คือพรมแดนโดยรอบของดินแดนซึ่งยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของตระกูลต่างๆ ของเผ่าเบนยามิน

²¹ เผ่าเบนยามินตามแต่ละตระกูลได้รับเมืองต่างๆ ดังนี้คือ

เยรีโค เบธโฮกลาห์ เอเมคเคซีส ²² เบธอาราบาห์ เศมาราอิม เบธเอล ²³ อัฟวิม ปาราห์ โอฟราห์ ²⁴ เคฟาร์อัมโมนี โอฟนี และเกบา รวม 12 เมืองกับหมู่บ้านต่างๆ

²⁵ กิเบโอน รามาห์ เบเอโรท ²⁶ มิสปาห์ เคฟีราห์ โมซาห์ ²⁷ เรเคม อิรเปเอล ทาราลาห์ ²⁸ เศลาห์ ฮาเอเลฟ เมืองชาวเยบุส (คือเยรูซาเล็ม) กิเบอาห์ และคีริยาท รวม 14 เมืองกับหมู่บ้านต่างๆ

นี่คือกรรมสิทธิ์ของเผ่าเบนยามินแบ่งตามตระกูล

ดินแดนของเผ่าสิเมโอน^(A)

19 สลากที่สองได้แก่เผ่าสิเมโอนตามแต่ละตระกูล กรรมสิทธิ์ของพวกเขาอยู่ในเขตแดนของยูดาห์ ² รวมเมืองต่างๆ ได้แก่

เบเออร์เชบา (หรือเชบา)^[c] โมลาดาห์ ³ ฮาซารชูอาล บาลาห์ เอเซม ⁴ เอลโทลัด เบธูล โฮรมาห์ ⁵ ศิกลาก เบธมารคาโบท ฮาซารซูซาห์ ⁶ เบธเลบาโอท และชารุเฮน รวม 13 เมืองกับหมู่บ้านต่างๆ

⁷ อายิน ริมโมน เอเธอร์ และอาชาน รวม 4 เมืองกับหมู่บ้านต่างๆ ⁸ และหมู่บ้านต่างๆ รอบเมืองเหล่านี้ไปจนถึงบาอาลัทเบเออร์ (รามาห์ในเนเกบ)

นี่คือกรรมสิทธิ์ของเผ่าสิเมโอนตามแต่ละตระกูล ⁹ กรรมสิทธิ์ของเผ่าสิเมโอนมาจากส่วนที่แต่ก่อนยกให้ยูดาห์ ทั้งนี้เพราะส่วนที่ยูดาห์ได้รับมากเกินกว่าที่พวกเขาต้องการ สิเมโอนจึงได้รับกรรมสิทธิ์ในเขตของยูดาห์

ดินแดนของเผ่าเศบูลุน

¹⁰ สลากที่สามได้แก่เผ่าเศบูลุนตามแต่ละตระกูล

อาณาเขตของเขาไปไกลถึงสาริด ¹¹ มาทางตะวันตกถึงมาราลาห์จดกับดับเบเชท และขยายไปถึงลำห้วยใกล้โยกเนอัม ¹² ไปทางตะวันออกจากสาริด ไปทางดวงอาทิตย์ขึ้นสู่เขตแดนคิสโลททาโบร์ ต่อมาถึงดาเบรัทและขึ้นไปยาเฟีย ¹³ จากนั้นต่อไปทางตะวันออกถึงกัทเฮเฟอร์ และเอทคาซินจนถึงริมโมนและเลี้ยวไปสู่เนอาห์ ¹⁴ จากที่นั่นพรมแดนอ้อมขึ้นเหนือไปยังฮันนาโธน สิ้นสุดลงที่หุบเขาอิฟทาห์เอล ¹⁵ ครอบคลุมเมืองคัททาท นาหะลาล ชิมโรน อิดาลาห์ และเบธเลเฮม รวม 12 เมืองพร้อมทั้งหมู่บ้านโดยรอบ

¹⁶ เมืองและหมู่บ้านเหล่านี้เป็นกรรมสิทธิ์ของเผ่าเศบูลุนตามแต่ละตระกูล

ดินแดนของเผ่าอิสสาคาร์

¹⁷ สลากที่สี่ได้แก่อิสสาคาร์ตามแต่ละตระกูล ¹⁸ อาณาเขตของพวกเขาครอบคลุม

เมืองยิสเรเอล เคสุลโลท ชูเนม ¹⁹ ฮาฟาราอิม ชิโยน อานาหะราท ²⁰ รับบีท คีชิโอน เอเบส ²¹ เรเมท เอนกันนิม เอนฮัดดาห์ และเบธปัสเซส ²² พรมแดนไปจดทาโบร์ ชาหะซุมาห์ และเบธเชเมช สิ้นสุดลงที่แม่น้ำจอร์แดน รวมทั้งสิ้น 16 เมืองพร้อมทั้งหมู่บ้านโดยรอบ

²³ เมืองและหมู่บ้านเหล่านี้เป็นกรรมสิทธิ์ของเผ่าอิสสาคาร์ตามแต่ละตระกูล

ดินแดนของเผ่าอาเชอร์

²⁴ สลากที่ห้าได้แก่เผ่าอาเชอร์ตามแต่ละตระกูล ²⁵ อาณาเขตของพวกเขาครอบคลุมเมืองต่างๆ คือ

เฮลคัท ฮาลี เบเทน อัคชาฟ ²⁶ อัลลัมเมเลค อามัดและมิชอาล พรมแดนทาง ทิศตะวันตกจดคารเมลและชิโหร์ลิบนาท ²⁷ อ้อมไปทางตะวันออกสู่เบธดาโกน จดกับเศบูลุนและหุบเขาอิฟทาห์เอล ไปทางเหนือถึงเบธเอเมคและเนอีเอล ผ่านคาบูลทางซ้าย ²⁸ จนถึงอับโดน^[d] เรโหบ ฮัมโมน และคานาห์ ไปไกลถึงไซดอนใหญ่ ²⁹ จากนั้นวกกลับไปยังรามาห์และเมืองป้อมปราการของไทระ เลี้ยวไปทางโฮสาห์และมาออกทะเลในภูมิภาคอัคซิบ ³⁰ อุมมาห์ อาเฟค และเรโหบ รวม 22 เมืองพร้อมทั้งหมู่บ้านโดยรอบ

³¹ เมืองและหมู่บ้านเหล่านี้เป็นกรรมสิทธิ์ของเผ่าอาเชอร์ตามแต่ละตระกูล

ดินแดนของเผ่านัฟทาลี

³² สลากที่หกได้แก่เผ่านัฟทาลีตามแต่ละตระกูล

³³ พรมแดนของพวกเขาเริ่มจากเฮเลฟ และต้นไม้ใหญ่ในศาอานันนิม ผ่านอาดามีเนเกบ และยับเนเอลถึงลัคคูม สุดเขตที่แม่น้ำจอร์แดน ³⁴ พรมแดนไปทางตะวันตกผ่านอัสโนททาโบร์และมาออกที่ฮุกกอก ทางใต้จดเศบูลุน ทางตะวันตกจดอาเชอร์ และทางตะวันออกจดแม่น้ำจอร์แดน^{[e] 35} เมืองป้อมปราการต่างๆ ได้แก่ ศิดดิม เศอร์ ฮัมมัท รัคคัท คินเนเรท ³⁶ อาดามาห์ รามาห์ ฮาโซร์ ³⁷ เคเดช เอเดรอี เอนฮาโซร์ ³⁸ อิโรน มิกดัลเอล โฮเรม เบธอานาท และเบธเชเมช รวม 19 เมืองพร้อมทั้งหมู่บ้านโดยรอบ

³⁹ เมืองและหมู่บ้านเหล่านี้เป็นกรรมสิทธิ์ของเผ่านัฟทาลีตามแต่ละตระกูล

ดินแดนของเผ่าดาน

⁴⁰ สลากที่เจ็ดได้แก่เผ่าดานตามแต่ละตระกูล ⁴¹ ดินแดนในกรรมสิทธิ์ของพวกเขาครอบคลุมเมืองต่างๆ ดังนี้คือ

เมืองโศราห์ เอชทาโอล อิรเชเมช ⁴² ชาอาลับบิน อัยยาโลน อิทลาห์ ⁴³ เอโลน ทิมนาห์ เอโครน ⁴⁴ เอลเทเคห์ กิบเบโธน บาอาลัท ⁴⁵ เยฮูด เบเนเบราค กัทริมโมน ⁴⁶ เมยารโคน และรัคโคน รวมทั้งดินแดนตรงข้ามกับเมืองยัฟฟา

⁴⁷ (แต่เผ่าดานเข้าไปยึดครองดินแดนตามกรรมสิทธิ์ของตนอย่างยากลำบาก พวกเขาจึงขึ้นไปโจมตีเมืองเลเชม ฆ่าชาวเมืองนั้นและเข้าอาศัยที่นั่น และเรียกเมืองเลเชมว่าดานตามชื่อบรรพบุรุษของตน)

⁴⁸ เมืองและหมู่บ้านเหล่านี้เป็นกรรมสิทธิ์ของเผ่าดานตามแต่ละตระกูล

ส่วนแบ่งของโยชูวา

⁴⁹ เมื่อแบ่งสรรดินแดนแก่เผ่าต่างๆ ตามอาณาเขตที่ระบุไว้เสร็จแล้ว ชนชาติอิสราเอลยกที่ดินผืนหนึ่งให้โยชูวาบุตรนูนเป็นกรรมสิทธิ์ท่ามกลางพวกเขา ⁵⁰ ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงบัญชาไว้ พวกเขายกเมืองให้ตามที่โยชูวาขอคือทิมนาทเสราห์^[f]ในแดนเทือกเขาแห่งเอฟราอิม เขาก็สร้างเมืองและตั้งหลักแหล่งที่นั่น

⁵¹ ทั้งหมดนี้คือดินแดนต่างๆ ซึ่งปุโรหิตเอเลอาซาร์ โยชูวาบุตรนูน และบรรดาผู้นำของเผ่าต่างๆ ของอิสราเอลแบ่งสรร โดยการทอดสลากที่ชิโลห์ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าตรงทางเข้าเต็นท์นัดพบ เป็นอันว่าพวกเขาแบ่งสรรดินแดนเสร็จเรียบร้อย

⁷ ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า

¹² ใครหนอฉลาดพอที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้? ใครบ้างที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสอนและอธิบายได้? เหตุใดดินแดนจึงถูกทำให้ย่อยยับและถูกทิ้งร้างเหมือนถิ่นกันดารที่ไม่มีใครผ่านไปมา?

¹³ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ก็เพราะพวกเขาละทิ้งบทบัญญัติของเรา ซึ่งเราตั้งไว้ตรงหน้าพวกเขา พวกเขาไม่ได้เชื่อฟังเรา หรือทำตามบทบัญญัติของเรา ¹⁴ พวกเขากลับทำตามใจดื้อดึงของตน เขานมัสการพระบาอัลตามที่บรรพบุรุษสอน” ¹⁵ ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “ดูเถิดเราจะทำให้ชนชาตินี้กินอาหารขมและดื่มน้ำซึ่งมีพิษ ¹⁶ เราจะทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปตามชนชาติต่างๆ ซึ่งพวกเขาเองหรือบรรพบุรุษไม่เคยรู้จักมาก่อน เราจะถือดาบไล่ล่าพวกเขาจนกว่าเราจะได้ทำลายล้างพวกเขาให้สิ้น”

¹⁷ พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า

²² จงบอกเขาว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า

²³ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า

²⁵ องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เวลานั้นจะมาถึง เมื่อเราจะลงโทษคนทั้งปวงที่เข้าสุหนัตแต่เพียงทางกาย ²⁶ คือชาวอียิปต์ ชาวยูดาห์ ชาวเอโดม ชาวอัมโมน ชาวโมอับ และคนทั้งปวงที่อาศัยในถิ่นกันดารในที่ห่างไกล^[d] เพราะชนชาติทั้งหมดนี้ยังไม่ได้เข้าสุหนัตอย่างแท้จริง และแม้แต่พงศ์พันธุ์ของอิสราเอลก็ไม่ได้เข้าสุหนัตทางใจ”

วิบัติทั้งเจ็ด^(A)

23 แล้วพระเยซูตรัสกับประชาชนและเหล่าสาวกของพระองค์ว่า ² “เหล่าธรรมาจารย์กับพวกฟาริสีนั่งอยู่บนที่นั่งของโมเสส ³ ดังนั้นท่านต้องเชื่อฟังเขาและทำทุกอย่างที่เขาบอก แต่อย่าทำสิ่งที่เขาทำเพราะเขาไม่ได้ปฏิบัติตามสิ่งที่เขาสอน ⁴ เขาผูกภาระหนักวางไว้บนบ่าคนทั้งหลาย ส่วนพวกเขาเองไม่ยอมแม้แต่ใช้สักนิ้วเดียวช่วยยก

⁵ “ทุกสิ่งที่เขาทำล้วนเพื่ออวดให้คนเห็น เขาคาดกลักพระธรรม^[a]ขนาดใหญ่ พู่ห้อยอย่างยาวที่ชายเสื้อ ⁶ เขาชอบที่อันทรงเกียรติในงานเลี้ยงและที่นั่งสำคัญที่สุดในธรรมศาลา ⁷ เขาชอบให้ผู้คนมาคำนับทักทายในย่านตลาดและเรียกเขาว่า ‘รับบี’^[b]

⁸ “ส่วนท่านอย่าให้ใครเรียกว่า ‘รับบี’ เลยเพราะท่านมีพระอาจารย์เพียงองค์เดียวและท่านทั้งหมดล้วนเป็นพี่น้องกัน ⁹ และอย่าเรียกผู้ใดในโลกว่า ‘บิดา’ เพราะท่านมีพระบิดาเพียงองค์เดียวและพระองค์สถิตในสวรรค์ ¹⁰ ทั้งอย่าให้ใครมาเรียกท่านว่า ‘ครู’ เพราะท่านมีพระครูเพียงองค์เดียวคือพระคริสต์^{[c] 11} ผู้เป็นใหญ่ที่สุดท่ามกลางท่านจะเป็นผู้รับใช้ท่าน ¹² เพราะผู้ใดยกตัวเองขึ้นจะถูกทำให้ต่ำลงและผู้ใดถ่อมตัวลงจะได้รับการเชิดชูขึ้น

¹³ “วิบัติแก่เจ้า เหล่าธรรมาจารย์และพวกฟาริสี เจ้าคนหน้าซื่อใจคด! เจ้าปิดอาณาจักรสวรรค์ใส่หน้าเพื่อนมนุษย์ ตัวเจ้าเองไม่เข้าไปและเจ้าไม่ยอมให้คนที่พยายามจะเข้าได้เข้าไป^[d]

¹⁵ “วิบัติแก่เจ้า เหล่าธรรมาจารย์และพวกฟาริสี เจ้าคนหน้าซื่อใจคด! เจ้าข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อนำเพียงคนหนึ่งมาเข้าศาสนา และเมื่อได้มาก็ทำให้เขาเป็นเด็กนรกยิ่งกว่าเจ้าเองสองเท่า

¹⁶ “วิบัติแก่เจ้า คนนำทางตาบอด! เจ้าพูดว่า ‘ใครสาบานโดยอ้างพระวิหารก็ไม่มีผลอะไร แต่ถ้าสาบานโดยอ้างทองคำของพระวิหารก็ต้องทำตามที่สาบานไว้’ ¹⁷ เจ้าคนโง่มืดบอด! อย่างไหนสำคัญกว่ากัน ทองคำหรือพระวิหารที่ทำให้ทองคำศักดิ์สิทธิ์? ¹⁸ และเจ้าพูดด้วยว่า ‘ถ้าใครสาบานโดยอ้างแท่นบูชาก็ไม่มีผลอะไร แต่ถ้าอ้างของถวายบนแท่นนั้นก็ต้องทำตามที่สาบานไว้’ ¹⁹ เจ้าคนตาบอด! อย่างไหนสำคัญกว่า ของถวายหรือแท่นบูชาที่ทำให้ของถวายนั้นศักดิ์สิทธิ์? ²⁰ ฉะนั้นผู้ที่สาบานโดยอ้างแท่นบูชาก็สาบานโดยอ้างแท่นบูชาและทุกสิ่งบนแท่นนั้น ²¹ ผู้ที่สาบานโดยอ้างพระวิหารก็สาบานโดยอ้างพระวิหารและองค์ผู้สถิตในวิหารนั้น ²² และผู้ที่สาบานโดยอ้างฟ้าสวรรค์ก็สาบานโดยอ้างพระบัลลังก์ของพระเจ้าและพระองค์ผู้ประทับบนบัลลังก์นั้น

²³ “วิบัติแก่เจ้า เหล่าธรรมาจารย์และพวกฟาริสี เจ้าคนหน้าซื่อใจคด! เจ้าถวายสิบลดของเครื่องเทศของเจ้า คือสะระแหน่ ลูกผักชี และยี่หร่า แต่ละเลยเรื่องที่สำคัญกว่านั้นในบทบัญญัติ คือความยุติธรรม ความเมตตา และความสัตย์ซื่อ เจ้าควรปฏิบัติอย่างหลังโดยไม่ละเลยอย่างแรก ²⁴ เจ้าคนนำทางตาบอด! เจ้ากรองลูกน้ำออกแต่กลืนอูฐทั้งตัวเข้าไป

²⁵ “วิบัติแก่เจ้า เหล่าธรรมาจารย์และพวกฟาริสี เจ้าคนหน้าซื่อใจคด! เจ้าล้างถ้วยชามแต่ภายนอก ส่วนภายในเต็มไปด้วยความโลภและความมัวเมาในกิเลส ²⁶ เจ้าฟาริสีตาบอด! จงล้างถ้วยชามภายในเสียก่อน แล้วภายนอกก็จะสะอาดหมดจดด้วย

²⁷ “วิบัติแก่เจ้า เหล่าธรรมาจารย์และพวกฟาริสี เจ้าคนหน้าซื่อใจคด! เจ้าเป็นเหมือนอุโมงค์ฝังศพฉาบปูนขาว ภายนอกแลดูสวยงามแต่ภายในเต็มไปด้วยซากกระดูกและสิ่งโสโครกทั้งปวง ²⁸ ในทำนองเดียวกันเปลือกนอกผู้คนมองว่าเจ้าชอบธรรม แต่ภายในเต็มไปด้วยความหน้าซื่อใจคดและความชั่วร้าย

²⁹ “วิบัติแก่เจ้า เหล่าธรรมาจารย์และพวกฟาริสี เจ้าคนหน้าซื่อใจคด! เจ้าสร้างอุโมงค์ฝังศพให้เหล่าผู้เผยพระวจนะและตกแต่งหลุมศพของผู้ชอบธรรม ³⁰ และเจ้าพูดว่า ‘ถ้าเราอยู่ในสมัยเดียวกับบรรพบุรุษ เราจะไม่ร่วมในการเข่นฆ่าผู้เผยพระวจนะเลย’ ³¹ นั่นคือเจ้ายืนยันตัวเองว่าเจ้าเป็นลูกหลานของคนที่สังหารผู้เผยพระวจนะ ³² เช่นนั้นแล้วจงสานต่อบาปของบรรพบุรุษของเจ้าให้ถึงที่สุดเถิด!

³³ “เจ้างูร้าย! เจ้าฝูงงูพิษ! เจ้าจะรอดพ้นจากการพิพากษาให้ลงนรกได้อย่างไร? ³⁴ เราส่งผู้เผยพระวจนะ นักปราชญ์ และครูอาจารย์มา บางคนเจ้าก็ฆ่าและจับตรึงไม้กางเขน บางคนเจ้าก็เฆี่ยนตีในธรรมศาลา และไล่ล่าจากเมืองนั้นไปเมืองนี้ ³⁵ ฉะนั้นโลหิตของผู้ชอบธรรมทั้งปวงที่หลั่งชโลมดินจะตกอยู่แก่เจ้าทั้งหลาย ตั้งแต่โลหิตของอาแบลผู้ชอบธรรมไปจนถึงโลหิตของเศคาริยาห์บุตรเบเรคิยาห์ซึ่งเจ้าฆ่าตายระหว่างพระวิหารกับแท่นบูชา ³⁶ เราบอกความจริงแก่เจ้าว่าทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นแก่คนในชั่วอายุนี้

³⁷ “โอ เยรูซาเล็ม เยรูซาเล็มเอ๋ย เจ้าผู้เข่นฆ่าเหล่าผู้เผยพระวจนะและเอาหินขว้างบรรดาผู้ที่ทรงส่งมาหาเจ้า เราปรารถนาอยู่เนืองๆ ที่จะรวบรวมลูกๆ ของเจ้ามาเหมือนแม่ไก่ที่กกลูกๆ ไว้ใต้ปีก แต่เจ้าไม่ยอมเลย ³⁸ ดูเถิด นิเวศของเจ้าถูกทิ้งร้าง ³⁹ เพราะเราบอกเจ้าว่าเจ้าจะไม่ได้เห็นเราอีกจนกว่าเจ้าจะพูดว่า ‘สรรเสริญพระองค์ผู้เสด็จมาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้า’^[e]”