M’Cheyne Bible Reading Plan

27 Þú skalt gjöra altarið af akasíuviði, fimm álna langt og fimm álna breitt _ ferhyrnt skal altarið vera _ og þriggja álna hátt.

² Og þú skalt gjöra hornin á því upp af fjórum hyrningum þess, _ þau horn skulu vera áföst við það _, og þú skalt eirleggja það.

³ Þú skalt gjöra ker undir öskuna, eldspaða þá, fórnarskálir, soðkróka og eldpönnur, sem altarinu fylgja. Öll áhöld þess skalt þú gjöra af eiri.

⁴ Þú skalt gjöra um altarið eirgrind, eins og riðið net, og setja fjóra eirhringa á netið, á fjögur horn altarisins.

⁵ Grindina skalt þú festa fyrir neðan umgjörð altarisins undir niðri, svo að netið taki upp á mitt altarið.

⁶ Og þú skalt gjöra stengur til altarisins, stengur af akasíuviði, og eirleggja þær.

⁷ Skal smeygja stöngunum í hringana, og skulu stengurnar vera á báðum hliðum altarisins, þegar það er borið.

⁸ Þú skalt gjöra altarið af borðum, holt að innan. Þeir skulu gjöra það eins og þér var sýnt uppi á fjallinu.

⁹ Þannig skalt þú gjöra forgarð tjaldbúðarinnar: Á suðurhliðinni skulu tjöld vera fyrir forgarðinum úr tvinnaðri baðmull, hundrað álna löng á þá hliðina,

¹⁰ og tuttugu stólpar með tuttugu undirstöðum af eiri, en naglar stólpanna og hringrandir þeirra skulu vera af silfri.

¹¹ Sömuleiðis skulu að norðanverðu langsetis vera hundrað álna löng tjöld og tuttugu stólpar með tuttugu undirstöðum af eiri, en naglar í stólpunum og hringrandir á þeim skulu vera af silfri.

¹² En á þverhlið forgarðsins að vestanverðu skulu vera fimmtíu álna löng tjöld og tíu stólpar með tíu undirstöðum.

¹³ Þverhlið forgarðsins að austanverðu, mót uppkomu sólar, skal vera fimmtíu álnir,

¹⁴ og skulu vera fimmtán álna tjöld annars vegar með þremur stólpum og þremur undirstöðum,

¹⁵ og hins vegar sömuleiðis fimmtán álna tjöld með þremur stólpum og þremur undirstöðum.

¹⁶ Fyrir hliði forgarðsins skal vera tuttugu álna dúkbreiða af bláum purpura, rauðum purpura, skarlati og tvinnaðri baðmull, glitofin, með fjórum stólpum og fjórum undirstöðum.

¹⁷ Allir stólpar umhverfis forgarðinn skulu vera með hringröndum af silfri og silfurnöglum og undirstöðurnar af eiri.

¹⁸ Lengd forgarðsins skal vera hundrað álnir og breiddin fimmtíu álnir og hæðin fimm álnir, úr tvinnaðri baðmull og undirstöðurnar af eiri.

¹⁹ Öll áhöld tjaldbúðarinnar, til hverrar þjónustugjörðar í henni sem vera skal, svo og allir hælar, sem henni tilheyra, og allir hælar, sem forgarðinum tilheyra, skulu vera af eiri.

²⁰ Þú skalt bjóða Ísraelsmönnum að færa þér tæra olíu af steyttum olífuberjum til ljósastikunnar, svo að lampar verði ávallt settir upp.

²¹ Í samfundatjaldinu fyrir utan fortjaldið, sem er fyrir framan sáttmálið, skal Aron og synir hans tilreiða þá frammi fyrir Drottni, frá kveldi til morguns. Er það ævinleg skyldugreiðsla, er á Ísraelsmönnum hvílir frá kyni til kyns.

6 Eftir þetta fór Jesús yfir um Galíleuvatn eða Tíberíasvatn.

² Mikill fjöldi manna fylgdi honum, því þeir sáu þau tákn, er hann gjörði á sjúku fólki.

³ Þá fór Jesús upp á fjallið og settist þar niður með lærisveinum sínum.

⁴ Þetta var laust fyrir páska, hátíð Gyðinga.

⁵ Jesús leit upp og sá, að mikill mannfjöldi kom til hans. Hann segir þá við Filippus: "Hvar eigum vér að kaupa brauð, að þessir menn fái að eta?"

⁶ En þetta sagði hann til að reyna hann, því hann vissi sjálfur, hvað hann ætlaði að gjöra.

⁷ Filippus svaraði honum: "Brauð fyrir tvö hundruð denara nægðu þeim ekki, svo að hver fengi lítið eitt."

⁸ Annar lærisveinn hans, Andrés, bróðir Símonar Péturs, segir þá við hann:

⁹ "Hér er piltur, sem er með fimm byggbrauð og tvo fiska, en hvað er það handa svo mörgum?"

¹⁰ Jesús sagði: "Látið fólkið setjast niður." Þarna var gras mikið. Menn settust nú niður, um fimm þúsund karlmenn að tölu.

¹¹ Nú tók Jesús brauðin, gjörði þakkir og skipti þeim út til þeirra, sem þar sátu, og eins af fiskunum, svo mikið sem þeir vildu.

¹² Þegar þeir voru mettir, segir hann við lærisveina sína: "Safnið saman leifunum, svo ekkert spillist."

¹³ Þeir söfnuðu þeim saman og fylltu tólf körfur með leifum byggbrauðanna fimm, sem af gengu hjá þeim, er neytt höfðu.

¹⁴ Þegar menn sáu táknið, sem hann gjörði, sögðu þeir: "Þessi maður er sannarlega spámaðurinn, sem koma skal í heiminn."

¹⁵ Jesús vissi nú, að þeir mundu koma og taka hann með valdi til að gjöra hann að konungi, og vék því aftur upp til fjallsins einn síns liðs.

¹⁶ Þegar kvöld var komið, fóru lærisveinar hans niður að vatninu,

¹⁷ stigu út í bát og lögðu af stað yfir um vatnið til Kapernaum. Myrkur var skollið á, og Jesús var ekki enn kominn til þeirra.

¹⁸ Vind gerði hvassan, og tók vatnið að æsast.

¹⁹ Þegar þeir höfðu róið hér um bil tuttugu og fimm eða þrjátíu skeiðrúm, sáu þeir Jesú gangandi á vatninu og nálgast bátinn. Þeir urðu hræddir,

²⁰ en hann sagði við þá: "Það er ég, óttist eigi."

²¹ Þeir vildu þá taka hann í bátinn, en í sömu svifum rann báturinn að landi, þar sem þeir ætluðu að lenda.

²² Daginn eftir sá fólkið, sem eftir var handan vatnsins, að þar hafði ekki verið nema einn bátur og að Jesús hafði ekki stigið í bátinn með lærisveinum sínum, heldur höfðu þeir farið burt einir saman.

²³ Aðrir bátar komu frá Tíberías í nánd við staðinn, þar sem þeir höfðu etið brauðið, þegar Drottinn gjörði þakkir.

²⁴ Nú sáu menn, að Jesús var ekki þarna fremur en lærisveinar hans. Þeir stigu því í bátana og komu til Kapernaum í leit að Jesú.

²⁵ Þeir fundu hann hinum megin við vatnið og spurðu hann: "Rabbí, nær komstu hingað?"

²⁶ Jesús svaraði þeim: "Sannlega, sannlega segi ég yður: Þér leitið mín ekki af því, að þér sáuð tákn, heldur af því, að þér átuð af brauðunum og urðuð mettir.

²⁷ Aflið yður eigi þeirrar fæðu, sem eyðist, heldur þeirrar fæðu, sem varir til eilífs lífs og Mannssonurinn mun gefa yður. Því á hann hefur faðirinn, Guð sjálfur, sett innsigli sitt."

²⁸ Þá sögðu þeir við hann: "Hvað eigum vér að gjöra, svo að vér vinnum verk Guðs?"

²⁹ Jesús svaraði þeim: "Þetta er verk Guðs, að þér trúið á þann, sem hann sendi."

³⁰ Þeir spurðu hann þá: "Hvaða tákn gjörir þú, svo að vér sjáum og trúum þér? Hvað afrekar þú?

³¹ Feður vorir átu manna í eyðimörkinni, eins og ritað er: ,Brauð af himni gaf hann þeim að eta."`

³² Jesús sagði við þá: "Sannlega, sannlega segi ég yður: Móse gaf yður ekki brauðið af himni, heldur gefur faðir minn yður hið sanna brauð af himni.

³³ Brauð Guðs er sá, sem stígur niður af himni og gefur heiminum líf."

³⁴ Þá sögðu þeir við hann: "Herra, gef oss ætíð þetta brauð."

³⁵ Jesús sagði þeim: "Ég er brauð lífsins. Þann mun ekki hungra, sem til mín kemur, og þann aldrei þyrsta, sem á mig trúir.

³⁶ En ég hef sagt við yður: Þér hafið séð mig og trúið þó ekki.

³⁷ Allt sem faðirinn gefur mér, mun koma til mín, og þann sem kemur til mín, mun ég alls eigi brott reka.

³⁸ Ég er stiginn niður af himni, ekki til að gjöra vilja minn, heldur vilja þess, er sendi mig.

³⁹ En sá er vilji þess, sem sendi mig, að ég glati engu af öllu því, sem hann hefur gefið mér, heldur reisi það upp á efsta degi.

⁴⁰ Því sá er vilji föður míns, að hver sem sér soninn og trúir á hann, hafi eilíft líf, og ég mun reisa hann upp á efsta degi."

⁴¹ Nú kom upp kurr meðal Gyðinga út af því, að hann sagði: "Ég er brauðið, sem niður steig af himni,"

⁴² og þeir sögðu: "Er þetta ekki hann Jesús, sonur Jósefs? Vér þekkjum bæði föður hans og móður. Hvernig getur hann sagt, að hann sé stiginn niður af himni?"

⁴³ Jesús svaraði þeim: "Verið ekki með kurr yðar á meðal.

⁴⁴ Enginn getur komið til mín, nema faðirinn, sem sendi mig, dragi hann, og ég mun reisa hann upp á efsta degi.

⁴⁵ Hjá spámönnunum er skrifað: ,Þeir munu allir verða af Guði fræddir.` Hver sem hlýðir á föðurinn og lærir af honum, kemur til mín.

⁴⁶ Ekki er það svo, að nokkur hafi séð föðurinn. Sá einn, sem er frá Guði, hefur séð föðurinn.

⁴⁷ Sannlega, sannlega segi ég yður: Sá sem trúir, hefur eilíft líf.

⁴⁸ Ég er brauð lífsins.

⁴⁹ Feður yðar átu manna í eyðimörkinni, en þeir dóu.

⁵⁰ Þetta er brauðið, sem niður stígur af himni. Sá sem etur af því, deyr ekki.

⁵¹ Ég er hið lifandi brauð, sem steig niður af himni. Hver sem etur af þessu brauði, mun lifa að eilífu. Og brauðið, sem ég mun gefa, er hold mitt, heiminum til lífs."

⁵² Nú deildu Gyðingar sín á milli og sögðu: "Hvernig getur þessi maður gefið oss hold sitt að eta?"

⁵³ Þá sagði Jesús við þá: "Sannlega, sannlega segi ég yður: Ef þér etið ekki hold Mannssonarins og drekkið blóð hans, hafið þér ekki lífið í yður.

⁵⁴ Sá sem etur hold mitt og drekkur blóð mitt, hefur eilíft líf, og ég reisi hann upp á efsta degi.

⁵⁵ Hold mitt er sönn fæða, og blóð mitt er sannur drykkur.

⁵⁶ Sá sem etur hold mitt og drekkur blóð mitt, er í mér og ég í honum.

⁵⁷ Eins og hinn lifandi faðir sendi mig og ég lifi fyrir föðurinn, svo mun sá lifa fyrir mig, sem mig etur.

⁵⁸ Þetta er það brauð, sem niður steig af himni. Það er ekki eins og brauðið, sem feðurnir átu og dóu. Sá sem etur þetta brauð, mun lifa að eilífu."

⁵⁹ Þetta sagði hann, þegar hann var að kenna í samkundunni í Kapernaum.

⁶⁰ Margir af lærisveinum hans, er á hlýddu, sögðu: "Þung er þessi ræða. Hver getur hlustað á hana?"

⁶¹ Jesús vissi með sjálfum sér, að kurr var með lærisveinum hans út af þessu, og sagði við þá: "Hneykslar þetta yður?

⁶² En ef þér sæjuð Mannssoninn stíga upp þangað, sem hann áður var?

⁶³ Það er andinn, sem lífgar, holdið megnar ekkert. Orðin, sem ég hef talað til yðar, þau eru andi og þau eru líf.

⁶⁴ En meðal yðar eru nokkrir, sem ekki trúa." Jesús vissi frá upphafi, hverjir þeir voru, sem trúðu ekki, og hver sá var, sem mundi svíkja hann.

⁶⁵ Og hann bætti við: "Vegna þess sagði ég við yður: Enginn getur komið til mín, nema faðirinn veiti honum það."

⁶⁶ Upp úr þessu hurfu margir af lærisveinum hans frá og voru ekki framar með honum.

⁶⁷ Þá sagði Jesús við þá tólf: "Ætlið þér að fara líka?"

⁶⁸ Símon Pétur svaraði honum: "Herra, til hvers ættum vér að fara? Þú hefur orð eilífs lífs,

⁶⁹ og vér trúum og vitum, að þú ert hinn heilagi Guðs."

⁷⁰ Jesús svaraði þeim: "Hef ég eigi sjálfur útvalið yður tólf? Þó er einn yðar djöfull."

⁷¹ En hann átti við Júdas Símonarson Ískaríots, sem varð til að svíkja hann, einn þeirra tólf.

3 Son minn, gleym eigi kenning minni, og hjarta þitt varðveiti boðorð mín,

² því að langa lífdaga og farsæl ár og velgengni munu þau veita þér í ríkum mæli.

³ Kærleiki og trúfesti munu aldrei yfirgefa þig. Bind þau um háls þér, rita þau á spjald hjarta þíns,

⁴ þá munt þú ávinna þér hylli og fögur hyggindi, bæði í augum Guðs og manna.

⁵ Treystu Drottni af öllu hjarta, en reiddu þig ekki á eigið hyggjuvit.

⁶ Mundu til hans á öllum þínum vegum, þá mun hann gjöra stigu þína slétta.

⁷ Þú skalt ekki þykjast vitur, óttast Drottin og forðast illt,

⁸ það mun verða heilnæmt fyrir líkama þinn og hressandi fyrir bein þín.

⁹ Tigna Drottin með eigum þínum og með frumgróða allrar uppskeru þinnar,

¹⁰ þá munu hlöður þínar verða nægtafullar og vínberjalögurinn flóa út af vínlagarþróm þínum.

¹¹ Son minn, lítilsvirð eigi ögun Drottins og lát þér eigi gremjast umvöndun hans,

¹² því að Drottinn agar þann, sem hann elskar, og lætur þann son kenna til, sem hann hefir mætur á.

¹³ Sæll er sá maður, sem öðlast hefir speki, sá maður, sem hyggindi hlotnast.

¹⁴ Því að betra er að afla sér hennar en að afla silfurs, og arðurinn af henni ágætari en gull.

¹⁵ Hún er dýrmætari en perlur, og allir dýrgripir þínir jafnast ekki á við hana.

¹⁶ Langir lífdagar eru í hægri hendi hennar, auður og mannvirðingar í vinstri hendi hennar.

¹⁷ Vegir hennar eru yndislegir vegir og allar götur hennar velgengni.

¹⁸ Hún er lífstré þeim, sem grípa hana, og sæll er hver sá, er heldur fast í hana.

¹⁹ Drottinn grundvallaði jörðina með visku, festi himininn af hyggjuviti.

²⁰ Fyrir þekking hans mynduðust hafdjúpin og drýpur döggin úr skýjunum.

²¹ Son minn, varðveit þú visku og gætni, lát þær eigi víkja frá augum þínum,

²² þá munu þær verða líf sálu þinni og prýði fyrir háls þinn.

²³ Þá muntu ganga óhultur veg þinn og eigi drepa við fæti.

²⁴ Þegar þú leggst til hvíldar, þarft þú ekki að hræðast, og hvílist þú, mun svefninn verða vær.

²⁵ Þú þarft ekki að óttast skyndilega hræðslu, né eyðilegging hinna óguðlegu, þegar hún dynur yfir.

²⁶ Því að Drottinn mun vera athvarf þitt og varðveita fót þinn, að hann verði eigi fanginn.

²⁷ Synja eigi góðs þeim, er þarfnast þess, ef það er á þínu valdi að gjöra það.

²⁸ Seg þú ekki við náunga þinn: "Far og kom aftur! á morgun skal ég gefa þér" _ ef þú þó átt það til.

²⁹ Brugga eigi illt gegn náunga þínum, þegar hann býr öruggur hjá þér.

³⁰ Deil ekki við neinn að ástæðulausu, ef hann hefir ekki gjört þér neitt mein.

³¹ Öfunda ekki ofbeldismanninn og haf engar mætur á neinum gjörðum hans.

³² Því að andstyggð er sá Drottni, er afvega fer, en ráðvandir menn alúðarvinir hans.

³³ Bölvun Drottins er yfir húsi hins óguðlega, en bústað réttlátra blessar hann.

³⁴ Spottsama spottar hann, en lítillátum veitir hann náð.

³⁵ Vitrir menn munu heiður hljóta, en heimskingjar bera smán úr býtum.

2 Síðan fór ég að fjórtán árum liðnum aftur upp til Jerúsalem ásamt Barnabasi og tók líka Títus með mér.

² Ég fór þangað eftir opinberun og lagði fram fyrir þá fagnaðarerindið, sem ég prédika meðal heiðingjanna. Ég lagði það einslega fyrir þá, sem í áliti voru; það mátti eigi henda, að ég hlypi og hefði hlaupið til einskis.

³ En ekki var einu sinni Títus, sem með mér var og var grískur maður, neyddur til að láta umskerast.

⁴ Það hefði þá verið fyrir tilverknað falsbræðranna, er illu heilli hafði verið hleypt inn og laumast höfðu inn til að njósna um frelsi vort, það er vér höfum í Kristi Jesú, til þess að þeir gætu hneppt oss í þrældóm.

⁵ Undan þeim létum vér ekki einu sinni eitt andartak, til þess að sannleiki fagnaðarerindisins skyldi haldast við hjá yður.

⁶ Og þeir, sem í áliti voru, _ hvað þeir einu sinni voru, skiptir mig engu, Guð fer ekki í manngreinarálit, _ þeir, sem í áliti voru, lögðu ekkert frekara fyrir mig.

⁷ Þvert á móti, þeir sáu, að mér var trúað fyrir fagnaðarerindinu til óumskorinna manna, eins og Pétri til umskorinna,

⁸ því að sá, sem hefur eflt Pétur til postuladóms meðal hinna umskornu, hefur einnig eflt mig til postuladóms meðal heiðingjanna.

⁹ Og er þeir höfðu komist að raun um, hvílík náð mér var veitt, þá réttu þeir Jakob, Kefas og Jóhannes, sem álitnir voru máttarstólparnir, mér og Barnabasi hönd sína til bræðralags: Við skyldum fara til heiðingjanna, en þeir til hinna umskornu.

¹⁰ Það eitt var til skilið, að við skyldum minnast hinna fátæku, og einmitt þetta hef ég líka kappkostað að gjöra.

¹¹ En þegar Kefas kom til Antíokkíu, andmælti ég honum upp í opið geðið, því hann var sannur að sök.

¹² Áður en menn nokkrir komu frá Jakob, hafði hann setið að borði með heiðingjunum, en er þeir komu, dró hann sig í hlé og tók sig út úr af ótta við þá, sem héldu fram umskurninni.

¹³ Hinir Gyðingarnir tóku einnig að hræsna með honum, svo að jafnvel Barnabas lét dragast með af hræsni þeirra.

¹⁴ En þegar ég sá, að þeir gengu ekki beint eftir sannleika fagnaðarerindisins, sagði ég við Kefas í allra áheyrn: "Úr því að þú, sem ert Gyðingur, lifir að heiðingja siðum, en eigi Gyðinga, hvernig ferst þér þá að neyða heiðingja til að lifa að Gyðinga siðum?"

¹⁵ Vér erum fæddir Gyðingar, ekki syndarar af heiðnu bergi brotnir.

¹⁶ En vér vitum, að maðurinn réttlætist ekki af lögmálsverkum, heldur fyrir trú á Jesú Krist. Og vér tókum trú á Krist Jesú, til þess að vér réttlættumst af trú á Krist, en ekki af lögmálsverkum. Enda réttlætist enginn lifandi maður af lögmálsverkum.

¹⁷ En ef vér nú sjálfir reynumst syndarar þegar vér leitumst við að réttlætast í Kristi, er þá Kristur orðinn þjónn syndarinnar? Fjarri fer því.

¹⁸ Fari ég að byggja upp aftur það, sem ég braut niður, þá sýni ég og sanna, að ég er sjálfur brotlegur.

¹⁹ Því að af völdum lögmálsins er ég dáinn lögmálinu til þess að lifa Guði.

²⁰ Ég er krossfestur með Kristi. Sjálfur lifi ég ekki framar, heldur lifir Kristur í mér. Lífinu, sem ég lifi nú hér á jörð, lifi ég í trúnni á Guðs son, sem elskaði mig og lagði sjálfan sig í sölurnar fyrir mig.

²¹ Ég ónýti ekki náð Guðs. Ef réttlæting fæst fyrir lögmál, þá hefur Kristur dáið til einskis.