M’Cheyne Bible Reading Plan

2) Исус ослободува од демони

(Мт. 8:28-34; Лк. 8:36-39) 5 Исус и Неговите ученици пристигнаа на спротивниот брег на Галилејското Езеро, во пределот на градот Гераса^[a]. ² Тукушто излезе од бротчето, откај гробиштата во пресрет му тргна еден човек обземен со демонски духови. ³ Човекот живеел по гробниците и никој веќе не бил во состојба ни со синџири да го врзе. ⁴ Честопати го врзувале со синџири и му ставале окови, но тој секојпат ги кинел синџирите и ги кршел оковите. Никој не можел да го скроти. ⁵ Деноноќно престојувал на гробиштата и по ридовите, врескајќи и удирајќи се со камења.

⁶ Кога уште оддалеку Го забележа Исуса, се стрча кон Него и клекна на колена. ⁷ Потоа со силен глас Му рече: „Исусе, Сине на Севишниот Бог, што сакаш да ми сториш!? Те заколнувам во Божјото име, немој да ме мачиш!“ ⁸ Тој го рече ова затоа што Исус веќе му беше наредил на демонскиот дух да излезе од човекот.

⁹ Исус го праша: „Како се викаш?“ Човекот му одговори: „Се викам Легија, зашто во мене има цела легија демони!“ ¹⁰ Потоа Го молеше Исуса да не ги брка од тој крај.

¹¹ Недалеку од нив, на ридот пасеше едно големо крдо свињи. ¹² Демонските духови Го молеа Исуса: „Испрати нe кај свињите, да се вселиме во нив!“ ¹³ Исус им дозволи и демонските духови излегоа од човекот и влегоа во свињите. Целото крдо свињи, на број околу две илјади, јурна низ стрмнината право во езерото, при што сите свињи се удавија.

¹⁴ Свињарите се разбегаа и разгласија за ова по градот и по селата, така што народот излезе да види што се случило. ¹⁵ Кога дојдоа до Исус и го видоа човекот кој порано беше обземен од легија демони како седи облечен и со здрав ум, многу се исплашија. ¹⁶ Откако очевидците им раскажаа за она што се случи со човекот и со свињите, ¹⁷ луѓето Го замолија Исуса да си оди од нивниот крај.

¹⁸ Кога Исус се враќаше на бротчето, човекот кој дотогаш беше обземен од демони Го молеше и тој да тргне со Него. ¹⁹ Но Исус не му дозволи, туку му рече: „Оди си дома и кажи им на твоите роднини што стори Господ за тебе со Своето милосрдие.“ ²⁰ Тогаш тој си замина и патуваше по пределот на Декаполис^[b] и на сите им раскажуваше за она што Исус го стори за него. И секој што ќе чуеше се восхитуваше.

3) Исус исцелува и оживува

(Мт. 9:18-26; Лк. 8:40-56) ²¹ Уште еднаш Исус отплови на спротивната страна од Галилејското Езеро. Тукушто излезе на брегот, многуброен народ се насобра околу Него. ²² Тогаш Му пристапи началникот на тамошната синагога, по име Јаир, клекна на колена ²³ и почна сесрдно да Го моли: „Ќерката ми е на умирање! Дојди, положи раце врз неа за да оздрави и да живее!“ ²⁴ Тогаш Исус тргна со Јаир, а многуброен народ ги следеше, туркајќи се околу Него.

²⁵ Меѓу народот имаше една жена која крвавела веќе дванаесет години. ²⁶ Се намачила одејќи по лекари на кои го потрошила сиот свој имот, но напразно - состојбата уште повеќе и се влошувала.

²⁷ Оваа жена слушала што се зборува за Исус. Крадешкум, таа се доближи до Исус одзади и се допре до Неговата облека. ²⁸ Зашто, во себе си велеше: „Само да се допрам до Неговата облека - ќе оздравам!“ ²⁹ Крвавењето веднаш и запре и таа почувствува дека нејзиното тело оздраве.

³⁰ Во истиот момент и Исус почувствува дека од Него излезе исцелителна сила. Обраќајќи му се на народот, запраша: „Кој се допре до мојата облека?“ ³¹ Учениците Му одговорија: „Гледаш колку народ се турка околу Тебе и прашуваш кој Те допрел!?“ ³² Но Исус се сврте да види кој Го допре. ³³ Жената, тресејќи се од страв и знаејќи што се случи со неа, клекна на колена пред Него и Му ја кажа целата вистина.

³⁴ Исус и рече: „Ќерко! Ти оздраве врз основа на твојата вера. Оди си спокојна и здрава.“

³⁵ Додека Исус зборуваше, пристигнаа некои од роднините на Јаир и му рекоа: „Ќерка ти умре; не додевај Му повеќе на Учителот!“ ³⁶ Исус слушна што рекоа луѓето, но му рече на Јаир: „Само верувај Ми и не плаши се!“

³⁷ Исус не му дозволи никому да дојде со Него, освен на Петар и на двајцата браќа Јаков и Јован, следбеници на Исус. ³⁸ Кога стигнаа во куќата на Јаир, Исус забележа дека луѓето плачат и лелекаат на цел глас. ³⁹ Влегувајќи внатре, Исус им рече: „Зошто плачете и лелекате? Девојчето не е мртво, туку спие!“ ⁴⁰ Тие на тоа Му се подбиваа.

Исус нареди сите да излезат надвор, а внатре ги задржа само таткото и мајката на девојчето и тројцата Свои ученици кои Го придружуваа. Влегоа кај девојчето. ⁴¹ Исус го фати за рака и рече: „Талита, куми!“ Ова на арамејски јазик значи: „Девојче, стани!“ ⁴² Девојчето веднаш стана и одеше. Тоа имаше дванаесет години.

Сите беа вчудовидени! ⁴³ Но Исус им нареди за ова никому да не кажуваат. Потоа им рече: „Дајте му на девојчето нешто да јаде.“

Верата н

е помирува со Бог 5 Сега, кога стекнавме праведност преку вера, живееме во мир со Бог по заслуга на нашиот Господ Исус Христос. ² Благонаклоноста на Бог спрема нас, која сега ја уживаме, ја добивме преку вера во Исус Христос. Затоа се гордееме и со нетрпение очекуваме и ние да ја споделуваме Божјата слава.

³ Но тоа не е се. Ние ја гледаме светлата страна и кога поднесуваме неволи, свесни дека преку неволи се здобиваме со трпеливост, ⁴ трпеливоста гради цврст карактер, а карактерот ни ја одржува надежта ⁵ што никогаш нема да не разочара. Темел на нашата надеж ни е Божјата љубов што веќе е влеана во нашите срца, со посредство на Светиот Дух.

⁶ Имено, уште додека бевме беспомошни, во вистинскиот момент Христос умре за нас, иако ние не го познававме Бога. ⁷ Тешко би се нашол човек што би се понудил да умре дури и за некој праведен човек. За исклучително добар човек, можеби некој и би се решил да умре, ⁸ но Бог ни покажа колку многу не сака кога Го испрати Христос да умре за нас уште додека бевме грешници.

⁹ Сега, откако сме оправдани преку крвта на Христос што се пролеа за нас, можеме да бидеме уште посигурни дека заради Исус ќе бидеме поштедени од Божјиот гнев. ¹⁰ Ако додека уште бевме непријатели, се смиривме со Бог преку смртта на Неговиот син, колку посигурни можеме да бидеме сега, кога сме смирени и кога Исус е жив, дека ќе бидеме поштедени од Божјиот гнев! ¹¹ Затоа имаме причина да се гордееме со Бог и со она што Тој го направи за нас со посредство на нашиот Господ Исус Христос, Кој не смири со Бог.

Адам и гревот наспроти Христос и спасението

¹² Гревот навлезе во овој свет преку еден човек, односно преку Адам. Гревот ја донесе смртта, која ги зафати сите луѓе, бидејќи сите згрешија. ¹³ Луѓето беа грешни и кога немаше Закон. Иако во отсуство на Закон ние не го признаваме гревот, ¹⁴ сепак, сите што живееја од Адам до Мојсеј, кога беше даден Божјиот Закон, не ја одбегнаа смртта. Сите умреа, иако не направија грев каков што направи Адам: не прекршија јасно изречена Божја заповед.

¹⁵ Но со подарокот не е исто како со престапот. Додека престапот на еден човек им донесе смрт на многумина, љубовта на еден друг човек, на Исус Христос, им носи изобилно простување на мнозина, како подарок кој произлегува од Божјата благонаклоност. ¹⁶ Ни резултатот од Божјиот подарок не е ист со последиците од Адамовиот грев. Од гревот на тој еден човек произлезе осуда за сите, додека од Божјиот подарок добиваме оправдание, иако сме виновни за многубројни престапи^[a]. ¹⁷ Ако смртта завладеа преку престапот на само еден човек, колку повеќе оние што ја примиле Божјата изобилна благонаклоност и подарената праведност ќе завладеат со животот во полна сила, повторно по заслуга на еден единствен човек, Исус Христос.

¹⁸ Значи, како што еден престап доведе до осуда на сите луѓе, така преку едно праведно дело дојде до оправдување што им носи живот на сите луѓе. ¹⁹ Како што преку непослушноста на еден човек многумина станаа грешници, така преку послушноста на еден човек многумина ќе станат праведници.

²⁰ Божјиот Закон беше даден за да видат луѓето колку нараснал гревот. Но иако гревот многу нарасна, Божјата милостива благонаклоност се покажа поголема. ²¹ Како што гревот владееше над сите луѓе и ги водеше во смрт, така сега владее Божјата чудесна благонаклоност, која ни подари праведност преку нашиот Господ, Исус Христос, и затоа ние ќе добиеме вечен живот.