M’Cheyne Bible Reading Plan

De overwinning van Jonatan

14 Op een dag zei Jonatan tegen zijn schildknaap: "Kom, we steken de bergpas over naar het kamp van de Filistijnen aan de andere kant." Maar hij zei het niet tegen zijn vader.

² Saul was met ongeveer 600 mannen bij de granaatappelboom bij Migron, aan de rand van Gibea. ³ Ahia was in die tijd hogepriester. Hij was de zoon van Ahitub, die een broer was van Ikabod, die een zoon was van Pinehas, die een zoon was van Eli, de hogepriester van de Heer in Silo. Niemand wist dat Jonatan was weggegaan.

⁴ Jonatan probeerde de bergpas over te steken naar het kamp van de Filistijnen. In die bergpas was aan beide kanten een rotspiek. De ene werd Bozes genoemd, de andere Sene. ⁵ De ene piek lag aan de noordkant, tegenover Michmas, de andere aan de zuidkant, tegenover Geba. ⁶ Jonatan zei tegen zijn schildknaap: "Kom, we steken over naar het kamp van dat ongelovige volk. Misschien zal de Heer iets voor ons doen. Want de Heer kan net zo goed redding brengen door weinig mannen als door veel mannen." ⁷ Zijn schildknaap antwoordde: "Doe wat u wil. Ik ga met u mee, wat u ook doet." ⁸ Jonatan zei: "Weet je wat, we steken over naar die mannen en laten ons aan hen zien. ⁹ Als ze tegen ons zeggen: 'Blijf staan tot we bij jullie zijn,' dan blijven we waar we zijn en klimmen niet naar hen toe. ¹⁰ Maar als ze zeggen: 'Kom maar naar ons toe als je durft,' dan zullen we naar hen toe klimmen. Want dat zal voor ons het teken zijn dat de Heer hen in onze macht heeft gegeven."

¹¹ Toen de wachtposten van de Filistijnen hen zagen, zeiden de Filistijnen: "Kijk, er komen Hebreeën tevoorschijn uit de holen waarin ze zich hadden verstopt." ¹² En ze riepen naar Jonatan en zijn schildknaap: "Kom dan naar boven, dan zullen we jullie eens een lesje leren!" Toen zei Jonatan tegen zijn schildknaap: "Klim achter mij aan naar boven. De Heer heeft hen in de macht van Israël gegeven!" ¹³ En Jonatan klom op handen en voeten naar boven, met zijn schildknaap achter zich aan. Hij sloeg de wachtposten tegen de grond en zijn schildknaap doodde hen achter hem. ¹⁴ Deze overwinning van Jonatan en zijn schildknaap kostte de Filistijnen ongeveer 20 mannen, op een vrij klein terrein. ¹⁵ Toen ontstond er een aardbeving in het legerkamp, in het veld en in het hele land van de Filistijnen. De Filistijnen raakten helemaal in paniek: de rest van de wachtposten en de mannen die op rooftocht waren, beefden van angst.

De Filistijnen worden verslagen

¹⁶ De wachtposten van Saul in Gibea zagen dat de Filistijnen doodsbang heen en weer renden en met elkaar vochten. ¹⁷ Saul zei tegen zijn mannen: "Ga eens kijken wie van ons is weggegaan." Ze gingen het na en ontdekten dat Jonatan en zijn schildknaap er niet waren. ¹⁸ Toen zei Saul tegen Ahia: "Breng de kist van God hier." Want de kist van God was in die tijd bij de Israëlieten. ¹⁹ Maar intussen werd het lawaai in het kamp van de Filistijnen luider en luider. Daarom zei Saul tegen de priester: "Laat het maar." ²⁰ Saul verzamelde zijn mannen en ging naar de plaats waar werd gevochten. Toen ze daar aankwamen, zagen ze dat de Filistijnen met elkaar vochten. Het was één grote verwarring. ²¹ Een groot aantal Hebreeën dat eerst overgelopen was naar het leger van de Filistijnen, sloot zich nu aan bij het leger van Saul en Jonatan. ²² De Israëlieten die zich in de bergen van Efraïm hadden verborgen, hoorden ook dat de Filistijnen op de vlucht sloegen. Toen sloten ook zij zich bij Saul aan in de strijd. ²³ Zo bevrijdde de Heer die dag Israël. Er werd tot voorbij Bet-Aven gevochten.

²⁴ Aan het begin van die dag had Saul tegen zijn mannen gezegd: "Vervloekt is iedereen die iets eet voordat het avond is en voordat ik mij heb gewroken op mijn vijanden." Daarom had niemand van hen die dag iets gegeten. Hierdoor waren ze erg moe. ²⁵ Tijdens de achtervolging kwamen ze in een bos. Daar zagen ze honing. ²⁶ Maar niemand durfde er iets van te eten, uit angst voor de vervloeking. ²⁷ Maar Jonatan had niet gehoord wat zijn vader had gezegd. Hij doopte de punt van een stok in de honing en at ervan. Meteen keek hij weer helder uit zijn ogen. ²⁸ Eén van de mannen zei tegen hem: "Uw vader heeft tegen ons gezegd: 'Vervloekt is iedereen die vandaag iets eet.' Daarom zijn we nu zo uitgeput." ²⁹ Toen zei Jonatan: "Mijn vader heeft het land in het ongeluk gestort met die vervloeking. Kijk eens hoe helder ik weer uit mijn ogen kijk nu ik een beetje honing heb gegeten. ³⁰ Het zou veel beter zijn geweest als jullie vandaag vrij hadden kunnen eten van de buit die jullie veroverd hebben! Maar nu zijn er niet veel Filistijnen gedood."

³¹ Die dag versloegen ze de Filistijnen vanaf Michmas tot aan Ajalon, ook al waren de Israëlieten helemaal uitgeput. ³² Daarna viel het volk hongerig aan op de buit. Op de grond slachtten ze schapen en geiten, koeien en kalveren en aten ze op met bloed en al. ³³ Toen Saul hoorde wat ze deden, zei hij: "Jullie doen iets wat niet mag van de Heer! Je mag het vlees niet met het bloed eten! Rol een grote steen naar me toe. ³⁴ Laat iedereen zijn koe, schaap of geit bij mij brengen en het dier hier bij mij op de steen slachten. Dan kan het bloed eruit lopen. Daarna kunnen jullie eten. Maar wees niet ongehoorzaam aan de Heer door het vlees met het bloed te eten." Toen bracht iedereen die avond het dier dat hij wilde eten naar de steen en slachtte het daar.

Jonatan is schuldig

³⁵ Saul bouwde daar voor de Heer een altaar. Het was het eerste altaar dat hij voor de Heer bouwde.

³⁶ Verder zei Saul: "Laten we vannacht de Filistijnen achtervolgen. Dan plunderen we hen de hele nacht en laten niemand van hen in leven." Zijn mannen antwoordden: "Doe wat u wil." Maar de priester zei: "Laten we het eerst aan God vragen." ³⁷ Toen vroeg Saul aan God: "Zal ik de Filistijnen achtervolgen? Zult U hen in onze macht geven?" Maar de Heer gaf hem geen antwoord. ³⁸ Toen zei Saul: "Laat alle aanvoerders hier komen. We moeten nagaan waarom de Heer ons niet wil antwoorden. Iemand moet Hem ongehoorzaam zijn geweest. ³⁹ Ik zweer bij de Heer die Israël bevrijdt: de schuldige zal gedood worden. Zelfs als dat mijn zoon Jonatan zou zijn." Niemand antwoordde hem. ⁴⁰ Toen zei hij tegen zijn mannen: "Jullie gaan aan de ene kant staan en mijn zoon en ik aan de andere kant." Zijn mannen zeiden tegen Saul: "Doe wat u wil." ⁴¹ Toen zei Saul tegen de Heer: "God van Israël, wijs ons de schuldige aan." Saul en Jonatan werden aangewezen. De andere mannen gingen vrijuit. ⁴² Saul zei: "Loot tussen mij en mijn zoon Jonatan." Toen werd Jonatan aangewezen. ⁴³ Saul zei tegen Jonatan: "Vertel me wat je hebt gedaan." Jonatan antwoordde: "Ik heb met de punt van een stok een klein beetje honing gegeten. Hier ben ik. Moet ik sterven?" ⁴⁴ Saul zei: "Ik zweer bij de Heer dat je moet sterven, Jonatan." ⁴⁵ Maar de mannen zeiden tegen Saul: "Wilt u Jonatan doden? Híj heeft ervoor gezorgd dat Israël deze grote overwinning heeft behaald! Dat mag niet! We zweren bij de Heer dat hem niets zal gebeuren! Want met Gods hulp heeft hij dit vandaag gedaan." Zo redden zij Jonatan en hij werd niet gedood.

⁴⁶ Saul keerde terug van de achtervolging van de Filistijnen en de Filistijnen gingen naar hun eigen steden terug.

Saul, zijn daden en zijn familie

⁴⁷ Zo was Saul koning van Israël. Hij streed tegen alle vijanden om hem heen: Moab, de Ammonieten, Edom, de koningen van Zoba en de Filistijnen. Steeds behaalde hij de overwinning. ⁴⁸ Hij deed dappere daden, versloeg de Amalekieten en redde Israël uit de macht van de volken die hen plunderden.

⁴⁹ De zonen van Saul waren Jonatan, Isboset en Malchisua. Van zijn twee dochters heette de oudste Merab en de jongste Michal. ⁵⁰ De vrouw van Saul heette Ahinoam. Zij was de dochter van Ahimaäz. Zijn legeraanvoerder heette Abner. Hij was de zoon van Sauls oom Ner. ⁵¹ Kis was de vader van Saul. En Ner, de vader van Abner, was een zoon van Abiël.

⁵² Al de tijd dat Saul koning was, streed hij fel tegen de Filistijnen. Hij verzamelde alle flinke, dappere mannen om zich heen die hij zag.

De gelovigen vormen met elkaar het lichaam van Christus

12 God is liefdevol en goed. Daarom moedig ik jullie aan, broeders en zusters, om jezelf aan God te geven. Geef jezelf als een levend en heilig offer waar God blij mee is. Het is goed om God op die manier te dienen. ² Jullie moeten niet meer op dezelfde manier leven als de ongelovige mensen. Maar leef als nieuwe mensen, doordat jullie op een nieuwe manier gaan denken, namelijk op Gods manier. Dan zullen jullie ook anders gaan leven. Dan zullen jullie weten wat Gods wil is. En alles wat Hij wil is goed, mooi en volmaakt.

³ God heeft mij de taak gegeven om jullie geloof op te bouwen. Daarom zeg ik tegen jullie allemaal: vind jezelf niet belangrijker dan je bent. Wees bescheiden. Gedraag je op een manier die past bij de hoeveelheid geloof die God jou op dit moment heeft gegeven. Die hoeveelheid is bij iedereen verschillend. ⁴ Je zou het zó kunnen zeggen: Eén lichaam heeft veel lichaamsdelen, en die lichaamsdelen doen niet allemaal hetzelfde soort werk. ⁵ Zo zijn wij met elkaar ook één lichaam in Christus. Wij zijn allemaal verschillende lichaamsdelen van dat ene lichaam. ⁶ We hebben allemaal van God verschillende gaven gekregen. Voor elke gave geeft God ons zijn hulp. ⁷ Wie de gave heeft gekregen om te profeteren, heeft die gave gekregen afhankelijk van de hoeveelheid geloof die hij heeft. Wie de gave heeft gekregen om andere mensen te dienen, krijgt Gods hulp om te dienen. Wie de gave heeft gekregen om les te geven in het woord, krijgt Gods hulp om les te geven. ⁸ Wie de gave heeft gekregen om andere gelovigen aan te moedigen in het geloof, krijgt Gods hulp om dat te doen. Wie de gave heeft gekregen om te geven, krijgt Gods hulp om dat bescheiden te doen. Wie de gave heeft gekregen om leiding te geven, krijgt Gods hulp om daar ook zijn uiterste best in te doen. Wie de gave heeft gekregen om andere mensen te helpen, krijgt Gods hulp om dat blij te doen.

De gelovigen moeten elkaar en andere mensen dienen

⁹ Jullie liefde moet écht zijn. Heb dus een hekel aan het kwaad en doe je best om te doen wat goed is. ¹⁰ Houd als broeders en zusters van elkaar. Laat elkaar zien dat je respect voor elkaar hebt. Wees daarin een voorbeeld voor elkaar. ¹¹ Word niet lui in het dienen van de Heer, maar dien Hem vol vuur. ¹² Wees blij over de dingen die nog zullen komen. Wees geduldig als je wordt vervolgd. Stop nooit met bidden. ¹³ Geef aan de gelovigen wat ze nodig hebben. Wees gastvrij. ¹⁴ Zegen de mensen door wie jullie worden vervolgd, en vervloek hen niet. ¹⁵ Leef mee met andere mensen, of ze nu blij of verdrietig zijn. ¹⁶ Wees één met elkaar. Verlang niet naar steeds belangrijkere taken, maar wees ook tevreden met eenvoudige taken. Wees niet eigenwijs. ¹⁷ Als iemand jullie kwaad doet, doe dan niet iets kwaads terug. Wees voor ieder mens goed. ¹⁸ Doe ook zoveel mogelijk je best om met alle mensen vrede te houden. ¹⁹ Straf mensen niet zelf voor wat ze jullie aandoen, maar laat dat aan God over. Want er staat in de Boeken: "Laat het aan Mij over om te straffen. Ik zal hun geven wat ze hebben verdiend, zegt de Heer." ²⁰ Dus als je vijand honger heeft, geef hem dan te eten. En als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Want daardoor zal hij zich diep gaan schamen over het kwaad dat hij je heeft aangedaan. ²¹ Laat je niet overwinnen door het kwaad, maar overwin het kwaad door goed te doen.

Gods woorden over Babel en Babylonië (vervolg)

51 Dit zegt de Heer: Let op, Ik zal op Babylonië en zijn bewoners een vijand afsturen, als een vernietigende storm. Babylonië zal in het hart geraakt worden. ² Ik stuur er vijanden op af die het land helemaal zullen uitschudden. Van alle kanten zullen ze het land binnen vallen. ³ Boogschutters, span je boog! Trek je pantser aan! Dood de jonge mannen! Dood het hele leger van de Babyloniërs! ⁴ Het hele land zal vol liggen met lijken. ⁵ Want Israël en Juda zullen niet door Mij alleen achtergelaten worden, zoals een vrouw alleen achterblijft als haar man gestorven is. Want Ik ben de Heer van de hemelse legers. Ik blijf voor hen zorgen, ook al zijn ze heel erg schuldig door hun ongehoorzaamheid aan Mij, de Heilige God van Israël. ⁶ Vlucht uit Babel weg! Vlucht om je leven te redden! Zorg dat je niet samen met de Babyloniërs wordt gedood, wanneer zij gedood worden voor hun slechtheid. Want de tijd van de straf van de Heer is gekomen. Ik geef Babel zijn verdiende loon.

⁷ Babel was als een gouden wijnbeker in mijn hand.^[a] Ik gaf de hele aarde uit die beker te drinken. Alle volken dronken ervan en werden dronken van de wijn. Daardoor begonnen ze zich als dwazen te gedragen. ⁸ Maar nu is Babel plotseling veroverd, gevallen, gebroken. Huil over Babel! Haal zalf om Babels wonden te verzorgen. Misschien zijn ze nog te genezen.

⁹ De mensen zeggen: 'We hebben geprobeerd Babel te genezen, maar het is onmogelijk. Laten we Babel maar verlaten. Laten we vertrekken, ieder naar zijn eigen land. Want Babels schuld reikt tot aan de hemel, tot aan de hoogste wolken. Daarom wordt Babel zwaar gestraft. ¹⁰ De Heer is voor ons opgekomen en heeft ons gered. Kom, laten we naar Jeruzalem gaan en iedereen vertellen wat de Heer heeft gedaan.'

¹¹ De Heer zegt: Maak je pijlen scherp! Pak je schilden! Ik heb de koning van Medië geroepen om Babel te komen vernietigen. Het is zijn plan om Babel te veroveren. Dat is mijn straf, mijn straf voor het vernietigen van mijn tempel. ¹² Babel, geef het sein om je leger te verzamelen. Zet extra wachtposten neer. Leg mannen in hinderlagen. Want wat Ik heb besloten, ga Ik ook doen. Ik zal doen wat Ik over de bewoners van Babel heb gezegd. ¹³ Jij stad die aan de grote rivieren woont, jij die zoveel schatten hebt, je einde is gekomen. De dag is gekomen dat je je verdiende straf krijgt voor je hebzucht. ¹⁴ Ik, de Heer van de hemelse legers, heb bij Mijzelf gezworen: ook al zijn je bewoners zo ontelbaar als een zwerm sprinkhanen, toch zul je overwonnen worden. Overal zal het geschreeuw over de overwinning te horen zijn."

¹⁵ Jeremia zegt: "De Heer heeft de aarde gemaakt door zijn kracht. Met zijn wijsheid heeft Hij de wereld gemaakt en met verstand de hemel daarboven neergezet. ¹⁶ Als Hij zijn stem laat horen, ruist de regen neer uit de hemel. Hij vormt de wolken aan het einde van de aarde. Hij maakt de bliksem als het regent. Hij laat de wind uit zijn voorraadkamers komen. ¹⁷ De mensen worden stil van ontzag en voelen zich klein. De goudsmid die godenbeelden maakt, staat voor schut. Want wat hij heeft gemaakt, is een leugen. Het zijn geen goden, want er zit geen leven in. ¹⁸ Ze hebben niets te betekenen. Het zijn bespottelijke dingen, door mensen gemaakt. Als ze uitgedaagd worden, kunnen ze niets. ¹⁹ Maar de God van Jakob lijkt niet op deze beelden. Hij is de Maker van alles en Israël is zijn eigendom. Hij is de Heer van de hemelse legers!"

²⁰ De Heer zegt: "Babel, jij bent mijn hamer. Jij bent het wapen waarmee Ik volken neersla en koninkrijken vernietig. ²¹ Met jou zal Ik paarden en ruiters neerslaan, strijdwagens en hun menners. ²² Met jou sla Ik mannen en vrouwen neer, jong en oud, jongens en meisjes, ²³ herders en kudden, boeren en ossenploegen, bestuurders van provincies en van steden. ²⁴ Maar op een dag zal Ik Babel en alle bewoners van Babylonië straffen voor alle vreselijke dingen die ze Jeruzalem hebben aangedaan, zegt de Heer.

²⁵ Pas maar op! Je bent als een vulkaan waar een stroom van slechtheid als lava uit stroomt. Jij verwoest de hele aarde. Maar Ik zal je straffen. Ik zal je veranderen in een smeulende hoop as. ²⁶ Geen steen van jouw berg zal nog gebruikt worden om een huis mee te bouwen of fundamenten voor een stadsmuur mee te leggen. Je zal voor eeuwig in puin blijven liggen, zegt de Heer.

²⁷ Geef het sein voor de aanval! Blaas op de ramshoorn, laat alle volken het horen! Roep de volken bij elkaar tegen deze stad! Roep de koninkrijken van Ararat, Minni en Askenaz om tegen Babel te strijden! Wijs legeraanvoerders aan! Laat paarden komen, ontelbaar als een zwerm sprinkhanen! ²⁸ Roep de volken bij elkaar om te strijden tegen Babel! Roep de koningen van Medië, zijn bestuurders van provincies en steden, ja het hele land! ²⁹ De aarde zal beven wanneer gebeurt wat Ik over Babel heb besloten. Heel Babylonië zal verwoest worden. Er zal niemand meer wonen. Mijn plan staat vast.

³⁰ Babels helden zitten in hun burchten. Ze hebben de strijd opgegeven. Ze zijn doodsbang. Hun huizen staan in brand. De grendels van de poorten zijn gebroken. ³¹ De ene boodschapper na de andere rent naar de koning van Babel om hem berichten te brengen: 'De stad wordt van alle kanten aangevallen!' ³² 'De oversteekplaatsen van de rivieren zijn veroverd!' 'De moerassen staan in brand!' 'De krijgers zijn ten einde raad!' ³³ Want dit zegt de Heer van de hemelse legers, de God van Israël: Nog even en de stad Babel kan leeggeroofd en uitgeschud worden. Babels tijd is gekomen.

³⁴ De bewoners van Jeruzalem zeggen: 'Koning Nebukadnezar van Babel heeft onze stad verwoest en helemaal leeggeroofd. Als een jakhals verslond hij Jeruzalem. Hij at zich vol aan haar en spuugde alleen de botten uit. Er bleef niets van ons over. ³⁵ Laat Babel nu maar gestraft worden voor wat het Jeruzalem heeft aangedaan. Laten de bewoners van Babel maar gestraft worden voor al het bloed dat ze in Jeruzalem hebben vergoten.' ³⁶ Nu zegt de Heer: Ik zal voor jullie opkomen en hen straffen. Ik zal Babels water en bronnen laten opdrogen. ³⁷ Babel zal één grote puinhoop worden waar jakhalzen wonen. Iedereen die het zien zal, zal geschokt zijn over wat er is gebeurd. Iedereen die het ziet, zal geschokt tussen zijn tanden fluiten. Er zal niemand meer wonen.

³⁸ De bewoners van Babel zullen brullen en grommen als leeuwen. ³⁹ Ze zullen met veel lawaai feest vieren.^[b] Maar Ik zal hen zó dronken voeren, dat ze in slaap vallen en nooit meer wakker zullen worden, zegt de Heer. ⁴⁰ Ik sleep hen naar hun dood, zoals je schapen en geiten meeneemt naar de slachter.

⁴¹ Och, kijk eens hoe Babel is veroverd en vernietigd! De mooiste stad van de wereld is verdwenen. Alle volken zijn geschokt als ze horen wat er met Babel is gebeurd. ⁴² Babel is door de zee overspoeld,^[c] door de woeste golven bedekt. ⁴³ De steden zijn helemaal verwoest. Het land is een dorre, droge steppe geworden. Er woont niemand meer. Er trekt zelfs geen reiziger meer doorheen. ⁴⁴ Ik zal Bel, de god van Babel, straffen. Ik zal uit zijn muil halen wat hij heeft opgeslokt. De volken zullen niet langer naar Babel komen. Want de muur van Babel is neergehaald.

⁴⁵ Mijn volk, ga weg uit Babel! Vlucht! Red je leven! Want Ik ga Babel straffen. ⁴⁶ Wees niet bang en verlies niet de moed door wat je om je heen hoort zeggen. Elk jaar zullen de mensen met nieuwe, vreselijke berichten komen. Er is geweld in het land. De ene heerser strijdt tegen de andere. ⁴⁷ Want let op, op een dag zal Ik de goden van Babel straffen. Alle bewoners van het land zullen bedrogen uitkomen. Want ze vertrouwden op goden die niets doen. In het hele land zullen de lijken liggen. ⁴⁸ Dan zullen de hemel en de aarde juichen over de verovering van Babel. Want uit het noorden zullen de verwoesters op Babel afkomen, zegt de Heer. ⁴⁹ Babel doodde velen van het volk Israël. Nu zal het zelf gedood worden.

⁵⁰ Als je aan de dood hebt weten te ontsnappen, vlucht dan en blijf niet staan. Denk aan Mij en aan Jeruzalem, ook al ben je nu nog ver weg. ⁵¹ Jullie schamen je vreselijk. Want jullie hebben het erge nieuws gehoord dat buitenlanders in mijn heiligdom zijn gekomen. ⁵² Omdat ze dat gedaan hebben, zal Ik op een dag de goden van Babel straffen. Het zijn maar beelden. Heel Babel zal zwaar gewond worden en kreunen van pijn. ⁵³ Zelfs als Babel zijn burcht hoog in de hemel zou bouwen, dan nóg zal Ik het laten verwoesten, zegt de Heer. ⁵⁴ Hoor! Er is geschreeuw in Babel, een grote ramp in het land van de Babyloniërs. ⁵⁵ Want Ik verwoest Babel en leg haar grote mond het zwijgen op. De legers overspoelen het land als woeste, machtige golven. Dreunend klinkt hun geluid. ⁵⁶ Want de verwoester is naar Babel gekomen. Babels helden worden gevangen genomen. Hun wapens worden gebroken. Want Ik ben een God die straft: Ik geef de mensen hun verdiende loon. ⁵⁷ Ik voer Babels leiders, wijzen, bestuurders van provincies en van steden dronken. Ze zullen ervan in slaap vallen en nooit meer wakker worden, zegt de Koning, de Heer van de hemelse legers. ⁵⁸ Dit zegt de Heer van de hemelse legers: Babels dikke muur zal tot de grond worden afgebroken. De hoge poorten zullen worden verbrand. Alles wat Babel en de andere volken doen, zal voor niets geweest zijn. Want alles gaat in vlammen op."

⁵⁹ Dit is de boodschap die ik meegaf aan Seraja, de zoon van Neria, toen Seraja door koning Zedekia van Juda naar Babel werd gestuurd. Zedekia was toen vier jaar koning. Seraja was het hoofd van het paleispersoneel. ⁶⁰ Alles wat er met Babel zou gaan gebeuren, schreef ik op in een boekrol. ⁶¹ En ik zei tegen Seraja: "Als je in Babel komt, moet je dit allemaal voorlezen. ⁶² Als je daarmee klaar bent, moet je zeggen: 'Heer, U heeft over deze stad gezegd dat U haar zal vernietigen, dat er geen mens of dier meer zal wonen. U heeft gezegd dat deze stad voor altijd in puin zal blijven liggen.' ⁶³ Als je klaar bent met lezen, bind dan een steen aan deze boekrol en gooi hem midden in de Eufraat. ⁶⁴ Zeg daarbij: 'Zoals deze boekrol zinkt, zo zal ook Babel zinken en nooit meer bovenkomen, door de ramp die God over Babel zal brengen.'

Dit is alles wat ik heb gezegd.

Psalm 30

¹ Een lied van David voor de dag dat het heiligdom van de Heer feestelijk in gebruik genomen wordt.^[a]