M’Cheyne Bible Reading Plan

15 Fecit quoque sibi domos in civitate David: et aedificavit locum arcae Dei, tetenditque ei tabernaculum.

² Tunc dixit David: Illicitum est ut a quocumque portetur arca Dei nisi a Levitis, quos elegit Dominus ad portandum eam, et ad ministrandum sibi usque in aeternum.

³ Congregavitque universum Israel in Jerusalem, ut afferretur arca Dei in locum suum, quem praeparaverat ei:

⁴ necnon et filios Aaron, et Levitas.

⁵ De filiis Caath, Uriel princeps fuit, et fratres ejus centum viginti.

⁶ De filiis Merari, Asaia princeps: et fratres ejus ducenti viginti.

⁷ De filiis Gersom, Joel princeps: et fratres ejus centum triginta.

⁸ De filiis Elisaphan, Semeias princeps: et fratres ejus ducenti.

⁹ De filiis Hebron, Eliel princeps: et fratres ejus octoginta.

¹⁰ De filiis Oziel, Aminadab princeps: et fratres ejus centum duodecim.

¹¹ Vocavitque David Sadoc et Abiathar sacerdotes, et Levitas, Uriel, Asaiam, Joel, Semeiam, Eliel, et Aminadab:

¹² et dixit ad eos: Vos, qui estis principes familiarum Leviticarum, sanctificamini cum fratribus vestris, et afferte arcam Domini Dei Israel ad locum qui ei praeparatus est:

¹³ ne ut a principio, quia non eratis praesentes, percussit nos Dominus; sic et nunc fiat, illicitum quid nobis agentibus.

¹⁴ Sanctificati sunt ergo sacerdotes et Levitae ut portarent arcam Domini Dei Israel.

¹⁵ Et tulerunt filii Levi arcam Dei, sicut praeceperat Moyses juxta verbum Domini, humeris suis in vectibus.

¹⁶ Dixitque David principibus Levitarum, ut constituerent de fratribus suis cantores in organis musicorum, nablis videlicet, et lyris, et cymbalis, ut resonaret in excelsis sonitus laetitiae.

¹⁷ Constitueruntque Levitas: Heman filium Joel, et de fratribus ejus Asaph filium Barachiae: de filiis vero Merari, fratribus eorum: Ethan filium Casaiae.

¹⁸ Et cum eis fratres eorum: in secundo ordine, Zachariam, et Ben, et Jaziel, et Semiramoth, et Jahiel, et Ani, Eliab, et Banaiam, et Maasiam, et Mathathiam, et Eliphalu, et Maceniam, et Obededom, et Jehiel, janitores.

¹⁹ Porro cantores, Heman, Asaph, et Ethan, in cymbalis aeneis concrepantes.

²⁰ Zacharias autem, et Oziel, et Semiramoth, et Jahiel, et Ani, et Eliab, et Maasias, et Banaias in nablis arcana cantabant.

²¹ Porro Mathathias, et Eliphalu, et Macenias, et Obededom, et Jehiel, et Ozaziu, in citharis pro octava canebant epinicion.

²² Chonenias autem princeps Levitarum, prophetiae praeerat, ad praecinendam melodiam: erat quippe valde sapiens.

²³ Et Barachias, et Elcana, janitores arcae.

²⁴ Porro Sebenias, et Josaphat, et Nathanael, et Amasai, et Zacharias, et Banaias, et Eliezer sacerdotes, clangebant tubis coram arca Dei: et Obededom et Jehias erant janitores arcae.

²⁵ Igitur David, et omnes majores natu Israel, et tribuni, ierunt ad deportandam arcam foederis Domini de domo Obededom cum laetitia.

²⁶ Cumque adjuvisset Deus Levitas qui portabant arcam foederis Domini, immolabantur septem tauri, et septem arietes.

²⁷ Porro David erat indutus stola byssina, et universi Levitae qui portabant arcam, cantoresque, et Chonenias princeps prophetiae inter cantores: David autem etiam indutus erat ephod lineo.

²⁸ Universusque Israel deducebant arcam foederis Domini in jubilo, et sonitu buccinae, et tubis, et cymbalis, et nablis, et citharis concrepantes.

²⁹ Cumque pervenisset arca foederis Domini usque ad civitatem David, Michol filia Saul prospiciens per fenestram vidit regem David saltantem atque ludentem, et despexit eum in corde suo.

2 Fratres mei, nolite in personarum acceptione habere fidem Domini nostri Jesu Christi gloriae.

² Etenim si introierit in conventum vestrum vir aureum annulum habens in veste candida, introierit autem et pauper in sordido habitu,

³ et intendatis in eum qui indutus est veste praeclara, et dixeritis ei: Tu sede hic bene: pauperi autem dicatis: Tu sta illic; aut sede sub scabello pedum meorum:

⁴ nonne judicatis apud vosmetipsos, et facti estis judices cogitationum iniquarum?

⁵ Audite, fratres mei dilectissimi: nonne Deus elegit pauperes in hoc mundo, divites in fide, et haeredes regni, quod repromisit Deus diligentibus se?

⁶ vos autem exhonorastis pauperem. Nonne divites per potentiam opprimunt vos, et ipsi trahunt vos ad judicia?

⁷ nonne ipsi blasphemant bonum nomen, quod invocatum est super vos?

⁸ Si tamen legem perficitis regalem secundum Scripturas: Diliges proximum tuum sicut teipsum: bene facitis:

⁹ si autem personas accipitis, peccatum operamini, redarguti a lege quasi transgressores.

¹⁰ Quicumque autem totam legem servaverit, offendat autem in uno, factus est omnium reus.

¹¹ Qui enim dixit: Non moechaberis, dixit et: Non occides. Quod si non moechaberis, occides autem, factus es transgressor legis.

¹² Sic loquimini, et sic facite sicut per legem libertatis incipientes judicari.

¹³ Judicium enim sine misericordia illi qui non fecit misericordiam: superexaltat autem misericordia judicium.

¹⁴ Quid proderit, fratres mei, si fidem quis dicat se habere, opera autem non habeat? numquid poterit fides salvare eum?

¹⁵ Si autem frater et soror nudi sint, et indigeant victu quotidiano,

¹⁶ dicat autem aliquis ex vobis illis: Ite in pace, calefacimini et saturamini: non dederitis autem eis quae necessaria sunt corpori, quid proderit?

¹⁷ Sic et fides, si non habeat opera, mortua est in semetipsa.

¹⁸ Sed dicet quis: Tu fidem habes, et ego opera habeo: ostende mihi fidem tuam sine operibus: et ego ostendam tibi ex operibus fidem meam.

¹⁹ Tu credis quoniam unus est Deus: bene facis: et daemones credunt, et contremiscunt.

²⁰ Vis autem scire, o homo inanis, quoniam fides sine operibus mortua est?

²¹ Abraham pater noster nonne ex operibus justificatus est, offerens Isaac filium suum super altare?

²² Vides quoniam fides cooperabatur operibus illius: et ex operibus fides consummata est?

²³ Et suppleta est Scriptura, dicens: Credidit Abraham Deo, et reputatum est illi ad justitiam, et amicus Dei appellatus est.

²⁴ Videtis quoniam ex operibus justificatur homo, et non ex fide tantum?

²⁵ Similiter et Rahab meretrix, nonne ex operibus justificata est, suscipiens nuntios, et alia via ejiciens?

²⁶ Sicut enim corpus sine spiritu mortuum est, ita et fides sine operibus mortua est.

9 Vidi Dominum stantem super altare, et dixit: Percute cardinem, et commoveantur superliminaria: avaritia enim in capite omnium, et novissimum eorum in gladio interficiam; non erit fuga eis. Fugient, et non salvabitur ex eis qui fugerit.

² Si descenderint usque ad infernum, inde manus mea educet eos; et si ascenderint usque in caelum, inde detraham eos.

³ Et si absconditi fuerint in vertice Carmeli, inde scrutans auferam eos; et si celaverint se ab oculis meis in profundo maris, ibi mandabo serpenti, et mordebit eos.

⁴ Et si abierint in captivitatem coram inimicis suis, ibi mandabo gladio, et occidet eos: et ponam oculos meos super eos in malum, et non in bonum.

⁵ Et Dominus Deus exercituum, qui tangit terram, et tabescet, et lugebunt omnes habitantes in ea: et ascendet sicut rivus omnis, et defluet sicut fluvius AEgypti.

⁶ Qui aedificat in caelo ascensionem suam, et fasciculum suum super terram fundavit; qui vocat aquas maris, et effundit eas super faciem terrae: Dominus nomen ejus.

⁷ Numquid non ut filii AEthiopum vos estis mihi, filii Israel? ait Dominus. Numquid non Israel ascendere feci de terra AEgypti, et Palaestinos de Cappadocia, et Syros de Cyrene?

⁸ Ecce oculi Domini Dei super regnum peccans: et conteram illud a facie terrae; verumtamen conterens non conteram domum Jacob, dicit Dominus.

⁹ Ecce enim mandabo ego, et concutiam in omnibus gentibus domum Israel, sicut concutitur triticum in cribro, et non cadet lapillus super terram.

¹⁰ In gladio morientur omnes peccatores populi mei, qui dicunt: Non appropinquabit, et non veniet super nos malum.

¹¹ In die illa suscitabo tabernaculum David, quod cecidit: et reaedificabo aperturas murorum ejus, et ea quae corruerant instaurabo: et reaedificabo illud sicut in diebus antiquis,

¹² ut possideant reliquias Idumaeae, et omnes nationes: eo quod invocatum sit nomen meum super eos, dicit Dominus faciens haec.

¹³ Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et comprehendet arator messorem, et calcator uvae mittentem semen: et stillabunt montes dulcedinem, et omnes colli culti erunt.

¹⁴ Et convertam captivitatem populi mei Israel; et aedificabunt civitates desertas, et inhabitabunt; et plantabunt vineas, et bibent vinum earum, et facient hortos, et comedent fructus eorum.

¹⁵ Et plantabo eos super humum suam, et non evellam eos ultra de terra sua, quam dedi eis, dicit Dominus Deus tuus.

4 Jesus autem plenus Spiritu Sancto regressus est a Jordane: et agebatur a Spiritu in desertum

² diebus quadraginta, et tentabatur a diabolo. Et nihil manducavit in diebus illis: et consummatis illis esuriit.

³ Dixit autem illi diabolus: Si Filius Dei es, dic lapidi huic ut panis fiat.

⁴ Et respondit ad illum Jesus: Scriptum est: Quia non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo Dei.

⁵ Et duxit illum diabolus in montem excelsum, et ostendit illi omnia regna orbis terrae in momento temporis,

⁶ et ait illi: Tibi dabo potestatem hanc universam, et gloriam illorum: quia mihi tradita sunt, et cui volo do illa.

⁷ Tu ergo si adoraveris coram me, erunt tua omnia.

⁸ Et respondens Jesus, dixit illi: Scriptum est: Dominum Deum tuum adorabis, et illi soli servies.

⁹ Et duxit illum in Jerusalem, et statuit eum super pinnam templi, et dixit illi: Si Filius Dei es, mitte te hinc deorsum.

¹⁰ Scriptum est enim quod angelis suis mandavit de te, ut conservent te:

¹¹ et quia in manibus tollent te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum.

¹² Et respondens Jesus, ait illi: Dictum est: Non tentabis Dominum Deum tuum.

¹³ Et consummata omni tentatione, diabolus recessit ab illo, usque ad tempus.

¹⁴ Et regressus est Jesus in virtute Spiritus in Galilaeam, et fama exiit per universam regionem de illo.

¹⁵ Et ipse docebat in synagogis eorum, et magnificabatur ab omnibus.

¹⁶ Et venit Nazareth, ubi erat nutritus, et intravit secundum consuetudinem suam die sabbati in synagogam, et surrexit legere.

¹⁷ Et traditus est illi liber Isaiae prophetae. Et ut revolvit librum, invenit locum ubi scriptum erat:

¹⁸ Spiritus Domini super me: propter quod unxit me, evangelizare pauperibus misit me, sanare contritos corde,

¹⁹ praedicare captivis remissionem, et caecis visum, dimittere confractos in remissionem, praedicare annum Domini acceptum et diem retributionis.

²⁰ Et cum plicuisset librum, reddit ministro, et sedit. Et omnium in synagoga oculi erant intendentes in eum.

²¹ Coepit autem dicere ad illos: Quia hodie impleta est haec scriptura in auribus vestris.

²² Et omnes testimonium illi dabant: et mirabantur in verbis gratiae, quae procedebant de ore ipsius, et dicebant: Nonne hic est filius Joseph?

²³ Et ait illis: Utique dicetis mihi hanc similitudinem: Medice cura teipsum: quanta audivimus facta in Capharnaum, fac et hic in patria tua.

²⁴ Ait autem: Amen dico vobis, quia nemo propheta acceptus est in patria sua.

²⁵ In veritate dico vobis, multae viduae erant in diebus Eliae in Israel, quando clausum est caelum annis tribus et mensibus sex, cum facta esset fames magna in omni terra:

²⁶ et ad nullam illarum missus est Elias, nisi in Sarepta Sidoniae, ad mulierem viduam.

²⁷ Et multi leprosi erant in Israel sub Eliseo propheta: et nemo eorum mundatus est nisi Naaman Syrus.

²⁸ Et repleti sunt omnes in synagoga ira, haec audientes.

²⁹ Et surrexerunt, et ejecerunt illum extra civitatem: et duxerunt illum usque ad supercilium montis, super quem civitas illorum erat aedificata, ut praecipitarent eum.

³⁰ Ipse autem transiens per medium illorum, ibat.

³¹ Et descendit in Capharnaum civitatem Galilaeae, ibique docebat illos sabbatis.

³² Et stupebant in doctrina ejus, quia in potestate erat sermo ipsius.

³³ Et in synagoga erat homo habens daemonium immundum, et exclamavit voce magna,

³⁴ dicens: Sine, quid nobis et tibi, Jesu Nazarene? venisti perdere nos? scio te quis sis, Sanctus Dei.

³⁵ Et increpavit illum Jesus, dicens: Obmutesce, et exi ab eo. Et cum projecisset illum daemonium in medium, exiit ab illo, nihilque illum nocuit.

³⁶ Et factus est pavor in omnibus, et colloquebantur ad invicem, dicentes: Quod est hoc verbum, quia in potestate et virtute imperat immundis spiritibus, et exeunt?

³⁷ Et divulgabatur fama de illo in omnem locum regionis.

³⁸ Surgens autem Jesus de synagoga, introivit in domum Simonis. Socrus autem Simonis tenebatur magnis febribus: et rogaverunt illum pro ea.

³⁹ Et stans super illam imperavit febri: et dimisit illam. Et continuo surgens, ministrabat illis.

⁴⁰ Cum autem sol occidisset, omnes qui habebant infirmos variis languoribus, ducebant illos ad eum. At ille singulis manus imponens, curabat eos.

⁴¹ Exibant autem daemonia a multis clamantia, et dicentia: Quia tu es Filius Dei: et increpans non sinebat ea loqui: quia sciebant ipsum esse Christum.

⁴² Facta autem die egressus ibat in desertum locum, et turbae requirebant eum, et venerunt usque ad ipsum: et detinebant illum ne discederet ab eis.

⁴³ Quibus ille ait: Quia et aliis civitatibus oportet me evangelizare regnum Dei: quia ideo missus sum.

⁴⁴ Et erat praedicans in synagogis Galilaeae.