M’Cheyne Bible Reading Plan

เอลียาห์หนีเยเซเบล

19 อาหับบอกเยเซเบลทุกอย่างที่เอลียาห์ได้กระทำ และบอกด้วยว่าท่านได้ใช้ดาบสังหารบรรดาผู้เผยคำกล่าวอย่างไร ² เยเซเบลจึงให้ผู้ส่งข่าวคนหนึ่งไปหาเอลียาห์ว่า “ฉะนั้น พรุ่งนี้และเวลานี้ขอให้บรรดาเทพเจ้ากระทำต่อฉันยิ่งกว่านั้น ถ้าฉันไม่กำจัดชีวิตของท่านเหมือนที่ท่านกระทำต่อบรรดาผู้เผยคำกล่าวของบาอัล” ³ แล้วท่านก็กลัว และรีบหนีไปเพื่อความปลอดภัยของชีวิตท่าน จนมาถึงเบเออร์เช-บา ซึ่งอยู่ในอาณาเขตยูดาห์ โดยทิ้งให้คนรับใช้อยู่ต่อที่นั่น

⁴ ส่วนท่านก็เดินทางต่อไปเป็นระยะ 1 วัน เข้าไปในถิ่นทุรกันดาร และไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ซาก^[a] ท่านไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป และรำพึงรำพันว่า “โอ พระผู้เป็นเจ้า พอกันที เวลานี้โปรดรับเอาชีวิตข้าพเจ้าไปเถิด เพราะข้าพเจ้าไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพเจ้า” ⁵ แล้วท่านก็นอนหลับที่ใต้ต้นไม้ซาก ดูเถิด ทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาสัมผัสตัวท่าน และพูดว่า “ลุกขึ้นและรับประทานเถิด” ⁶ และท่านก็เปิดตา ดูเถิด ที่ศีรษะท่านมีขนมชิ้นหนึ่งปิ้งร้อนๆ อยู่บนก้อนหิน กับน้ำโถหนึ่ง ท่านจึงรับประทานและดื่มน้ำ แล้วก็นอนลงอีก ⁷ ทูตสวรรค์ของพระผู้เป็นเจ้ามาหาอีกเป็นครั้งที่สอง สัมผัสตัวท่าน และพูดว่า “ลุกขึ้นรับประทานเถิด เพราะว่าการเดินทางจะลำบากมากสำหรับท่าน” ⁸ ท่านจึงลุกขึ้นรับประทานและดื่มน้ำ อาหารนั้นช่วยให้ท่านมีกำลังและเดินทางเป็นเวลา 40 วัน 40 คืน^[b] ไปยังโฮเรบภูเขาของพระเจ้า

พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับเอลียาห์

⁹ เอลียาห์มาถึงถ้ำและค้างแรมในนั้น และดูเถิด พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับท่านว่า “เอลียาห์ เจ้ามาทำอะไรที่นี่” ¹⁰ ท่านตอบว่า “ข้าพเจ้ารับใช้พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาอย่างเอาจริงเอาจัง แต่ชาวอิสราเอลได้ทอดทิ้งพันธสัญญาของพระองค์ ทำลายแท่นบูชาของพระองค์ และฆ่าฟันบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระองค์ เหลือแต่ข้าพเจ้าเพียงคนเดียว และพวกเขาก็ได้ตามหาข้าพเจ้า เพื่อจะเอาชีวิตของข้าพเจ้าไปเสีย” ¹¹ พระองค์กล่าวว่า “จงออกไป ไปยืนบนภูเขา เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า” และดูเถิด พระผู้เป็นเจ้าผ่านไป ลมอันแรงกล้าได้แยกภูเขาให้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า แต่พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้สถิตในลม และภายหลังลม ก็เกิดแผ่นดินไหว แต่พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้สถิตในแผ่นดินไหว ¹² ภายหลังแผ่นดินไหว ก็เกิดไฟ แต่พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้สถิตในไฟ และภายหลังไฟ ก็เกิดเสียงแผ่วเบา ¹³ เมื่อเอลียาห์ได้ยินเสียง ท่านก็ใช้เสื้อคลุมของท่านปิดหน้า และออกไปยืนที่ปากถ้ำ และดูเถิด มีเสียงกล่าวกับท่านว่า “เอลียาห์ เจ้ามาทำอะไรที่นี่” ¹⁴ ท่านตอบว่า “ข้าพเจ้ารับใช้พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาอย่างเอาจริงเอาจัง แต่ชาวอิสราเอลได้ทอดทิ้งพันธสัญญาของพระองค์ ทำลายแท่นบูชาของพระองค์ และฆ่าฟันบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระองค์ เหลือแต่ข้าพเจ้าเพียงคนเดียว และพวกเขาก็ได้ตามหาข้าพเจ้า เพื่อจะเอาชีวิตของข้าพเจ้าไปเสีย” ¹⁵ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับท่านว่า “ไปเถิด จงกลับไปยังถิ่นทุรกันดารดามัสกัส และเมื่อเจ้าไปถึงแล้ว เจ้าจงเจิมฮาซาเอลให้เป็นกษัตริย์ปกครองอารัม ¹⁶ และจงเจิมเยฮูบุตรของนิมชีให้เป็นกษัตริย์ปกครองอิสราเอล จงเจิมเอลีชาบุตรของชาฟัทแห่งเมืองอาเบลเมโฮลาห์ ให้เป็นผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าแทนเจ้า ¹⁷ และผู้ที่หนีรอดจากดาบของฮาซาเอล ก็จงให้เยฮูฆ่าเสีย และผู้ที่หนีรอดจากดาบของเยฮูก็จงให้เอลีชาฆ่าเสีย ¹⁸ แต่เราจะยังไว้ชีวิต 7,000 คนในอิสราเอลที่ไม่ได้ก้มกราบเทพเจ้าบาอัล และทุกปากที่ไม่ได้จูบเทวรูปบาอัล”

พระเจ้าเรียกเอลีชา

¹⁹ ดังนั้น เอลียาห์จึงออกไปจากที่นั่น และพบกับเอลีชาบุตรของชาฟัท ผู้กำลังไถนาอยู่ มีโคทั้งหมด 12 คู่ที่เทียมแอกเดินอยู่ข้างหน้า เอลีชาอยู่กับโคคู่ท้ายสุด เอลียาห์เดินเคียงข้างผ่านไปพร้อมกับสวมเสื้อคลุมของท่านให้แก่เอลีชา ²⁰ เอลีชาก็ทิ้งโคไว้ และวิ่งตามเอลียาห์ไป และบอกว่า “ให้ข้าพเจ้าจูบลาพ่อแม่ก่อน แล้วข้าพเจ้าจะตามท่านไป” “ไปเถิด และกลับมาอีก เราไม่ได้ฝืนใจท่าน” ²¹ เอลีชาจึงกลับไปปลดโคออกจากแอก ฆ่าโคทั้งคู่ ใช้แอกเป็นเชื้อเพลิง และต้มเนื้อโคแจกจ่ายให้แก่คนที่นั่นรับประทาน แล้วเอลีชาลุกขึ้นติดตามเอลียาห์เพื่อไปเป็นผู้ช่วยท่าน

เปาโลรับใช้ที่เธสะโลนิกา

2 พี่น้องเอ๋ย ท่านเองก็ทราบว่า การที่พวกเรามาหาท่านไม่ได้ไร้ประโยชน์ ² แต่หลังจากที่พวกเราได้รับทุกข์ทรมานและการสบประมาทที่เมืองฟีลิปปีแล้ว ตามที่ท่านทราบคือ พระเจ้าให้พวกเรามีความกล้าในการพูดกับท่านเรื่องข่าวประเสริฐของพระเจ้า ทั้งๆ ที่มีการต่อต้านมาก ³ ด้วยว่า สิ่งที่พวกเราบอกเล่าให้ท่านเชื่อ ไม่ได้เกิดจากการโกหก หรือการจูงใจที่ไม่บริสุทธิ์ หรือเป็นเพราะเราพยายามจะใช้เล่ห์กลกับท่าน ⁴ แต่พระเจ้าเห็นดีกับพวกเราแล้วที่ไว้ใจเราในเรื่องข่าวประเสริฐ และเราก็ประกาศ ไม่ใช่เพื่อให้เป็นที่พอใจของมนุษย์ แต่ให้เป็นที่พอใจของพระเจ้าผู้ทดสอบจิตใจของเรา ⁵ ท่านก็ทราบว่า พวกเราไม่เคยพูดยกยอท่าน หรือแสร้งทำราวกับว่าจะปกปิดความโลภ พระเจ้าเป็นพยานของเราได้ ⁶ พวกเราไม่ได้แสวงหาการเยินยอจากมนุษย์ ไม่ว่าจากท่านหรือจากใครอื่นอีก ในฐานะที่พวกเราเป็นอัครทูตของพระคริสต์ เราจะร้องขอจากท่านก็ได้ ⁷ แต่พวกเรามีใจอ่อนโยนในหมู่ท่าน เช่นเดียวกับมารดาที่เลี้ยงดูบุตรของตน ⁸ พวกเรารักท่านมากจึงมีความยินดียิ่งนักในการแบ่งปันทั้งข่าวประเสริฐของพระเจ้า รวมถึงชีวิตของเราด้วย เพราะท่านทั้งหลายเป็นที่รักยิ่งของเราแล้ว

⁹ พี่น้องทั้งหลาย ท่านคงจำได้ถึงการทำงานอย่างตรากตรำของเราและด้วยความยากลำบาก ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพื่อเราจะได้ไม่ต้องเป็นภาระให้กับผู้ใดในหมู่ท่าน ขณะที่พวกเราประกาศข่าวประเสริฐจากพระเจ้าให้ท่านฟัง ¹⁰ ท่านทั้งหลายเป็นพยานฝ่ายเรา และพระเจ้าก็เป็นพยานด้วยว่า พวกเราประพฤติต่อท่านที่เชื่อในพระเจ้าด้วยใจบริสุทธิ์ ด้วยความชอบธรรม และปราศจากข้อตำหนิใดๆ ¹¹ ท่านก็ทราบว่า พวกเราปฏิบัติต่อท่านทุกคนเช่นบิดากระทำต่อบุตรของตน ¹² คือให้กำลังใจ ปลอบโยนและสนับสนุน เพื่อท่านจะได้ดำเนินชีวิตให้สมกับที่พระเจ้าเรียกท่านเข้าสู่อาณาจักรและพระบารมีของพระองค์

¹³ ด้วยเหตุนี้พวกเราจึงขอบคุณพระเจ้าเสมอว่า เวลาท่านได้รับคำประกาศของพระเจ้าจากพวกเรา ท่านไม่ได้รับไว้อย่างที่เป็นคำกล่าวของมนุษย์ แต่รับไว้ตามความเป็นจริงคือ เป็นคำกล่าวของพระเจ้า ซึ่งปฏิบัติงานอยู่ในตัวของท่านที่เชื่อ ¹⁴ พี่น้องทั้งหลาย ท่านปฏิบัติตามคริสตจักรทั้งปวงของพระเจ้าในแคว้นยูเดียซึ่งอยู่ในพระเยซูคริสต์ เพราะว่าท่านทนทุกข์ทรมานจากชนชาติของท่านเอง เช่นเดียวกับที่คริสตจักรเหล่านั้นทนทุกข์จากชาวยิว ¹⁵ ชาวยิวนั้นได้ฆ่าทั้งพระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้าและบรรดาผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้า แล้วได้ขับไล่พวกเรา เขาเหล่านั้นไม่เป็นที่พอใจของพระเจ้า อีกทั้งเป็นปฏิปักษ์ต่อคนทั้งปวงด้วย ¹⁶ เขาห้ามพวกเราไม่ให้พูดเรื่องที่จะทำให้บรรดาคนนอก^[a]ได้รับชีวิตรอดพ้น ผลก็คือพวกเขาสะสมบาปไว้จนท่วมตัว และในที่สุดการลงโทษจากพระเจ้าก็ได้ลงมาสู่พวกเขา

ทิโมธีนำข่าวดีมาบอก

¹⁷ พี่น้องทั้งหลาย แต่เมื่อครั้งที่เราถูกพรากจากท่านเพียงกายไปชั่วขณะหนึ่ง แต่ไม่ได้พรากทางใจ พวกเรายิ่งอยากจะเห็นหน้าท่านเหลือเกิน ¹⁸ ด้วยว่า พวกเราต้องการจะมาหาท่าน ยิ่งตัวข้าพเจ้าเองเปาโล ก็ได้พยายามครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ซาตาน^[b]ขัดขวางไว้ ¹⁹ แล้วอะไรคือความหวัง ความยินดี หรือมงกุฎแห่งความมีชัยของเราที่เราจะภูมิใจ ไม่ใช่ท่านหรอกหรือที่อยู่เบื้องหน้าพระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราเวลาพระองค์มาปรากฏ ²⁰ ด้วยว่า ท่านคือความภูมิใจและความยินดีของพวกเรา

ดาเนียลถูกนำไปยังบาบิโลน

1 ในปีที่สามของเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ เนบูคัดเนสซาร์^[a]กษัตริย์แห่งบาบิโลนมายังเยรูซาเล็ม และใช้กำลังล้อมเมืองไว้ ² พระผู้เป็นเจ้ามอบเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ไว้ในมือของท่าน ท่านได้ริบเครื่องใช้ของพระตำหนักของพระเจ้า นำไปไว้ในตำหนักของเทพเจ้าของท่านในดินแดนชินาร์ และเก็บเครื่องใช้เหล่านั้นในกองคลังของเทพเจ้าของท่าน ³ แล้วกษัตริย์ก็บัญชาอัชเปนัสหัวหน้าขันที ให้คัดเลือกชาวอิสราเอลบางคนจากราชวงศ์และจากครอบครัวตระกูลสูงศักดิ์ ⁴ เป็นชายหนุ่มที่มีร่างกายสมบูรณ์ครบถ้วนและรูปงาม พร้อมด้วยสติปัญญาและความรู้ สามารถเรียนรู้เร็ว เหมาะที่จะรับใช้ในราชวัง และให้พวกเขาเรียนการเขียนและพูดภาษาของชาวเคลเดีย^{[b] 5} กษัตริย์ให้คนจัดอาหารส่วนหนึ่งของกษัตริย์ และเหล้าองุ่นที่ท่านดื่ม แก่คนเหล่านั้นเป็นประจำทุกวันด้วย พวกเขาจะต้องได้รับการศึกษาเป็นเวลา 3 ปี หลังจากนั้นก็ให้มาเข้าเฝ้า ⁶ ในบรรดาชายเหล่านั้นมี ดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอล อาซาริยาห์จากเผ่ายูดาห์ ⁷ หัวหน้าขันทีตั้งชื่อพวกเขาใหม่ตามนี้คือ เบลเทชัสซาร์แทนชื่อดาเนียล ชัดรัคแทนชื่อฮานันยาห์ เมชาคแทนชื่อมิชาเอล อาเบดเนโกแทนชื่ออาซาริยาห์

ความภักดีของดาเนียล

⁸ ดาเนียลได้ตั้งใจไว้แน่วแน่ว่า จะไม่ทำให้ตนมีมลทินจากอาหารหรือเหล้าองุ่นของกษัตริย์ ท่านจึงขอร้องหัวหน้าขันทีที่จะไม่ทำให้ท่านแปดเปื้อนด้วยมลทินเรื่องอาหาร ⁹ และพระเจ้าทำให้ดาเนียลเป็นที่โปรดปรานของหัวหน้าขันที ¹⁰ หัวหน้าขันทีพูดกับดาเนียลว่า “เราเกรงกลัวเจ้านายผู้เป็นกษัตริย์ กษัตริย์ได้สั่งให้จัดอาหารและเครื่องดื่มสำหรับท่าน ถ้าหากกษัตริย์เห็นว่า พวกท่านมีสุขภาพทรุดโทรมกว่าชายหนุ่มคนอื่นที่มีอายุคราวเดียวกัน ก็อาจจะทำให้ศีรษะของเราหลุดจากบ่าก็เป็นได้” ¹¹ ดาเนียลตอบผู้ควบคุมที่หัวหน้าขันทีได้สั่งมาให้ดูแลดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอล และอาซาริยาห์ ¹² ว่า “โปรดทดสอบพวกเรา 10 วันเถิด ให้ผักและน้ำแก่พวกเรา ¹³ จากนั้นท่านจะได้สังเกตดูสุขภาพของพวกเราและเปรียบกับสุขภาพของชายหนุ่มที่รับประทานอาหารของกษัตริย์ แล้วท่านค่อยตัดสินใจอีกทีตามที่ท่านเห็น” ¹⁴ เขาก็ตกลงและทดสอบพวกเขา 10 วัน ¹⁵ หลังจาก 10 วัน สุขภาพของพวกเขาทั้งดีและแข็งแรงกว่าชายหนุ่มทุกคนที่รับประทานอาหารของกษัตริย์ ¹⁶ ดังนั้นผู้ควบคุมจึงเอาอาหารและเครื่องดื่มของกษัตริย์ไป และให้ผักแก่พวกเขาแทน

¹⁷ พระเจ้ามอบความรู้และความสามารถในการหยั่งรู้เรื่องการอ่านเขียนและสติปัญญาให้แก่ชายหนุ่มทั้งสี่ และดาเนียลมีความเข้าใจในภาพนิมิตและความฝัน ¹⁸ เมื่อครบกำหนด 3 ปี กษัตริย์บัญชาให้นำบรรดาชายหนุ่มมา หัวหน้าขันทีจึงพาพวกเขามาเข้าเฝ้าเนบูคัดเนสซาร์ ¹⁹ กษัตริย์พูดกับทุกคน และปรากฏว่า ไม่มีใครสักคนที่เป็นเหมือนดาเนียล ฮานันยาห์ มิชาเอล และอาซาริยาห์ ดังนั้นทั้ง 4 คนจึงอยู่รับใช้กษัตริย์ ²⁰ ทุกเรื่องที่กษัตริย์ปรึกษาพวกเขาซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องใช้สติปัญญาและความเข้าใจนั้น กษัตริย์พบว่า พวกเขาเก่งกว่าผู้ที่เล่นวิทยาคมและผู้เสกคาถา ซึ่งอยู่ทั่วไปในอาณาจักรของท่านถึงสิบเท่า ²¹ ดาเนียลอยู่ที่ราชวังจนถึงปีแรกของกษัตริย์ไซรัส

พระเจ้าและชนชาติของพระองค์