M’Cheyne Bible Reading Plan

³⁹ W tych dniach Maria wstała i poszła z pośpiechem w góry do miasta w Judei.

⁴⁰ Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

⁴¹ A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dziecko w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym.

⁴² I zawołała donośnym głosem: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony jest owoc twego łona.

⁴³ A skądże mi to, że matka mego Pana przyszła do mnie?

⁴⁴ Gdy bowiem głos twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dziecko w moim łonie.

⁴⁵ A błogosławiona, która uwierzyła. Spełni się bowiem to, co zostało jej powiedziane przez Pana.

⁴⁶ Wtedy Maria powiedziała: Wielbi moja dusza Pana;

⁴⁷ I rozradował się mój duch w Bogu, moim Zbawicielu;

⁴⁸ Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem wszystkie pokolenia będą mnie odtąd nazywać błogosławioną.

⁴⁹ Bo uczynił mi wielkie rzeczy ten, który jest mocny, i święte jest jego imię.

⁵⁰ A jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się go boją.

⁵¹ Okazał moc swoim ramieniem i rozproszył pysznych w myślach ich serc.

⁵² Strącił mocarzy z tronów, a wywyższył pokornych.

⁵³ Głodnych napełnił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym.

⁵⁴ Ujął się za Izraelem, swym sługą, pomny na swoje miłosierdzie;

⁵⁵ Jak mówił do naszych ojców, do Abrahama i jego potomstwa na wieki.

⁵⁶ I została z nią Maria około trzech miesięcy, a potem wróciła do swego domu.

⁵⁷ Dla Elżbiety zaś nadszedł czas porodu i urodziła syna.

⁵⁸ A gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią.

⁵⁹ A ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, i chcieli nadać mu imię jego ojca, Zachariasza.

⁶⁰ Ale jego matka powiedziała: Nie tak, lecz będzie się nazywał Jan.

⁶¹ I powiedzieli do niej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kogo by nazwano tym imieniem.

⁶² Pytali więc znakami jego ojca, jak chce go nazwać.

⁶³ A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy.

⁶⁴ Natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, wielbiąc Boga.

⁶⁵ I padł strach na wszystkich ich sąsiadów, i po całej górskiej krainie judzkiej rozgłoszone zostały wszystkie te słowa.

⁶⁶ Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i mówili: Cóż to będzie za dziecko? I była z nim ręka Pańska.

⁶⁷ A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował:

⁶⁸ Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i odkupił swój lud;

⁶⁹ I wzbudził nam róg zbawienia w domu Dawida, swego sługi;

⁷⁰ Jak mówił przez usta swoich świętych proroków, którzy byli od wieków;

⁷¹ Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;

⁷² Aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i przypomnieć swoje święte przymierze;

⁷³ I przysięgę, którą złożył Abrahamowi, naszemu ojcu;

⁷⁴ Że nam da, abyśmy mu służyli bez lęku, wybawieni z ręki naszych nieprzyjaciół;

⁷⁵ W świętości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni naszego życia.

⁷⁶ A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed obliczem Pana, aby przygotować jego drogi;

⁷⁷ I żeby jego ludowi dać poznać zbawienie przez przebaczenie mu grzechów;

⁷⁸ Dzięki serdecznemu miłosierdziu naszego Boga, przez które nawiedził nas wschód słońca z wysoka;

⁷⁹ Aby oświecić siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze kroki na drogę pokoju.

⁸⁰ A dziecko rosło i umacniało się w duchu, i przebywało na pustyniach aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

2 I ja, bracia, gdy do was przyszedłem, nie przybyłem z wzniosłością mowy lub mądrości, głosząc wam świadectwo Boga.

² Postanowiłem bowiem nie znać wśród was niczego innego, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego.

³ I byłem u was w słabości, w bojaźni i z wielkim drżeniem.

⁴ A moja mowa i moje głoszenie nie opierały się na powabnych słowach ludzkiej mądrości, ale na ukazywaniu Ducha i mocy;

⁵ Aby wasza wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej, ale na mocy Boga.

⁶ Głosimy jednak mądrość wśród doskonałych, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy przemijają;

⁷ Lecz głosimy mądrość Boga w tajemnicy, zakrytą mądrość, którą przed wiekami Bóg przeznaczył ku naszej chwale;

⁸ Której nie poznał żaden z władców tego świata. Gdyby ją bowiem poznali, nigdy nie ukrzyżowaliby Pana chwały;

⁹ Ale głosimy, jak jest napisane: Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani nie wstąpiło do serca człowieka, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują.

¹⁰ Nam zaś Bóg objawił to przez swojego Ducha. Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga.

¹¹ Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku oprócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo i tego, co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego.

¹² My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane.

¹³ A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe.

¹⁴ Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.

¹⁵ Człowiek duchowy zaś rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony.

¹⁶ Kto bowiem poznał umysł Pana? Kto go będzie pouczał? Ale my mamy umysł Chrystusa.