M’Cheyne Bible Reading Plan

Zmartwychwstanie

24 Natomiast pierwszego dnia tygodnia, ledwie zaczęło świtać, kobiety przyszły do grobowca, niosąc wcześniej przygotowane wonności. ² Kamień zamykający wejście zastały jednak odsunięty, ³ a po wejściu do środka nie znalazły ciała Pana Jezusa. ⁴ Gdy już nie wiedziały, co począć, oto nagle stanęli przy nich dwaj mężczyźni w połyskujących szatach.

⁵ One, zdjęte strachem, pochyliły twarze ku ziemi i wówczas padły słowa: Dlaczego szukacie Żywego wśród umarłych? ⁶ Nie ma Go tu, zmartwychwstał! Przypomnijcie sobie, co wam zapowiedział jeszcze w Galilei, ⁷ że Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi, zostać ukrzyżowany i trzeciego dnia zmartwychwstać.

⁸ Wtedy przypomniały sobie Jego słowa. ⁹ A po powrocie od grobowca doniosły o tym jedenastu oraz całej reszcie. ¹⁰ Były to Maria Magdalena i Joanna, Maria, matka Jakuba, oraz pozostałe wraz z nimi. Opowiadały one o tym apostołom, ¹¹ słowa te jednak brzmiały w ich uszach jak niedorzeczność — nie wierzyli tym kobietom. ¹² Piotr natomiast wstał i pobiegł do grobowca. Tam nachylił się, zajrzał do środka, zobaczył tylko wstęgi płótna i odszedł do siebie, zdumiony tym, co zaszło.

Na drodze do Emmaus

¹³ Tego samego dnia dwaj spośród nich szli do wsi zwanej Emmaus, leżącej jedenaście kilometrów^[a] od Jerozolimy. ¹⁴ Wymieniali między sobą myśli o tym, co zaszło. ¹⁵ Gdy tak rozmawiali i stawiali sobie nawzajem pytania, sam Jezus zbliżył się i zaczął iść z nimi. ¹⁶ Lecz ich oczy były zasłonięte, tak że Go nie rozpoznali.

¹⁷ On zapytał ich natomiast: Cóż to za sprawy omawiacie po drodze między sobą?

Stanęli ze smutkiem na twarzach. ¹⁸ A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział: Chyba jesteś jedyną osobą w Jerozolimie, która nie wie, co się w niej ostatnio wydarzyło.

¹⁹ Pan zapytał: A co takiego?

Chodzi o Jezusa z Nazaretu — wyjaśnili. — Wystąpił On wobec Boga oraz całego ludu jako prorok wielkiego czynu i słowa. ²⁰ Na Niego to arcykapłani i nasi przełożeni wydali wyrok śmierci i ukrzyżowali. ²¹ A my mieliśmy nadzieję, że On jest tym, który będzie wyzwalał Izrael. Tymczasem upływa już trzeci dzień od tego wydarzenia.

²² Ale niektóre z naszych kobiet zaskoczyły nas. Były wczesnym rankiem przy grobowcu, ²³ lecz nie znalazły Jego ciała. Doniosły nam o tym, a ponadto opowiedziały, że ukazali im się aniołowie z wiadomością, że On żyje! ²⁴ Wówczas niektórzy z nas poszli do grobowca i zastali wszystko tak, jak opisały kobiety. Jego samego jednak nie spotkali.

²⁵ Wtedy Jezus rozpoczął: O, nierozumni! O, gnuśnego serca, nieskorzy do wiary w to wszystko, co powiedzieli prorocy. ²⁶ Czyż Chrystus nie musiał znieść tych cierpień, by potem wejść do swej chwały? ²⁷ I poczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków tłumaczył im każdy fragment Pism odnoszący się do Niego.

²⁸ W ten sposób zbliżyli się do wsi, do której zdążali, a On sprawiał wrażenie, jakby chciał iść dalej. ²⁹ Wymogli jednak na Nim: Zostań z nami, gdyż zbliża się wieczór i dzień chyli się ku końcowi. Wstąpił więc, by z nimi zostać. ³⁰ Gdy zasiedli do stołu, wziął chleb, pobłogosławił, złamał i zaczął im podawać. ³¹ Wtedy otworzyły im się oczy. Poznali Go! Lecz On znikł.

³² A oni powiedzieli sobie: Czy nasze serce nie płonęło, gdy mówił do nas w drodze i wyjaśniał znaczenie Pism? ³³ Jeszcze tej samej godziny wstali i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali jedenastu zgromadzonych wraz z innymi. ³⁴ Utrzymywali oni: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.

Wieczorne spotkanie w Jerozolimie

³⁵ Ci z kolei dokładnie opisali, co zaszło w drodze i jak Go rozpoznali po łamaniu chleba. ³⁶ Gdy byli w trakcie opowiadania, sam Jezus stanął pośród nich i powiedział: Pokój wam! ³⁷ Oni zdjęci strachem myśleli, że widzą ducha.

³⁸ Jezus jednak zapytał: Dlaczego się niepokoicie i dlaczego w waszych sercach rodzą się wątpliwości? ³⁹ Przyjrzyjcie się moim rękom oraz moim stopom — to jestem Ja sam. Dotknijcie Mnie. Zauważcie, że duch nie ma ciała ani kości, a Ja — jak widzicie — mam. ⁴⁰ Po tych słowach pokazał im ręce i stopy.

⁴¹ Gdy oni nadal z radości i zdumienia nie wierzyli, powiedział: Czy macie tu coś do jedzenia? ⁴² I podali Mu kawałek pieczonej ryby. ⁴³ On wziął ją i zjadł na ich oczach.

⁴⁴ Następnie powiedział: To są moje słowa, które wypowiedziałem do was, będąc jeszcze z wami, że musi się wypełnić wszystko, co zostało o Mnie napisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach. ⁴⁵ Wtedy rozjaśnił ich umysły, aby mogli rozumieć Pisma. ⁴⁶ I ciągnął dalej: Zostało napisane, że Chrystus będzie cierpiał, trzeciego dnia zmartwychwstanie ⁴⁷ i w Jego imię głoszone będzie wszystkim narodom — poczynając od Jerozolimy — opamiętanie dla przebaczenia grzechów. ⁴⁸ Wy jesteście tego świadkami.

⁴⁹ A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś nie ruszajcie się z miasta, dopóki nie zostaniecie wyposażeni w moc z nieba.

Wniebowstąpienie

⁵⁰ Potem wyprowadził ich aż do Betanii. Tam uniósł ręce i pobłogosławił ich. ⁵¹ A gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i zaczął się unosić do nieba. ⁵² Oni natomiast pokłonili Mu się, po czym z wielką radością wrócili do Jerozolimy. ⁵³ Tam stale przebywali w świątyni i chwalili Boga.

Zbiórka na rzecz kościoła w Jerozolimie

9 O posłudze na rzecz świętych właściwie nie trzeba wam pisać. ² Znam waszą gotowość, którą szczycę się przed Macedończykami mówiąc, że Achaja jest już od roku gotowa — i wasza gorliwość wielu pobudziła do czynu.

³ Posyłam natomiast braci, aby ta nasza chluba nie okazała się w tej sprawie próżna, lecz abyście — tak, jak mówiłem — rzeczywiście byli gotowi. ⁴ Bo gdyby przyszli ze mną Macedończycy i zastali was nieprzygotowanymi, byłoby nam wstyd, nie mówiąc już o was. ⁵ Uznałem zatem, że warto poprosić braci, aby poszli do was wcześniej i zawczasu przygotowali obiecany już przez was dar, tak, aby rzeczywiście był to dar, a nie okruch skąpstwa.

⁶ Pragnę bowiem podkreślić: Kto skąpo sieje, skąpo też żąć będzie, a kto obficie sieje, obficie żąć będzie. ⁷ Każdy więc niech się dzieli tak, jak postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu, gdyż Bóg kocha radosnego dawcę. ⁸ Bóg też jest w stanie udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście zawsze we wszystkim mieli dostatek i coraz częściej brali udział w każdym dobrym dziele, ⁹ zgodnie ze słowami:

¹⁰ Ten zaś, który dostarcza siewcy ziarno i karmi go chlebem, zaopatrzy również was, pomnoży wasz zasiew i przysporzy owoców waszej sprawiedliwości.

¹¹ Dzięki Niemu, bogaci we wszystko, będziecie mogli celować w hojności,^[a] która za naszym udziałem wywołuje wdzięczność dla Boga. ¹² Trzeba wam bowiem wiedzieć, że udział w tej posłudze nie tylko wypełnia niedostatek świętych, ale także — ze strony wielu — owocuje wdzięcznością dla Boga. ¹³ Namacalny dowód tej posługi sprawi, że będą oni chwalić Boga za wasze posłuszeństwo związane z wyznawaniem zasad dobrej nowiny Chrystusa. Będą Go też chwalić za szczerość waszego poczucia jedności^[b] z nimi oraz ze wszystkimi. ¹⁴ Poza wsparciem w modlitwie, którego wam u nich nie zabraknie, darzyć was też będą wielkim uczuciem — z powodu przebogatej łaski Boga względem was. ¹⁵ Bogu niech będą dzięki za Jego niewysłowiony dar.