M’Cheyne Bible Reading Plan
Odwiedziny Marii u Elżbiety
39 W tych dniach Maria wybrała się w drogę i pośpiesznie udała się w górskie strony, do pewnego miasta w Judei. 40 Tam weszła do domu Zachariasza i przywitała Elżbietę. 41 Gdy Elżbieta usłyszała przywitanie Marii, płód w jej łonie gwałtownie się poruszył i została napełniona Duchem Świętym.
42 Wtedy wykrzyknęła: Szczęśliwa jesteś między kobietami
i szczęśliwy owoc twojego łona. 43 Czemu zawdzięczam to, że przybyła do mnie matka mojego Pana? 44 Bo gdy twoje powitanie dotarło do moich uszu, płód w moim łonie poruszył się z radości. 45 Szczęśliwa jest też ta, która uwierzyła, że wypełnią się słowa przekazane jej przez Pana.
Modlitwa Marii
46 Wtedy Maria powiedziała:
Moja dusza wywyższa Pana,
47 mój duch zachwyca się Bogiem,
moim Wybawcą,
48 gdyż zwrócił uwagę
na pokorę swojej służącej.
Bo odtąd wszystkie pokolenia
uważać mnie będą za szczęśliwą,
49 ponieważ Wszechmocny zrobił dla mnie rzecz wielką.
Święte jest Jego imię,
50 a Jego miłosierdzie — z pokolenia na pokolenia
dla tych, którzy okazują Mu cześć.
51 Okazał siłę swoim ramieniem,
rozproszył tych, którzy chełpią się
zamysłami swoich serc,
52 władców zrzucił z tronów,
a pokornych wywyższył,
53 potrzebujących obsypał dobrami,
a bogatych odprawił z niczym.
54 Ujął się za swoim sługą Izraelem
przez wzgląd na miłosierdzie,
55 jak obiecał naszym ojcom —
Abrahamowi i jego potomkom — na wieki.
56 I Maria pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy, po czym wróciła do swojego domu.
Narodziny Jana Chrzciciela
57 Dla Elżbiety natomiast nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. 58 Jej sąsiedzi oraz krewni usłyszeli o tym, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią.
59 Ósmego dnia po narodzinach przyszli, aby obrzezać dziecko; chcieli nadać mu imię jego ojca Zachariasza. 60 Elżbieta powiedziała jednak: Nie, on będzie miał na imię Jan.
61 Oni na to: Nikt w twoim rodzie nie nosił takiego imienia. 62 Skinęli więc na ojca dziecka, by rozstrzygnął, jak ma być nazwane. 63 On poprosił o tabliczkę i ku zdumieniu wszystkich napisał: Na imię mu Jan. 64 Zaraz też odzyskał mowę i zaczął chwalić Boga.
65 Wtedy wszystkich sąsiadów ogarnął lęk i wkrótce całe pogórze Judei rozprawiało o tym, co zaszło. 66 Każdy, kto o tym słyszał, brał to sobie do serca: Kim będzie to dziecko? — zastanawiali się ludzie. Pan bowiem miał je pod szczególną opieką.
Proroctwo Zachariasza
67 A Zachariasza, jego ojca, napełnił Duch Święty i tak prorokował:
68 Chwała Panu, Bogu Izraela!
Bo nawiedził swój lud i przygotował mu okup.
69 Wzbudził nam Róg Wybawienia
z rodu swego sługi Dawida,
70 tak jak zapowiedział przed wiekami
przez usta swoich świętych proroków,
71 wybawienie od naszych wrogów
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
72 by okazać miłosierdzie naszym ojcom
i wspomnieć swoje święte Przymierze —
73 przysięgę złożoną naszemu ojcu Abrahamowi —
że pozwoli nam,
74 ocalonym z ręki wrogów, służyć Mu bez lęku,
75 z poświęceniem i w sprawiedliwości przed Nim
po wszystkie nasze dni.
76 A ty, Dziecko, będziesz nazwane
prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem,
aby przygotować Jego drogi,
77 dać Jego ludowi poznanie zbawienia
w przebaczeniu jego grzechów,
78 ze względu na wielkie miłosierdzie naszego Boga,
dzięki któremu zajaśnieje nam jutrzenka z wysokości,
79 by objawić się tym,
którzy tkwią w ciemności
i w cieniu śmierci —
i skierować nasze nogi na drogę pokoju.
80 A Dziecko rosło, rozwijało się też duchowo i przebywało na pustyni aż do dnia swego wystąpienia przed Izraelem.
Prostota i mądrość
2 Również ja, gdy przybyłem do was, bracia, nie głosiłem wam Bożej tajemnicy[a] w słowach wzniosłych lub uczonych. 2 Postanowiłem wręcz o niczym nie wiedzieć pośród was, jak tylko o Jezusie Chrystusie — i to tym ukrzyżowanym. 3 Stanąłem też przed wami słaby, niepewny i bardzo onieśmielony. 4 W swojej mowie i poselstwie nie posługiwałem się przekonywającymi słowami mądrości. Zależało mi raczej na działaniu Ducha i mocy, 5 aby wasza wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej, ale na mocy Boga.
6 O mądrości natomiast mówimy wśród osób dojrzałych.[b] Chodzi jednak nie o mądrość tego wieku ani jego najważniejszych przedstawicieli, którzy zresztą tracą na znaczeniu. 7 My głosimy Bożą mądrość, ukrytą w tajemnicy, którą Bóg przed wiekami przeznaczył dla naszej chwały. 8 Tej tajemnicy nie zgłębiła żadna wpływowa postać tego wieku, bo gdyby tak się stało, nie ukrzyżowano by Pana chwały. 9 Tymczasem, jak napisano:
Czego oko nie zdołało ujrzeć, a ucho usłyszeć,
i co ludziom nawet na myśl nie przyszło,
to Bóg przygotował tym, którzy Go kochają.
10 Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha, bo Duch przenika wszystko — nawet głębie Boga. 11 Kto z ludzi wie tyle o człowieku, co duch ludzki, który mieszka w jego wnętrzu? Podobnie głębi Bożych nikt nie poznał w taki sposób, jak Duch Boży. 12 My zaś otrzymaliśmy nie ducha świata, ale Ducha, który pochodzi od Boga, by móc poznać, czym nas Bóg obdarzył w swojej łasce.
13 O tym też mówimy nie w słowach dyktowanych mądrością ludzką, lecz w słowach, których naucza Duch, wyjaśniając ludziom duchowym to, co z natury duchowe.[c] 14 Człowiek zmysłowy nie przyjmuje spraw Ducha Bożego. Są one dla niego głupstwem, nie jest w stanie ich pojąć, gdyż trzeba je duchowo rozsądzać. 15 Człowiek duchowy natomiast rozsądza wszystko, sam jednak pozostaje poza ocenami. 16 Bo
kto poznał myśl Pana,
tak by Go pouczać?
My natomiast jesteśmy myśli Chrystusowej.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny