M’Cheyne Bible Reading Plan

3 Zauważcie, jak wielką miłość okazał nam Ojciec! Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi. I jesteśmy nimi! Dlatego świat nas nie zna, że Jego nie poznał. ² Drodzy, teraz jesteśmy dziećmi Boga, a czym będziemy, to się jeszcze okaże. Choć już wiemy, że gdy się okaże, będziemy podobni do Niego, gdyż zobaczymy Go takim, jaki jest. ³ I każdy, kto łączy z Nim taką nadzieję, oczyszcza się, podobnie jak On jest czysty.

⁴ Każdy, kto dopuszcza się grzechu, dopuszcza się też bezprawia, bo grzech jest bezprawiem. ⁵ A wiecie, że On się pojawił, aby usunąć grzechy. W Nim nie ma grzechu. ⁶ Każdy, kto trwa w Nim, nie grzeszy, a każdy, kto grzeszy, nie widział Go i nigdy nie poznał.

⁷ Dzieci, nie dajcie się zwieść! Kto postępuje sprawiedliwie, jest sprawiedliwy, podobnie jak On. ⁸ Kto postępuje grzesznie, pochodzi od diabła, gdyż diabeł grzeszy od początku. Syn Boży właśnie po to się pojawił, by położyć kres jego dziełom. ⁹ Nikt narodzony z Boga nie postępuje grzesznie, gdyż jest w nim Boże nasienie. Nie jest on w stanie żyć w grzechu, gdyż został zrodzony z Boga. ¹⁰ Po tym właśnie rozpoznaje się dzieci Boga oraz dzieci diabła. Mianowicie, kto nie postępuje sprawiedliwie, nie pochodzi od Boga, podobnie jak ten, kto nie kocha swojego brata.

Chrześcijańska codzienność

¹¹ Nowina bowiem, którą słyszeliście od początku, głosi, że mamy się darzyć wzajemną miłością. ¹² Nie tak jak Kain, który pochodził od złego i brutalnie zamordował swojego brata. A zamordował go dlatego, że jego własne czyny były złe, czyny zaś jego brata sprawiedliwe. ¹³ Nie dziwcie się, bracia, jeśli świat was nienawidzi.

¹⁴ My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ kochamy braci. Ten, kto nie kocha, trwa w śmierci. ¹⁵ Każdy, kto nienawidzi swojego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego.

¹⁶ Miłość rozpoznaliśmy po tym, że On oddał za nas swoje życie. My też powinniśmy oddawać życie za braci. ¹⁷ Jeśli ktoś posiada dobra tego świata, a widzi swego brata w potrzebie i zamyka przed nim swoje serce, to jak można powiedzieć, że jest w nim miłość Boga?

¹⁸ Dzieci, kochajmy nie słowem i nie językiem. Niech czyn potwierdza, że mówimy prawdę. ¹⁹ To nas też przekona, że pochodzimy z prawdy i upewni co do tego nasze serca przed Bogiem. ²⁰ Bo jeśli serce nas oskarża, Bóg stoi ponad naszym sercem — i wie wszystko.

²¹ Drodzy, jeśli serce nas nie oskarża, zbliżamy się do Boga z ufną odwagą ²² i otrzymujemy od Niego to, o co prosimy. Zachowujemy bowiem Jego przykazania i czynimy to, co jest Mu miłe.

²³ Jego przykazanie natomiast głosi, że mamy uwierzyć w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i darzyć się wzajemną miłością — zgodnie z danym nam przez Niego przykazaniem. ²⁴ Ci, którzy przestrzegają Jego przykazań, trwają w Nim, a On w nich. To natomiast, że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.

Lekcja o wytrwałości w modlitwie

18 Opowiedział im też przypowieść o tym, że trzeba się zawsze modlić i nie ulegać zniechęceniu. ² Powiedział tak: Mieszkał w jednym mieście pewien sędzia. Nie bał się on Boga i nie liczył z człowiekiem. ³ Mieszkała tam też pewna wdowa. Ta nachodziła go i prosiła: Obroń mnie przed moim przeciwnikiem. ⁴ I przez dłuższy czas nie chciał. W końcu jednak pomyślał sobie: Chociaż nie boję się Boga i nie liczę się z człowiekiem, ⁵ obronię tę wdowę, bo mi się naprzykrza. Niech nie przychodzi bez końca i niech nie zawraca mi głowy.

⁶ I Pan podsumował: Zauważcie, jak zachował się ten niesprawiedliwy sędzia. ⁷ A czy Bóg nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy wołają do Niego dniem i nocą? Czy będzie zwlekał w ich sprawie? ⁸ Mówię wam: Szybko weźmie ich w obronę. Tylko czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?

Faryzeusz i celnik

⁹ Zwrócił się również do tych, którzy swoją sprawiedliwość opierali na własnych dokonaniach, a innych mieli za nic, z taką przypowieścią: ¹⁰ Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić: jeden faryzeusz, a drugi celnik. ¹¹ Faryzeusz stanął i tak sobie pochlebiał modlitwą: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak pozostali ludzie: zdziercy, oszuści, cudzołożnicy czy choćby jak ten oto celnik. ¹² Poszczę dwa razy w tygodniu, oddaję dziesiątą część wszystkich moich przychodów.

¹³ Celnik zaś stanął daleko i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś i mówił: Boże, okaż miłosierdzie mnie, największemu z grzeszników. ¹⁴ Mówię wam: Ten właśnie poszedł do domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Bo każdy, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Jezus i dzieci

¹⁵ Przynosili Mu też niemowlęta. Chcieli, aby włożył na nie ręce. Uczniowie jednak, widząc to, obruszali się na przynoszących.

¹⁶ Jezus natomiast przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, przestańcie im przeszkadzać, takich jak one jest Królestwo Boże. ¹⁷ Zapewniam was, kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno do niego nie wejdzie.

Bariera bogactwa

¹⁸ Pewien dostojnik zadał Mu pytanie: Dobry^[a] nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

¹⁹ Jezus odpowiedział: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden — Bóg. ²⁰ Znasz przykazania: Masz nie cudzołożyć, nie zabijać, nie kraść, nie poświadczać nieprawdy, szanować swego ojca i matkę.

²¹ Dostojnik na to: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.

²² Gdy Jezus to usłyszał, powiedział: Jeszcze jednego ci brak. Sprzedaj wszystko, co tylko masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, potem zaś przyjdź i naśladuj Mnie.

²³ Na te słowa dostojnik zasmucił się głęboko, był bowiem wyjątkowo bogaty.

²⁴ Gdy Jezus zobaczył jego wielki smutek, stwierdził: Jakże trudno tym, którzy mają majątki, wejść do Królestwa Bożego. ²⁵ Doprawdy, łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igły, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego.

²⁶ Ci, którzy to usłyszeli, zapytali: Kto więc może być zbawiony?

²⁷ Jezus odpowiedział: To, co niemożliwe u ludzi, możliwe jest u Boga.

²⁸ Wtedy odezwał się Piotr: Oto my opuściliśmy to, co nasze, i poszliśmy za Tobą.

²⁹ Jezus im odpowiedział: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom lub żonę, lub braci, lub rodziców, lub dzieci ze względu na Królestwo Boże ³⁰ i kto nie otrzymałby w zamian dużo więcej w tym czasie, a w nadchodzącym wieku — życia wiecznego.

Trzecia zapowiedź męki

³¹ Następnie wziął ze sobą Dwunastu i powiedział im: Idziemy do Jerozolimy, gdzie dopełni się wszystko, co za pośrednictwem proroków zostało napisane o Synu Człowieczym. ³² Gdyż będzie On wydany poganom i wyśmiany, znieważony i opluty, ³³ ubiczowany i zabity, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie.

³⁴ Oni jednak nic z tego nie rozumieli. Znaczenie tego, co mówił, było dla nich niejasne — nie pojmowali Jego wypowiedzi.

Uzdrowienie niewidomego

³⁵ Gdy Jezus zbliżał się do Jerycha, przy drodze siedział i żebrał pewien niewidomy. ³⁶ Na odgłos przechodzącego tłumu zaczął rozpytywać, co się dzieje. ³⁷ Powiedzieli mu więc, że to Jezus z Nazaretu przechodzi. ³⁸ Wówczas niewidomy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zlituj się nade mną!

³⁹ Ci, którzy szli na przedzie, słysząc to wołanie, nakłaniali go, aby zamilkł.

On jednak krzyczał jeszcze głośniej: Synu Dawida, zlituj się nade mną!

⁴⁰ Jezus, zatrzymany tym wołaniem, polecił sprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: ⁴¹ Co chcesz, abym ci uczynił?

Panie, pragnę przejrzeć na oczy — powiedział.

⁴² Przejrzyj! — polecił Jezus. — Twoja wiara cię ocaliła. ⁴³ I niewidomy natychmiast odzyskał wzrok, po czym ruszył za Jezusem i chwalił Boga. A cały lud, na widok tego, co się stało, oddał Bogu cześć.