M’Cheyne Bible Reading Plan

² परमेश्वर हा माझा दुर्ग माझा गड माझ्या सुरक्षिततेचा आधार
³     तो माझा देव माझ्या संरक्षणासाठी मी या दुर्गाच्या, देवाच्या आश्रयाला जातो.
देव म्हणजे माझी संरक्षक ढाल आहे त्याचे सामर्थ्य माझे रक्षण करते.
    परमेश्वर म्हणजे माझी लपण्याची जागा,
माझ्या सुरक्षिततेचे ठिकाण उंच डोंगरात असलेले.
    क्रूर शत्रूपासून तो मला वाचवतो.
⁴ त्यांनी माझी चेष्टा केली.
    पण मी मदतीसाठी परमेश्वराचा धावा केला
    आणि शत्रूपासून माझा बचाव करण्यात आला.

⁵ (शत्रूंना माझा जीव घ्यायचा होता) मृत्यूच्या लाटा माझ्याभोवती थैमान घालत होत्या.
    मृत्युसदनाला नेणाऱ्या पुराच्या लोंढ्यात मी सापडलो होतो.
⁶ कबरीचे पाश माझ्या भोवती आवळले होते.
    मृत्यूचा सापळा माझ्यासमोर तयार होता.
⁷ तेव्हा मी परमेश्वराचा धावा केला. होय,
    मी त्यालाच शरण गेलो.
देव त्याच्या मंदिरात होता त्याने माझा धावा ऐकला.
    मदतीसाठी केलेला माझा आक्रोश त्याने ऐकला.
⁸ तेव्हा धरती डळमळली,
    हादरली स्वर्गाचा पाया थरथरला
    कारण देवाचा कोप झाला होता.
⁹ त्याच्या नाकपुड्यांतून धूर निघत होता.
    मुखातून अग्निज्वाळा बाहेर पडत
    होत्या ठिणग्या बरसत होत्या.
¹⁰ आकाश फाडून परमेश्वर खाली अवतरला.
    काव्व्याकुटृ ढगावर उभा राहिला.
¹¹ करुबावर आरुढ होऊन तो उडत होता.
    वाऱ्यावर स्वार झाला होता.
¹² परमेश्वराने दाट काळे ढग स्वतःभोवती तंबू सारखे वेढून घेतले होते.
    त्याने त्या दाट गडगडणाऱ्या मेघामध्ये पाणी भरुन ठेवले होते.
¹³ त्याचा एवढा प्रखर प्रकाश पडला की
    निखारे धगधगू लागले.
¹⁴ परमेश्वर आकाशातून गरजला
    त्याचा आवाज सर्वत्र दुमदुमला
¹⁵ त्याने विजांचे बाण सोडले आणि शत्रूची दाणादाण उडाली.
    परमेश्वराने विजा पाठवल्या आणि लोक भीतीने सैरावैरा पळाले

¹⁶ परमेश्वरा, तुझ्या घनगंभीर आवाजात तू बोललास तेव्हा
    तुझ्या नाकपुड्यातील सोसाट्याच्या उच्छ्‌वासाने
(समुद्राचे पाणीही मागे हटले) समुद्राचा तळ दिसू लागला,
    पृथ्वीचा पाया उघडा पडला.

¹⁷ मला परमेश्वराने आधार दिला वरुन तो खाली आला.
    मला धरून त्याने संकटांच्या खोल पाण्यातून बाहेर काढले.
¹⁸ शत्रू मला वरचढ होता. त्यांना माझा मत्सर वाटला.
    शत्रू बलाढ्य होता पण परमेश्वराने मला वाचवले.
¹⁹ मी अडचणीत होतो तेव्हा शत्रूने माझ्यावर हल्ला केला.
    पण देवाने मला आधार दिला.
²⁰ परमेश्वराचा माझ्यावर लोभ आहे म्हणून त्याने मला सोडवले.
    मला त्याने सुरक्षित स्थळी नेले.
²¹ मी केले त्याचे फळ परमेश्वर मला देईल कारण मी योग्य तेच केले.
    मी गैर काही केले नाही, तेव्हा त्याचे चांगले फळ तो मला देईल.
²² कारण मी परमेश्वराचे आज्ञापालन केले.
    देवाविरुध्द कोणताही आपराध मी केला नाही.
²³ परमेश्वराचे निर्णय मी नेहमी ध्यानात ठेवतो.
    त्याच्या नियमांचे पालन करतो.
²⁴ माझे आचरण शुध्द
    आणि निर्दोष आहे.
²⁵ तेव्हा परमेश्वर त्याचे फळ मला देणारच.
    कारण माझी वर्तणूक योग्य आहे.
त्याच्या दृष्टीने मी वावगे केलेले नाही.
    तेव्हा तो माझे भले करील.

²⁶ एखाद्याचे आपल्यावर खरे प्रेम असेल तर आपणही त्याची भरपाई खऱ्या प्रेमाने करु.
    तो आपल्याशी प्रामाणिक असेल तर आपणही प्रामाणिक राहू.
²⁷ परमेश्वरा, जे लोक चांगले आणि शुध्द आचरणाचे आहेत त्यांच्याशी तूही तसाच वागतोस.
    पण दुष्ट आणि बदमाशांशी तूही कुटिलतेने वागतोस.
²⁸ परमेश्वरा, दीनांना तू मदत करतोस,
    गर्विष्ठांना धडा शिकवतोस
²⁹ परमेश्वरा, तू माझा दीप आहेस
    माझ्या भोवतीचा अंधकार तू उजळवून टाकतोस
³⁰ परमेश्वरा, तुझ्या मदतीनेच मी सैन्यावर चाल करु शकतो.
    देवाच्या मदतीनेच मी शत्रूंची भिंतसुध्दा पार करु शकतो.

³¹ देवाची सत्ता सर्वंकष आहे.
    देवाचे वचन कसोटीला उतरलेले आहे.
    जे त्याच्यावर भरवसा टाकतात त्यांचे तो रक्षण करतो.
³² या परमेश्वरा खेरीज दुसरा देव कोणता?
    याच्याखेरीज भक्कम दुर्ग कोण?
³³ देव माझा मजबूत दुर्ग आहे.
    सात्विक लोकांना तो आपल्या मार्गाने नेतो.
³⁴ देव मला हरणासारखे वेगाने पळण्यास मदत करतो.
    तो मला आत्मविश्वास देतो आणि उच्च स्थानावर तो मला अढळ ठेवतो.
³⁵ युध्दकलेत तो मला तरबेज बनवतो त्यामुळे
    माझे बाहू भक्कम धनुष्याने शिरसंधान करु शकतात.

³⁶ देवा, तूच मला वाचवलेस आणि जिंकायला मदत केलीस.
    शत्रूचा पाडाव करण्यात मला हात दिलास.
³⁷ माझ्या पायांत बळ दे म्हणजे
    मी न अडखळता ताठ चालू शकेन.
³⁸ शत्रूंचा नि:पात होईपर्यंत मला त्यांचा पाठलाग करायचा आहे.
    त्यांचा उच्छेद होई पर्यंत मी परतणार नाही.
³⁹ त्यांचा मी नाश केला.
    त्यांचा पराभव केला.
आता ते शत्रू डोके वर काढू शकणार नाहीत.
    होय, ते माझ्या पायदळी तुडवले गेले.

⁴⁰ देवा, युध्दात तू मला वरचढ केलेस.
    शत्रूचा पाडाव केलास.
⁴¹ त्यांना मला पाठ दाखवायला लावलेस,
    म्हणजे मी त्यांच्यावर वार करु शकेन.
⁴² शत्रू मदतीसाठी याचना करु लागले
    पण कोणीही त्यांच्या मदतीला आले नाही.
त्यांनी देवाचा धावाही केला
    त्यानेही त्यांच्याकडे पाठ फिरवली.
⁴³ माझ्या शत्रूची मी खांडोळी केली.
    जमिनीवरच्या धुळीसारखे ते कणपदार्थ बनले.
त्यांचा मी चेंदामेंदा केला.
    चिखल तुडवावा तसे मी त्यांना तुडवले.

⁴⁴ माझ्यावर जे चाल करुन आले त्यांच्यापासून तू मला संरक्षण दिलेस.
    त्यांच्यावर राज्यकर्ता म्हणून मला नेमलेस.
    ज्यांना मी कधी बघितले नव्हते ती राष्ट्रे माझे दास झाली.
⁴⁵ आता दूर देशचे लोक माझे ऐकतात,
    जेव्हा ते माझी आज्ञा ऐकतात,
तात्काळ माझा शब्द मानतात.
    माझा त्यांना धाक वाटतो.
⁴⁶ भीतीने ते गर्भगळीत होतात.
    हे परदेशी लोक जिथे लपून बसले होते ती जागा सोडून भीतीने थरथर कापत बाहेर येतात.

⁴⁷ परमेश्वर जिवंत आहे.
    माझ्या दुर्गाची मी स्तुती करतो देव महान आहे.
    तो माझा रक्षणकर्ता दुर्ग आहे.
⁴⁸ त्यानेच माझ्या शत्रूंना धडा शिकवला.
    लोकांना माझ्या शासनामध्ये ठेवले.
⁴⁹ देवा, तू माझे वैऱ्यांपासून रक्षण केलेस.

मला विरोध करणाऱ्यांचा पाडाव करण्याचे सामर्थ्य मला दिलेस.
    दुष्टांपासून मला वाचवलेस.
⁵⁰ म्हणून मी राष्ट्राराष्ट्रांमध्ये आभारपूर्वक तुझी स्तुतिस्तोत्रे गाईन.
    तुझे नामसंकीर्तन करीन.

⁵¹ परमेश्वर राजाला युध्दात विजयी करतो.
    आपल्या अभिषिक्त राजाबद्दल परमेश्वर खरे प्रेम दाखवतो.
    दावीद आणि त्याचे वंशज यांचे तो निरंतर कल्याण करील.

“‘मिसरचा राजा, फारो, मी तुझ्याविरुद्ध आहे.
    तू नाईल नदीकिनारी पडून राहणारा प्रचंड समुद्रातला राक्षस आहेस.
तू म्हणतोस, “ही माझी नदी आहे!
    मी ही नदी निर्मिली”

^4-5 “‘पण मी तुझ्या जबड्यात गळ अडकवीन.
    नाईल नदीतील मासे तुझ्या खवल्यांना चिकटतील.
मी तुला आणि त्या माशांना नदीतून ओढून बाहेर काढीन
    व जमिनीवर टाकीन.
तेथून तुम्हाला कोणी उचलणार नाही
    वा पुरणार नाही.
मी तुम्हाला पक्षी व हिंस्र पशू यांच्या स्वाधीन करीन.
    तुम्ही त्यांचे भक्ष्य व्हाल.
⁶ मगच मिसरमध्ये राहणाऱ्या सर्व लोकांना
    कळून येईल की मीच परमेश्वर आहे.

“‘मी ह्या गोष्टी का करीन.?
कारण इस्राएलचे लोक मिसरवर अवलंबून होते.
    पण मिसर म्हणजे गवताचे कमकुवत पाते होता.
⁷ इस्राएलचे लोक मिसरवर विसंबले.
    पण मिसरने फक्त त्यांचे हात आणि खांदे विंधले.
ते तुझ्या आधारावर राहिले.
    पण तू त्यांची पाठ मोडून पिरगळलीस.’”

⁸ म्हणून, परमेश्वर, माझा प्रभू म्हणतो,
“मी तुझ्याविरुद्ध तलवार आणीन.
    मी तुझी सर्व माणसे व सर्व प्राणी नष्ट करीन.
⁹ मिसर ओसाड होईल. त्याचा नाश होईल.
    मग त्यांना समजेल की मी देव आहे.”

⁹ एफ्राइमच्या लोकांजवळ शस्त्रे होती.
    परंतु ते रणांगणावरुन पळून गेले.
¹⁰ त्यांनी देवाबरोबर झालेला त्यांचा करार पाळला नाही.
    त्यांनी त्याची शिकवण आचरायला नकार दिला.
¹¹ एफ्राईमचे लोक देवाने केलेल्या महान गोष्टी विसरले.
    देवाने दाखवलेल्या अद्भुत गोष्टी ते विसरले.
¹² मिसर देशातल्या सोअन प्रांतात देवाने
    त्यांच्या वाडवडिलांना त्याची महान शक्ती दाखवली.
¹³ देवाने लाल समुद्र दुभंगला आणि लोकांना पलिकडे नेले.
    पाणी एखाद्या भिंतीसारखे त्यांच्या दोन्ही बाजूला उभे होते.
¹⁴ देव रोज त्यांना उंच मेघाच्या साहायाने दिवसा
    व रात्री अग्नीच्या प्रकाशात मार्ग दाखवीत नेत असे.
¹⁵ देवाने वाळवंटात पाषाण फोडला
    त्याने लोकांना पृथ्वीच्या गर्भातून पाणी दिले.
¹⁶ देवाने खडकातून नदीसारखे
    खळखळणारे पाणी बाहेर आणले.
¹⁷ परंतु लोकांनी देवाविरुध्द पाप करणे चालूच ठेवले.
    ते वाळवंटात सुध्दा सर्वशक्तिमान परमेश्वराच्या विरुध्द गेले.
¹⁸ नंतर त्या लोकांनी देवाची परीक्षा घ्यायचे ठरवले.
    त्यांनी त्यांची भूक भागवण्यासाठी देवाकडे अन्नाची मागणी केली.
¹⁹ त्यांनी देवाविरुध्द तक्रारी केल्या.
    ते म्हणाले, “देव आम्हांला वाळवंटात अन्न देऊ शकेल का?
²⁰ त्याने दगडाला प्रहार केला आणि त्यातून पुरासारखे पाणी बाहेर येऊ लागले
    तो आम्हांला भाकरी आणि मांस नक्कीच देईल.”
²¹ त्या लोकांनी म्हटलेले परमेश्वराने ऐकले.
    देव याकोबावर फार रागावला देव इस्राएलवर फार रागावला.
²²     का? कारण लोकांनी त्याच्यावर विश्वास ठेवला नाही.
देव त्यांना वाचवील यावर त्यांनी विश्वास ठेवला नाही.
^23-24 पण नंतर देवाने ढग बाजूला केले
    आणि त्यातून त्याने त्यांच्यावर अन्नासाठी मान्नाचा वर्षाव केला.
आकाशाचे दरवाजे उघडावेत तसा हा प्रकार होता
    आणि आकाशातील गोदामातून धान्याचा वर्षाव होत राहिला.
²⁵ लोकांनी देवदूताचे अन्न खाल्ले.
    देवाने त्यांचे समाधान करण्यासाठी भरपूर अन्न पाठवले.
^26-27 देवाने पूर्वेकडचा घोंगावणारा वारा पाठवला
    आणि त्यांच्यावर लावे पक्षी पावसाप्रमाणे कोसळले
देवाने दक्षिणेकडून वारा वाहायला लावला
    आणि निळे आकाश काळे झाले कारण आकाशात खूप पक्षी होते.
²⁸ ते पक्षी छावणीच्या अगदी मध्य भागी,
    त्या लोकांच्या तंबूच्या अवती भोवती पडले.
²⁹ त्यांच्याकडे भरपूर खायला होते
    परंतु त्यांनी त्यांच्या भुकेलाच पाप करायला लावले.
³⁰ त्यांना त्यांची भूक आवरली नाही,
    म्हणून त्यांनी ते पक्षी रक्त काढल्याशिवायच खाल्ले.
³¹ देव त्यांच्यावर खूप रागावला आणि त्याने त्यांतल्या अनेकांना मारुन टाकले.
    त्यातल्या अनेक निरोगी तरुण माणसांना देवाने मारले.
³² परंतु लोकांनी पुन्हा पाप केले.
    देव ज्या अद्भुत गोष्टी करतो त्यांवर ते अवलंबून राहिले नाहीत.
³³ म्हणून देवाने त्यांचे कवडी मोलाचे
    आयुष्य भयानक संकटात संपवले.
³⁴ देवाने जेव्हा जेव्हा त्यातल्या काहींना ठार मारले तेव्हा तेव्हा उरलेले लोक पुन्हा त्याच्याकडे वळले.
    ते देवाकडे धावत परतले.
³⁵ देव त्यांचा खडक आहे याची आठवण त्यांना आली.
    सर्वशक्तिमान देवाने त्यांना वाचवले याची त्यांना आठवण झाली.
³⁶ आपण देवावर प्रेम करतो असे ते म्हणाले परंतु ते खोटे बोलले,
    ते मनापासून बोलत नव्हते.
³⁷ त्यांचे मन खरोखरच देवाजवळ नव्हते.
    ते कराराशी प्रामाणिक नव्हते.