Historical

11 Et elevavit me spiritus, et introduxit me ad portam domus Domini orientalem, quae respicit ad solis ortum: et ecce in introitu portae viginti quinque viri: et vidi in medio eorum Jezoniam filium Azur, et Pheltiam filium Banaiae, principes populi.

² Dixitque ad me: Fili hominis, hi sunt viri qui cogitant iniquitatem, et tractant consilium pessimum in urbe ista,

³ dicentes: Nonne dudum aedificatae sunt domus? haec est lebes, nos autem carnes.

⁴ Idcirco vaticinare de eis, vaticinare, fili hominis.

⁵ Et irruit in me spiritus Domini, et dixit ad me: Loquere: Haec dicit Dominus: Sic locuti estis, domus Israel, et cogitationes cordis vestri ego novi.

⁶ Plurimos occidistis in urbe hac, et implestis vias ejus interfectis.

⁷ Propterea haec dicit Dominus Deus: Interfecti vestri, quos posuistis in medio ejus, hi sunt carnes, et haec est lebes: et educam vos de medio ejus.

⁸ Gladium metuistis, et gladium inducam super vos, ait Dominus Deus.

⁹ Et ejiciam vos de medio ejus, daboque vos in manu hostium, et faciam in vobis judicia.

¹⁰ Gladio cadetis: in finibus Israel judicabo vos, et scietis quia ego Dominus.

¹¹ Haec non erit vobis in lebetem, et vos non eritis in medio ejus in carnes: in finibus Israel judicabo vos,

¹² et scietis quia ego Dominus: quia in praeceptis meis non ambulastis, et judicia mea non fecistis, sed juxta judicia gentium quae in circuitu vestro sunt estis operati.

¹³ Et factum est cum prophetarem, Pheltias filius Banaiae mortuus est: et cecidi in faciem meam clamans voce magna, et dixi: Heu! heu! heu! Domine Deus, consummationem tu facis reliquiarum Israel?

¹⁴ Et factum est verbum Domini ad me, dicens:

¹⁵ Fili hominis, fratres tui, fratres tui, viri propinqui tui, et omnis domus Israel, universi quibus dixerunt habitatores Jerusalem: Longe recedite a Domino: nobis data est terra in possessionem.

¹⁶ Propterea haec dicit Dominus Deus: Quia longe feci eos in gentibus, et quia dispersi eos in terris: ero eis in sanctificationem modicam in terris ad quas venerunt.

¹⁷ Propterea loquere: Haec dicit Dominus Deus: Congregabo vos de populis, et adunabo de terris in quibus dispersi estis, daboque vobis humum Israel.

¹⁸ Et ingredientur illuc, et auferent omnes offensiones, cunctasque abominationes ejus de illa.

¹⁹ Et dabo eis cor unum, et spiritum novum tribuam in visceribus eorum: et auferam cor lapideum de carne eorum, et dabo eis cor carneum,

²⁰ ut in praeceptis meis ambulent, et judicia mea custodiant, faciantque ea, et sint mihi in populum, et ego sim eis in Deum.

²¹ Quorum cor post offendicula et abominationes suas ambulat, horum viam in capite suo ponam, dicit Dominus Deus.

²² Et elevaverunt cherubim alas suas, et rotae cum eis, et gloria Dei Israel erat super ea:

²³ et ascendit gloria Domini de medio civitatis, stetitque super montem qui est ad orientem urbis.

²⁴ Et spiritus levavit me, adduxitque in Chaldaeam ad transmigrationem, in visione, in spiritu Dei: et sublata est a me visio quam videram.

²⁵ Et locutus sum ad transmigrationem omnia verba Domini quae ostenderat mihi.

12 Et factus est sermo Domini ad me, dicens:

² Fili hominis, in medio domus exasperantis tu habitas: qui oculos habent ad videndum, et non vident, et aures ad audiendum, et non audiunt: quia domus exasperans est.

³ Tu ergo, fili hominis, fac tibi vasa transmigrationis, et transmigrabis per diem coram eis. Transmigrabis autem de loco tuo ad locum alterum in conspectu eorum, si forte aspiciant, quia domus exasperans est:

⁴ et efferes foras vasa tua quasi vasa transmigrantis per diem in conspectu eorum: tu autem egredieris vespere coram eis, sicut egreditur migrans.

⁵ Ante oculos eorum perfode tibi parietem, et egredieris per eum.

⁶ In conspectu eorum in humeris portaberis; in caligine effereris: faciem tuam velabis, et non videbis terram, quia portentum dedi te domui Israel.

⁷ Feci ergo sicut praeceperat mihi Dominus: vasa mea protuli quasi vasa transmigrantis per diem, et vespere perfodi mihi parietem manu: et in caligine egressus sum, in humeris portatus in conspectu eorum.

⁸ Et factus est sermo Domini mane ad me, dicens:

⁹ Fili hominis, numquid non dixerunt ad te domus Israel, domus exasperans: Quid tu facis?

¹⁰ Dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Super ducem onus istud, qui est in Jerusalem, et super omnem domum Israel, quae est in medio eorum.

¹¹ Dic: Ego portentum vestrum: quomodo feci, sic fiet illis: in transmigrationem et in captivitatem ibunt.

¹² Et dux qui est in medio eorum, in humeris portabitur; in caligine egredietur: parietem perfodient, ut educant eum; facies ejus operietur, ut non videat oculo terram.

¹³ Et extendam rete meum super eum, et capietur in sagena mea: et adducam eum in Babylonem, in terram Chaldaeorum, et ipsam non videbit: ibique morietur.

¹⁴ Et omnes qui circa eum sunt, praesidium ejus, et agmina ejus, dispergam in omnem ventum, et gladium evaginabo post eos.

¹⁵ Et scient quia ego Dominus, quando dispersero illos in gentibus, et disseminavero eos in terris.

¹⁶ Et relinquam ex eis viros paucos a gladio, et fame, et pestilentia, ut enarrent omnia scelera eorum in gentibus ad quas ingredientur, et scient quia ego Dominus.

¹⁷ Et factus est sermo Domini ad me, dicens:

¹⁸ Fili hominis, panem tuum in conturbatione comede, sed et aquam tuam in festinatione et moerore bibe.

¹⁹ Et dices ad populum terrae: Haec dicit Dominus Deus ad eos qui habitant in Jerusalem, in terra Israel: Panem suum in sollicitudine comedent, et aquam suam in desolatione bibent: ut desoletur terra a multitudine sua, propter iniquitatem omnium qui habitant in ea.

²⁰ Et civitates quae nunc habitantur, desolatae erunt, terraque deserta, et scietis quia ego Dominus.

²¹ Et factus est sermo Domini ad me, dicens:

²² Fili hominis, quod est proverbium istud vobis in terra Israel, dicentium: In longum differentur dies, et peribit omnis visio?

²³ Ideo dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Quiescere faciam proverbium istud, neque vulgo dicetur ultra in Israel: et loquere ad eos quod appropinquaverint dies, et sermo omnis visionis.

²⁴ Non enim erit ultra omnis visio cassa, neque divinatio ambigua in medio filiorum Israel:

²⁵ quia ego Dominus loquar, et quodcumque locutus fuero verbum, fiet, et non prolongabitur amplius: sed in diebus vestris, domus exasperans, loquar verbum, et faciam illud, dicit Dominus Deus.

²⁶ Et factus est sermo Domini ad me, dicens:

²⁷ Fili hominis, ecce domus Israel dicentium: Visio quam hic videt, in dies multos et in tempora longa iste prophetat.

²⁸ Propterea dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Non prolongabitur ultra omnis sermo meus: verbum quod locutus fuero, complebitur, dicit Dominus Deus.