Read the Gospels in 40 Days
Jezus przed Piłatem
15 Zaraz o świcie arcykapłani wraz ze starszymi, znawcami Prawa i całą Wysoką Radą odbyli naradę, po czym związali Jezusa, odprowadzili i wydali Piłatowi.
2 Piłat zapytał Go: Czy Ty jesteś królem Żydów?
Ty to mówisz — odparł Jezus.
3 Arcykapłani zaś pośpieszyli oskarżać Go o różne rzeczy. 4 Wtedy Piłat znów zapytał: Nic nie odpowiadasz? Zauważ, że stawiają Ci poważne zarzuty. 5 Ale Jezus nic już nie odpowiedział, tak że się Piłat dziwił.
6 Na każde święto Piłat uwalniał im jednak jednego więźnia, tego, o którego prosili. 7 W tym czasie więziono niejakiego Barabasza. Został on aresztowany wraz z buntownikami, którzy podczas rozruchów dopuścili się zabójstwa. 8 Tłum wystąpił więc z prośbami, aby Piłat uczynił im to, co zawsze.
9 Ten zapytał: Czy chcecie, abym wam wypuścił króla Żydów? 10 Coraz bardziej uświadamiał sobie bowiem, że arcykapłani wydali Go z zawiści. 11 Arcykapłani zaś tak wpłynęli na ludzi, że ci wybrali Barabasza. 12 Piłat zapytał: A co mam zrobić z tym, którego nazywacie królem Żydów?
13 Ukrzyżuj Go! — zawołali. 14 Na pytanie Piłata: Jakiego zła się dopuścił? oni tym głośniej krzyczeli: Ukrzyżuj Go!
15 Wtedy Piłat, chcąc uczynić zadość żądaniom tłumu, uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.
Szyderstwa żołnierzy
16 Żołnierze odprowadzili Go więc na wewnętrzny dziedziniec pałacu, gdzie zwołali kilkuset żołnierzy. 17 Ubrali Jezusa w purpurowy płaszcz, a na Jego skronie wcisnęli cierniowy wieniec. 18 Następnie zaczęli wiwatować: Witaj, królu Żydów! 19 Bili Go przy tym trzciną po głowie, pluli na Niego i klękając udawali pokłony. 20 A gdy Go wydrwili, zdjęli z Niego purpurowy płaszcz i ubrali Go w Jego własne szaty. Potem zaś wyprowadzili na ukrzyżowanie.
Ukrzyżowanie Jezusa
21 Po drodze spotkali Szymona Cyrenejczyka, ojca Aleksandra i Rufusa, który właśnie tamtędy wracał z pola, i zmusili go, aby poniósł Jego krzyż. 22 Tak przyprowadzili Go na miejsce zwane Golgota, co w tłumaczeniu znaczy Miejsce Czaszki. 23 Dawali Mu do picia wino zmieszane z mirrą,[a] ale On nie chciał pić.
24 Wtedy Go ukrzyżowali i rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie losy, co kto ma sobie wziąć. 25 A gdy Go ukrzyżowali, była godzina dziewiąta. 26 Umieścili też napis podający powód Jego skazania. Głosił on: Król Żydów. 27 Ukrzyżowali też wraz z Nim dwóch przestępców, jednego po prawej, a drugiego po Jego lewej stronie. 28 W ten sposób wypełniły się słowa Pisma: I uznano Go za jednego z przestępców.[b]
29 A ci, którzy przechodzili obok, kręcili głowami i mówili: Hej, Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz, 30 zejdź z krzyża i ratuj siebie!
31 Podobnie drwili między sobą arcykapłani wraz ze znawcami Prawa: Innych uratował, a siebie samego uratować nie może. 32 Chrystus, król Izraela — niech teraz zejdzie z krzyża, abyśmy zobaczyli i uwierzyli. Ubliżali Mu również ci, którzy wraz z Nim byli ukrzyżowani.
Rozdarcie zasłony
33 A około południa całą ziemię zaległa ciemność i trwała aż do godziny piętnastej. 34 O tej też godzinie Jezus zawołał: Eloi, Eloi, lema sabachtani? Co w tłumaczeniu znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś?
35 A niektórzy ze stojących obok, gdy to usłyszeli, powtarzali między sobą: Spójrzcie, woła Eliasza. 36 Ktoś podbiegł, nasączył gąbkę kwaśnym winem, zatknął na trzcinę i próbował dać Mu pić, mówiąc do pozostałych: Zostańcie, zobaczmy, czy Eliasz przyjdzie Go zdjąć.
37 Jezus zaś zawołał donośnym głosem i wydał ostatnie tchnienie. 38 Wtedy zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, z góry w dół.
39 A setnik, który stał naprzeciw Niego, gdy zobaczył, w jaki sposób Jezus umarł, stwierdził: Ten człowiek naprawdę był Synem Boga.
40 Były tam również kobiety. Przyglądały się one z daleka. Wśród nich stała Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Młodszego i Jozesa, oraz Salome. 41 Właśnie one, gdy był w Galilei, chodziły z Nim i usługiwały Mu. Lecz było też wiele innych kobiet, które wraz z Nim przyszły do Jerozolimy.
Pogrzeb Jezusa
42 Gdy nastał już wieczór, a był to jeszcze Dzień Przygotowania poprzedzający szabat, 43 przyszedł Józef z Arymatei, szanowany członek Wysokiej Rady, który sam też oczekiwał Królestwa Bożego. Odważnie udał się on do Piłata i prosił o ciało Jezusa. 44 Piłat zdziwił się, że Jezus już nie żyje, przywołał zatem setnika i zapytał go, czy skazaniec dawno umarł. 45 A upewniony przez setnika o śmierci Jezusa, darował Jego ciało Józefowi. 46 Ten zaś kupił płótno, zdjął Go, owinął w nie, złożył w grobowcu wykutym w skale, a na wejście do grobowca zatoczył kamień. 47 Maria Magdalena natomiast i Maria, matka Jozesa, przyglądały się, gdzie Go złożono.
Zmartwychwstanie Jezusa
16 Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria Jakubowa i Salome nakupiły pachnideł, aby pójść do grobu i namaścić Jezusa. 2 Wybrały się wcześnie rano w niedzielę, pierwszego dnia tygodnia, tak że o wschodzie słońca dotarły do grobowca. 3 Po drodze rozmawiały między sobą: Kto nam odwali kamień zamykający wejście? 4 Lecz gdy przybyły, zobaczyły, że kamień jest odsunięty. A był on bardzo duży.
5 Weszły zatem do środka, a tam zobaczyły siedzącego po prawej stronie i ubranego w białą szatę młodzieńca. Ogarnęło je wielkie zdumienie. 6 On zaś powiedział do nich: Nie dziwcie się! Szukacie ukrzyżowanego Jezusa z Nazaretu? Zmartwychwstał! Nie ma Go tu! Oto miejsce, gdzie Go położono. 7 Ale idźcie i powiedzcie Jego uczniom oraz Piotrowi, że wyprzedza was w drodze do Galilei; tam Go zobaczycie — tak, jak wam powiedział.
8 Wyszły zatem i wręcz uciekły od grobu, czuły bowiem na przemian strach i ogromną radość. Ale ponieważ lęk wziął górę, nic nikomu nie powiedziały.
[Krótsze zakończenie Ewangelii][c]
Wszystko to natomiast, co same usłyszały, zwięźle opowiedziały ludziom zebranym wokół Piotra. Po tych wydarzeniach również sam Jezus rozesłał za ich pośrednictwem, na wschód i na zachód, święte i niezniszczalne przesłanie o wiecznym zbawieniu. Amen.
[Dłuższe zakończenie Ewangelii]
9 Gdy Jezus powstał z martwych wczesnym rankiem pierwszego dnia tygodnia,[d] ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której niegdyś wypędził siedem demonów. 10 Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy z Nim byli, pogrążonym w smutku i płaczu. 11 Lecz oni, gdy usłyszeli, że On żyje i był przez nią widziany, nie uwierzyli.
12 Potem, w innej postaci, ukazał się dwóm spośród nich w drodze do wsi. 13 Wrócili oni i opowiedzieli pozostałym, ale i tym nie uwierzyli.
14 Później zaś ukazał się im jedenastu, gdy siedzieli przy stole. Wtedy ostro zganił ich za niewiarę oraz upór serca, ponieważ nie uwierzyli tym, którzy Go widzieli zmartwychwstałego.
15 I powiedział im: Idźcie do najdalszych zakątków świata i głoście tam dobrą nowinę wszystkim bez wyjątku. 16 Kto uwierzy i zostanie ochrzczony, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony. 17 Tym natomiast, którzy uwierzą, towarzyszyć będą takie znaki: w moim imieniu będą wyganiać demony, będą mówić nowymi językami, 18 w swoje ręce brać będą węże, a gdyby nawet coś trującego wypili, na pewno im nie zaszkodzi; na chorych będą kłaść ręce, a ci wyzdrowieją.
19 Po tym więc, jak Pan Jezus im to powiedział, został uniesiony do nieba i zajął miejsce po prawej stronie Boga. 20 Oni natomiast odeszli i wszędzie głosili dobrą nowinę, podczas gdy Pan współdziałał z nimi i potwierdzał Słowo towarzyszącymi mu znakami.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny