The Daily Audio Bible

12 Onus verbi Domini super Israel. Dicit Dominus extendens caelum, et fundans terram, et fingens spiritum hominis in eo:

² Ecce ego ponam Jerusalem superliminare crapulae omnibus populis in circuitu: sed et Juda erit in obsidione contra Jerusalem.

³ Et erit: in die illa ponam Jerusalem lapidem oneris cunctis populis: omnes qui levabunt eam concisione lacerabuntur, et colligentur adversus eam omnia regna terrae.

⁴ In die illa, dicit Dominus, percutiam omnem equum in stuporem, et ascensorem ejus in amentiam: et super domum Juda aperiam oculos meos, et omnem equum populorum percutiam caecitate.

⁵ Et dicent duces Juda in corde suo: Confortentur mihi habitatores Jerusalem in Domino exercituum, Deo eorum!

⁶ In die illa ponam duces Juda sicut caminum ignis in lignis, et sicut facem ignis in foeno: et devorabunt ad dexteram et ad sinistram omnes populos in circuitu, et habitabitur Jerusalem rursus in loco suo in Jerusalem.

⁷ Et salvabit Dominus tabernacula Juda, sicut in principio, ut non magnifice glorietur domus David, et gloria habitantium Jerusalem contra Judam.

⁸ In die illa proteget Dominus habitatores Jerusalem: et erit qui offenderit ex eis in die illa quasi David, et domus David quasi Dei, sicut angelus Domini in conspectu eorum.

⁹ Et erit in die illa: quaeram conterere omnes gentes quae veniunt contra Jerusalem.

¹⁰ Et effundam super domum David et super habitatores Jerusalem spiritum gratiae et precum: et aspicient ad me quem confixerunt, et plangent eum planctu quasi super unigenitum, et dolebunt super eum, ut doleri solet in morte primogeniti.

¹¹ In die illa, magnus erit planctus in Jerusalem, sicut planctus Adadremmon in campo Mageddon.

¹² Et planget terra: familiae et familiae seorsum: familiae domus David seorsum, et mulieres eorum seorsum:

¹³ familiae domus Nathan seorsum, et mulieres eorum seorsum: familiae domus Levi seorsum, et mulieres eorum seorsum: familiae Semei seorsum, et mulieres eorum seorsum:

¹⁴ omnes familiae reliquae, familiae et familiae seorsum, et mulieres eorum seorsum.

13 In die illa erit fons patens domui David et habitantibus Jerusalem, in ablutionem peccatoris et menstruatae.

² Et erit in die illa, dicit Dominus exercituum: disperdam nomina idolorum de terra, et non memorabuntur ultra: et pseudoprophetas, et spiritum immundum auferam de terra.

³ Et erit: cum prophetaverit quispiam ultra, dicent ei pater ejus et mater ejus, qui genuerunt eum: Non vives, quia mendacium locutus es in nomine Domini: et configent eum pater ejus et mater ejus, genitores ejus, cum prophetaverit.

⁴ Et erit: in die illa confundentur prophetae, unusquisque ex visione sua cum prophetaverit: nec operientur pallio saccino, ut mentiantur:

⁵ sed dicet: Non sum propheta: homo agricola ego sum, quoniam Adam exemplum meum ab adolescentia mea.

⁶ Et dicetur ei: Quid sunt plagae istae in medio manuum tuarum? Et dicet: His plagatus sum in domo eorum qui diligebant me.

⁷ Framea, suscitare super pastorem meum, et super virum cohaerentem mihi, dicit Dominus exercituum: percute pastorem, et dispergentur oves: et convertam manum meam ad parvulos.

⁸ Et erunt in omni terra, dicit Dominus: partes duae in ea dispergentur, et deficient: et tertia pars relinquetur in ea.

⁹ Et ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur argentum, et probabo eos sicut probatur aurum. Ipse vocabit nomen meum, et ego exaudiam eum. Dicam: Populus meus es: et ipse dicet: Dominus Deus meus.

19 Post haec audivi quasi vocem turbarum multarum in caelo dicentium: Alleluja: salus, et gloria, et virtus Deo nostro est:

² quia vera et justa judicia sunt ejus, qui judicavit de meretrice magna, quae corrupit terram in prostitutione sua, et vindicavit sanguinem servorum suorum de manibus ejus.

³ Et iterum dixerunt: Alleluja. Et fumus ejus ascendit in saecula saeculorum.

⁴ Et ceciderunt seniores viginti quatuor, et quatuor animalia, et adoraverunt Deum sedentem super thronum, dicentes: Amen: alleluja.

⁵ Et vox de throno exivit, dicens: Laudem dicite Deo nostro omnes servi ejus: et qui timetis eum pusilli et magni.

⁶ Et audivi quasi vocem turbae magnae, et sicut vocem aquarum multarum, et sicut vocem tonitruorum magnorum, dicentium: Alleluja: quoniam regnavit Dominus Deus noster omnipotens.

⁷ Gaudeamus, et exsultemus: et demus gloriam ei: quia venerunt nuptiae Agni, et uxor ejus praeparavit se.

⁸ Et datum est illi ut cooperiat se byssino splendenti et candido. Byssinum enim justificationes sunt sanctorum.

⁹ Et dixit mihi: Scribe: Beati qui ad coenam nuptiarum Agni vocati sunt; et dixit mihi: Haec verba Dei vera sunt.

¹⁰ Et cecidi ante pedes ejus, ut adorarem eum. Et dicit mihi: Vide ne feceris: conservus tuus sum, et fratrum tuorum habentium testimonium Jesu. Deum adora. Testimonium enim Jesu est spiritus prophetiae.

¹¹ Et vidi caelum apertum, et ecce equus albus, et qui sedebat super eum, vocabatur Fidelis, et Verax, et cum justitia judicat et pugnat.

¹² Oculi autem ejus sicut flamma ignis, et in capite ejus diademata multa, habens nomen scriptum, quod nemo novit nisi ipse.

¹³ Et vestitus erat veste aspersa sanguine: et vocatur nomen ejus: Verbum Dei.

¹⁴ Et exercitus qui sunt in caelo, sequebantur eum in equis albis, vestiti byssino albo et mundo.

¹⁵ Et de ore ejus procedit gladius ex utraque parte acutus, ut in ipso percutiat gentes. Et ipse reget eas in virga ferrea: et ipse calcat torcular vini furoris irae Dei omnipotentis.

¹⁶ Et habet in vestimento et in femore suo scriptum: Rex regum et Dominus dominantium.

¹⁷ Et vidi unum angelum stantem in sole, et clamavit voce magna, dicens omnibus avibus, quae volabant per medium caeli: Venite, et congregamini ad coenam magnam Dei:

¹⁸ ut manducetis carnes regum, et carnes tribunorum, et carnes fortium, et carnes equorum, et sedentium in ipsis, et carnes omnium liberorum, et servorum, et pusillorum et magnorum.

¹⁹ Et vidi bestiam, et reges terrae, et exercitus eorum congregatos ad faciendum praelium cum illo, qui sedebat in equo, et cum exercitu ejus.

²⁰ Et apprehensa est bestia, et cum ea pseudopropheta: qui fecit signa coram ipso, quibus seduxit eos, qui acceperunt caracterem bestiae, et qui adoraverunt imaginem ejus. Vivi missi sunt hi duo in stagnum ignis ardentis sulphure:

²¹ et ceteri occisi sunt in gladio sedentis super equum, qui procedit de ore ipsius: et omnes aves saturatae sunt carnibus eorum.

147 Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.

² Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.

³ Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.

⁴ Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo ejus.

⁵ Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.

⁶ Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?

⁷ Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquae.

⁸ Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israel.

⁹ Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.

31 Verba Lamuelis regis. Visio qua erudivit eum mater sua.

² Quid, dilecte mi? quid, dilecte uteri mei? quid, dilecte votorum meorum?

³ Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges.

⁴ Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum, quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas;

⁵ et ne forte bibant, et obliviscantur judiciorum, et mutent causam filiorum pauperis.

⁶ Date siceram moerentibus, et vinum his qui amaro sunt animo.

⁷ Bibant, et obliviscantur egestatis suae, et doloris sui non recordentur amplius.