The Daily Audio Bible

1 Onus verbi Domini ad Israel in manu Malachiae.

² Dilexi vos, dicit Dominus, et dixistis: In quo dilexisti nos? Nonne frater erat Esau Jacob? dicit Dominus: et dilexi Jacob,

³ Esau autem odio habui, et posui montes ejus in solitudinem, et haereditatem ejus in dracones deserti.

⁴ Quod si dixerit Idumaea: Destructi sumus, sed revertentes aedificabimus quae destructa sunt: haec dicit Dominus exercituum: Isti aedificabunt, et ego destruam: et vocabuntur termini impietatis, et populus cui iratus est Dominus usque in aeternum.

⁵ Et oculi vestri videbunt, et vos dicetis: Magnificetur Dominus super terminum Israel.

⁶ Filius honorat patrem, et servus dominum suum. Si ergo pater ego sum, ubi est honor meus? et si Dominus ego sum, ubi est timor meus? dicit Dominus exercituum. Ad vos, o sacerdotes, qui despicitis nomen meum, et dixistis: In quo despeximus nomen tuum?

⁷ Offertis super altare meum panem pollutum, et dicitis: In quo polluimus te? in eo quod dicitis: Mensa Domini despecta est.

⁸ Si offeratis caecum ad immolandum, nonne malum est? et si offeratis claudum et languidum, nonne malum est? offer illud duci tuo, si placuerit ei, aut si susceperit faciem tuam, dicit Dominus exercituum.

⁹ Et nunc deprecamini vultum Dei ut misereatur vestri (de manu enim vestra factum est hoc), si quomodo suscipiat facies vestras, dicit Dominus exercituum.

¹⁰ Quis est in vobis qui claudat ostia, et incendat altare meum gratuito? non est mihi voluntas in vobis, dicit Dominus exercituum, et munus non suscipiam de manu vestra.

¹¹ Ab ortu enim solis usque ad occasum, magnum est nomen meum in gentibus, et in omni loco sacrificatur: et offertur nomini meo oblatio munda, quia magnum est nomen meum in gentibus, dicit Dominus exercituum.

¹² Et vos polluistis illud in eo quod dicitis: Mensa Domini contaminata est, et quod superponitur contemptibilis est, cum igne qui illud devorat.

¹³ Et dixistis: Ecce de labore, et exsufflastis illud, dicit Dominus exercituum: et intulistis de rapinis claudum et languidum, et intulistis munus: numquid suscipiam illud de manu vestra? dicit Dominus.

¹⁴ Maledictus dolosus qui habet in grege suo masculum, et votum faciens immolat debile Domino: quia rex magnus ego, dicit Dominus exercituum, et nomen meum horribile in gentibus.

2 Et nunc ad vos mandatum hoc, o sacerdotes.

² Si nolueritis audire, et si nolueritis ponere super cor, ut detis gloriam nomini meo, ait Dominus exercituum, mittam in vos egestatem, et maledicam benedictionibus vestris, et maledicam illis, quoniam non posuistis super cor.

³ Ecce ego projiciam vobis brachium, et dispergam super vultum vestrum stercus solemnitatum vestrarum, et assumet vos secum.

⁴ Et scietis quia misi ad vos mandatum istud, ut esset pactum meum cum Levi, dicit Dominus exercituum.

⁵ Pactum meum fuit cum eo vitae et pacis: et dedi ei timorem, et timuit me, et a facie nominis mei pavebat.

⁶ Lex veritatis fuit in ore ejus, et iniquitas non est inventa in labiis ejus: in pace et in aequitate ambulavit mecum, et multos avertit ab iniquitate.

⁷ Labia enim sacerdotis custodient scientiam, et legem requirent ex ore ejus, quia angelus Domini exercituum est.

⁸ Vos autem recessistis de via, et scandalizastis plurimos in lege: irritum fecistis pactum Levi, dicit Dominus exercituum.

⁹ Propter quod et ego dedi vos contemptibiles, et humiles omnibus populis, sicut non servastis vias meas, et accepistis faciem in lege.

¹⁰ Numquid non pater unus omnium nostrum? numquid non Deus unus creavit nos? quare ergo despicit unusquisque nostrum fratrem suum, violans pactum patrum nostrorum?

¹¹ Transgressus est Juda, et abominatio facta est in Israel et in Jerusalem, quia contaminavit Juda sanctificationem Domini, quam dilexit, et habuit filiam dei alieni.

¹² Disperdet Dominus virum qui fecerit hoc, magistrum et discipulum, de tabernaculis Jacob, et offerentem munus Domino exercituum.

¹³ Et hoc rursum fecistis: operiebatis lacrimis altare Domini, fletu et mugitu, ita ut non respiciam ultra ad sacrificium, nec accipiam placabile quid de manu vestra.

¹⁴ Et dixistis: Quam ob causam? Quia Dominus testificatus est inter te et uxorem pubertatis tuae, quam tu despexisti: et haec particeps tua, et uxor foederis tui.

¹⁵ Nonne unus fecit, et residuum spiritus ejus est? et quid unus quaerit, nisi semen Dei? custodite ergo spiritum vestrum, et uxorem adolescentiae tuae noli despicere.

¹⁶ Cum odio habueris, dimitte, dicit Dominus Deus Israel: operiet autem iniquitas vestimentum ejus, dicit Dominus exercituum. Custodite spiritum vestrum, et nolite despicere.

¹⁷ Laborare fecistis Dominum in sermonibus vestris, et dixistis: In quo eum fecimus laborare? In eo quod dicitis: Omnis qui facit malum bonus est in conspectu Domini, et tales ei placent: aut certe ubi est Deus judicii?

21 Et vidi caelum novum et terram novam. Primum enim caelum, et prima terra abiit, et mare jam non est.

² Et ego Joannes vidi sanctam civitatem Jerusalem novam descendentem de caelo a Deo, paratam sicut sponsam ornatam viro suo.

³ Et audivi vocem magnam de throno dicentem: Ecce tabernaculum Dei cum hominibus, et habitabit cum eis. Et ipsi populus ejus erunt, et ipse Deus cum eis erit eorum Deus:

⁴ et absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum: et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra, quia prima abierunt.

⁵ Et dixit qui sedebat in throno: Ecce nova facio omnia. Et dixit mihi: Scribe, quia haec verba fidelissima sunt, et vera.

⁶ Et dixit mihi: Factum est: ego sum alpha et omega, initium et finis. Ego sitienti dabo de fonte aquae vitae, gratis.

⁷ Qui vicerit, possidebit haec: et ero illi Deus, et ille erit mihi filius.

⁸ Timidis autem, et incredulis, et execratis, et homicidis, et fornicatoribus, et veneficis, et idolatris, et omnibus mendacibus, pars illorum erit in stagno ardenti igne et sulphure: quod est mors secunda.

⁹ Et venit unus de septem angelis habentibus phialas plenas septem plagis novissimis, et locutus est mecum, dicens: Veni, et ostendam tibi sponsam, uxorem Agni.

¹⁰ Et sustulit me in spiritu in montem magnum et altum, et ostendit mihi civitatem sanctam Jerusalem descendentem de caelo a Deo,

¹¹ habentem claritatem Dei: et lumen ejus simile lapidi pretioso tamquam lapidi jaspidis, sicut crystallum.

¹² Et habebat murum magnum, et altum, habentem portas duodecim: et in portis angelos duodecim, et nomina inscripta, quae sunt nomina duodecim tribuum filiorum Israel:

¹³ ab oriente portae tres, et ab aquilone portae tres, et ab austro portae tres, et ab occasu portae tres.

¹⁴ Et murus civitatis habens fundamenta duodecim, et in ipsis duodecim nomina duodecim apostolorum Agni.

¹⁵ Et qui loquebatur mecum, habebat mensuram arundineam auream, ut metiretur civitatem, et portas ejus, et murum.

¹⁶ Et civitas in quadro posita est, et longitudo ejus tanta est quanta et latitudo: et mensus est civitatem de arundine aurea per stadia duodecim millia: et longitudo, et altitudo, et latitudo ejus aequalia sunt.

¹⁷ Et mensus est murum ejus centum quadraginta quatuor cubitorum, mensura hominis, quae est angeli.

¹⁸ Et erat structura muri ejus ex lapide jaspide: ipsa vero civitas aurum mundum simile vitro mundo.

¹⁹ Et fundamenta muri civitatis omni lapide pretioso ornata. Fundamentum primum, jaspis: secundum, sapphirus: tertium, calcedonius: quartum, smaragdus:

²⁰ quintum, sardonyx: sextum, sardius: septimum, chrysolithus: octavum, beryllus: nonum, topazius: decimum, chrysoprasus: undecimum, hyacinthus: duodecimum, amethystus.

²¹ Et duodecim portae, duodecim margaritae sunt, per singulas: et singulae portae erant ex singulis margaritis: et platea civitatis aurum mundum, tamquam vitrum perlucidum.

²² Et templum non vidi in ea: Dominus enim Deus omnipotens templum illius est, et Agnus.

²³ Et civitas non eget sole neque luna ut luceant in ea, nam claritas Dei illuminavit eam, et lucerna ejus est Agnus.

²⁴ Et ambulabunt gentes in lumine ejus: et reges terrae afferent gloriam suam et honorem in illam.

²⁵ Et portae ejus non claudentur per diem: nox enim non erit illic.

²⁶ Et afferent gloriam et honorem gentium in illam.

²⁷ Non intrabit in eam aliquod coinquinatum, aut abominationem faciens et mendacium, nisi qui scripti sunt in libro vitae Agni.

149 Alleluja. Cantate Domino canticum novum; laus ejus in ecclesia sanctorum.

² Laetetur Israel in eo qui fecit eum, et filii Sion exsultent in rege suo.

³ Laudent nomen ejus in choro; in tympano et psalterio psallant ei.

⁴ Quia beneplacitum est Domino in populo suo, et exaltabit mansuetos in salutem.

⁵ Exsultabunt sancti in gloria; laetabuntur in cubilibus suis.

⁶ Exaltationes Dei in gutture eorum, et gladii ancipites in manibus eorum:

⁷ ad faciendam vindictam in nationibus, increpationes in populis;

⁸ ad alligandos reges eorum in compedibus, et nobiles eorum in manicis ferreis;

⁹ ut faciant in eis judicium conscriptum: gloria haec est omnibus sanctis ejus. Alleluja.

¹⁰ Mulierem fortem quis inveniet? procul et de ultimis finibus pretium ejus.

¹¹ Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit.

¹² Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitae suae.

¹³ Quaesivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum.

¹⁴ Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum.

¹⁵ Et de nocte surrexit, deditque praedam domesticis suis, et cibaria ancillis suis.

¹⁶ Consideravit agrum, et emit eum; de fructu manuum suarum plantavit vineam.

¹⁷ Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum.

¹⁸ Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio ejus; non extinguetur in nocte lucerna ejus.

¹⁹ Manum suam misit ad fortia, et digiti ejus apprehenderunt fusum.

²⁰ Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem.

²¹ Non timebit domui suae a frigoribus nivis; omnes enim domestici ejus vestiti sunt duplicibus.

²² Stragulatam vestem fecit sibi; byssus et purpura indumentum ejus.

²³ Nobilis in portis vir ejus, quando sederit cum senatoribus terrae.

²⁴ Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananaeo.