Chronological
คำพยากรณ์กล่าวโทษคูช
ไปเถิดม้าเร็ว
จงไปยังชนชาติที่ตัวสูงและผิวเนียนเกลี้ยง
ซึ่งเป็นที่ครั่นคร้ามทั้งใกล้และไกล
ชนชาติที่แข็งกร้าวและมีสำเนียงภาษาแปลกๆ
ดินแดนของพวกเขาถูกแบ่งแยกด้วยแม่น้ำ
3 ชาวโลกทั้งมวลเอ๋ย
ทุกชีวิตในโลกเอ๋ย
เมื่อธงรบผืนหนึ่งถูกชูขึ้นเหนือภูเขาทั้งหลาย
ท่านจะได้เห็น
และเมื่อเสียงแตรดังขึ้น
ท่านจะได้ยิน
4 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า
“เราจะนิ่งอยู่และมองลงมาจากที่พำนักของเรา
เหมือนความร้อนระยิบระยับยามตะวันฉาย
เหมือนเมฆน้ำค้างกลางแดดระอุของฤดูเก็บเกี่ยว”
5 เพราะก่อนการเก็บเกี่ยว เมื่อกลีบดอกร่วงไปแล้ว
และดอกกลายเป็นผลองุ่นสุก
พระองค์จะทรงใช้ขอลิดฟันแขนง
และโค่นกิ่งก้านทิ้ง
6 พวกเขาจะถูกทิ้งไว้บนภูเขาให้นกล่าเหยื่อ
และให้สัตว์ป่าทั้งหลาย
ฝูงนกจะทึ้งซากกินตลอดฤดูร้อน
และสัตว์ป่าจะแทะซากตลอดฤดูหนาว
7 ในเวลานั้นจะมีผู้นำของกำนัลมาถวายแด่พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
พวกเขาเป็นชนชาติที่ตัวสูงและผิวเนียนเกลี้ยง
ซึ่งเป็นที่ครั่นคร้ามทั้งใกล้และไกล
ชนชาติที่แข็งกร้าวและมีสำเนียงภาษาแปลกๆ
ซึ่งดินแดนของเขาถูกแบ่งแยกด้วยแม่น้ำ
พวกเขาจะนำของกำนัลมาถวายที่ภูเขาศิโยน ซึ่งเป็นที่สถาปนาพระนามของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
คำพยากรณ์กล่าวโทษอียิปต์
19 พระดำรัสเกี่ยวกับอียิปต์มีดังนี้ว่า
ดูเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้าประทับเหนือเมฆซึ่งเคลื่อนมาอย่างรวดเร็ว
และกำลังมายังอียิปต์
บรรดารูปเคารพของอียิปต์สั่นสะท้านต่อหน้าพระองค์
จิตใจของชาวอียิปต์ระทดท้อ
2 “เราจะกระตุ้นชาวอียิปต์ให้สู้รบกันเอง
พี่สู้กับน้อง
เพื่อนบ้านรบกับเพื่อนบ้าน
เมืองรบพุ่งกับเมือง
อาณาจักรรบกับอาณาจักร
3 ชาวอียิปต์จะใจเสีย
เราจะทำให้แผนการของพวกเขาล้มเหลว
พวกเขาจะขอคำปรึกษาจากเทวรูปและวิญญาณผู้ตาย
จากคนทรงเจ้าเข้าผี
4 เราจะหยิบยื่นชาวอียิปต์
ให้แก่นายผู้เหี้ยมโหด
กษัตริย์ผู้ดุร้ายจะปกครองพวกเขา”
องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น
5 ธารน้ำทั้งหลายจะเหือดแห้ง
ท้องน้ำจะแตกระแหง
6 คลองจะเน่าเหม็น
ลำธารต่างๆ ของอียิปต์จะตื้นเขินและแห้งขอด
ต้นกกและกอปรือจะเหี่ยวเฉา
7 พืชเขียวชอุ่มทั้งปวง
ตามริมตลิ่ง
และปากแม่น้ำไนล์
จะเหี่ยวแห้งและปลิวไปตามลมจนหมด
8 ชาวประมงจะคร่ำครวญร่ำไห้
พวกที่หย่อนเบ็ดลงในแม่น้ำไนล์
พวกที่เหวี่ยงแหลงน้ำ
จะโหยไห้
9 คนที่สางป่านจะสิ้นหวัง
คนทอผ้าลินินเนื้อดีจะหมดอาลัยตายอยาก
10 พวกคนทอผ้าจะถูกบีบคั้น
และพวกลูกจ้างจะช้ำใจ
11 เจ้าหน้าที่ของโศอันล้วนแล้วแต่โง่เขลา
ที่ปรึกษาชาญฉลาดของฟาโรห์ให้คำแนะนำเหลวไหล
เจ้าบังอาจพูดกับฟาโรห์ได้อย่างไรว่า
“ข้าพระบาทเป็นคนหนึ่งในหมู่ปราชญ์
เป็นสานุศิษย์ของมวลกษัตริย์โบราณ”?
12 ปราชญ์ของเจ้าไปไหนหมดแล้ว?
ให้เขาเล่าแจ้งแถลงไขแก่เจ้าสิว่า
พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ได้ดำริ
จะกระทำอะไรแก่อียิปต์บ้าง
13 เจ้าหน้าที่ต่างๆ ของโศอันกลายเป็นคนโง่
พวกผู้นำของเมมฟิส[c]ถูกหลอก
ศิลาหัวมุมในหมู่ประชากร
ชักนำอียิปต์ให้หลงผิด
14 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเท
จิตใจแห่งความมึนงงให้พวกเขา
พวกเขาทำให้อียิปต์ซวนเซไม่ว่าจะทำอะไร
เหมือนคนเมาโซเซไปรอบกองอาเจียนของตัวเอง
15 ไม่มีอะไรที่อียิปต์ทำได้เลย
ไม่ว่าหัวหรือหาง ทางอินทผลัมหรือต้นอ้อ
16 ในวันนั้นชาวอียิปต์จะอ่อนแอเหมือนผู้หญิง พวกเขาจะคอตกหัวหดด้วยความกลัว ภายใต้พระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ซึ่งเงื้อขึ้นต่อสู้พวกเขา 17 และดินแดนยูดาห์จะนำความหวาดผวามาสู่ชาวอียิปต์ แค่เอ่ยชื่อยูดาห์ทุกคนก็ครั่นคร้ามเพราะสิ่งที่พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ดำริจะทำกับพวกเขา
18 ในวันนั้นเมืองห้าแห่งในอียิปต์จะใช้ภาษาของชาวคานาอัน และสวามิภักดิ์ต่อพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ หนึ่งในห้านั้นจะได้ชื่อว่านครแห่งหายนะ[d]
19 ในวันนั้นจะมีแท่นบูชาแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าที่ใจกลางอียิปต์ และมีอนุสรณ์แด่องค์พระผู้เป็นเจ้าที่ชายแดน 20 จะเป็นหมายสำคัญและหลักฐานบ่งถึงพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ในดินแดนอียิปต์ เมื่อพวกเขาร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะถูกกดขี่ข่มเหง พระองค์จะประทานผู้ช่วยและผู้ปกป้องมาให้และจะทรงช่วยพวกเขา 21 เช่นนั้นแหละ องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงทำให้ชาวอียิปต์รู้จักพระองค์ และในวันนั้นพวกเขาจะยอมรับองค์พระผู้เป็นเจ้า จะนมัสการด้วยเครื่องบูชาและธัญบูชา เขาจะถวายปฏิญาณแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าและรักษาคำมั่นสัญญา 22 องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงโบยอียิปต์ด้วยภัยพิบัติ ทรงฟาดเขาแล้วทรงสมานแผลให้ เขาจะหันมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า และพระองค์จะทรงสดับฟังคำวิงวอนของพวกเขาและทรงรักษาพวกเขาให้หาย
23 ในวันนั้นอียิปต์และอัสซีเรียจะมีทางหลวงเชื่อมต่อกัน ชาวอัสซีเรียกับชาวอียิปต์จะไปมาหาสู่กันและนมัสการร่วมกัน 24 ในวันนั้นอิสราเอลจะเป็นหนึ่งในสามร่วมกับอียิปต์และอัสซีเรีย จะเป็นพรบนแผ่นดินโลก 25 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์จะทรงอวยพรพวกเขาว่า “ขอให้อียิปต์ประชากรของเรา อัสซีเรียผลงานแห่งน้ำมือของเรา และอิสราเอลกรรมสิทธิ์ของเราได้รับพร”
คำพยากรณ์กล่าวโทษอียิปต์และคูช
20 ในปีที่กษัตริย์ซาร์กอนแห่งอัสซีเรียส่งแม่ทัพสูงสุดมาโจมตีอัชโดดและยึดเมืองได้ 2 ครั้งนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสผ่านอิสยาห์บุตรอาโมศว่า “เจ้าจงถอดเสื้อผ้ากระสอบออกจากกาย และถอดรองเท้าออก” อิสยาห์ก็ปฏิบัติตาม เดินเปลือยกายและเท้าเปล่า
3 แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เช่นเดียวกับที่อิสยาห์ผู้รับใช้ของเราเดินเปลือยกายและเท้าเปล่าตลอดสามปี ซึ่งเป็นหมายสำคัญและลางร้ายแก่อียิปต์และคูช[e] 4 กษัตริย์อัสซีเรียจะจับตัวชาวอียิปต์และคูชไปเป็นนักโทษและเป็นเชลย ให้เดินเปลือยกายและเท้าเปล่าไม่ว่าหนุ่มหรือแก่ กับเปลือยก้นยังความอัปยศมาสู่อียิปต์ 5 บรรดาคนที่พึ่งคูชและโอ้อวดเรื่องอียิปต์จะหวาดกลัวและอับอาย 6 ในวันนั้นประชาชนที่อาศัยตามชายฝั่งทะเลจะกล่าวว่า ‘ดูสิ ขนาดผู้ที่เราพึ่งพาและหนีมาขอความช่วยเหลือให้พ้นมือจากกษัตริย์อัสซีเรียยังเป็นไปถึงเพียงนี้ แล้วเราจะหนีรอดไปได้อย่างไร?’”
คำพยากรณ์กล่าวโทษบาบิโลน
21 พระดำรัสเกี่ยวกับบาบิโลน[f]มีดังนี้ว่า
ผู้รุกรานมาจากถิ่นกันดาร
จากดินแดนน่าสะพรึงกลัว
เหมือนพายุพัดกระหน่ำดินแดนภาคใต้
2 ข้าพเจ้าได้เห็นนิมิตอันน่ากลัว คือ
ผู้ทรยศก่อการกบฏ โจรเข้าฉกชิง
เอลามบุกโจมตี มีเดียเข้าล้อมเมือง
เราจะยุติเสียงครวญครางทั้งปวงที่มันทำให้เกิดขึ้น
3 ถึงตอนนี้ กายของข้าพเจ้าบิดเร่าด้วยความเจ็บปวด
ความรวดร้าวจู่โจมข้าพเจ้าเหมือนความเจ็บปวดของผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก
ข้าพเจ้าโซซัดโซเซเพราะสิ่งที่ได้ยิน
งงงันเพราะสิ่งที่ได้เห็น
4 หัวใจของข้าพเจ้าเต้นระทึก ตกใจกลัวจนตัวสั่น
ยามสนธยาที่ข้าพเจ้าใฝ่หากลับกลายเป็นความสยดสยอง
5 พวกเขาตั้งโต๊ะ
ยกพรมมาปู
เขากินและดื่ม!
นักรบทั้งหลาย ลุกขึ้นเถิด
เอาน้ำมันทาโล่!
6 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า
“จงวางยามไว้คอยดูแล
และให้เขารายงานสิ่งที่เห็น
7 เมื่อเขาเห็นรถรบ
ฝูงม้า
คนขี่ลา
หรือคนขี่อูฐเคลื่อนเข้ามา
ให้เขาตื่นตัว
และเพ่งดู”
8 แล้วยาม[g]ร้องบอกว่า
“นายครับ ผมยืนเฝ้ายามที่หอคอยนี้
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
9 ดูเถิด มีคนหนึ่งนั่งรถรบมา
และมีม้ามาเป็นฝูง
เขาตอบกลับมาว่า
‘บาบิโลนล่มแล้ว!
เทวรูปทั้งหมดของบาบิโลน
แตกกระจัดกระจายอยู่ที่พื้น!’ ”
10 พี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าเอ๋ย ผู้ถูกบดขยี้ในลานนวดข้าว
ข้าพเจ้าก็บอกท่านถึงสิ่งที่ข้าพเจ้าได้ยิน
จากพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
จากพระเจ้าแห่งอิสราเอล
คำพยากรณ์กล่าวโทษเอโดม
11 พระดำรัสเกี่ยวกับดูมาห์[h]มีดังนี้ว่า
มีคนร้องเรียกข้าพเจ้าจากเสอีร์ว่า
“คนยาม กี่โมงกี่ยามแล้ว?
คนยาม กี่โมงกี่ยามแล้ว?”
12 ยามตอบว่า
“จะเช้าแล้ว แต่ก็จะมืดด้วย
ถ้าจะถามก็ถามมาเถิด
แล้วค่อยกลับมาถามใหม่”
คำพยากรณ์กล่าวโทษอาระเบีย
13 พระดำรัสเกี่ยวกับอาระเบียมีดังนี้ว่า
เจ้าพวกกองคาราวานชาวเดดาน
ผู้ตั้งค่ายในดงทึบแห่งอาระเบีย
14 จงนำน้ำมาให้ผู้กระหาย
ประชากรเทมาเอ๋ย
และนำอาหารมาให้ผู้ลี้ภัยเถิด
15 พวกเขาหนีจากดาบ
ดาบที่ชักออกจากฝัก
หนีจากคันธนูซึ่งโก่งอยู่
และจากสงครามอันดุเดือด
16 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ภายในหนึ่งปีตามปีของสัญญาว่าจ้างแรงงานนั้น ความโอ่อ่าตระการของเคดาร์จะสิ้นสุดลง 17 นักธนูและนักรบของเคดาร์จะเหลืออยู่ไม่กี่คน” พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลได้ตรัสไว้
คำพยากรณ์กล่าวโทษเกี่ยวกับเยรูซาเล็ม
22 พระดำรัสเกี่ยวกับหุบเขาแห่งนิมิตมีดังนี้ว่า
เกิดอะไรขึ้นนี่
ทุกคนถึงได้วิ่งขึ้นบนหลังคา
2 โอ เมืองอันเต็มไปด้วยความอึกทึกครึกโครม
นครแห่งการจลาจลและความสำมะเลเทเมา
ผู้ตายไม่ได้ถูกฆ่าด้วยคมดาบ
ทั้งไม่ได้ตายในสงคราม
3 พวกผู้นำของเจ้าหนีไปกันหมด
พวกเขายอมจำนนโดยไม่ได้หยิบธนูขึ้นต่อสู้
ทุกคนที่ถูกจับได้ต้องกลายเป็นนักโทษ
เป็นคนที่พ่ายหนีตั้งแต่ศัตรูยังอยู่แต่ไกล
4 ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ปล่อยข้าพเจ้า
ร้องไห้อยู่คนเดียวเถอะ
อย่าพยายามปลอบข้าพเจ้าเลย
ปล่อยให้ข้าพเจ้าหลั่งน้ำตาเพราะหายนะของพี่น้องร่วมชาติ”
5 องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์กำหนดวันหนึ่งไว้
เป็นวันชุลมุนวุ่นวาย ยุ่งเหยิง สยดสยอง
ในหุบเขาแห่งนิมิต
วันแห่งการทลายกำแพง
และการป่าวร้องแก่ภูเขาทั้งหลาย
6 เอลามหยิบแล่งธนู
มีพลรถรบและม้า
คีร์ถือโล่มา
7 หุบเขาที่ดีที่สุดของท่านเต็มไปด้วยรถรบ
และพลม้าประจำอยู่ที่ประตูเมือง
8 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำจัดเครื่องป้องกันของยูดาห์ออกไป
ในวันนั้นท่านมองหาอาวุธ
ในตำหนักพนาเลบานอน
9 ท่านเห็นแนวป้องกันของเมืองดาวิด
มีช่องโหว่หลายแห่ง
ท่านเก็บน้ำ
ไว้ที่สระล่าง
10 ท่านนับอาคารบ้านเรือนในเยรูซาเล็ม
และรื้อเรือนมาเสริมกำแพง
11 ท่านสร้างที่กักเก็บน้ำไว้ระหว่างกำแพงทั้งสอง
เพื่อรับน้ำของบ่อเดิม
แต่ท่านไม่ได้มุ่งมองพระองค์ผู้ทรงทำสิ่งนี้
ไม่ใส่ใจพระองค์ผู้ทรงดำริสิ่งนี้ไว้เมื่อนานมาแล้ว
12 องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
ตรัสเรียกท่านในวันนั้น
ให้ร่ำไห้และคร่ำครวญ
ให้ทึ้งผมและสวมเสื้อผ้ากระสอบ
13 แต่ดูเถิดกลับกลายเป็นว่ามีแต่ความบันเทิง
และการสำมะเลเทเมา
มีการล้มวัวล้มแกะ กินเนื้อ ดื่มเหล้าองุ่น!
ท่านกล่าวว่า “ให้เรากินและดื่ม
เพราะพรุ่งนี้เราก็ตายแล้ว!”
14 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ทรงเปิดเผยโดยให้ข้าพเจ้าได้ยินว่า “บาปนี้จะไม่ได้รับการอภัยจวบจนวันตายของเจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสดังนั้น
15 องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“จงไปบอกเชบนาห์ผู้เป็นกรมวังว่า
16 เจ้ามาทำอะไรอยู่ที่นี่?
ใครอนุญาตให้เจ้าสกัดอุโมงค์ฝังศพ
ให้ตัวเองบนที่สูงนี้
และสกัดศิลาทำเป็นที่พักของเจ้า?
17 “ระวังไว้เถิด เจ้าผู้ยิ่งใหญ่
องค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังจะจับเจ้าไว้และเหวี่ยงออกไป
18 พระองค์จะทรงขยำเจ้าไว้ในพระหัตถ์เหมือนลูกบอล
และทรงเหวี่ยงเจ้าไปยังดินแดนกว้างขวาง
เจ้าจะตายที่นั่น เหลือไว้แต่รถรบคันงามของเจ้า
เจ้าผู้ก่อความอัปยศแก่เรือนของนาย!
19 เราจะถอดเจ้าจากหน้าที่ของเจ้า
และเจ้าจะถูกปลดออกจากตำแหน่ง
20 “ในวันนั้นเราจะเรียกเอลียาคิมบุตรฮิลคียาห์ผู้รับใช้ของเรามา 21 เราจะสวมเสื้อคลุมและผูกสายรัดเอวของเจ้าให้แก่เขา และมอบสิทธิอำนาจของเจ้าแก่เขา เขาจะเป็นบิดาของชาวเยรูซาเล็มและชาวยูดาห์ทั้งปวง 22 เราจะวางกุญแจแห่งราชวงศ์ดาวิดไว้เหนือบ่าของเขา สิ่งที่เขาเปิดจะไม่มีผู้ใดปิดได้ และสิ่งที่เขาปิดจะไม่มีผู้ใดเปิดได้ 23 เราจะตอกเขาเหมือนตอกหมุดในที่มั่น เขาจะเป็นบัลลังก์[i]แห่งเกียรติสำหรับวงศ์วานบิดา 24 ศักดิ์ศรีทั้งปวงแห่งครอบครัวของเขาจะแขวนอยู่บนเขา อยู่บนลูกหลานและหน่อเนื้อเชื้อไข หรือแม้แต่ผู้เล็กน้อยของครอบครัวของเขา”
25 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า “ในวันนั้น หมุดที่ตอกเข้ากับที่มั่นจะหลุดร่วงลงมา และสิ่งที่อยู่บนนั้นจะถูกตัดทิ้ง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.