Chronological

³ วันเวลาของข้าพเจ้าหายไปอย่างควัน
    กระดูกของข้าพเจ้าถูกเผาเหมือนอยู่ในเตาไฟ
⁴ ใจของข้าพเจ้าห่อเหี่ยวไป^[a] เหมือนหญ้าที่ถูกตัด
    ข้าพเจ้าเบื่ออาหาร
⁵ ข้าพเจ้าร้องคร่ำครวญด้วยความทุกข์โศก
    จนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
⁶ ข้าพเจ้าเป็นเหมือนนกฮูกที่โดดเดี่ยวอยู่ในทะเลทราย
    เป็นนกฮูกที่อยู่ท่ามกลางซากปรักหักพัง
⁷ ข้าพเจ้านอนไม่หลับ
    ข้าพเจ้าเป็นเหมือนนกที่โดดเดี่ยวกระโดดไปมาอยู่บนหลังคา
⁸ วันทั้งวัน พวกศัตรูของข้าพเจ้าต่างพากันดูหมิ่นเหยียดหยามข้าพเจ้า
    คนพวกนั้นที่หัวเราะเยาะข้าพเจ้าใช้ชื่อข้าพเจ้าเป็นคำสาปแช่ง
⁹ ข้าพเจ้าได้กินขี้เถ้าแทนอาหาร
    และน้ำตาหยดลงไปผสมกับเครื่องดื่มของข้าพเจ้า
¹⁰ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นก็เพราะพระองค์โกรธข้าพเจ้า
    พระองค์หยิบข้าพเจ้าขึ้น แล้วโยนข้าพเจ้าทิ้งไป
¹¹ ชีวิตของข้าพเจ้าเป็นแค่เงาที่กำลังเลือนรางไป
    ข้าพเจ้ากำลังเหี่ยวแห้งไปเหมือนหญ้า

¹² ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์จะครอบครองบัลลังก์ตลอดไป
    ชื่อเสียงของพระองค์จะคงอยู่ทุกยุคทุกสมัย
¹³ พระองค์จะลุกขึ้น และจะสงสารเมืองศิโยน
    ถึงเวลาแล้วที่จะปลอบโยนนาง เวลาที่ได้กำหนดไว้มาถึงแล้ว
¹⁴ พวกผู้รับใช้ของพระองค์รักแม้แต่ก้อนหินของเมืองศิโยน
    พวกเขาสงสารแม้แต่ฝุ่นบนถนนของนาง
¹⁵ แม้แต่ชนชาติอื่นๆก็ยังเกรงกลัวชื่อของพระยาห์เวห์
    และกษัตริย์ของพวกเขาสรรเสริญพระบารมีของพระองค์
¹⁶ สิ่งนี้จะเกิดขึ้น เมื่อพระยาห์เวห์สร้างเมืองศิโยนขึ้นมาใหม่
    ตอนที่พระองค์ปรากฏตัวขึ้นที่นั่นในสง่าราศีของพระองค์
¹⁷ พระยาห์เวห์จะใส่ใจในคำอธิษฐานของผู้ยากไร้
    พระองค์ไม่ได้ดูถูกคำอธิษฐานของพวกเขา

¹⁸ ให้บันทึกเรื่องต่อไปนี้ไว้ให้กับคนรุ่นหลังอ่าน
    เพื่อคนที่ยังไม่ได้เกิดมาจะได้สรรเสริญพระยาห์เวห์
¹⁹ ให้บันทึกว่าพระยาห์เวห์มองลงมาจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ที่อยู่เบื้องบน
    พระองค์มองลงมาจากสวรรค์ลงมายังโลกนี้
²⁰ เพื่อฟังเสียงร้องคร่ำครวญของพวกนักโทษ
    และปลดปล่อยพวกนักโทษประหารให้เป็นอิสระ
²¹ แล้วประชาชนจะได้ประกาศในเมืองศิโยน
    ถึงสิ่งที่พระยาห์เวห์ได้ทำและสรรเสริญพระองค์ในเยรูซาเล็ม
²² ตอนที่ชนชาติและอาณาจักรทั้งหลาย
    มารวมตัวกันเพื่อนมัสการพระยาห์เวห์

²³ พระองค์ตัดกำลังของข้าพเจ้าลงในวัยกลางคน
    และชีวิตของข้าพเจ้าก็ถูกตัดให้สั้นลง
²⁴ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงพูดว่า “พระเจ้าของข้าพเจ้า ชีวิตของพระองค์นั้นจะยังคงอยู่ต่อไปทุกยุคทุกสมัย
    ดังนั้นอย่าเพิ่งฆ่าข้าพเจ้าเลยเมื่อชีวิตข้าพเจ้ามาถึงแค่ครึ่งทาง

²⁵ นานมาแล้ว พระองค์ได้ก่อตั้งโลกนี้ขึ้นมา
    และได้สร้างฟ้าสวรรค์ขึ้นด้วยมือของพระองค์เอง
²⁶ สิ่งเหล่านี้จะสูญสิ้นไปแต่พระองค์จะคงอยู่ตลอดไป
    พวกมันทั้งหมดจะเปื่อยยุ่ยเหมือนเครื่องนุ่งห่ม
พระองค์จะเปลี่ยนมันเหมือนเสื้อผ้าและโยนมันทิ้งไป
²⁷ แต่พระองค์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
    และวันปีของพระองค์จะไม่มีวันสิ้นสุด
²⁸ ลูกๆของพวกผู้รับใช้ของพระองค์จะตั้งรกรากอยู่ที่นี่
    ลูกหลานของพวกเขาก็จะอาศัยอยู่อย่างปลอดภัยต่อหน้าพระองค์”

⁶ พระยาห์เวห์ให้ความยุติธรรมและความเป็นธรรม
    กับทุกคนที่ถูกข่มเหง
⁷ พระองค์สั่งสอนหนทางทั้งหลายของพระองค์ให้กับโมเสส
    และแสดงการกระทำอันทรงฤทธิ์ของพระองค์ให้อิสราเอลเห็น
⁸ พระยาห์เวห์นั้นใจดี มีเมตตา โกรธช้า
    และเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักมั่นคง
⁹ พระองค์จะไม่คอยกล่าวหาเราอยู่ตลอด
    และถ้าโกรธพระองค์ก็จะไม่โกรธตลอดไปหรอก
¹⁰ พระองค์ไม่ได้จัดการกับเราตามความผิดบาปของเรา
    พระองค์ไม่ได้ลงโทษพวกเราให้สาสมกับความผิดของเรา
¹¹ ฟ้าสวรรค์อยู่สูงเหนือโลกยังไง
    ความรักมั่นคงของพระองค์ที่มีต่อคนที่ยำเกรงพระองค์ก็ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น
¹² ทิศตะวันออกห่างจากทิศตะวันตกขนาดไหน
    พระองค์ก็ยกความผิดที่เกิดจากการกบฏต่างๆของเราให้ห่างไกลจากเราขนาดนั้น
¹³ พ่อใจดีต่อลูกยังไง
    พระยาห์เวห์ก็ใจดีต่อผู้ที่ยำเกรงพระองค์อย่างนั้น
¹⁴ พระองค์รู้ว่าเราทำมาจากอะไร
    พระองค์รู้ว่าเราเป็นแค่ดิน

¹⁵ ชีวิตของมนุษย์นั้นสั้นเหมือนกับต้นหญ้า
    หรือเหมือนกับดอกไม้ในท้องทุ่งที่ออกดอกอย่างรวดเร็ว
¹⁶ แต่เมื่อถูกลมร้อนพัด มันก็หายวับไป
    และไม่มีใครบอกได้ว่ามันเคยอยู่ตรงไหน
¹⁷ ส่วนคนเหล่านั้นที่ยำเกรงพระยาห์เวห์ พระองค์รักพวกเขาตลอดมา และจะรักพวกเขาตลอดไป
    และพระองค์จะสัตย์ซื่อต่อลูกหลานของพวกเขาตลอดไป
¹⁸ คือคนเหล่านั้นที่รักษาคำมั่นสัญญาของพระองค์
    และไม่ลืมที่จะทำตามคำสั่งต่างๆของพระองค์

¹⁹ พระยาห์เวห์ตั้งบัลลังก์ของพระองค์อยู่บนฟ้าสวรรค์
    และพระองค์ครอบครองอยู่เหนือทุกสิ่ง
²⁰ ทูตสวรรค์ของพระยาห์เวห์ทั้งหลาย
    คือพวกนักรบอันเกรียงไกรที่เชื่อฟังคำสั่งของพระองค์
    ให้สรรเสริญพระองค์เถิด
²¹ กองทัพสวรรค์ทั้งหมด คือพวกผู้รับใช้พระองค์ที่ทำตามความต้องการของพระองค์
    ให้สรรเสริญพระองค์เถิด
²² ทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์สร้างขึ้นมา ให้สรรเสริญพระยาห์เวห์เถิด
    ในที่ทุกหนแห่งในอาณาจักรของพระองค์
    จิตใจของข้าพเจ้าเอ๋ย สรรเสริญพระยาห์เวห์เถิด

⁵ พระองค์วางโลกนี้บนรากฐานของมัน
    เพื่อโลกนี้จะได้ไม่เคลื่อนหลุดไป
⁶ น้ำลึกคลุมโลกนี้เหมือนกับผ้าห่ม
    น้ำได้ครอบคลุมภูเขาทั้งหลายไว้
⁷ เมื่อพระองค์ตะโกน น้ำนั้นก็หนีไป
    เสียงของพระองค์ที่ดังกึกก้องเหมือนฟ้าร้องทำให้น้ำไหลเชี่ยวไป
⁸ ภูเขาทั้งหลายโผล่ขึ้นมา หุบเขาทรุดลงไป
    น้ำก็ไหลไปอยู่ตามที่ที่พระองค์จัดไว้ให้กับมัน
⁹ พระองค์กำหนดขอบเขตไว้ไม่ให้น้ำไหลล้นขึ้นมา
    เพื่อมันจะได้ไม่มาครอบคลุมโลกอีก

¹⁰ พระองค์ทำให้น้ำไหลออกมาจากตาน้ำลงไปในหุบเขาลึก
    น้ำนั้นก็ไหลไปในระหว่างภูเขา
¹¹ ก่อให้เกิดแหล่งน้ำแก่สัตว์ป่าทั้งหลาย
    แม้แต่พวกลาป่าก็ยังมาดับกระหายที่นั่น
¹² พวกนกป่าก็สร้างรังขึ้นริมน้ำ
    และส่งเสียงร้องตามกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้ๆนั้น
¹³ พระองค์ให้น้ำกับภูเขาทั้งหลายจากน้ำที่อยู่ในห้องชั้นบนของพระองค์
    แผ่นดินโลกจึงเต็มอิ่มไปด้วยผลงานจากน้ำมือของพระองค์

¹⁴ พระองค์ทำให้ต้นหญ้างอกงามเพื่อเป็นอาหารแก่สัตว์ทั้งหลาย
    และให้พืชพันธุ์กับมนุษย์มาเพาะปลูก
    เพื่อพวกเขาจะได้ผลิตอาหารจากผืนดิน
¹⁵ รวมถึงเหล้าองุ่นที่ทำให้พวกเขาสุขใจ
    น้ำมันที่ทำให้ใบหน้าผ่องใส
    และขนมปังที่ทำให้ร่างกายแข็งแรง
¹⁶ พวกต้นไม้ของพระยาห์เวห์ ต่างก็อิ่มเอิบด้วยน้ำ
    รวมถึงพวกต้นสนซีดาร์แห่งเลบานอนที่พระองค์ปลูกไว้
¹⁷ พวกนกกระจอกก็ได้มาทำรังที่นั่น
    ส่วนนกกระสาก็เอาต้นสนสามใบมาเป็นบ้านของมัน
¹⁸ ภูเขาสูงทั้งหลายคือบ้านของบรรดาแพะภูเขา
    ในขณะที่หินผาคือที่ลี้ภัยของพวกตัวไฮแรกซ์^[c]
19 พระองค์สร้างดวงจันทร์ขึ้นมาเพื่อกำหนดเดือน
    และดวงอาทิตย์ก็รู้เวลาตกของมัน
²⁰ พระองค์สร้างความมืดเพื่อจะได้มีกลางคืน
    เพื่อให้สัตว์ป่าออกมาหากินกัน
²¹ พวกสิงห์หนุ่มคำรามในขณะที่ล่าเหยื่อ
    แสวงหาอาหารที่พระเจ้าประทานให้
²² เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น
    พวกสัตว์ที่ออกหากินตอนกลางคืนก็กลับรังนอน
²³ แล้วผู้คนก็ออกไปทำมาหากิน
    และพวกเขาก็ทำงานจนถึงตอนเย็น

²⁴ ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์สร้างสิ่งต่างๆขึ้นมามากมายเหลือเกิน
    พระองค์ใช้สติปัญญาสร้างพวกมันแต่ละอย่าง
    แผ่นดินโลกเต็มไปด้วยสิ่งต่างๆที่พระองค์สร้างขึ้น
²⁵ ดูอย่างทะเลสิ มันใหญ่โตและกว้างขวาง
    เต็มไปด้วยบรรดาสัตว์น้อยใหญ่มากมายจนนับไม่ถ้วน
²⁶ พวกเรือต่างแล่นไปบนผิวน้ำของมัน
    และที่นั่นมีเลวีอาธาน^[d]สัตว์ทะเลขนาดใหญ่ ที่พระองค์สร้างขึ้นให้มาแหวกว่ายเล่นอยู่ในทะเลลึก

²⁷ สัตว์ทุกตัวพึ่งพาพระองค์
    เพื่อรับส่วนแบ่งอาหารของมันตามเวลาที่กำหนดไว้
²⁸ เมื่อพระองค์ให้ พวกมันก็เก็บรวบรวม
    เมื่อพระองค์แบมือออกเลี้ยงพวกมัน
    พวกมันต่างก็อิ่มหนำสำราญด้วยสิ่งดีๆมากมาย
²⁹ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่พระองค์ซ่อนหน้าไปจากพวกมัน พวกมันจะพากันหวาดกลัว
    เมื่อพระองค์เอาลมหายใจไปจากพวกมัน พวกมันก็จะตายและกลับไปสู่ดิน
³⁰ แต่เมื่อพระองค์ส่งลมหายใจที่ให้ชีวิตของพระองค์มา สัตว์ต่างๆเหล่านั้นก็ถูกสร้างขึ้น
    และพระองค์ก็ให้ชีวิตใหม่กับแผ่นดินโลก
³¹ ขอให้บารมีของพระยาห์เวห์คงอยู่ตลอดไป
    ขอให้พระองค์มีความสุขกับสิ่งเหล่านั้นที่พระองค์สร้างขึ้นมา
³² เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่พระองค์จ้องเขม็งไปยังโลก โลกก็สั่นคลอน
    และเมื่อพระองค์ตีภูเขาทั้งหลาย ควันก็พวยพลุ่งขึ้นมาจากภูเขาเหล่านั้น
³³ ข้าพเจ้าจะร้องเพลงให้กับพระยาห์เวห์ตราบเท่าที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่
    ข้าพเจ้าจะร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าของข้าพเจ้าตราบเท่าที่ข้าพเจ้ายังคงอยู่
³⁴ ขอให้พระองค์ชื่นชมคำพูดเหล่านี้ของข้าพเจ้า
    ข้าพเจ้าชื่นชมพระยาห์เวห์
³⁵ ขอให้พวกคนบาปถูกกำจัดให้หมดไปจากโลกนี้
    ขอให้พวกคนชั่วไม่มีตัวตนอีกต่อไป
จิตใจของข้าพเจ้าเอ๋ย สรรเสริญพระยาห์เวห์
สรรเสริญพระยาห์เวห์เถิด