Chronological

ยาโคบไปอียิปต์

46 ดังนั้นอิสราเอลจึงออกเดินทางพร้อมด้วยทรัพย์สมบัติทั้งหมด เมื่อมาถึงเมืองเบเออร์เชบาเขาก็ถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้าของอิสอัคบิดาของเขา

² ในตอนกลางคืนพระเจ้าตรัสกับเขาทางนิมิตว่า “ยาโคบ! ยาโคบเอ๋ย!”

ยาโคบทูลว่า “ข้าพระองค์อยู่ที่นี่”

³ พระองค์ตรัสว่า “เราคือพระเจ้า พระเจ้าของบิดาเจ้า อย่ากลัวที่จะต้องลงไปอียิปต์ เพราะเราจะให้เจ้าเป็นชนชาติใหญ่ที่นั่น ⁴ เราจะลงไปอียิปต์กับเจ้า และเราจะนำเจ้ากลับมาอีกอย่างแน่นอน และเมื่อเจ้าตาย โยเซฟจะเป็นผู้ปิดตาเจ้า”

⁵ ยาโคบจึงตัดสินใจออกจากเมืองเบเออร์เชบา ลูกๆ ของอิสราเอลได้พายาโคบบิดาของพวกเขา พร้อมด้วยบุตรหลานและภรรยาของตน เดินทางมากับขบวนเกวียนซึ่งฟาโรห์ส่งมารับพวกเขา ⁶ ดังนั้นยาโคบและลูกหลานของเขาเดินทางมายังอียิปต์ พร้อมทั้งฝูงสัตว์และทรัพย์สมบัติที่หาได้ในแผ่นดินคานาอัน ⁷ ยาโคบพาลูกหลานทั้งหมดของเขามายังอียิปต์ คือบุตรชายบุตรสาวและหลานชายหลานสาว

⁸ ต่อไปนี้เป็นรายชื่อบุตรชายของอิสราเอล (ยาโคบและพงศ์พันธุ์ของเขา) ผู้ไปอียิปต์ ได้แก่

¹⁵ คนเหล่านี้เป็นบุตรชายของนางเลอาห์ซึ่งให้กำเนิดแก่ยาโคบในปัดดานอารัมนอกเหนือจากดีนาห์บุตรี รวมบุตรชายหญิงทั้งสิ้น 33 คน

¹⁸ คนเหล่านี้คือลูกหลานของยาโคบทางสายนางศิลปาห์สาวใช้ของเลอาห์ซึ่งลาบันผู้เป็นบิดายกให้นาง รวมทั้งสิ้น 16 คน

²² คนเหล่านี้เป็นบุตรชายของนางราเชลซึ่งให้กำเนิดแก่ยาโคบ รวมทั้งสิ้น 14 คน

²⁵ คนเหล่านี้คือลูกหลานของยาโคบทางสายนางบิลฮาห์ซึ่งลาบันยกให้แก่ราเชลบุตรีรวมทั้งสิ้น 7 คน

²⁶ รวมจำนวนคนที่ไปอียิปต์พร้อมกับยาโคบเฉพาะเลือดเนื้อเชื้อไขแท้ๆ ของเขา ไม่รวมบุตรสะใภ้นับได้ 66 คน ²⁷ นับบุตรชายของโยเซฟอีก 2 คน^[d]ที่อียิปต์ รวมคนในครอบครัวยาโคบที่ไปอียิปต์มี 70 คน^[e]

²⁸ ยาโคบส่งยูดาห์ล่วงหน้าไปหาโยเซฟเพื่อถามทางไปยังโกเชน เมื่อพวกเขามาถึงดินแดนโกเชน ²⁹ โยเซฟก็เตรียมรถม้าศึกและขึ้นไปยังโกเชนเพื่อพบบิดา ทันทีที่โยเซฟพบบิดา เขาก็โผเข้ากอดบิดาและร้องไห้เป็นเวลานาน

³⁰ อิสราเอลพูดกับโยเซฟว่า “บัดนี้ถ้าเราจะตาย เราก็ตายตาหลับ เพราะเราได้เห็นกับตาว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่”

³¹ โยเซฟจึงบอกพวกพี่น้องและคนในครัวเรือนของบิดาว่า “เราจะขึ้นไปทูลฟาโรห์ว่า ‘บรรดาพี่น้องและคนในครัวเรือนของบิดาของข้าพระบาทที่อาศัยอยู่ในคานาอันได้มาหาข้าพระบาท ³² พวกเขาเป็นคนเลี้ยงแกะ พวกเขาเฝ้าดูแลฝูงสัตว์ และได้นำฝูงแพะแกะ ฝูงสัตว์ และข้าวของทุกอย่างมาด้วย’ ³³ เมื่อฟาโรห์ทรงเรียกพวกท่านเข้าเฝ้าและรับสั่งถามว่า ‘พวกเจ้ามีอาชีพอะไร?’ ³⁴ พวกท่านควรตอบว่า ‘ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทเลี้ยงดูฝูงสัตว์มาตั้งแต่เด็กๆ ตามอย่างบรรพบุรุษของเรา’ แล้วพวกท่านจะได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่ในดินแดนโกเชนนี้ เพราะชาวอียิปต์รังเกียจคนเลี้ยงแกะ”

47 โยเซฟจึงเข้าไปทูลฟาโรห์ว่า “บิดาและพี่น้องของข้าพระบาทจากคานาอัน พร้อมด้วยฝูงสัตว์และทรัพย์สมบัติได้มาถึงโกเชนแล้ว” ² โยเซฟได้คัดเลือกพี่น้องของเขามาห้าคน แล้วเบิกตัวเข้าเฝ้าฟาโรห์

³ ฟาโรห์ตรัสถามว่า “พวกเจ้ามีอาชีพอะไร?”

พวกเขาทูลว่า “ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทเป็นคนเลี้ยงแกะตามอย่างบรรพบุรุษของข้าพระบาททั้งหลาย” ⁴ พวกเขายังทูลฟาโรห์อีกว่า “พวกข้าพระบาทต้องมาอาศัยอยู่ที่นี่อย่างคนต่างด้าวสักระยะหนึ่ง เนื่องจากเกิดการกันดารอาหารอย่างรุนแรงในคานาอัน ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทไม่มีทุ่งหญ้าสำหรับเลี้ยงสัตว์ ดังนั้นขอโปรดอนุญาตให้ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทได้อาศัยในโกเชนเถิด”

⁵ ฟาโรห์ตรัสกับโยเซฟว่า “บิดากับพี่น้องของเจ้ามาหาเจ้าแล้ว ⁶ และเจ้าก็มีอำนาจเหนือแผ่นดินอียิปต์ จงให้บิดาและพี่น้องของเจ้าตั้งถิ่นฐานในส่วนที่ดีที่สุดของดินแดนนี้ จงให้พวกเขาอาศัยอยู่ในโกเชน และหากเจ้ารู้ว่าพี่น้องของเจ้าคนใดมีความสามารถพิเศษก็แต่งตั้งเขาให้ดูแลฝูงสัตว์ของเราด้วย”

⁷ จากนั้นโยเซฟก็นำตัวยาโคบผู้เป็นบิดามาเข้าเฝ้าฟาโรห์ หลังจากยาโคบถวายพระพร^[f]แด่ฟาโรห์แล้ว ⁸ ฟาโรห์ตรัสถามว่า “ท่านอายุเท่าไรแล้ว?”

⁹ ยาโคบทูลว่า “ข้าพเจ้าร่อนเร่มา 130 ปีแล้ว ปีเดือนของข้าพระบาทก็สั้นและลำเค็ญ ไม่ยืนยาวเหมือนบรรพบุรุษผู้มีชีวิตเร่ร่อนเช่นกัน” ¹⁰ แล้วยาโคบก็ถวายพระพร^[g]แด่ฟาโรห์และออกไป

¹¹ โยเซฟจึงให้บิดาและพี่น้องของเขาอาศัยอยู่ในอียิปต์ และมอบที่ดินที่ดีที่สุดคือเมืองราเมเสสให้แก่พวกเขาตามรับสั่งของฟาโรห์ ¹² โยเซฟยังได้จัดหาอาหารให้บิดา พี่น้อง และทุกคนในครัวเรือนของบิดาของเขา รวมทั้งลูกหลานของพวกเขาทุกคนด้วย

โยเซฟและการกันดารอาหาร

¹³ ครั้งนั้นทั่วแผ่นดินไม่มีอาหาร เพราะการกันดารอาหารรุนแรงจนผู้คนทั่วอียิปต์และคานาอันต่างพากันอดอยากหิวโหย ¹⁴ ชาวอียิปต์และชาวคานาอันเอาเงินออกมาซื้อข้าวจนหมด โยเซฟรวบรวมเงินเข้าวังของฟาโรห์ ¹⁵ เมื่อราษฎรชาวอียิปต์และคานาอันหมดเงินแล้ว ชาวอียิปต์ทั้งสิ้นต่างพากันมาหาโยเซฟ พวกเขาพูดว่า “โปรดให้อาหารแก่พวกเราเถิด เหตุใดเราจึงต้องตายไปต่อหน้าต่อตาท่าน? เงินของเราหมดแล้ว”

¹⁶ โยเซฟตอบว่า “ถ้าเช่นนั้นจงนำฝูงสัตว์มาให้เรา เราจะขายอาหารให้เจ้าโดยการแลกเปลี่ยนกับฝูงสัตว์ของเจ้า เพราะเจ้าไม่มีเงินแล้ว” ¹⁷ พวกเขาจึงนำฝูงสัตว์ของตนได้แก่ ม้า แกะและแพะ วัวและลา มาให้โยเซฟเพื่อแลกกับอาหาร ตลอดทั้งปีนั้นโยเซฟได้แลกอาหารกับฝูงสัตว์ทั้งหมดของประชาชน

¹⁸ เมื่อปีนั้นผ่านไป ราษฎรต่างพากันมาหาโยเซฟในปีต่อมา และพูดว่า “พวกเราไม่สามารถปิดบังความจริงกับเจ้านายของเราได้ พวกเราไม่มีเงินแล้ว และฝูงสัตว์ก็ตกเป็นของท่าน บัดนี้เราเหลือแต่ตัวกับที่ดินของเรา ¹⁹ เหตุใดตัวเราและดินแดนของเราจะต้องพินาศไปต่อหน้าต่อตาท่านด้วย? โปรดซื้อตัวเรากับที่ดินของพวกเราไว้เป็นค่าอาหารเถิด แล้วพวกเรากับดินแดนของเราจะเป็นทาสของฟาโรห์ โปรดให้เมล็ดพันธุ์ข้าวแก่พวกเราเถิด เพื่อพวกเราจะไม่อดตาย แต่มีชีวิตอยู่ได้ และแผ่นดินจะไม่ถูกปล่อยให้รกร้างว่างเปล่า”

²⁰ ดังนั้นโยเซฟจึงซื้อที่ดินทั่วอียิปต์ให้ฟาโรห์ ชาวอียิปต์ทุกคนขายที่ดินของตนแก่เขา เพราะการกันดารอาหารนั้นรุนแรงยิ่งนัก ที่ดินทั่วประเทศก็ตกเป็นของฟาโรห์ ²¹ และโยเซฟก็ลดฐานะของชาวอียิปต์ทั้งปวงให้อยู่ในฐานะทาส^{[h] 22} อย่างไรก็ตาม โยเซฟก็ไม่ได้ซื้อที่ดินของปุโรหิตเพราะพวกเขาได้รับปันส่วนจากฟาโรห์ พวกเขามีอาหารเพียงพอเนื่องจากได้รับปันส่วนอาหารจากฟาโรห์เช่นกัน จึงไม่มีความจำเป็นต้องขายที่ดิน

²³ โยเซฟกล่าวกับบรรดาราษฎรว่า “บัดนี้เราได้ซื้อตัวท่านกับที่ดินของท่านไว้เป็นกรรมสิทธิ์ของฟาโรห์แล้ว นี่เป็นเมล็ดพันธุ์ข้าว ท่านจงเอาไปเพาะปลูก ²⁴ เมื่อเก็บเกี่ยวแล้วจงถวายหนึ่งในห้าแก่ฟาโรห์ อีกสี่ส่วนให้เจ้าเก็บไว้เป็นของตนเอง เพื่อใช้เป็นพันธุ์สำหรับเพาะปลูกและเป็นอาหารของตัวเจ้า ของครัวเรือนและลูกๆ ของเจ้า”

²⁵ พวกเขากล่าวว่า “ท่านได้ช่วยชีวิตของพวกเราไว้ ขอให้นายท่านเมตตาเราเถิด พวกเราจะเป็นทาสของฟาโรห์”

²⁶ โยเซฟจึงตราเป็นกฎหมายเกี่ยวกับที่ดินขึ้นในประเทศอียิปต์ซึ่งยังใช้อยู่จนทุกวันนี้ คือหนึ่งในห้าของผลผลิตทั้งหมดต้องตกเป็นของฟาโรห์ มีเฉพาะที่ดินของปุโรหิตเท่านั้นที่ไม่ได้กลายเป็นของฟาโรห์

²⁷ บัดนี้ชนอิสราเอลตั้งถิ่นฐานอยู่ในดินแดนโกเชนที่อียิปต์ พวกเขาครอบครองกรรมสิทธิ์ที่นั่นและมีลูกมีหลานทวีจำนวนขึ้นมากมาย

²⁸ ยาโคบมีชีวิตอยู่ในอียิปต์ 17 ปี เขามีอายุรวมทั้งสิ้น 147 ปี ²⁹ เมื่ออิสราเอลใกล้จะตาย เขาเรียกโยเซฟลูกชายของเขาเข้ามาสั่งว่า “หากเจ้าจะกรุณาเรา เจ้าจงเอามือของเจ้าไว้ที่หว่างขาของเรา และจงสัญญาว่าเจ้าจะสำแดงความเมตตาและความซื่อสัตย์ต่อเรา คืออย่าฝังศพเราไว้ที่อียิปต์ ³⁰ แต่เมื่อเราล่วงลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของเราแล้ว จงนำศพเราออกจากอียิปต์ไปฝังไว้ที่เดียวกับบรรพบุรุษของเรา”

โยเซฟตอบว่า “เราจะทำตามที่พ่อสั่ง”

³¹ ยาโคบบอกอีกว่า “จงสาบานกับพ่อ” โยเซฟก็สาบาน แล้วอิสราเอลก็นมัสการและก้มลงที่หัวไม้เท้า^[i]