Chronological

Psalm Dawida.

25 Do ciebie, PANIE, wznoszę moją duszę.

² Mój Boże, tobie ufam, niech nie doznam wstydu; niech moi wrogowie nie tryumfują nade mną.

³ Zaprawdę nikt, kto ciebie oczekuje, nie dozna wstydu; zawstydzą się ci, którzy bez powodu popełniają nieprawość.

⁴ PANIE, daj mi poznać twe drogi, naucz mnie twoich ścieżek.

⁵ Prowadź mnie w twojej prawdzie i pouczaj mnie, bo ty jesteś Bogiem mego zbawienia; ciebie co dzień oczekuję.

⁶ Pamiętaj o swoim miłosierdziu, PANIE, i o twoich łaskach, które trwają od wieków.

⁷ I nie wspominaj grzechów mojej młodości i moich występków; pamiętaj o mnie według twego miłosierdzia, ze względu na twą dobroć, PANIE.

⁸ PAN jest dobry i prawy, dlatego grzeszników naucza drogi.

⁹ Poprowadzi pokornych w sprawiedliwości, pokornych nauczy swojej drogi.

¹⁰ Wszystkie ścieżki PANA to miłosierdzie i prawda dla tych, którzy strzegą jego przymierza i świadectwa.

¹¹ PANIE, przez wzgląd na twoje imię przebacz moją nieprawość, bo jest wielka.

¹² Który to człowiek, co się boi PANA? Nauczy go drogi, którą ma wybrać.

¹³ Jego dusza będzie trwać w szczęściu i jego potomstwo odziedziczy ziemię.

¹⁴ Tajemnica PANA jest objawiona tym, którzy się go boją, oznajmi im swoje przymierze.

¹⁵ Moje oczy nieustannie patrzą na PANA, bo on wyrwie z sidła moje nogi.

¹⁶ Zwróć się ku mnie i zmiłuj się nade mną, bo jestem nędzny i opuszczony.

¹⁷ Utrapienia mego serca rozmnożyły się, wyzwól mnie z moich udręczeń.

¹⁸ Spójrz na moje utrapienie i trud i przebacz wszystkie moje grzechy.

¹⁹ Popatrz, jak wielu jest moich wrogów i jak strasznie mnie nienawidzą.

²⁰ Strzeż mojej duszy i ocal mnie, abym nie doznał wstydu; w tobie bowiem pokładam nadzieję.

²¹ Niech mnie strzegą uczciwość i prawość, bo ciebie oczekuję.

²² Boże, wybaw Izraela ze wszystkich jego udręczeń.

Psalm Dawida.

29 Oddajcie PANU, synowie mocarzy, oddajcie PANU chwałę i moc.

² Oddajcie PANU chwałę należną jego imieniu, oddajcie PANU pokłon w ozdobie świętości.

³ Głos PANA nad wodami; zagrzmiał Bóg chwały, PAN nad wielkimi wodami.

⁴ Głos PANA potężny, głos PANA pełen majestatu.

⁵ Głos PANA łamie cedry, PAN łamie cedry Libanu;

⁶ I sprawia, że skaczą jak cielę, Liban i Sirion jak młody jednorożec.

⁷ Głos PANA krzesze płomienie ognia.

⁸ Głos PANA wstrząsa pustynią, PAN wstrząsa pustynią Kadesz.

⁹ Głos PANA sprawia, że z bólem rodzą łanie i ogołacają się lasy, a w jego świątyni każdy opowiada o jego chwale.

¹⁰ PAN zasiada nad potopem, PAN zasiada jako Król na wieki.

¹¹ PAN doda mocy swojemu ludowi, PAN pobłogosławi swój lud pokojem.

33 Weselcie się w PANU, sprawiedliwi, bo prawym przystoi chwała.

² Wysławiajcie PANA na harfie, śpiewajcie mu przy cytrze i z instrumentem o dziesięciu strunach.

³ Śpiewajcie mu nową pieśń, pięknie i głośno mu grajcie.

⁴ Słowo PANA bowiem jest prawe i wszystkie jego dzieła są dokonane w wierności.

⁵ On miłuje sprawiedliwość i sąd, pełna jest ziemia miłosierdzia PANA.

⁶ Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy.

⁷ On gromadzi wody morskie jak na stos i w skarbcach zbiera głębiny.

⁸ Niech cała ziemia boi się PANA, niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata.

⁹ On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało.

¹⁰ PAN udaremnia zamiary narodów, niweczy zamysły ludów.

¹¹ Zamiar PANA trwa na wieki, myśli jego serca z pokolenia na pokolenie.

¹² Błogosławiony naród, którego Bogiem jest PAN; lud, który on wybrał sobie na dziedzictwo.

¹³ PAN patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.

¹⁴ Z miejsca, w którym przebywa, spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi.

¹⁵ Ukształtował serce każdego z nich, przygląda się wszystkim ich czynom.

¹⁶ Nie wybawi króla liczne wojsko ani nie ocali wojownika wielka siła.

¹⁷ Koń jest zwodniczy w wybawieniu, nie ocali swą wielką siłą.

¹⁸ Oto oko PANA nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają jego miłosierdziu;

¹⁹ Aby ocalić od śmierci ich duszę i żywić ich w czasie głodu.

²⁰ Nasza dusza oczekuje PANA, on jest naszą pomocą i tarczą.

²¹ W nim bowiem rozraduje się nasze serce, bo ufamy jego świętemu imieniu.

²² Niech będzie nad nami twoje miłosierdzie, PANIE, według pokładanej w tobie nadziei.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida, sługi PANA.

36 Nieprawość niegodziwego świadczy w mym sercu, że nie ma bojaźni Bożej przed jego oczyma.

² Schlebia sobie bowiem w swoich oczach, aż jego nieprawość okaże się obrzydliwa.

³ Słowa jego ust to niegodziwość i fałsz, porzucił mądrość i czynienie dobra.

⁴ Na swoim łożu obmyśla nieprawość, stoi na drodze niedobrej i nie brzydzi się złem.

⁵ PANIE, twoje miłosierdzie sięga niebios, twoja wierność aż do obłoków.

⁶ Twoja sprawiedliwość jak najwyższe góry, twoje sądy jak wielka przepaść; ty, PANIE, zachowujesz ludzi i zwierzęta!

⁷ Jak cenne jest twoje miłosierdzie, Boże! Dlatego synowie ludzcy chronią się w cieniu twoich skrzydeł.

⁸ Nasycą się obfitością twego domu, napoisz ich strumieniem twoich rozkoszy.

⁹ U ciebie bowiem jest źródło życia, w twojej światłości ujrzymy światłość.

¹⁰ Roztocz twe miłosierdzie nad tymi, którzy cię znają, a twoją sprawiedliwość nad ludźmi prawego serca.

¹¹ Niech nie następuje na mnie noga pyszałka, niech nie wygania mnie ręka niegodziwego.

¹² Oto tam upadli czyniący nieprawość, zostali powaleni i nie będą mogli powstać.

Przewodnikowi chóru, Jedutunowi. Psalm Dawida.

39 Powiedziałem: Będę strzegł moich dróg, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki niegodziwy będzie przede mną.

² Zaniemówiłem oniemiały, zamilkłem nawet w dobrej sprawie, lecz moja boleść się wzmagała.

³ Rozgorzało we mnie serce; gdy rozmyślałem, zapłonął ogień, a wtedy mój język tak przemówił:

⁴ PANIE, daj mi poznać mój kres i miarę moich dni, abym wiedział, jak jestem słaby.

⁵ Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość dłoni, a mój wiek jest niczym przed tobą; zaprawdę każdy człowiek, nawet najlepszy, jest całkowitą marnością. Sela.

⁶ Doprawdy człowiek przemija jak cień; doprawdy na próżno się kłopocze; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.

⁷ A teraz czego mam oczekiwać, Panie? W tobie jest moja nadzieja.

⁸ Uwolnij mnie od wszystkich moich występków, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca.

⁹ Zamilkłem i nie otworzyłem moich ust, bo ty to sprawiłeś.

¹⁰ Oddal ode mnie twoje karanie, bo ginę od uderzeń twojej ręki.

¹¹ Gdy karą chłoszczesz człowieka za nieprawość, to jak mól niszczysz jego piękno; doprawdy marnością jest każdy człowiek. Sela.

¹² Wysłuchaj mojej modlitwy, PANIE, i nakłoń ucha na moje wołanie; nie bądź głuchy na moje łzy, bo jestem gościem u ciebie i przychodniem, jak wszyscy moi ojcowie.

¹³ Oszczędzaj mnie, abym się wzmacniał, zanim odejdę i już mnie nie będzie.