Chronological

³⁷ ไม่มีใครหรอกที่สามารถพูดแล้วให้มันเป็นไปตามที่เขาพูด
    นอกจากพระยาห์เวห์จะสั่งให้มันเกิดขึ้น
³⁸ ทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีเกิดขึ้นมา
    ตามคำสั่งของพระเจ้าผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุด
³⁹ ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่
    ก็ไม่ควรบ่นเมื่อถูกลงโทษเพราะทำบาป
⁴⁰ ให้เราทดสอบและสำรวจถึงการกระทำของเรา
    แล้วหันกลับไปหาพระยาห์เวห์

4 แย่แล้ว แย่แล้ว ดูสิ ทองคำสูญเสียประกายอันเจิดจ้าของมันขนาดไหน
    ดูสิ ทองคำอย่างดีสูญเสียประกายระยิบระยับขนาดไหน
เพชรพลอยศักดิ์สิทธิ์ถูกทิ้งเกลื่อนกลาดตามท้องถนน
² แย่แล้ว แย่แล้ว พวกลูกๆของศิโยนมีค่ามาก
    พวกเขามีค่ามากกว่าทองคำบริสุทธิ์
แต่ทำไมตอนนี้คนถึงคิดว่าพวกเขาเป็นแค่หม้อดินกระจอกๆ
    ที่นักปั้นหม้อปั้นขึ้นมาเท่านั้น
³ ขนาดหมาไนยังเลี้ยงนมลูกของมัน
    แม้แต่แม่หมายังให้ลูกของมันดูดนมจากเต้า
แต่ทำไมคนของเราถึงโหดร้าย
    เหมือนนกกระจอกเทศที่ทิ้งลูกของมันในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง
⁴ ลิ้นของเด็กที่ยังไม่หย่านมติดอยู่ที่เพดานปากเพราะกระหายจัด
พวกเด็กเล็กๆร้องขออาหาร
    แต่ไม่มีใครให้อาหารกับพวกเขา
⁵ คนพวกนั้นที่เคยกินอย่างหรูหรา
    ตอนนี้ยากจนข้นแค้นอยู่ตามท้องถนน
คนพวกนั้นที่เคยสวมใส่เสื้อผ้าราคาแพง
    ตอนนี้เก็บของอยู่ตามกองขยะ
⁶ ดังนั้นความชั่วร้ายของคนของผมนั้น
    ยิ่งใหญ่กว่าความบาปของเมืองโสโดมเสียอีก^[a]
เมืองโสโดม ถูกทำลายไปชั่วพริบตา
    ทั้งๆที่ไม่ได้ถูกโจมตี
⁷ พวกนาสีร์^[b] ของเยรูซาเล็มนั้นเคยขาวกว่าหิมะ
    พวกเขาเคยขาวกว่าน้ำนม
ร่างกายของพวกเขาเคยแดงเปล่งปลั่งเหมือนปะการัง
    หนวดเคราของพวกเขาเคยเหมือนพลอยสีน้ำเงินเข้ม
⁸ แต่ตอนนี้พวกเขาดำยิ่งกว่าขี้เขม่า
    ไม่มีใครจำพวกเขาได้ตามท้องถนน
มีหนังเหี่ยวหุ้มกระดูก
    และเหี่ยวแห้งเหมือนไม้ฟืนแห้ง
⁹ คนที่ตายด้วยดาบในสงคราม
    ก็ยังดีกว่าอดอยากตาย
คนที่ถูกดาบแทงตาย
    ก็ยังดีกว่าคนเหล่านั้นที่มีไร่นาที่ไม่เกิดผล
¹⁰ พวกแม่ที่เต็มไปด้วยความรัก
    เอาลูกของตัวเองมาต้มกิน
พวกลูกๆได้กลายเป็นอาหารสำหรับพวกเขา
    ตอนที่คนของผมถูกทำลาย
¹¹ พระยาห์เวห์แสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างไม่อั้น
    พระองค์เทความโกรธของพระองค์ออกมา
พระองค์จุดไฟในศิโยน
    และมันเผาผลาญลงไปถึงราก
¹² พวกกษัตริย์ของโลกนี้ไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น
    รวมทั้งผู้ที่อาศัยอยู่ในโลกนี้ด้วย
พวกเขาไม่เชื่อว่าคู่อริและศัตรูจะฝ่าเข้าไปในประตูเมืองเยรูซาเล็มได้
¹³ เป็นเพราะความบาปต่างๆของพวกผู้พูดแทนพระเจ้าและความชั่วช้าของพวกนักบวช
คนพวกนี้แหละที่เป็นต้นเหตุทำให้คนบริสุทธิ์ต้องมาสูญเสียเลือดเนื้อ
¹⁴ ทั้งพวกผู้พูดแทนพระเจ้าและพวกนักบวชเดินไปมาตามท้องถนนเหมือนคนตาบอด
    เสื้อผ้าเปื้อนเลือดไม่มีใครกล้าแตะต้องเสื้อผ้าพวกเขา
¹⁵ คนได้ร้องตะโกนว่า “ไปให้พ้น พวกไม่บริสุทธิ์
    ไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่าเข้ามาใกล้เรา”
พวกนั้นได้หนีและเดินเร่ร่อนไป
    คนที่อาศัยอยู่ท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย พูดว่า
“พวกเขาจะอยู่ร่วมกับพวกเราไม่ได้อีกแล้ว”
¹⁶ พระยาห์เวห์เองเป็นผู้ทำให้พวกเขากระจัดกระจายไป
    พระองค์ไม่ดูแลพวกเขาอีกต่อไป
ไม่มีใครให้เกียรติพวกนักบวช
    และไม่มีใครไว้ชีวิตของพวกคนแก่
¹⁷ ดวงตาของพวกเราอ่อนล้าไปหมด
    เพราะเฝ้ามองหาความช่วยเหลือแต่ก็เสียเวลาเปล่า
เราได้แต่มองแล้วมองอีกจากหอคอย หวังว่าจะมีชนชาติหนึ่งมาช่วย
    แต่ก็ไม่มีชนชาติไหนมาช่วยกู้พวกเราเลย
¹⁸ พวกเขาสะกดรอยพวกเรามา
    ดังนั้น พวกเราก็เลยไม่กล้าเดินตามถนนใหญ่
จุดจบของเราใกล้เข้ามาแล้ว หมดเวลาของเราแล้ว
    จุดจบของเรามาถึงแล้ว
¹⁹ คนที่ไล่ล่าเรานั้นว่องไวยิ่งกว่าเหยี่ยวในท้องฟ้า
พวกเขาไล่กวดเราตามภูเขาต่างๆ
    พวกเขาซุ่มโจมตีเราในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง
²⁰ กษัตริย์ที่พระยาห์เวห์เป็นผู้แต่งตั้งที่เป็นเหมือนลมหายใจของเรา
    ได้ตกลงไปในกับดักของพวกเขา
เราเคยพูดถึงกษัตริย์องค์นี้ว่า
    “พวกเราจะอยู่ใต้ร่มเงาของพระองค์ท่ามกลางชนชาติต่างๆนี้”
²¹ นางสาวเอโดมที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอูส
    ร้องเพลงและเฉลิมฉลองไปเลยในช่วงนี้
แต่ให้รู้ว่าถ้วยแห่งความทุกข์ยากจะเวียนมาถึงเจ้า
    เจ้าจะเมาและจะเปลื้องผ้าตัวเองให้เปลือยเปล่า
²² นางสาวศิโยนเอ๋ย การลงโทษของเจ้าครบถ้วนแล้ว
    พระยาห์เวห์จะไม่ปล่อยให้เจ้าเป็นเชลยอีกต่อไป
นางสาวเอโดมเอ๋ย พระองค์จะลงโทษต่อความผิดของเจ้า
    พระองค์จะเปิดโปงความบาปต่างๆของเจ้า

5 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าได้ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเรา
    ดูสิ พวกเราต้องอับอายขายหน้าขนาดไหน
² แผ่นดินของเราก็ถูกยกไปให้กับคนแปลกหน้า
    บ้านของเราถูกยกไปให้กับคนต่างชาติ
³ พวกเราได้กลายเป็นลูกกำพร้าพ่อ
    แม่ของพวกเรากลายเป็นหม้าย
⁴ น้ำก็ต้องซื้อเขาดื่ม
    ฟืนก็ต้องซื้อเขาใช้
⁵ เราถูกตามล่ามาติดติด
    เราหมดแรงและไม่สามารถหยุดพักได้^[c]
6 เราได้ทำสัญญากับอียิปต์
    และกับอัสซีเรีย เพื่อจะได้มีอาหารเลี้ยงปากท้อง
⁷ บรรพบุรุษของเราทำบาปและหายไปแล้ว
    แล้วพวกเราต้องมารับกรรมจากความผิดบาปนั้น
⁸ พวกทาสมีอำนาจเหนือเรา
    ไม่มีใครช่วยเราให้พ้นจากเงื้อมมือของพวกเขา
⁹ เราต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ได้อาหารมา
    เพราะมีภัยอันตรายถึงตายในทะเลทราย
¹⁰ ผิวของเราร้อนเหมือนเตาอบ
    เรามีไข้สูงเพราะขาดแคลนอาหาร
¹¹ พวกทหารของศัตรูได้ข่มขืนพวกผู้หญิงของศิโยน
    พวกเขาข่มขืนพวกสาวพรหมจรรย์ในเมืองต่างๆของยูดาห์
¹² พวกเชื้อพระวงศ์ต่างๆก็ถูกแขวนด้วยฝีมือของศัตรู
    พวกผู้นำอาวุโสไม่ได้รับความเคารพนับถือ
¹³ คนหนุ่มถูกบังคับให้โม่แป้ง
    เด็กหนุ่มล้มลุกคลุกคลานเพราะต้องแบกฟืนอันหนักอึ้ง
¹⁴ พวกผู้นำอาวุโสก็ไม่อยู่ตามประตูเมืองอีกแล้ว
    คนหนุ่มๆก็หยุดเล่นดนตรี
¹⁵ ความสุขของพวกเราสิ้นสุดลง
    การเต้นรำของเราได้เปลี่ยนเป็นการไว้ทุกข์
¹⁶ มงกุฎได้หล่นลงจากหัวของเรา
    มันช่างเลวร้ายจริงๆสำหรับเราเพราะพวกเราได้ทำบาป
¹⁷ จิตใจของเราก็ป่วยเพราะเรื่องทั้งหมดนี้
    ดวงตาของเราก็มืดบอดไปเพราะเรื่องทั้งหมดนี้
¹⁸ เดี๋ยวนี้ ภูเขาศิโยนได้ถูกทิ้งร้างว่างเปล่า
    และฝูงหมาจิ้งจอกมาเดินเพ่นพ่านอยู่บนนั้น
¹⁹ พระยาห์เวห์เจ้าข้า แต่พระองค์ครอบครองตลอดกาล
    บัลลังก์ของพระองค์จะอยู่สืบไปชั่วลูกชั่วหลาน
²⁰ ทำไมพระองค์ถึงได้ลืมเราอยู่อย่างนี้
    ทำไมพระองค์ถึงได้ทอดทิ้งพวกเรานานขนาดนี้
²¹ พระยาห์เวห์เจ้าข้า โปรดนำเรากลับมาหาพระองค์ด้วย เพื่อว่าเราจะได้กลับมาหาพระองค์
    โปรดทำให้ชีวิตของเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมด้วยเถิด
²² หรือพระองค์หมดเยื่อใยกับพวกเราแล้ว
    พระองค์โกรธพวกเราอย่างสุดขีดเลย อย่างนั้นหรือ