Chronological

² “ตั้งใจฟังคำพูดของข้าหน่อย
    นั่นแหละเป็นวิธีที่พวกท่านจะปลอบใจข้า
³ อดทนกับข้าหน่อย ปล่อยให้ข้าพูดเถิด
    แล้วเมื่อข้าพูดจบแล้ว อยากจะเยาะเย้ยข้าต่อก็เชิญ
⁴ คำบ่นของข้าไม่ได้ต่อว่ามนุษย์ซักหน่อย
    แล้วเรื่องอะไรข้าจะต้องอดทนกับพระองค์ต่อไป
⁵ มองดูข้าสิ แล้วให้ท่านตกตะลึง
    อ้าปากค้างพูดไม่ออก
⁶ เมื่อข้าคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับข้านี้
    ข้าก็ตกใจ สั่นสะท้านไปทั้งตัว
⁷ ทำไมคนชั่วจึงมีชีวิตอยู่
    ทำไมพวกเขาอยู่จนแก่เฒ่าและมีอิทธิพลมากขึ้น
⁸ พวกเขาเห็นลูกๆเติบโตขึ้น
    พวกเขาอยู่จนได้เห็นหน้าของหลานๆ
⁹ บ้านของพวกเขาปลอดภัย พวกเขาไม่ต้องกลัวอะไร
    พระเจ้าไม่ได้เอาไม้เรียวตีพวกเขา
¹⁰ วัวผู้ของพวกเขาทำให้ตัวเมียตั้งท้อง ไม่เคยพลาด
    วัวตัวเมียของพวกเขาคลอดลูก ไม่เคยแท้ง
¹¹ พวกคนชั่วส่งลูกๆออกไปเล่นกันเหมือนพวกลูกแกะ
    เด็กๆเหล่านั้นต่างพากันกระโดดโลดเต้น
¹² พวกเขาร้องเพลง ตีกลองรำมะนา และดีดพิณ
    เฉลิมฉลองกันด้วยเสียงปี่
¹³ ตลอดวันเวลาของเขาผ่านไปอย่างรุ่งโรจน์
    เขาลงไปสู่แดนคนตายอย่างสงบสุข
¹⁴ พวกเขาพูดกับพระเจ้าว่า ‘อย่ามายุ่งกับพวกเรา
    พวกเราไม่ต้องการเรียนรู้ทางทั้งหลายของพระองค์
¹⁵ พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์เป็นใคร ที่เราจะต้องไปบูชา
    ถ้าเราอธิษฐานต่อพระองค์แล้วจะได้อะไร’

² “พระเจ้าจะได้ผลประโยชน์จากมนุษย์ได้หรือ
    แม้แต่คนที่ฉลาดที่สุดจะมาช่วยเหลือพระองค์ได้หรือ
³ ถ้าเจ้าทำดี พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ได้อะไรพิเศษขึ้นมาหรือ
    ถ้าเจ้าทำตัวไม่มีที่ติ มันเพิ่มกำไรให้กับพระองค์หรือ
⁴ ที่พระองค์ติเตียนเจ้า และฟ้องร้องเจ้าในศาลนี่นะ
    เป็นเพราะเจ้ายำเกรงพระเจ้าหรือ
⁵ ไม่ใช่ เป็นเพราะความชั่วร้ายอันยิ่งใหญ่
    และความผิดบาปที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเจ้าต่างหาก
⁶ เพราะเจ้ายึดของประกันจากพี่น้องด้วยกันโดยไม่มีเหตุ
    และเจ้ายังเปลื้องผ้าของคนที่ไม่มีอะไรจะใส่อยู่แล้ว
⁷ เจ้าไม่ให้น้ำกับคนที่เหนื่อยล้าดื่ม
    และหน่วงเหนี่ยวขนมปังไว้ไม่ให้คนที่หิวโหยกิน
⁸ เจ้ามองว่าแผ่นดินเป็นของผู้มีอำนาจ
    เจ้ามองว่าผู้มีอิทธิพลเท่านั้นที่มีสิทธิ์ถือครอง
⁹ เจ้าไล่แม่หม้ายออกไปตัวเปล่าๆ
    และบดขยี้พวกเด็กกำพร้า
¹⁰ นั่นเป็นเหตุที่มีกับดักอยู่รายล้อมตัวเจ้า
    อันตรายที่เจ้าคิดไม่ถึงทำให้เจ้ากลัวขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ
¹¹ แสงสว่างคือความมืดมิดสำหรับเจ้า เจ้าจึงมองไม่เห็น
    และมีน้ำท่วมท้นตัวเจ้า

² “แม้แต่ตอนนี้ ข้าก็ยังร้องบ่นด้วยความขมขื่น
    มือของพระองค์หนักอึ้งอยู่บนตัวข้าทั้งๆที่ข้าร้องครวญคราง
³ อยากรู้เหลือเกินว่า จะไปหาพระองค์ได้ที่ไหน
    จะได้เข้าไปถึงที่พักของพระองค์
⁴ ข้าจะยื่นคดีของข้าต่อหน้าพระองค์
    และจะให้ปากข้าเต็มไปด้วยข้อพิสูจน์ว่าข้าถูก
⁵ แล้วจะได้รู้ว่าพระองค์จะตอบข้าว่ายังไง
    จะได้เข้าใจถึงสิ่งที่พระองค์จะพูดกับข้า
⁶ พระองค์จะโต้แย้งคดีกับข้าด้วยฤทธิ์อำนาจอันยิ่งใหญ่ของพระองค์หรือ
    ไม่หรอก พระองค์จะต้องฟังข้าแน่
⁷ คนซื่อตรงมีสิทธิ์ที่จะชี้แจงเหตุผลให้กับพระองค์ได้
    แล้วข้าจะได้หลุดพ้นจากคดีนี้ของข้าตลอดไป
⁸ ถ้าข้าไปทางทิศตะวันออก พระองค์ก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น
    หรือถ้าข้าไปทางทิศตะวันตก ข้าก็มองไม่เห็นพระองค์เหมือนกัน
⁹ ถ้าข้าไปทางเหนือ พระองค์ซ่อนตัว
    ข้าก็หาพระองค์ไม่เจอ
    ถ้าข้าหันไปทางใต้ ข้าก็ไม่พบพระองค์เหมือนกัน
¹⁰ แต่พระองค์รู้ดีว่าข้าไปตามเส้นทางไหน
    เมื่อพระองค์ทดสอบข้า ก็จะเห็นว่าข้าเป็นเหมือนทองคำบริสุทธิ์
¹¹ เท้าของข้าได้เดินตามรอยเท้าของพระองค์ไป
    ข้าได้ยึดมั่นในเส้นทางของพระองค์นั้น ข้าไม่ได้ออกนอกลู่นอกทางเลย
¹² ข้าไม่ได้ละไปจากคำสั่งที่ออกจากริมฝีปากของพระองค์เลย
    แต่ข้าได้สะสมคำพูดจากปากของพระองค์มากกว่าที่กำหนดให้ซะอีก
¹³ แต่พระองค์เด็ดขาด ไม่มีใครทำให้พระองค์เปลี่ยนใจได้
    เมื่อพระองค์อยากจะทำอะไร พระองค์ก็จะทำสิ่งนั้น
¹⁴ สิ่งที่พระองค์ได้กำหนดไว้ให้กับข้า พระองค์จะทำให้สำเร็จ
    แล้วพระองค์มีแผนการอย่างนี้มากมายในจิตใจของพระองค์
¹⁵ ข้าก็เลยกลัวเมื่ออยู่ต่อหน้าพระองค์
    แค่คิด ข้าก็กลัวพระองค์แล้ว
¹⁶ พระเจ้าทำให้จิตใจข้าขลาดกลัว
    พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ทำให้ข้าหวาดหวั่น
¹⁷ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม ข้าจะไม่ให้ความมืดปิดปากข้า
    ถึงแม้ว่าความมืดอันหนาทึบจะมาปกคลุมหน้าข้าไว้