Chronological

² “ข้าอยากจะเอาความทุกข์ใจของข้า
    ไปชั่งเสียเหลือเกิน
และเอาความทุกข์ยากทั้งหลายของข้านี้
    ไปกองรวมกันบนตาชั่ง
³ มันคงหนักกว่าทรายในทะเล
    ข้าถึงพูดโพล่งออกไปโดยไม่ทันยั้งคิด
⁴ เพราะพวกลูกธนูของพระองค์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นได้ปักอยู่ในตัวข้า
    และวิญญาณของข้าดื่มพิษของลูกธนูเหล่านั้น
    เรื่องน่ากลัวทั้งหลายจากพระเจ้าจัดขบวนทัพเข้าต่อสู้กับข้า
⁵ ลาป่าจะร้องบ่นเมื่อมีหญ้ากินหรือ
    วัวผู้จะร้องบ่นเมื่อมีอาหารกินหรือ
⁶ คนกินอาหารที่จืดชืดจะไม่ใส่เกลือหรือ
    ไข่ขาวมีรสชาติหรือ
⁷ อาหารพวกนั้นข้าแตะไม่ลงหรอก
    เพราะมันเหมือนของเน่าบูดสำหรับข้า
⁸ ข้าหวังเหลือเกินว่าจะได้ในสิ่งที่ข้าขอ
    ข้าหวังเหลือเกินว่าพระเจ้าจะให้ในสิ่งที่ข้าหวังไว้
⁹ ข้าหวังเหลือเกินว่าพระเจ้าจะยอมบดขยี้ข้า
    ข้าหวังเหลือเกินว่าพระองค์จะปล่อยมือและตัดข้าออกไป
¹⁰ แต่สิ่งที่จะปลอบใจข้าได้คือ
    ถึงข้าจะดิ้นรนอยู่ในความเจ็บปวดแสนสาหัส
    อย่างน้อยข้าก็ได้เปิดโปงเรื่องที่พระองค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ตัดสินใจทรมานข้า

² “ท่านจะพูดแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน
    คำพูดของท่านจะเป็นเหมือนลมพายุ
    ไปอีกนานแค่ไหน
³ พระเจ้าบิดเบือนความยุติธรรมหรือ
    หรือว่าพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์บิดเบือนความถูกต้องหรือ
⁴ พระองค์มอบลูกๆของท่านให้รับโทษ
    เพราะพวกเขาทำบาปต่อพระองค์
⁵ ถ้าท่านจะแสวงหาพระองค์
    และร้องขอความเมตตาจากพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์
⁶ ถ้าท่านเป็นคนบริสุทธิ์และซื่อตรง
    แน่นอน พระองค์จะลุกขึ้นมาเพื่อช่วยท่าน
พระองค์จะคืนครอบครัวให้ท่านเป็นรางวัล
⁷ จุดเริ่มต้นของท่านอาจจะเล็กน้อย
    แต่อนาคตของท่านจะใหญ่โตมโหฬาร
⁸ ท่านลองถามคนรุ่นก่อนดู
    และพิจารณาถึงสิ่งที่บรรพบุรุษของพวกเราได้ค้นพบ
⁹ เพราะพวกเราเพิ่งมาอยู่บนโลกนี้และไม่รู้อะไรเลย
    เพราะวันเวลาของเราเป็นแค่เงา
¹⁰ พวกบรรพบุรุษเหล่านั้นสามารถสอนท่านไม่ใช่หรือ
    พวกเขาสามารถบอกอะไรบางอย่างกับท่านไม่ใช่หรือ
    พวกเขาสามารถบอกสิ่งที่เขาเข้าใจให้กับท่านไม่ใช่หรือ
¹¹ ต้นกกจะเติบโตในที่ที่ไม่มีปลักตมได้หรือ
    ต้นอ้อจะเจริญงอกงามในที่ที่ไม่มีน้ำได้หรือ
¹² ขนาดตอนที่ต้นไม้เหล่านี้ยังเขียวสดอยู่และยังไม่มีใครมาตัด
    มันก็ยังอาจจะเหี่ยวเฉาเร็วกว่าต้นไม้ประเภทอื่นได้
¹³ ทางทั้งหลายของคนที่หลงลืมพระเจ้าก็จะเป็นอย่างนั้นแหละ
    เพราะความหวังของคนที่ไม่นับถือพระเจ้าจะถูกทำลายไป
¹⁴ สิ่งที่เขามั่นใจนั้นขาดกระจุยเหมือนเส้นด้ายบาง
    สิ่งที่เขาไว้วางใจนั้นก็เปราะบางดุจใยแมงมุม
¹⁵ ถ้ามีใครพิงใยนั้น เขาก็จะล้ม
    ถ้าเขาไปจับฉวยมัน มันก็ไม่ช่วยให้เขาลุกขึ้นมาได้
¹⁶ คนชั่วอาจจะเป็นเหมือนพืชที่อุดมด้วยน้ำ ที่งอกอยู่ต่อหน้าดวงอาทิตย์
    และแตกหน่อแพร่กระจายไปทั่วสวน
¹⁷ รากของพวกเขาอาจจะเลื้อยพันรอบๆกองหิน
    และหยั่งลงไปในซอกหิน
¹⁸ แต่ถ้าพืชนั้นถูกทำลายไปจากที่ของมัน
    ที่นั่นก็จะปฏิเสธมันว่า ‘ข้าไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน’
¹⁹ ความสุขของมันก็แค่นั้นแหละ
    แล้วเดี๋ยวก็จะมีพืชอื่นงอกขึ้นมาแทนที่
²⁰ ดูสิ พระเจ้าไม่เคยละทิ้งคนดีพร้อม
    พระองค์ไม่เคยพยุงคนชั่วไว้
²¹ พระองค์จะทำให้ปากของท่านเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
    และจะทำให้ริมฝีปากท่านร้องเพลงอย่างมีความสุข
²² ส่วนคนที่เกลียดชังท่านก็จะอับอายขายหน้า
    และเต็นท์ของคนชั่วก็จะไม่มีอีกต่อไป”

² “ข้ารู้แน่ว่า
    ไม่มีมนุษย์คนไหนที่จะชนะคดีต่อพระเจ้าได้หรอก
³ ถ้าหากเขาต้องการเอาพระองค์ขึ้นศาล
    พระองค์จะย้อนกลับมาค้านเขาเป็นพันเรื่อง
    คนนั้นก็ไม่สามารถตอบพระองค์ได้แม้แต่เรื่องเดียว
⁴ พระเจ้าฉลาดล้ำเลิศและเปี่ยมด้วยพลังอำนาจ
    มีผู้ใดบ้างที่ฟ้องร้องพระองค์แล้วชนะ
⁵ พระองค์ย้ายพวกภูเขาและภูเขาทั้งหลายก็ไม่รู้ตัว
    พระองค์คว่ำภูเขาลงได้เมื่อพระองค์โกรธเกรี้ยว
⁶ พระองค์เขย่าโลกให้เคลื่อนไปจากที่ของมัน
    ทำให้พวกเสาหลักทั้งหลายของมันต้องสั่นไหว
⁷ พระองค์สามารถสั่งดวงอาทิตย์ไม่ให้ขึ้นและมันก็เป็นอย่างนั้น
    พระองค์สามารถขังหมู่ดาวไม่ให้ออกมา
⁸ พระองค์ได้กางแผ่นฟ้าออก
    และสามารถเดินอยู่บนคลื่นในทะเล
⁹ พระองค์ได้สร้างหมู่ดาวหมี
    หมู่ดาวไถ ดาวลูกไก่ และหมู่ดาวทิศใต้
¹⁰ พระองค์ทำการยิ่งใหญ่มากมายเกินกว่าที่เราจะเข้าใจได้
    พระองค์กระทำการอันน่าทึ่งมากมายเกินกว่าจะนับได้
¹¹ ถ้าพระเจ้าผ่านหน้าข้าไป ข้าพเจ้าก็ไม่อาจมองเห็นพระองค์
    ถ้าพระองค์เคลื่อนผ่านข้าพเจ้าไป ข้าพเจ้าก็ไม่อาจสังเกตเห็น
¹² ถ้าพระองค์หยิบอะไรไป ใครจะไปห้ามพระองค์ได้
    ใครจะกล้าไปถามพระองค์ว่า ‘พระองค์กำลังทำอะไรอยู่นั่น’
¹³ พระเจ้าไม่ยั้งความโกรธของพระองค์
    แม้แต่พวกลูกสมุนของราหับ^[c] ยังต้องมากราบอยู่แทบเท้าพระองค์
¹⁴ แล้วอย่างนั้นข้าจะตอบพระองค์ได้ยังไง
    ข้าจะเลือกคำพูดอะไรไปโต้แย้งกับพระองค์ได้
¹⁵ ข้าพเจ้าเป็นฝ่ายถูก แต่ข้าก็ไม่สามารถตอบพระองค์ได้
    ข้าได้แต่ขอความเมตตาจากคู่กรณีผู้นี้
¹⁶ ถึงแม้ข้าจะเชิญพระองค์มาที่ศาลและพระองค์ก็มา
    ข้าก็ยังไม่เชื่อว่าพระองค์จะฟังเรื่องของข้า
¹⁷ พระองค์คงจะบดขยี้ข้าด้วยพายุ
    และทำให้ข้ามีบาดแผลเพิ่มทวีขึ้น ทั้งๆที่ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด
¹⁸ พระองค์คงไม่ยอมให้ข้าหยุดพักให้หายเหนื่อย
    แต่คงจะใส่ความขมขื่นให้ข้าจนอิ่ม
¹⁹ ถ้าพูดถึงอำนาจ แน่นอนพระองค์ย่อมเป็นผู้แข็งแกร่งกว่า
    ถ้าพูดถึงความยุติธรรม ใครจะไปบังคับให้พระองค์มาขึ้นศาลได้
²⁰ ข้าเป็นฝ่ายถูก แต่ปากข้าคงทำให้ข้าดูเหมือนเป็นฝ่ายผิด
    ข้าไม่มีที่ติ แต่พระองค์คงทำให้ข้าดูเหมือนเป็นคนขี้โกง
²¹ ข้าเป็นคนที่ไม่มีที่ติ แต่ข้าไม่สนใจแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตข้า
    ข้าเบื่อชีวิตของข้าเต็มทีแล้ว
²² ข้าไม่เห็นมีอะไรแตกต่างกันเลย
    ข้าว่า ‘พระเจ้าทำลายทั้งคนถูกและคนผิด’
²³ ยิ่งกว่านั้นเมื่อภัยพิบัตินำความตายมาให้อย่างกระทันหัน
    พระองค์ยังหัวเราะเยาะกับความทุกข์ทรมานที่พวกผู้บริสุทธิ์ต้องเจอ
²⁴ ในขณะที่แผ่นดินถูกยกไปอยู่ในกำมือของคนชั่ว
    และพระองค์ได้ปิดตาของผู้พิพากษาไม่ให้เห็นความจริง
ถ้าไม่ใช่พระองค์ทำสิ่งเหล่านี้ แล้วใครทำล่ะ