Previous Prev Day Next DayNext

Chronological

Read the Bible in the chronological order in which its stories and events occurred.
Duration: 365 days
Reimer 2001 (REIMER)
Version
Psalme 131

Dee 131 Psalm

En leet fonn nehejcht gone, fonn Doft.

O Herr Gott, mien Hoat es nijch stolt, un miene Uage sent uk nijch prauzich; un ekj ha uk nijch enn grootet jewaundelt, oda Dinje dee to wunndafoll sent fa mie.

Wan nijch, dan ha ekj miene Seel jestelt soo aus en Kjint aufjewant fonn siene Mutta; miene Seel es soo aus eena dee aufjewant es.

Lot Iesrael enn däm Herr Gott hope fonn nu aun bott fa emma.

Psalme 138-139

Dee 138 Psalm

En Psalm fonn Doft.

Ekj woa die danke met mien gaunset Hoat; ekj well Preis sinje to die fer dee Jetta;

Ekj woa aunbäde fer dien heilja Tempel; un Dank jäwe to dien Nome fa dien Erboarme, un fa diene Woarheit; dan du hast dien Wuat hejcha jeacht aus aul dien Nome.

Du deetst mie auntwuate enn dän Dach aus ekj die aunroopt; du muakst mie Brow enn miene Seel met Krauft.

Aul dee Kjeenije oppe Ead woare die danke, O Herr Gott; dan dee ha dee Wead jeheat ut dien Mul.

Jo, dee selle sinje enn däm Herr Gott siene Wäaj; dan däm Herr Gott siene Harlijchkjeit es groot.

Wan dee Herr Gott uk huach es, doch kjikjt Hee opp dee Jerinje; oba dee Stollte kjant Hee fonn wiet auf.

Wan ekj enne Med fonn Trubbel waundel, dan jefst du mie Läwe; Du schekjst dien Haunt rut jäajen miene Fiend äare Wutt; un diene rajcht Haunt deit mie rade.

Dee Herr Gott woat sien Woakj foadijch moake enn mie; O Herr Gott, dien Erboarme es fa emma duarhauft; Du woascht dee Oabeit fonn miene Henj nijch felote.

Dee 139 Psalm

To dän Haupt Musikaunt, een Psalm fonn Doft.

O Herr Gott, Du hast mie unjasocht un mie jekjant.

Du weetst mien Dolsette, un mien oppstone; Du festeist miene Jedanke fonn wiet auf.

Du deist mien Stijch derjch säwe, un mien dol laje, un best bekaunt met aul miene Wäaj.

Dan doa es nijch en Wuat opp miene Tunj, O Herr Gott, du weetst daut aules.

Du hast mie enn jeschlote hinje un uk fäare, un diene Haunt es opp mie jelajcht.

Soone Wissenschoft es to wundaboa fa mie, daut es soo huach, ekj kaun daut nijch erlange.

Wua saul ekj hangone fonn dien Jeist? Oda wua saul ekj hanflijchte fonn dien Jesejcht?

Wan ekj enopp go nom Himmel, dan best Du doa. wan ekj mien Bad oppmoak enne Hal, see dan best Du doa!

Wan ekj dee Flijchte fonn daen Morje näm, un doo enn daut wietste Poat fomm See wone,

10 Soogoa doa deit diene Haunt mie leide; un diene rajcht Haunt deit mie jriepe.

11 Wan ekj saj: sejchalijch woat dee Diestanis mie bedakje; soogoa dee Nacht saul Lijcht romm mie senne.

12 Soogoa dee Diestanis es nijch diesta bie die; oba dee Nacht schient soo aus dee Dach; soo aus dee Diestanis es, soo es daut Lijcht.

13 Dan Du hast mien Ennaschtet bejräpe; du deetst mie enn miene Mutta äa Muttalief toop wäwe.

14 Ekj woa die danke, dan ekj sie wundaboa met furchtboare Dinje; Diene Woakje sent wundaboa, un miene Seel weet daut seeha goot.

15 Miene Knoakes weare nijch fonn die festoakje aus ekj emm Jeheeme jemoakt wort, aus mie jewäft wort enn daut deepet fonne Ead.

16 Diene Uage sage mien Emfange; un aul miene Jlieda weare enn dien Buak dol jeschräwe aus dee jeformt weare, un doa noch kjeene mank an wea.

17 Un woo kjestlijch sent diene Jedanke to mie, O Gott! Woo groot es dee Somm doafonn!

18 Wan ekj dee talle sull, sent dee meeha aus daut Saunt; wan ekj oppwakj sie ekj noch bie die.

19 Sejchalijch woascht Du dee Beese fenijchte, O Gott, un jie bloodrije Mana – wajch fonn mie.

20 Dee schwearijch jäajen die räde; diene Fiend sent prautsijch met nuscht.

21 O Herr Gott, doo ekj dee nijch hause dee die hause? Un ha ekj nijch en Aufschu fa dän dee sikj jäajen die opphäwe?

22 Ekj haus dän met en follkomna Haus; dee sent miene Fiend jeworde.

23 Forsch mie ut, O Gott, un unjaseakj mien Hoat; proow mie, un unjaseakj miene Jedanke;

24 un see auf doa irjent en beesa Wajch enn mie es, un leid mie enn dän eewje Wajch.

Psalme 143-145

Dee 143 Psalm

En Psalm fonn Doft.

Hea mien Jebäd, O Herr Gott; jeff Ua to mien prachre; doo mie auntwuate enn diene Truheit, un enn diene Jerajchtijchkjeit;

un doo nijch enn Jerjecht gone met dien Deena; dan kjeena läft rajcht fer die.

Dan dee Fient haft miene Seel nojejoacht; hee haft mien Läwe dol jeschloage bott dee Ead; hee haft mie jemoakt enn Diestanis läwe, soo aus dee freajoasche Doodje.

Un miene Seel enn mie es beschwiemt; mien Jeist enn mie es bedutst.

Ekj behool dee freajoasche Doag; ekj bedenkj aul diene Woakje, ekj besenn mie äwa daut Woakj fonn diene Henj.

Ekj spreed miene Henj ut fer die, miene Seel darscht fa die soo aus en darschtjet Launt. Selah.

O Herr Gott, doo mie schwind auntwuate; mien Jeist fesajcht enn mie; doo dien Jesejcht nijch fonn mie festäakje, sonnst sie ekj soo aus dee, dee rauf gone no dee Kul.

Halp mie enn dän Morje dien Erboarme to erfoare; dan ekj ha mien Fetruhe enn die, halp mie dän Wajch to weete enn dän ekj waundle saul; dan ekj häw miene Seel opp no die.

O Herr Gott, rad mie fonn miene Fiend; ekj ha mie enn die festoake.

10 Unjarejcht mie dien Welle to doone; dan du best mien Gott; dien Jeist es Goot; leid mie enn daut Launt fonn Jerejcht.

11 O Herr Gott, omm dien Nome haulwe, moak mie Läwendijch; enn diene Jerajchtijchkjeit, bring miene Seel rut ut Trubbel.

12 Un enn dien Erboarme schnied miene Fiend auf; un doo aul dän fenijchte dee miene Seel tualeide; dan ekj sie dien Deena.

Dee 144 Psalm

En Psalm fonn Doft.

Jesäajent es dee Herr Gott mien groota Steen, dee miene Henj ennleat to kjrieje, miene Finjasch fa Kjrijch;

mien Erboarme un miene Fastinj; mien huaga Torm un mien Rada; mien Schilt, un ekj näm Schuts enn Am; dee mien Folkj deemootje deit unja mie.

O Herr Gott, waut es dee Mensch daut Du am aunerkjane sust, daut Du am waut weet achte deist?

Dee Mensch es soo aus Nuscht; siene Tiede sent soo aus en Schauta daut febie jeit.

Beaj diene Himmels dol, O Herr Gott, un komm rauf; schea dee Boaj aun un dee reakjre.

Strol dän Blitz rut en festrei dän; schekj die Fiele rut en festimmel dän.

Schekj diene Haunt fonn Bowe; rad mie, rad mie fonn dee groote Wotasch, fonn dee Framda äare Haunt,

dän äare Miela Nustslooset jerät habe; un äare rajchte Haunt es ne rajchte Haunt fonn Läajes.

Ekj woa en niehet Leet to die sinje, O Gott, ekj woa Preis sinje to die opp ne Hoap fonn tean Seide.

10 Daut best Du dee Radunk jeft to Kjeenije, dee sien Deena Doft rade deit fonn daut beeset Schweat.

11 Rad mie, O rad mie fonn dee Framde äare Henj, dän äare Miela Nutslooset jerät ha; un äare rajchte Haunt es ne rajchte Haunt fonn Läajes;

12 soo daut onnse Säns wausse kjenne soo aus Plaunte dee oppwausse enn äare Jugent; un onnse Dajchte soo aus Akjsteene dee jeschnäde sent soo aus fa en Paulaust Jebied;

13 un onnse Schats Jebiede foll muchte senne foll Goodet; onnse Schop muchte dusende Junje habe, un tean dusende enne Gausse;

14 onnse Osse muchte jelode senne, doa es kjeen bräakje un rut gone, un kjeen Hiele enne Gausse.

15 Jesäajent es en Folkj daut soo es; jesäajent es daut Folkj wua dee Herr Gott äa Gott es!

Dee 145 Psalm

En Preis Psalm, fonn Doft.

Ekj woa Die eare, mien Gott, O Kjeenijch, un dien Nome fa emma un emma säajne.

Ekj woa die jieda dach säajne, un ekj woa dien Nome fa emma un emma preise.

Dee Herr Gott es groot un emm groote jepreist to woare, un sien Grootet jeit nijch ut to forsche.

Eene Jennerazion no dee näakjste Jennerazion saul diene Woakje preise, un fonn diene majchtje Woakje räde.

Ekj woa besenne äwa dee harlijche Ea fonn diene Madastijchkjeit, un dee Dinje fonn diene wunndafolle Woakje.

Un dee selle räde fonn dee Macht fonn diene besondre Woakje; un ekj woa räde fonn diene Grootheit.

Dee selle utdrekjlijch räde fonn dien grootet Goots, un dee selle sinje fonn diene Jerajchtijchkjeit.

Dee Herr Gott es jnädijch un erboarment, langsom to Oaja, un haft grootet Erboarme;

Dee Herr Gott es goot to aulem; un sien leeftoljet Erboarme es äwa aul siene Woakje.

10 Aul diene Woakje selle die danke, O Herr Gott, un diene Heilje selle die säajne.

11 Dee selle räde fonn dee Harlijchkejit fonn dien Kjeenijchrikj, un fonn diene Macht räde;

12 Siene Macht bekaunt to moake to dee Mensche Säns; jo, dee harlijche Madastijchkjeit fonn siene Kjeenijchrikj.

13 Dien Kjeenijchrikj es en Kjeenijchrikj bott aule Eewijchkjeite; un dien Harsche enn aule Jennerazion un Jennerazion.

14 Dee Herr Gott helt aul dän opprejcht dee faule, un häft aule opp dee dol jeboage sent.

15 Aule äare Uage hope opp die; un du jefst dän Äte to rajchte Tiet.

16 Du moakst diene Haunt op un deist aule läwendje Dinje tofräd stale.

17 Dee Herr Gott es Jerajcht enn aul siene Wäaj, un leeftolijch enn aul siene Woakje.

18 Dee Herr Gott nodat sikj to aule dee Am aunroope enn Woarheit.

19 Hee woat dän äa Janke felle dee Am ferjchte, un Hee woat dän äa schriehe heare un dän rade.

20 Dee Herr Gott bewoat aul dän dee Am leef habe, oba Hee deit aul dee Besse fenijchte.

21 Mien Mul saul däm Herr Gott sien Preis räde; un aulet Fleesch saul sien Heilje Nome säajne fa emma un emma.

Reimer 2001 (REIMER)

Copyright © 2001 by Elmer Reimer