Chronological
5 Dan wie weete daut wan onns irdischet Zelthus fenijcht woat, ha wie en Jebied fonn Gott, en eewjet Hus enne Himels daut nich met Henj jebut es.
2 En wie staene enn onns Lief, en wele jearen daut wie enn onns himlischet Hus kunne senne,
3 dan wie muchte werklich jekjleet woare, daut wie nich utjetrokke sulle jefunge woare.
4 Dan werkjlich, wie, dee wie enn dis Lief sent, staene en sent bedrekjt wiel wie wudde leewa aunjetroke senne aus utjetroke, soo daut daut stoawlijet mucht aewanome woare fonn daut Laewe.
5 Oba dee onns reed jemoakt haft fa daut selwje es Gott, dee onns uk daen Jeist aus Auntolinj jejaeft haft.
6 Aulsoo sent wie emma jetroost, dan wie weete daut soo lang aus wie enn dis Kjarpa sent, sent wie nich tus biem Herr;
7 dan wie laewe em Gloowe, nich em Seene.
8 Aulsoo sent wie jetroost en denkje daut wudd baeta senne, fonn onns Kjarpa wajch to senne, en biem Herr tus to senne.
9 Doaromm se wie bemeajcht am tom Jefaule to senne, auf wie hia Tus sent oda bie am Tus sent.
10 Dan wie motte aula fer Christus sien Rechtastool jeoppenboat woare, daut en jieda daut kjriehe kaun waut hee enn sien Kjarpa jedone haft, auf daut nu Goodet oda Schaljchtet es.
11 Wiel wie met daem Herr siene Forcht bekaunt sent, proow wie Mensche to aewaraede, en woare fer Gott jeoppenboat, en ekj hop wie sent uk enn jun Jewesse jeoppenboat worde.
12 Wie stale onns junt nich wada faea, oba jaewe junt ne Jelaeajenheit omm onns haulwe to puche, daut jie daut kjenne doone fa daen dee sikj nom aunseene puche, en nich nom Hoat.
13 Wan wie rosent sent, dan eset to Gott; sent wie enn onns rajchte Senn, dan esset fa junt.
14 Dan Christus siene Leew dwinjt onns, en raeakjne daut wiel eena fa aule Mensche jestorwe es, dan sent aula jestorwe;
15 en hee storf fa aulem, daut dee, dee laewe, nich meeha fa sikj selfst laewe sele, oba fa daem dee fa an jestorwe, en fom Dott oppjestone es.
16 Doaromm, fonn nu aun kjan wie kjeenem meeha nom Fleesch no; wan wie sogoa Christus nom Fleesch jekjant ha, kjan wie am nu nich meeha soo aus daut.
17 Aulsoo, es irjentwaea enn Christus, dan es hee ne niehe Kjreeatua; daut oole es fegone, daut es aules nie jeworde.
18 En aules es fonn Gott, dee enn Christus wea, en haft onns met sikj selfst feseent, en haft onns sien Feseenunkswuat jejaeft.
19 Daut es, daut Gott enn Christus wea, en dee Welt met sikj selfst feseend, en aeare Sind nich jaeajen an raeakjend, en jeef onns sien Wuat fonn dee Feseenunk.
20 Doraomm se wie nu Fetraeda enn Christus siene Staed; enn daem daut Gott derch onns femont. Wie prachre junt enn Christus siene Staed, lot junt met Gott feseene!
21 Hee haft daem, dee kjeene Sind kjand, fa onns to Sind jemoakt, daut wie enn am kunne Gott siene Jerajchtichkjeit ha.
6 Wiel wie siene Metoabeide sent, doo wie junt prachre daut jie nich Gott siene Jnod emsonst kjriehe.
2 Dan hee sajcht: "Ekj ha die enn ne aunjenaeme Tiet aunjenome, en enn dee Radunksdach holp ekj die; Kjikj! nu es ne aunjenaeme Tiet - dit es dee Radunksdach".
3 En wie jaewe enn kjeene Sach en Aunstoos, daut dee Deenst nich sul beschuldijcht woare;
4 oba enn aulem bewies wie onns selfst aus Gott siene Deena, enn fael Jedult, enn Liede, enn Noot, enn Angst, enn Schlaeaj,
5 enn Jefenknesse, enn Opprua, en schwoare Oabeit, enn Wachte, enn Fauste,
6 enn Reinheit, enn Erkjantnes, enn Uthoole, sent leeftolich, em heilje Jeist, enn reine Leew,
7 enn en woarheits Wuat, enn Gott siene Krauft, derch jerachtichkjeits Jewaea aune rajchte en linke Haunt,
8 derch Ea en Onnea, derch schlajchte oda goode Noraed, aus Fefeara en doch Woarheits Mana,
9 aus Onnbekaunde en doch bekaunt, aus soone dee stoawe en doch laewe, aus soone dee jeschloage woare oba nich Doot jemoakt,
10 aus soone dee truare en doch emma Froo sent, aus Oame, en doch fael Rikj moake, aus soone dee Nusscht ha, en doch aules eajne.
11 Wie ha onns Mul opjemoakt to junt, jie Korinta, en onns Hoat ha wie opjemoakt fa junt.
12 Nich daut jie nich Rum ha enn onns, doa es enn june eajne Hoate nich Rum.
13 Nu fa ne Belooninj, ekj raed soo aus to miene Kjinje, moakt Rum uk fa onns.
14 Lot junt nich met dee Onnjleewende toop spaune enn en framdet Joch; dan waut ha Jerajchtichkjeit en Onnjerajchtichkjeit em jemeene? en waut fa Jemeenschofft haft Licht en Diestaness?
15 En woo kaun Christus met Belial stemme? oda waut fonn Poat haft en Jleewenda met soonem dee nich jleeft?
16 Oda waut haft Gott sien Tempel toop met Jetse? Dan wie sent daen laewendja Gott sien Tempel, soo aus Gott saed: "Ekj woa mank an wone, en mank an waundle, en ekj woa aea Gott senne, en see woare mien Follkj senne.
17 Doaromm komt rut fonn mank an, en sonndat junt auf fonn an," sajcht de Herr, "en reat daut Onnreine nich aun;
18 en ekj woa junt oppnaeme, en woa fa junt en Foda senne, en jie sele fa mie Saens en Dajchta senne," sajcht de Herr, dee Aulmajchtja.
7 Leefste Frind, sentamol wie dise Fespraeakjunje ha, wel wie onns selfst rein moake fonn aules daut Fleesch en Jeist besudelt, en Heilichkjeit follbrinje enn Gottesforcht.
2 Moakt Rum fa onns, wie ha kjeenem Onnrajcht jedone, wie ha kjeenem feletst, wie ha kjeenem beschumelt.
3 Ekj saj daut nich junt to fedaume; ekj ha ferhaea jesajcht daut jie enn onnse Hoate sent, met junt to stoawe, uk met junt to laewe.
4 Ekj raed seeha brow to junt, ekj ha fael aewa junt to puche; ekj sie met Troost jefelt, ekj sie aewafelt met Freid enn aul onns Liede.
5 Aus wie no Matsedoonien kjeeme, haud wie kjeene Ruh em Kjarpa, oba haude aun aule siede Trubbel; runt omm onns wea Striet, ennalich wea Angst.
6 Oba Gott, dee de deemietje treeste deit, deed onns treeste enn daem daut Tietus kjeem.
7 En nich bloos doaderch daut hee bie onns wea, oba uk derch daen Troost met daen jie am jetreest haude. Hee fetald onns fonn jun deepet Felange, jun Trua, en woo jie soo bejeistat weare fa mie, en daut jeef mie noch meeha Freid.
8 Dan wan ekj junt derch mien Breef ha truarich jemoakt, es mie daut doch nich leet; dan wan mie daut feleicht en Stoot wea leet jewast, see ekj nu daut wan dee junt haud truarich jemoakt, wea daut mau fa en kortet Stoot.
9 Nu frei ekj mie, nich daut ekj junt haud truarich jemoakt, oba daut junt dee Trua no de Buesse dreef, dan jie weare Truarich no Gott sien Wele, soo daut jie derch onns kjeen Schode haude.
10 Dan Trua no Gott sien Senn wirkjt ne Buesse to Seelichkjeit, daut eenem niemols Schod es; oba daut Trua daut dee Welt jeft wirkjt daen Doot.
11 Dan kjikjt emol! jie weare Truarich no Gott sien Senn, waut fonn Earnst daut brocht! sogoa ne Feteidjunk; sogoa en Oaja; sogoa Forcht; sogoa en deepet Felange; sogoa en Iewa, sogoa Rach. Enn aulem ha jie junt bewaese gauns Rein to senne enn dee Sach.
12 Wan ekj junt dan jeschraewe ha, deed ekj daut nich waeajen daem dee daut Onnrajcht jedone haud, oda waeajen daem dee unja daut Onnrajcht jelaede haud, oba daut jun Earnst omm onnset haulwe mucht fer Gott jeoppenboat woare.
13 Doawaeajen haud wie Troost. Oba meeha aus bloos onns Troost, wie freide onns seeha aewa Tietus siene Freid, wiel sien Jeist wea derch junt aula oppjefrescht.
14 Dan wan ekj to am jepucht ha fonn junt, schaem ekj mie nich doa aewa; oba soo aus wie enn aules to junt de Woarheit jeraet ha, jrod soo es uk onns puche fer Tietus aewa junt, to Woarheit jeworde.
15 En siene Leew fom Hoat fa junt es femeat enn daem daut hee aun jun Jehuarsaum denkjt, aus jie am met Forcht en Tsetre aun neeme.
16 Ekj frei mie daut ekj enn aulem aewa junt kaun jetroost senne.
8 Breeda, wie moake junt bekaunt fonn Gott siene Jnod dee de Jemeente enn Matsedoonian jejaeft es,
2 daut see enn groote Proow bewoat worde, en met groote Freid, wan see uk seeha Oam weare, doch friesennich weare en rikjlich jeewe.
3 Dan see jeewe soo fael aus see kunne, bezeij ekj, en meeha aus see kunne, ut sikj selfst,
4 en see prachada onns seeha earenstlich daut see Aundeel muchta ha aun dise Jnod en Deenst fa dee Heilje.
5 En nich bloos soo aus wie hopte, oba see jeewe sikj selfst eascht daem Herr, en dan onns no Gott sien Wele;
6 daut wie Tietus Befael jeewe daut soo aus hee aunjefangt huad, sull hee nu uk enn junt dee Jnod foadich moake.
7 Oba soo aus jie enn aules rikj sent, em Gloowe, en Wuat en Erkjantnes en Earenst, en onnse Leew dee enn junt es, seet doano daut jie enn dise Jnod uk Rikj sent.
8 Ekj saj dit nich aus en Jeboot; oba derch aundre aea Iewa to bewiese woo ajcht june Leew es.
9 Jie kjane onns Herr Jesus siene Jnod, daut, wan hee uk Rikj wea, doch omm junet haulwe muak hee sikj selfst Oam, soo daut jie derch siene Oamoot kunne Rikj woare.
10 En ekj jaew hia miene Meeninj. Dit es fa junt to Nutse. Jie haude latst Yoa nich bloos aunjefangt daut to doone, oba uk daut Felange.
11 Nu dan moakt daut uk foadich, soo aus jie Iewrich weare daut to doone, soo moakt daut nu foadich met waut jie ha.
12 Wan daut Felange aul doa es, dan eset aunjenome no waut en Mensch haft, nich no waut hee nich haft.
13 Nich daut aundre daut sulle leichte ha, en jie schwande,
14 oba daut doa nu sull ne Aewereenheit senne, daut nu derch jun Aewafluss jane kjenne ha waut an faelt, daut aea Aewafluss junt halpe kaun wan junt daut faelt, daut doa ne Aewareenheit es;
15 soo auset jeschraewe steit: "Waea fael haud, haud nich tom aewrije, en waea weinich haud, haud nich too weinich".
16 Oba Gott sie jedankt, dee daenselwja Iewa fa junt Tietus enn sien Hoat jeef,
17 dan hee neem onns femone aun, en nich bloos daut, oba ut sien eajna Drief kjeem hee no junt.
18 En wie schekjte daem Brooda met, daem enn aule Jemeente jeloft woat em Evanjeelium.
19 Nich bloos daut, oba daem wort uk fonn dee Jemeente jewaelt met onns met to reise enn dise Jnod, daut en Deenst es fa daem Herr siene Ea, en en Bewies fa onns Iewa,
20 dan wie proowe faeasechtich to senne daut kjeena onns noraede sull waeajen soone groote Gow, daen wie em Deenst fesorjcht ha.
21 Wie fesorje goode Dinje, nich bloos fer Gott, oba uk fer Mensche.
22 En wie schekjte onns Brooda met an, wiel wie aul foaken jeseene haude daut hee flietich wea enn fael Dinje, en nu noch fael dolla soo enn sien Toofetrua enn junt.
23 Waut Tietus aunbelangt, hee es mien Poatna en fa junt en Metoabeida; oda onnse Breeda, dee de Jemeente aeare Apostel sent, daem Christus siene Harlichkjeit.
24 Doaromm bewiest dise Mana, en dee Jemeente, june Leew, en onns puche aewa junt.
9 Nu waut daen Deenst fa dee Heilje aunbelangt, eset tom aewrije fa mie junt to schriewe;
2 Dan ekj weet fonn jun Iewa, fonn daut ekj to dee Jemeente enn Matsedoonian puche doo, daut Achaja en Yoa trig aul haud reed jemoakt, en jun Iewa haft doa noch meeha aunjespornt.
3 En ekj schekjt dee Breeda daut onns puche fonn junt nich met eemol sull emsonst senne jewast waeajen dit, soo aus ekj saed, daut jie reed weare.
4 Dan, wan dee fonn Matsedoonia met mie kjeeme, en sage daut jie nich reed weare, wie onns schaeme sulle, nich to saje: JIE!, enn onns Toofetruehe.
5 Doaromm docht ekj daut needich to senne dee Breeda to femone daut see feropp reisde, en jun Saeajen ferhaea reed to moake daen jie fesproake haude, dautet en Saeajen kunn senne, en nich aus jedwunje.
6 Dit saj ekj: Waea spoasaum seit, woat uk spoasaum arnte; en waea fa en Saeajen seit, woat uk Saeajen arnte.
7 En jieda oba soo aus hee sikj enn sien Hoat faeanemt, nich enn Trua oda jedwunje; dan de Herr haft soone leef dee en schaftja Jaewa es.
8 En Gott kaun junt em folle Jnod jaewe, soo daut jie emma enn aules jenuach ha, en kjenne faeich senne to en jiedet goodet Woakj,
9 soo auset jeschraewe steit: "Hee haft utjestreit, hee haft dee Oame jejaeft, siene Jerachtichkjeit woat enn Eewichkjeit bliewe."
10 Nu dee, dee daem Seimaun daut Sot hanreakjt, jeft beides Broot tom Aete, en femeat jun Sot, en moakt jun Jerachtichkjeits Frucht to wause.
11 Jie woare enn aulem Rikj jemoakt, daut jie fael jaewe kjenne, daut derch onns Dankboakjeit to Gott wirkjt;
12 dan dee fesorjunk fa dis Deenst halpt nich bloos dee Heilje daut to jaewe waut an faelt, oba uk daut doaderch Gott fonn fael jedankt woat.
13 En doaderch daut jie junt enn disen Deenst ha Tru bewaese, feharliche see Gott daut jie Tru sent enn jun Bekjantnes to Christus sien Evanjeelium, uk enn jun rikje Jemeenschofft em jaewe to an, uk to aulamaun.
14 En uk em Jebaed fa junt, en ha en Felange no junt waeajen dee groote Jnod dee Gott junt bewaese haft.
15 Gott sie jedankt fa siene Gow dee nich to beschriewe jeit.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer