Chronological
1 Paul, Jesus Christus sien Apostel derch Gott sien Wele, en Timotaeaus onns Brooda, aun Gott siene Jemeent dee enn Korint es, uk aul dee Heilje enn Achaja;
2 Jnod met junt, en Fraed fonn Gott onns Foda, en onns Herr Jesus Christus.
3 Jesaeajent es onns Herr Jesus Christus sien Gott en Foda, de Foda fonn waem aulet Erboarme kjemt, en Gott, fonn waem aula Troost kjemt,
4 dee onns treeste deit enn aul onns Aelend, soo daut wie daen treeste kjene dee enn Aelend sent, met daen Troost daen wie fonn Gott jekjraeaje ha.
5 Dan soo aus Christus sien Liede rikjlich enn onns es, soo es Troost uk rikjlich enn onns derch Christus.
6 Nu, wan wie enn Aelend sent, soo eset fa jun Troost en Heil; oda wan wie jetreest woare, eset junt uk tom troost, daut wirkjt doaderch daut jie jeduldich liede enn daut naemlijet waut wie liede.
7 Onnse Hopninj fa junt steit faust, dan wie weete daut, soo aus jie aundeel ha aun daut Liede, soo woa jie uk aun daen Troost.
8 Dan Breeda, wie wele nich daut jie nich weete sele fonn daen Triebsaul daen wie haude enn Asean, daut wie bute Mote bedreckt weare, daut wie soogoa aewa onns Laewe fetsoacht weare.
9 Wie ha daut Doodesuadeel enn onns jehaut, soo daut wie nich wudde fetruehe enn onns selfst ha, oba enn Gott, dee de Doodes oppwoakt;
10 dee onns fonn soon groota Doot jerat haft, en woat onns rade, enn daem wie hope daut hee onns uk noch secha wada rade woat;
11 enn daem daut jie met onns oabeide em Jebaed, soo daut fael kjenne dankboa senne aewa onns fa dee Gow dee onns jejaeft es derch fael aere Jebaed.
12 Dan onns puche es dit: daut Zeichnes fonn onns Jewesse, daut enn Heilichkjeit en met Gottesearenst, nich enn weltliche Weisheit, oba derch Gott siene Jnod ha wie onns enne Welt oppjefeat, en besondasch bie junt.
13 Wie schriewe junt nusscht aundret aus waut jie laese, oda festone kjenne, en ekj hop daut jie daut bottem Enj festone woare,
14 soo aus jie onns uk waenst enn Poat festone ha, daut wie jun Puche sent, soo aus jie uk onns Puche sent enn daem Herr Jesus Christus sien Dach.
15 Enn dit Toofetruehe wull ekj aul ferhaea no junt kome, daut jie ne tweede Jnod kunne habe,
16 en bie junt derch to reise no Matsedoonean, en fonn Matsedoonean wada no junt, en fonn junt oppe Reis jeholpe woare no Judaea.
17 Aus ekj mie daut soo faeaneem, wea ekj jlikjeltich doamet? oda neem ekj mie daut faea derchem Fleesch, daut bie mie wudd Yo! Yo! en Nay! Nay! senne?
18 Oba soo aus Gott Tru es, onns Wuat aun junt wea Yo en Nay.
19 Dan Jesus Christus, Gott sien Saen, dee mank junt jepraedicht wea fonn mie en Silwanus en Timotaeaus, wea nich Yo en Nay, oba es enn am Yo jewast.
20 Dan soo fael Fespraeakjunne aus Gott jejaeft haft, sent enn am Yo, en doaromm derch am uk Amen, to Gott siene Harlijchkjeit derch onns.
21 Oba dee, dee onns bestaedijcht met junt enn Christus, en onns ennjesaeajent haft, es Gott;
22 dee onns uk jestampelt haft, en haft onns daem Jeist enn onnse Hoate jejaeft aus Earenstjelt.
23 Nu roop ekj Gott aun aus en Zeij aewa miene Laewe, daut, omm junt to schoone, ekj nich wada no Korint kjeem.
24 Nich daut wie aewa jun Gloowe harsche, oba Metoabeide met june Freid, dan jie stone derch Gloowe.
2 Oba dit beschloot ekj mie, daut ekj nich wada enn Truarichkjeit wud no junt kome.
2 Dan wan ekj junt truarich moak, waea wudd mie dan froo moake, bute dee, daen ek truarich muak?
3 Dit jrod schreef ekj junt, soo daut wan ekj kom, ekj nich wudd brucke truarich senne aewa daen dee mie sulle Freid brinje. En ekj ha daut toofetruehe enn junt aula, daut miene Freid uk june Freid es.
4 Dan ekj schreef junt met fael Aelend en Hoate Angst, en fael Trone, nich daut jie sulle Truarich senne, oba daut jie weete sulle woo groot miene Leew fa junt es.
5 Oba wan waea Truarich es, dee haft mie nich truarich jemoakt, oba tom Deel - daut ekj nich to fael saj - junt aula.
6 Fa soonem es dise Strof jenuach dee fonn de measchte jejaeft es worde,
7 aulsoo sull jie daem nu leewa fejaewe en treeste, daut dee nich derch groote Truarichkjeit to Grunnt kjemt.
8 Doaromm femon ekj junt daut jie am enn june Leew bestaedje.
9 Doaromm schreef ekj junt jrod, daut ekj junt oppe Proow stald, auf jie wudde enn aulem Jehaursaum senne.
10 Wautemma jie waem fejaewe, doo ekj uk; dan waut ekj fejaeft ha, wan ekj waut fejaeft ha, ha ekj daut jedone omm junet haulwe enn Christus,
11 daut dee Soton nich en Jenotte aewa onns kjricht, dan wie sent bekaunt met sien Faeanaeme.
12 Aus wie oba no Troohas kjeeme enn daem Herr sien Evanjeelium, en dee Herr onns ne Daea opjemoakt haud,
13 , haud ekj kjeene Fraed enn mien Jeist aus ekj Tietus mien Brooda nich funk. Aulsoo neem ekj Aufscheet en reised no Matsedoonean.
14 Oba Gott sie Dank, dee onns enn Christus emma enn Siejch leide deit, en moakt daen Jeroch fonn siene Erkjantnes bekaunt enn aule Staede derch onns.
15 Dan waeajen Christus sent wie en seetet Jeroch to Gott enn daen dee jerat woare, en uk enn daen dee felore gone;
16 to dee felorne sent wie en Jeroch fom Doot tom Doot, en to daen dee jerat sent, en Jeroch fom Laewe tom Laewe. Waea es doato faeaijch?
17 Dan wie sent nich soo aus faele dee Haundel driewe met Gott sien Wuat, oba soone dee truhoatijch sent, en raede fonn Gott en fer Gott enn Christus.
3 Fang wie wada aun onns selfst to lowe? Oda mott wie Lowbreew ha aun junt, oda fonn junt, soo aus aundre?
2 Jie sent onns Breef, enn onnse Hoate jeschraewe, daut fonn aule Maun jekjant en jelaest woat;
3 en es jeoppenboat daut jie Christus sien Breef sent, dee derch onns en Deenst es, nich met Tint jeschraewe, oba met daen laewende Gott sien Jeist, uk nich opp steenane Tofle, oba opp menschliche Hoat Tofle.
4 Soon Tofetruehe ha wie derch Christus to Gott.
5 Nich daut wie faeijch sent ut onns selfst irjent waut fonn onns selfst to raeakjne, oba onnse faeaijchkjeit kjemt fonn Gott,
6 dee onns faeijch jemoakt haft aus Deena fa daut niehet Bunt to senne, nich enn Buakstowe, oba emm Jeist; dan Buakstowe moake Doot, oba dee Jeist jeft Laewe.
7 Nu oba, wan dee Deenst tom Doot, dee met Buakstowe daut enn Steena jeschraewe wea, enn Harlichkjeit wea, soo daut dee Kjinja Iesrael nich kunne Mooses sien Jesecht aunkjikje waeajen dee Harlichkjeit dee doch feschwunk,
8 woo fael meeha woat dee Deenst emm Jeist enn Harlichkjeit senne?
9 Dan wan dee Deenst to Fedaumnes Harlichkjeit brocht, woo fael rikja enn Harlichkjeit es dee Deenst de Jerachtichkjeit.
10 Dan werklich daut waut donn feharlicht wea, wea nich Harlichkjeit jaeajen dee fael jratre Harlichkjeit.
11 Dan wan daut waut feschwingt derch Harlichkjeit kjeem, woo fael meeha dee Harlichkjeit dee bliewe woat.
12 Sentamol wie soone Hopninj ha, sent wie seeha brow,
13 nich soo aus Mooses, dee sikj en Schleia fer sien Jesecht must hoole, daut dee Kjinja Iesrael nich kjikje sulle opp daut waut feschwunk.
14 Oba aea Senn wea hoat jemoakt. Dan bott daen fonndoagsche Dach blift daut Schleia fer an wan daut oolet Bunt jelaest woat; daut Schleia daut enn Christus wajch jenome woat.
15 Oba bott dis Dach, wan Mooses jelaest woat, licht daut Schleia opp aea Hoat;
16 oba wan aea Hoat sikj nom Herr bekjeat, dan es daut Schleia wajch jenome.
17 Nu de Herr es dee Jeist; en wuaemma daem Herr sien Jeist es, doa es Frieheit.
18 Oba wie aule seene met en opnet Jesecht daem Herr siene Harlichkjeit soo aus enn en Speajel, en sent doaderch je-endat fonn eene Harlichkjeit no noch eene Harlichkjeit, fonn daem Herr Jeist.
4 Doaromm, enn daem daut wie dis Deenst ha soo aus onns Jnod es jejaeft worde, woa wie nich mootloos,
2 oba ha dee schaundhauftje Dinje aufjesajcht dee festoake weare, en waundle nich enn hinjalest, en fe-aedle uk nich Gott sien Wuat, oba derch ne Oppenboarunk fonne Woarheit, fer Gott beroop wie onns opp aula Mensche aea Jewesse.
3 Oba wan onns Evanjeelium bedakjt es, es daut bedakjt enn daen dee felore sent,
4 dee nich jleewe, daen aeare Jedanke, de Gott aewa dise Welt blint jemoakt haft, daut nich meteemol daut kloaret Licht fomm Evanjeelium fonn Christus siene Harlichkjeit, dee en Aufbilt es fonn Gott, enn an enenn shiene sull.
5 Dan wie praedje nich onns selfst, oba Jesus Christus aus Herr, en daut wie june siene Sklowe sent omm Jesus sien haulwe.
6 Dan Gott, dee daut Licht ut Diestaness foddad, haft dee Erkjantnes fonn Gott siene Harlichkjeit enn onnse Hoate enenn jeschient enn Christus.
7 En wie ha dis Schats en irdische Jefaesa, daut dee butajeweenlije Krauft fonn Gott mucht senne, en nich fonn onns selfst.
8 Enn aule Waeaj sent wie bedrenjt, oba nich beschrenkjt; enn Schwearichkjeite, oba jaewe nich opp;
9 woare fefoljcht, oba nich felote; dol jeschmaete, oba sent nich fenicht;
10 droage emma enn onns Kjarpa daem Herr Jesus sien stoawe, soo daut Jesus sien Laewe mucht enn onns Kjarpa jeoppenboat woare.
11 Dan wie, dee wie laewe, sent emma daem Doot aewajaeft omm Jesus sien haulwe, soo daut Jesus sien Laewe kaun enn onns stoawlija Lief jeoppenboat woare.
12 Aulsoo deit dee Doot enn onns wirkje, oba Laewe enn junt.
13 En wiel wie daen selwje Gloowesjeist ha, soo auset jeschraewe steit: "Ekj ha jejleeft, doaromm ha ekj jeraet," doo wie beides, jleewe, uk raede;
14 dan wie weete daut dee, dee daem Herr Jesus fom Doot oppwuak, onns uk woat met Jesus oppwakje, en woat onns met junt toop fer am hanstale.
15 Dan aules es omm junet haulwe, daut dee Jnod emma mucht toonaeme, daut derch ne emma jratre Zol aea Dank kaun Gott siene Ea femeare.
16 Doaromm woa wie nich mootloos; wan uk onns utalija Mensch to Grunnt kjemt, es dee ennalija Mensch Dach fa Dach nie jemoakt.
17 Dan daut jaeajenwoatjet, leichtet Liede wirkjt fa onns en emma jratret en eewjet Jewijcht fonn Harlichkjeit;
18 dan wie betrachte nich daut waut to seene es, oba daut waut nich to seene es; dan waut to seene es, es waut Tiet aunbelangt, oba waut nich to seene es, es Eewich.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer