Bible in 90 Days

²² Zij gaven mij gif te eten
en lieten mij, toen ik dorst had, azijn drinken.
²³ Laat het lekkere eten een valstrik voor hen worden
en laat hun tafelgenoten hen verraden.
²⁴ Verslechter hun ogen,
zodat zij niets meer kunnen zien.
Geef dat hun heupen verzwakken,
zodat zij niet meer kunnen lopen.
²⁵ Stort uw toorn over hen uit,
laat de gloed daarvan hen vernietigen.
²⁶ Verander hun woonplaats in een woestenij
en maak hun tenten onbewoond.
²⁷ Want wie door U wordt geslagen,
wordt door hen achtervolgd.
Zij sturen verhalen de wereld in
over het verdriet van hen die door U werden getroffen.
²⁸ Laat hun schuld maar hand over hand toenemen,
zodat zij geen aanspraak kunnen maken op uw gerechtigheid.
²⁹ Verwijder hun namen uit uw boek,
waarin ieder vermeld staat die bij U hoort.
Zorg dat hun naam niet naast die van een gelovige staat.
³⁰ Ik verkeer in grote ellende en groot verdriet.
Laat uw heil mij beschermen, o God.
³¹ Ik zal een loflied zingen
en de naam van God prijzen.
Ik zal Hem roemen door de liederen
die ik tot zijn eer zing.
³² Dat zal de Here meer vreugde geven
dan een rund of een stier met horens en hoeven.
³³ Zij die zich dankbaar aan God onderwerpen,
zullen het zien en zich erover verheugen.
U die God zoekt, zult er nieuwe moed uit putten.
³⁴ Want de Here luistert wel
naar de armen die Hem aanroepen
en Hij ziet niet neer
op de mensen die gevangen zitten.
³⁵ Laat de hele schepping,
hemel, aarde en zeeën,
Hem eer brengen en prijzen.
³⁶ Want God zal Jeruzalem bevrijden
en de steden van Juda weer opbouwen.
Dan zullen zij weer daarin wonen
en het land opnieuw bezitten.
³⁷ De kinderen van zijn dienaren zullen het land erven
en het zal worden bewoond door mensen
die zijn naam liefhebben.

² O God, kom mij snel bevrijden!
Help mij toch, Here!
³ Laat de mensen die mij willen ombrengen,
beschaamd staan,
laten zij die mij in het ongeluk willen storten,
terugdeinzen en beschaamd staan.
⁴ Laten zij die mij uitlachen,
maar weglopen van schaamte.
⁵ Laat allen die U zoeken,
juichen en jubelen, zich in U verblijden.
Laten zij die U en uw redding liefhebben,
voortdurend U loven en grootmaken.
⁶ O God, ik zit in grote moeilijkheden
en ben een arm mens.
Kom toch snel naar mij toe.
Alleen U kunt mij helpen en verlossen.
Kom snel, Here,
en wacht niet langer!

O God, doe recht aan de koning
en toon uw rechtvaardigheid aan zijn zoon.
² Laat hij rechtvaardig over uw volk regeren
en zuiver rechtspreken, ook over de armen.
³ Laten de bergen de vrede voor het volk aandragen
en de heuvels spreken over de zuivere rechtspraak.
⁴ Laat de koning de armsten uit de samenleving
hun rechten geven en hen werkelijk helpen.
Maar laat hij de onderdrukker veroordelen.
⁵ Laat ieder,
zolang de zon schijnt
en de maan ʼs nachts aan de hemel staat,
ontzag voor U hebben.
Van generatie op generatie.
⁶ Laat de koning zijn als een milde regenbui
die neerdaalt op de akkers en de aarde bevochtigt.
⁷ Laat onder zijn regering
de oprechte mens tot bloei komen
en laat er altijd vrede zijn.
⁸ Laat hem heersen van oost tot west
en van noord tot zuid.
⁹ Laten de nomaden in de woestijn
zich voor hem buigen
en zijn tegenstanders
voorover in het stof vallen.
¹⁰ Laten de koningen uit Tarsis en de andere buurlanden
hem geschenken brengen.
De koningen van Seba en Saba
moeten hem belasting betalen.
¹¹ Laten alle koningen
zich voor hem buigen
en alle volken
aan hem onderworpen zijn.
¹² De koning zal zeker
de arme die om hulp roept, bevrijden
en ook de armzalige
die door niemand wordt geholpen.
¹³ Hij zal zich ontfermen
over ieder die klein en arm is,
hen allen nabij zijn en bevrijden.
¹⁴ Elke vorm van onderdrukking en geweld
zal hij voor hen wegnemen.
Zij zullen kostbaar zijn in zijn ogen.
¹⁵ De koning zal grote voorspoed kennen.
Men zal hem goud uit Seba brengen.
Ook zal men voor hem bidden, dag in, dag uit.
De hele dag door zal men hem het goede toewensen.
¹⁶ Het land zal overvloedige graanoogsten kennen.
Op de bergen bloeien de gewassen met rijke vruchten,
net als op de Libanon.
De mensen in de stad bloeien
als de gewassen op aarde.
¹⁷ De naam van de koning zal niet worden vergeten.
Zolang de zon haar licht op aarde geeft,
zal men zijn naam kennen.
Laten alle volken
elkaar het beste wensen met zijn naam en hem eren.
¹⁸ Alle lof en eer is voor de Here God,
de God van Israël, tot in eeuwigheid.
Alleen Hij doet wonderen.
¹⁹ Voor eeuwig zal zijn heerlijke naam
worden geloofd en geprezen.
Laat de hele aarde vol zijn met zijn aanwezigheid.
Ja, laat het zo zijn. Amen.
²⁰ Hier eindigen de gebeden van David, de zoon van Isaï.

God is zeker goed voor zijn volk Israël,
Hij is goed voor alle mensen die een zuiver hart bezitten.
² Wat mijzelf betreft:
bijna had ik het rechte pad verlaten,
bijna was ik uitgegleden.
³ Dat komt doordat ik jaloers was op de trotse mensen,
toen ik zag hoe voorspoedig de ongelovigen leefden.
⁴ Zij lijken geen problemen te kennen,
ook lichamelijk niet:
zij zien er gezond en weldoorvoed uit.
⁵ Zij weten niet wat zorgen zijn
en niemand legt hun een strobreed in de weg.
⁶ Daarom dragen zij hun trots als een halsketting
en pronken zij met geweld alsof het dure kleren zijn.
⁷ Hun gezicht is pafferig van het vet.
Zij verbeelden zich van alles.
⁸ Zij steken overal de spot mee
en spreken kwaadaardig
over het onderdrukken van andere mensen.
Hun taal is gezwollen, trots en uit de hoogte.
⁹ Zij zetten een grote mond op tegen God
en verachten de mensen.
¹⁰ Het volk houdt rekening met hen
en zij profiteren ervan.
¹¹ Zij zeggen: ‘God kan niet alles weten.
De Allerhoogste heeft wel iets anders te doen
dan Zich met ons te bemoeien.’
¹² Kijk, zo leven nu de ongelovigen.
Zonder zorgen worden zij alleen maar rijker en rijker.
¹³ Voor niets heb ik zuiver geleefd,
mij ver gehouden van onrecht.
¹⁴ De hele dag word ik gekweld,
elke morgen voel ik mijn straf.
¹⁵ Als ik echter net zo had gehandeld en gesproken,
hoorde ik niet meer bij U.
¹⁶ Ik heb mij het hoofd gebroken hoe dit mogelijk was.
In mijn ogen was het onbegrijpelijk en onaanvaardbaar.
¹⁷ Maar uiteindelijk ging ik Gods huis binnen
en zag hoe het met de ongelovigen afliep.
¹⁸ Werkelijk, U laat hen op gladde wegen lopen en uitglijden.
U laat hen ten slotte ineenstorten en een ruïne worden.
¹⁹ In een oogwenk veranderen zij
en bekijkt ieder hen met afgrijzen.
Dan zijn ze weg, omgekomen door rampen.
²⁰ Zoals een droom na het ontwaken niet echt blijkt te zijn,
zo ontkent U, Here, hun bestaan
als U erbij wordt betrokken.
²¹ Toen bitterheid in mijn hart opkwam
en ik opstandig en geprikkeld was,
²² reageerde ik als een dwaas zonder inzicht.
Ik gedroeg mij onredelijk tegenover U.
²³ Toch zal ik altijd bij U blijven,
U houdt mij stevig vast.
²⁴ Door uw raadgevingen zal ik mij laten leiden
en wanneer ik eenmaal sterf,
mag ik in uw heerlijkheid bij U komen.
²⁵ Wie of wat heb ik, buiten U, nog nodig?
Als ik U heb, heb ik verder niets nodig
en verlang ik niets meer.
Noch op aarde, noch in de hemel.
²⁶ Al zou ik geestelijk en lichamelijk bezwijken,
mijn hart vertrouwt op God,
Hij is mijn rots.
Voor eeuwig houdt Hij mij vast.
²⁷ Het is duidelijk: wie niet met U leven,
gaan hun ondergang tegemoet.
U vernietigt ieder die U verlaat en andere goden dient.
²⁸ En ik? Ik ben gelukkig als ik dicht bij God ben.
De Almachtige Here is mijn toevluchtsoord.
Ik wil iedereen over uw werk vertellen.

O God, waarom stuurt U ons bij U weg?
Waarom ontbrandt uw toorn tegen ons,
de schapen van uw kudde?
² Houd toch in gedachten dat wij van U zijn,
U hebt ons volk uitgekozen als uw eigen volk.
En in Jeruzalem hebt U uw woning gekozen.
³ Kom toch naar de puinhopen en kijk
hoe uw tegenstanders uw heilig huis hebben verwoest.
⁴ Zij maakten lawaai in uw tempel
en hebben er hun eigen afgoden neergezet.
⁵ Het leek wel of er iemand
met een bijl was tekeergegaan.
⁶ Met allerlei werktuigen hebben zij
het houtsnijwerk in uw tempel vernield.
⁷ Zij hebben de tempel in brand gestoken
en uw woning helemaal platgebrand,
nu is het geen heilige plaats meer.
⁸ Zij maakten plannen
om het hele volk te onderdrukken
en hebben alle heiligdommen in het land verbrand.
⁹ Nu hebben wij geen zichtbare tekenen van de eredienst meer
en er is geen profeet meer te bekennen.
Niemand van ons weet hoelang dit nog moet duren.
¹⁰ Hoelang zal de vijand nog de spot met ons drijven, o God?
Zal hij U altijd blijven bespotten?
¹¹ Waarom doet U niets?
Waarom slaat U hen niet neer?
Uw hand is toch machtig?
Vernietig hen toch!
¹² Toch is God al sinds mensenheugenis onze Koning!
Hij zorgt overal voor bevrijding.
¹³ U hebt de zee gespleten door uw kracht,
U hebt de zeemonsters vernietigd.
¹⁴ U hebt de koppen van het zeemonster Leviatan vermorzeld
en als voedsel aan de dieren in de woestijn gegeven.
¹⁵ U laat bronnen en beken ontspringen en stromen,
U laat ook de altijd stromende rivieren opdrogen.
¹⁶ De dag is van U en ook de nacht is uw bezit.
U hebt het licht en de zon geschapen.
¹⁷ U hebt de grenzen van land en water vastgesteld.
Zomer en winter hebt U gemaakt.
¹⁸ Kijk toch eens, Here,
hoe de tegenstanders U bespotten,
dit dwaze volk wil niet naar U luisteren.
¹⁹ Bescherm uw volk tegen de heidenen,
lever uw volk niet aan hen uit.
Spaar het leven van uw volgelingen,
die er jammerlijk aan toe zijn.
²⁰ Denk aan het verbond dat U met hen sloot,
want overal steekt het geweld de kop op.
²¹ Stel hen die onderdrukt worden, niet teleur.
Laten de armen en verdrukten reden hebben
uw naam te loven en te prijzen.
²² Kom er toch bij, o God!
Voert U de strijd voor ons.
En denk eraan hoe die dwaze ongelovigen
U de hele dag bespotten.
²³ Vergeet niet hoe uw vijanden
tegen U schreeuwen,
hoe zij die niet bij U willen horen,
tegen U tieren.
Het stijgt allemaal omhoog tot U.

² Wij loven en prijzen uw naam, o God,
want uw naam is onder ons.
Er wordt veel gesproken
over alle wonderen die U doet.

² Iedereen in Juda kent God.
Heel Israël eert en verheerlijkt Hem.
³ Zijn huis staat immers in Jeruzalem
en Hij woont op de berg Sion.
⁴ Daar heeft Hij de wapens van de vijand vernietigd.
⁵ De geweldige bergen kunnen zich niet met U meten
in pracht en heerlijkheid.
⁶ U versloeg de sterke vijanden.
Zij sliepen gewoon in.
Geen van al die dappere krijgers had nog kracht
om tegen U op te staan.
⁷ Toen U Zich liet zien, God van Jakob,
konden noch paarden noch strijdwagens
meer iets beginnen.
⁸ U bent groot en beroemd,
niemand kan in leven blijven
als uw toorn ontbrandt.
⁹ Vanuit de hemel hebt U geoordeeld
en de aarde werd helemaal stil van ontzag.
¹⁰ Toen stond God op als rechter
en bevrijdde al de oprechte mensen op aarde.
¹¹ Werkelijk, zelfs uw tegenstanders moeten U eer brengen.
U houdt ze in toom.
¹² Doe uw geloften aan de Here, uw God.
Kom ze ook na.
Iedereen moet Hem offers en gaven brengen,
want Hij is beroemd en gevreesd.
¹³ God verslaat alle tegenstanders,
allen vrezen Hem.

² Ik roep naar God,
ik richt mij tot Hem
en verlang ernaar
dat Hij naar mij luistert.
³ Als ik het moeilijk heb,
zoek ik de Here.
De hele nacht
strek ik mijn handen
naar Hem uit
en word het wachten niet moe.
Alleen Hij kan mij troosten.
⁴ Als ik aan God denk,
moet ik kreunen.
Ik word overmeesterd
door het verlangen naar zijn hulp.
⁵ Ik kan er niet van slapen
en ben zo onrustig
dat ik niet kan bidden.
⁶ Ik denk aan vroeger,
aan de jaren die voorbijgingen.
⁷ Ik herinner mij
mijn blijde musiceren van toen,
ik pieker
over het verschil tussen toen en nu.
⁸ Heeft de Here mij dan voor altijd afgewezen?
Zal Hij mij geen genade geven?
⁹ Zijn zijn goedheid en trouw
voor altijd opgehouden?
Geldt zijn belofte niet meer
voor de komende generaties?
¹⁰ Vergeet God
ons zijn genade te geven?
Heeft Hij de liefde en het medeleven
uit zijn hart gebannen?
¹¹ Ik moet zeggen
dat het mij groot verdriet doet
dat God, de Allerhoogste,
van gedachten verandert.
¹² Toch blijf ik mij de grote wonderen van de Here herinneren.
Alles wat U in het verleden hebt gedaan, zal ik gedenken.
¹³ Ik wil over uw werk spreken en nadenken over alles wat U deed.
¹⁴ O God, uw wegen zijn altijd goed en heilig.
Wie is zo groot als U, onze God?
¹⁵ U bent de God die wonderen doet.
U hebt de volken uw macht laten zien.
¹⁶ U hebt uw volk op een machtige manier bevrijd.
Alle zonen van Jakob en Jozef en hun nageslacht.
¹⁷ Toen het water U zag, o God,
beefde en sidderde het.
¹⁸ De wolken lieten de regen neervallen
en de donder rolde langs de hemel.
Uw pijlen werden afgeschoten.
¹⁹ Het gedreun van de donder rolde langs de hemel.
De bliksemschichten verlichtten de hele aarde.
Alles sidderde en beefde.
²⁰ U maakte een weg dwars door de zee,
een pad door het water heen.
Daardoor konden uw voetsporen
later niet worden gevonden.
²¹ U leidde uw volk als een schaapskudde,
met Aäron en Mozes als herders.

Luister mijn volk, naar wat ik u leer.
Luister goed naar wat mijn mond zegt.
² Ik wil wijze dingen zeggen
en u vertellen wat van oudsher nog een geheim was.
³ Wat wij weten, hebben wij van onze ouders gehoord.
Zij vertelden het ons.
⁴ Wij vertellen het weer door
aan ons nageslacht, kinderen en kleinkinderen.
Wij vertellen hun
over de grote daden van de Here,
over zijn kracht
en over de wonderen die Hij heeft gedaan.
⁵ Hij richtte in ons land gedenktekens op die aan Hem herinnerden
en gaf ons volk zijn wet, de wet van Israël.
Hij gaf onze voorouders bevel
het aan de kinderen door te geven.
⁶ Zodat steeds het volgende geslacht het zou horen.
Ieder kind dat werd geboren, moest het weten.
Daarop zouden zij het weer aan hun kinderen doorvertellen.
⁷ Zodat elke generatie haar vertrouwen op God zou stellen,
dat zij Gods werk nooit zouden vergeten
en zijn regels zouden naleven.
⁸ Opdat zij niet als hun voorouders zouden worden,
want dat waren opstandige en eigenwijze mensen.
Onevenwichtig in hun optreden en ontrouw tegenover God.
⁹ De zonen van Efraïm,
die zo goed waren in het boogschieten,
kwamen niet in het veld toen er moest worden gevochten.
¹⁰ Zij hielden Gods geboden niet
en weigerden zijn wet te gehoorzamen.
¹¹ Zij dachten niet aan alles wat Hij had gedaan
en vergaten zijn wonderen, die zij toch hadden gezien.
¹² Hun voorouders hadden zelf zijn wonderen gezien
die Hij in Egypte had gedaan, in de stad Zoan.
¹³ Hij spleet het water in tweeën
en leidde het volk er dwars doorheen.
Het water stond als een dam aan weerszijden van hen.
¹⁴ Overdag leidde Hij hen door een wolk die hen voorging,
en ʼs nachts door een helder licht.
¹⁵ Hij liet in de woestijn het water uit de rotsen komen,
zodat zij meer dan voldoende te drinken hadden.
¹⁶ Zo liet Hij een waterbeek uit een rots stromen,
het water kwam als een rivier naar beneden.
¹⁷ Toch bleven zij tegen Hem zondigen,
daar in die woestijn bleven zij opstandig tegen God.
¹⁸ Zij daagden Hem uit door naar lekker eten te vragen.
¹⁹ Zij verzetten zich tegen God en zeiden:
‘Kan God ons in de woestijn ook te eten geven?
²⁰ Kijk, Hij sloeg wel tegen een rots,
zodat er rijkelijk water uit stroomde,
maar zou Hij ons dan ook wel brood kunnen geven
of het hele volk van vlees kunnen voorzien?’
²¹ Toen de Here dit hoorde,
werd Hij zeer verontwaardigd.
Hij ontbrandde in woede tegen de Israëlieten.
²² Want zij geloofden niet in Hem
en vertrouwden niet op zijn hulp.
²³ Toen liet Hij een bevel uitgaan naar de wolken
en opende de sluizen van de hemel,
²⁴ Hij liet het manna als voedsel op hen neerdalen:
koren uit de hemel.
²⁵ Zo aten zij het brood van de engelen.
Hij gaf hun zoveel te eten dat iedereen genoeg had.
²⁶ Toen liet Hij een flinke oostenwind opsteken
en ook de zuidenwind wakkerde Hij aan.
²⁷ Het vlees kwam op hun hoofden neer,
het was zoveel dat het op regen leek.
Talloze vogels kwamen neer.
²⁸ Zij vielen in het tentenkamp op de grond,
rond hun woningen.
²⁹ Het volk at het en had meer dan genoeg.
Zo voldeed God aan hun verlangen.
³⁰ Terwijl zij hun mond nog niet leeg hadden,
werden zij alweer opstandig tegen God.
³¹ Maar toen werd God heel boos op hen
en richtte een ware slachting aan
onder de jonge mannen van het volk.
³² Maar zij leerden hier niets van.
Zij gingen door met zondigen
en vertrouwden niet op God,
wiens wonderen zij hadden gezien.
³³ Toen bracht Hij dood en verderf onder hen.
³⁴ Pas wanneer Hij hen doodde,
gingen zij weer naar Hem vragen.
Dan zochten zij hun God en bekeerden zich.
³⁵ Dan dachten zij er pas weer aan
dat God hun rots was
en dat God, de Allerhoogste, hen bevrijdde.
³⁶ Maar zij logen en bedrogen Hem met wat zij zeiden.
³⁷ Zij bleven niet bij Hem
en waren Gods verbond al weer ontrouw.
³⁸ Maar de barmhartige God
vergaf hun zonden en vernietigde hen niet.
Vele malen nam Hij zijn woede van hen weg
en vergold hun zonden niet.
³⁹ Hij dacht eraan dat zij maar mensen waren,
vluchtige ademtochten die niet meer terugkomen.
⁴⁰ Wat waren zij in de woestijn
vaak opstandig tegen Hem
en beledigden zij Hem daar.
⁴¹ Steeds weer daagden zij God uit
en deden zij de Heilige God van Israël verdriet.
⁴² Zij herinnerden zich zijn macht niet,
hoe Hij hen eens bevrijd had.
⁴³ Hoe Hij in Egypte, in de stad Zoan,
zijn wonderen en tekenen had gedaan.
⁴⁴ Hij veranderde het water van de Nijl in bloed,
hetzelfde deed Hij met de zijrivieren,
zodat niemand kon drinken.
⁴⁵ Hij stuurde steekvliegen
die hun het leven onmogelijk maakten
en kikkers die overal zaten.
⁴⁶ Alle gewassen op de akkers
werden kaalgevreten door ongedierte
en daarna kwamen er nog sprinkhanen.
⁴⁷ De hagel vernielde de druivenoogst
en de ijzel bevroor de moerbeibomen.
⁴⁸ Ook het vee stierf door de hagel
en de kudden door de bliksem.
⁴⁹ Hij liet over heel Egypte zijn brandende toorn neerkomen,
zijn boosheid en angstaanjagende woede.
⁵⁰ Zo ging zijn toorn over heel Egypte.
Hij beschermde hen niet tegen de dood,
maar gaf hen prijs aan de pest.
⁵¹ Alle oudste zonen in Egypte stierven.
⁵² Hij verzamelde zijn volk, zoals men schapen verzamelt.
Als een kudde leidde Hij hen
het land Egypte uit, de woestijn in.
⁵³ Hij bracht de Israëlieten veilig verder
en zij kenden geen angst,
want God had al hun vijanden laten verdrinken.
⁵⁴ Hij bracht hen naar heilig terrein,
naar de berg die Hij voor Zichzelf had uitgekozen,
de Sinaï.
⁵⁵ Hij verjoeg de volken die zij tegenkwamen.
Hij gaf Israël hun bezittingen
en liet de twaalf stammen in hun tenten wonen.
⁵⁶ Maar zij bleven God uitdagen
en waren opstandig tegen God, de Allerhoogste.
Zij hielden zich ook niet aan zijn leefregels.
⁵⁷ Zij gingen afgoden dienen en werden ontrouw,
zoals eens hun voorouders.
Zij beantwoordden niet aan zijn eisen.
⁵⁸ Zij tergden Hem met hun afgodenaltaren
en maakten Hem jaloers met hun beeldendienst.
⁵⁹ God hoorde alles en ontstak in toorn.
Hij steunde het volk niet langer.
⁶⁰ Hij gaf de tabernakel over in vijandige handen.
Hij verliet hem.
⁶¹ Dit sieraad van God kwam in handen van de vijand.
⁶² Zijn volk kwam terecht in oorlogen,
Hij was boos op zijn volk.
⁶³ De jonge mannen kwamen om
en de schoonheid van de meisjes werd niet meer bezongen.
⁶⁴ De priesters werden gedood
en de weduwen konden niet meer huilen.
⁶⁵ Toen werd de Here wakker,
net als een soldaat die van de wijn in slaap gevallen was.
⁶⁶ Hij sloeg zijn tegenstanders van achteren neer
en versloeg hen smadelijk.
⁶⁷ Hij kwam niet terug bij de stammen van Jozef.
Efraïm werd niet meer uitgekozen.
⁶⁸ Hij koos de stam van Juda,
de berg Sion, waarvan Hij zoveel houdt.
⁶⁹ Daar bouwde Hij zijn nieuwe huis,
het stond er net zo vast als de aarde na de schepping.
⁷⁰ Zijn knecht David koos Hij uit
en Hij haalde hem weg achter de schapen.
⁷¹ Hij hoefde geen schapen meer te weiden, maar nu een volk.
Het volk van Jakob, Israël, werd zijn nieuwe kudde.
⁷² David weidde het volk met een oprecht hart
en gaf het kundig leiding.

O God, ongelovigen zijn bij ons binnengedrongen
en hebben uw heiligdom, de tempel, onteerd.
Zij hebben Jeruzalem vernield.
² De dode lichamen van uw dienaren
hebben zij als voedsel aan de vogels gegeven.
De wilde dieren hebben de lijken
van uw volgelingen te eten gekregen.
³ Zij hebben hun bloed als water laten weglopen rondom Jeruzalem.
Niemand heeft hen begraven.
⁴ De omwonenden spreken smalend over ons.
Onze buren bespotten ons en maken ons belachelijk.
⁵ Hoelang moet dit nog duren, Here?
Hoelang zal uw toorn op ons blijven?
Uw jaloezie branden als een vuur?
⁶ Vier uw toorn maar bot op de volken die U niet willen kennen,
over de landen waar men U niet eert en aanroept.
⁷ Die hebben uw volk onder de voet gelopen
en Jeruzalem verwoest.
⁸ Laat de zonden van onze voorouders
niet op onze hoofden neerkomen,
kom naar ons toe met uw vergeving en liefde,
wij zijn zo zwak geworden.
⁹ O God die ons bevrijdt,
help ons toch ter wille van U Zelf.
Verlos ons
en doe onze zonden weg ter wille van uw naam.
¹⁰ Dan kunnen de heidenen tenminste niet zeggen:
waar blijft hun God nu?
Toon ons hoe U wraak neemt op deze heidenen
wegens de dood van uw volgelingen.
¹¹ Luister naar het zuchten van de gevangenen,
red hen die ten dode zijn opgeschreven,
red hen door uw sterke arm.
¹² Straf de buurlanden zevenvoudig
voor de spot die zij met U dreven, Here.
¹³ En wij—uw volk, dat door U wordt geleid—
zullen U altijd loven en prijzen.
Onze kinderen en kleinkinderen
zullen spreken over uw grootheid.

² Luister, Herder van Israël,
U leidt immers uw geliefde volk als een kudde schapen.
U woont boven de engelen.
Kom in al uw stralende heerlijkheid naar ons toe.
³ Laat uw kracht
de stammen Efraïm, Benjamin en Manasse
voorgaan en red ons.
⁴ O God, maak ons volk weer tot een eenheid.
Laat uw licht schijnen,
want dan zullen wij worden bevrijd.
⁵ Here, God van de hemelse legers,
blijft uw toorn nog lang gericht tegen uw volk,
ondanks onze gebeden?
⁶ Hun tranen doorweekten het brood dat zij aten
en mengden zich met het water dat zij dronken.
⁷ De omringende landen ruziën spottend over ons,
onze tegenstanders steken de gek met ons.
⁸ O God van de hemelse legers,
maak ons volk weer tot een eenheid.
Laat uw licht over ons schijnen,
dan zullen wij bevrijd worden.
⁹ U hebt in Egypte ons volk als een wijnstok uitgegraven,
daarna hebt U hier de volken verdreven
en ons in dit land geplant.
¹⁰ U hebt dit land, deze grond, voor ons klaargemaakt,
zodat wij ons er thuis voelden
en ons er als volk konden vestigen.
¹¹ Wij hebben ons genesteld op de bergen
en in de schaduw van de bomen gezeten,
de bomen die U hebt geplant.
¹² Het volk zwermde uit naar alle kanten,
tot aan de Eufraat toe.
¹³ Waarom hebt U onze grenzen opengezet?
Nu worden wij steeds aangevallen.
¹⁴ Vreemde volken vallen ons aan
en plunderen ons.
¹⁵ O God van de hemelse legers,
kom toch bij ons terug.
Kijk vanuit de hemel op ons neer,
let erop hoe het met uw volk is.
¹⁶ Wij zijn het volk
dat U naar dit land hebt gebracht,
dankzij U
zijn wij ook een groot volk geworden.
¹⁷ Alsof wij vuilnis zijn,
worden wij bedreigd door branden,
als U ons helpt,
kan de tegenstander niets meer doen.
¹⁸ Bescherm het volk van uw keuze,
de mensen die U tot een groot volk hebt gemaakt.
¹⁹ Dan zullen wij U niet meer verlaten.
Als U ons bevrijdt,
zullen wij U zoeken, loven en prijzen.
²⁰ Here, God van de hemelse legers,
maak ons volk weer tot een eenheid.
Laat uw licht over ons schijnen,
dan zullen wij bevrijd worden.

² Jubel over God, Hij is onze kracht.
Loof en prijs de God van Jakob.
³ Zing een lied met de tamboerijn.
Laat harp en citer meeklinken.
⁴ Blaas op de trompet
wanneer het nieuwe maan is
en ook bij volle maan,
want God denkt aan u.
⁵ Dat is een voorschrift in Israël,
de God van Jakob heeft deze regel ingesteld.
⁶ Hij stelde dit in toen het volk Egypte verliet,
toen Hij hen uitleidde.
Onvermoede woorden hoor ik:
⁷ ‘Ik heb de last van hun schouders genomen,
zij hoefden geen manden meer te sjouwen.
⁸ In uw moeilijkheden hebt u Mij geroepen
en Ik heb u bevrijd.
Ik gaf u antwoord
vanuit de schuilhoeken van de donder.
Bij het water van Meriba
heb Ik u op de proef gesteld.
⁹ Luister, mijn volk!
Ik wil u op het hart drukken, Israël,
dat u altijd naar Mij moet luisteren.
¹⁰ Er mag bij u geen afgod te vinden zijn,
het is u verboden te buigen voor een heidense afgod.
¹¹ Ik ben de Here, Ik ben uw God.
Ik heb u uit Egypte weggevoerd.
Alles wat u nodig hebt, geef Ik u.
¹² Mijn volk heeft echter niet naar Mij geluisterd,
de Israëlieten kwamen tegen Mij in opstand.
¹³ Ik heb hen hun eigen gang laten gaan,
eigenwijs als zij zijn.
Zij zijn de weg gegaan
die zij voor zichzelf hadden uitgestippeld.
¹⁴ Ach, luisterde mijn volk maar naar Mij!
Bewandelde het volk Israël mijn wegen maar!
¹⁵ Ik ben bereid hun tegenstanders te vernietigen
en Mij tegen hun vijanden te keren.
¹⁶ De mensen die niet in de Here geloven,
zouden net doen alsof zij Hem eerden.
Er zou aan hun straf geen einde komen.
¹⁷ Hij zou hun het mooiste koren als voedsel geven.
Inderdaad, Ik zou u zoveel honing hebben gegeven
dat u niet meer op kon.’

God staat te midden van de bijeenkomst van de goden,
Hij treedt in hun midden als rechter op.
² Het lijkt wel of U de ongelovigen recht verschaft
en ons niet. Hoelang moet dat nog duren?
³ Spreek uw oordeel uit over armen en wezen,
laat het recht zegevieren voor de armzaligen
en hen die niets hebben.
⁴ Bevrijd de man die wordt vernederd en de arme,
red hen uit de handen van de misdadigers.
⁵ Zij zijn dom en kunnen niets vatten,
zij lopen in het donker en de aarde wankelt onder uw voeten.
⁶ Toch heb Ik gezegd:
‘U bent goden, kinderen van de Allerhoogste, allemaal.’
⁷ Net als andere mensen zullen zij sterven
en vallen als overwonnen koningen.
⁸ Kom, God, spreek recht over de aarde.
Alle volken zijn immers van U?

² Laat iets van U horen, o God.
Spreek toch en blijf niet werkeloos toezien.
³ Uw tegenstanders gaan tekeer.
De mensen die U haten, krijgen de overhand.
⁴ Zij beramen aanslagen tegen uw volk
en overleggen hoe zij uw volgelingen kunnen aanvallen.
⁵ Zij zeggen tegen elkaar:
‘We gaan dat hele volk uitroeien.
Niemand kent dan nog het volk van Israël.’
⁶ Zij waren het al snel eens
en hebben een verdrag gesloten
om gezamenlijk tegen U op te staan.
⁷ De Edomieten en Ismaëlieten,
de Moabieten en de Hagarenen.
⁸ De Gebalieten, Ammonieten en Amalekieten,
en ook de Filistijnen,
samen met de inwoners van de stad Tyrus.
⁹ Ook Assur kwam erbij,
het helpt de nakomelingen van Lot.
¹⁰ Doe met hen maar hetzelfde
als U met de Midjanieten deed
en als met Sisera.
Of zoals met Jabin bij de rivier de Kison.
¹¹ Zij werden bij Endor verslagen en gedood,
hun lijken dienden als mest voor het land.
¹² Dood hun leiders,
zoals U met de koningen Oreb en Zeëb hebt gedaan.
Doe met hun koningen hetzelfde als U deed
met de Midjanitische koningen Zebah en Zalmuna.
¹³ Want zij wilden uw land in bezit nemen.
¹⁴ Mijn God, laat hen zweven
als de zaadjes van een distel,
blaas hen weg
als kaf dat door de wind wordt verdreven.
¹⁵ Zoals het vuur een bos verbrandt
en de vlammen de bergen roodgloeiend maken,
¹⁶ achtervolg hen zo met uw storm,
jaag hun schrik aan met uw wervelwind.
¹⁷ Maak hen te schande,
misschien zullen zij dan ooit
nog eens naar U zoeken, Here.
¹⁸ Laten zij zich schamen
en door schrik overmand worden,
laat hen door de grond gaan van berouw.
¹⁹ Dan zullen zij eindelijk beseffen
dat U de Here bent,
dat U de Allerhoogste bent op de aarde.

² Here van de hemelse legers,
wat zijn uw woningen prachtig!
³ Ik smacht van verlangen om bij U te komen.
Mijn ziel en mijn lichaam zingen uw lof,
de lof van de God die leeft.
⁴ Uw ogen zien zelfs een mus
die een plekje zoekt om te nestelen,
zelfs het nest van de zwaluw
ontgaat U niet, noch haar jongen.
Ook zij zijn welkom in uw tempel,
Here van de hemelse legers.
U bent mijn Koning en mijn God.
⁵ Gelukkig zijn de mensen
die heel dicht bij U leven,
zij zingen lofliederen voor U.
⁶ Gelukkig zijn de mensen
die uw kracht kennen en ervaren,
zij weten hoe zij op uw weg moeten blijven.
⁷ Wanneer zij in hun leven door een donker dal gaan,
ontspringen daar opeens allemaal bronnen.
Problemen veranderen in zegeningen.
⁸ Zij leven door uw kracht
en worden altijd door U beschermd.
Zij ontmoeten God in Sion, waar Hij woont.
⁹ Och Here, God van de hemelse legers,
luister toch naar mijn gebed.
Luister goed naar mij, God van Jakob.
¹⁰ God, U beschermt ons.
Kijk naar de man die U hebt uitgekozen.
¹¹ Ik ben liever maar heel kort bij U,
dan jarenlang in een omgeving
waar men U niet kent.
Ik heb liever de minste plaats in uw huis
dan een ereplaats in een huis
waar men met U spot.
¹² God de Here is het licht in mijn leven.
Hij beschermt mij altijd.
Hij schenkt vergeving
en herstelt ons in ere.
Mensen die volkomen naar zijn wil leven,
worden rijk door Hem gezegend.
¹³ Here van de hemelse legers,
gelukkig is hij die zijn vertrouwen op U stelt.

² U bent altijd goed geweest voor uw land, Here.
U hebt het volk van Jakob uit de ellende gered.
³ U hebt de zonden van het volk vergeven en bedekt.
⁴ U hebt uw verontwaardiging laten varen
en U afgekeerd van uw grote toorn.
⁵ Bevrijd ons nu weer, o God,
U bent onze verlosser.
Laat uw weerzin tegen ons varen.
⁶ Blijft U altijd tegen ons?
Geldt uw toorn ook voor alle komende geslachten?
⁷ Wilt U ons volk weer tot leven brengen,
zodat alle mensen over U kunnen juichen?
⁸ Och Here, laat uw goedheid en trouw toch zien,
verlos ons.
⁹ Ik wil luisteren naar wat de Here God zegt.
Hij spreekt over vrede tot de Israëlieten
en tot allen die bij hen horen.
Maar zijn oordeel wacht hun,
als zij zich weer van Hem afkeren.
¹⁰ Het is werkelijk waar dat Hij mensen bevrijdt
die ontzag voor Hem hebben.
Waar zij wonen, heerst vrede en geluk.
¹¹ Daar komt men goedheid, liefde en trouw tegen.
Er heerst vrede omdat er rechtvaardig wordt geregeerd.
¹² Uit de aarde komt trouw voort
en vanuit de hemel komt de rechtvaardigheid.
¹³ De Here geeft altijd het goede
en op onze akkers groeien de gewassen overvloedig.
¹⁴ De rechtvaardigheid gaat voor God uit.
Die bepaalt zijn weg.

Buig U tot mij over, Here,
en geef mij antwoord.
Ik ben in grote moeilijkheden
en zeer te beklagen.
² Bescherm mij,
ik heb immers diep ontzag voor U?
U bent mijn God.
Bevrijd uw dienaar
die zijn vertrouwen op U stelt.
³ Mijn God, geef mij uw genade.
De hele dag door roep ik naar U.
⁴ Geef mij uw vreugde, mijn God,
ik richt mij helemaal op U.
⁵ Here, U bent zo goed
en vergeeft graag.
Ieder die U aanroept,
mag zich koesteren in uw goedheid en liefde.
⁶ Here, luister toch naar mijn gebed,
neem mijn smeken ter harte.
⁷ In tijden van grote moeite en zorgen
roep ik naar U,
omdat U mij altijd antwoord geeft.
⁸ Geen van de afgoden
kan zich met U meten, Here.
Niemand kan uw werk evenaren.
⁹ Eenmaal zullen alle volken,
die allemaal door U zijn gemaakt,
naar U toekomen
en voor U neerknielen, Here.
Dan zullen zij allemaal
uw naam eren.
¹⁰ Want U bent een grote God
en U doet wonderen.
Alleen U, mijn God, kunt dat doen.
¹¹ Here, leer mij hoe ik uw wil kan doen,
zodat ik oprecht zal leven.
Geef dat ik niet innerlijk verdeeld zal zijn,
maar alleen U zal dienen.
¹² Here, mijn God,
ik wil U met mijn hele hart prijzen
en altijd alleen uw naam de eer geven.
¹³ U bewijst mij zoveel goedheid en liefde,
U hebt mij gered van de godverlatenheid.
¹⁴ Help mij, God,
want mijn tegenstanders keren zich tegen mij.
Misdadigers willen mij doden.
Aan U denken zij niet.
¹⁵ Here, U bent een God die genade geeft
en vol medelijden en liefde naar mij omziet.
Ook bent U heel geduldig
en toont mij uw liefde, goedheid en trouw.
¹⁶ Kom naar mij toe en geef mij uw genade.
Geef uw dienaar kracht
en bevrijd de zoon van uw dienares.
¹⁷ Laten mijn vijanden zien dat U mij helpt en redt.
Dan zullen zij zich schamen
omdat U, Here, mij hebt geholpen en getroost.

Jeruzalem ligt op de heilige bergen.
² De Here houdt van haar poorten,
meer dan van alle andere steden in het land Israël.
³ Stad van God!
Er zijn geweldige dingen over u te vertellen.
⁴ Wanneer Ik de namen noem
van Egypte, Babel, Filistea, Tyrus
of zelfs van Ethiopië,
is er altijd wel iemand die daar geboren is.
⁵ Maar van Jeruzalem zal worden gezegd
dat er velen geboren zijn.
God, de Allerhoogste, zal Zelf deze stad zegenen.
⁶ Wanneer de Here de volken registreert,
schrijft Hij erbij: ‘Dit volk is hier geboren.’
⁷ Tijdens hun feesten en onder het dansen
zingen zij: ‘Mijn hart ligt in Jeruzalem.’

² Here,
U bent de God die mij redt.
Dag en nacht roep ik U aan
en kom ik tot U.
³ Laat mijn gebed U toch bereiken,
luister toch naar mij!
⁴ Nog meer ziekten en tegenslagen kan ik niet verdragen.
Ik heb het gevoel dat ik ga sterven.
⁵ Men beschouwt mij als iemand die de dood nabij is,
alle kracht is uit mij geweken.
⁶ Eigenlijk hoor ik al bij de gestorvenen,
de mensen aan wie U niet meer denkt
en die door U zijn vergeten.
⁷ U hebt mij door de diepste diepte
en door de donkerste duisternis gevoerd.
⁸ U hebt Zich tegen mij gekeerd
en ik kan dat niet verdragen.
Ik heb het gevoel
alsof U mij tegen de grond hebt geslagen.
⁹ U hebt ervoor gezorgd dat mijn kennissen
mij niet meer willen zien en van mij gruwen.
Ik zie geen uitweg meer.
¹⁰ Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet.
Dag in, dag uit bid ik tot U, Here.
Mijn handen strek ik naar U uit.
¹¹ Kunt U wonderen onder de doden doen?
Kunnen de geesten van de gestorvenen U prijzen?
¹² Spreekt men in het graf over uw liefde en goedheid?
Blijkt uw trouw waar lichamen vergaan?
¹³ Kan uw grote macht dan in de duisternis
worden bekendgemaakt?
Blijkt uw rechtvaardigheid dan daar
waar alles en iedereen wordt vergeten?
¹⁴ Toch roep ik naar U, Here.
Ik leg alles ʼs morgens voor U neer.
¹⁵ Here, waarom verwerpt U mij?
Waarom wilt U mij niet zien?
¹⁶ Van jongs af aan heb ik het moeilijk
en ben ik vaak ernstig ziek.
Het is aan mij te zien hoe U mij beproeft,
ik weet mij geen raad meer.
¹⁷ Uw toorn gaat als vuur over mij heen
en ik word vernietigd door wat U mij aandoet.
¹⁸ Ik kan er niet aan ontkomen,
alles komt op mij af.
¹⁹ U hebt ervoor gezorgd dat vrienden en kennissen
mij niet meer willen kennen,
ik hoor van niemand meer iets.

² Ik wil alleen nog maar zingen
van de goedheid en genade van de Here,
van alles wat Hij voor mij heeft gedaan.
Van generatie op generatie
zal ik getuigen van uw trouw.
³ Ik zeg dan:
uw goedheid en liefde gelden eeuwig,
tot in de hemel blijkt hoe trouw U bent.
⁴ De Here zegt:
Ik heb een verbond gesloten
met de man die Ik heb uitgekozen,
dat heb Ik gezworen aan mijn dienaar David.
⁵ Ik zei tegen hem:
Ik zal uw nageslacht blijven zegenen,
van generatie op generatie
zullen uw kinderen op de troon blijven.
⁶ Here, daarom wordt uw grote macht
tot in de hemel geprezen.
Alle gelovigen loven U om uw trouw.
⁷ Kan in de hemel iemand
zich meten met de Here?
Is er op aarde
een god als onze Here?
⁸ God dwingt ontzag en respect af
van de heilige engelen die Hem omringen.
⁹ Here, God van de hemelse legers,
wie is zo groot en machtig als U?
Uw trouw omgeeft U.
¹⁰ U beheerst de woede van de zee,
als de golven hoog oprijzen, brengt U ze tot rust.
¹¹ U hebt Egypte vernietigd
en al uw vijanden door uw kracht verspreid.
¹² De hemel is van U
en ook de aarde behoort U toe.
U hebt de wereld en alles wat erop leeft, geschapen.
¹³ Van noord tot zuid hebt U alles gemaakt.
De bergen juichen U toe.