Bible in 90 Days
8 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 Numquid Deus supplantat judicium? aut Omnipotens subvertit quod justum est?
4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae:
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus;
6 si mundus et rectus incesseris: statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiae tuae,
7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam
9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.
13 Sic viae omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritae peribit.
14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus.
15 Innitetur super domum suam, et non stabit; fulciet eam, et non consurget.
16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur.
17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Haec est enim laetitia viae ejus, ut rursum de terra alii germinentur.
20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis,
21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo.
22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.
9 Et respondens Job, ait:
2 Vere scio quod ita sit, et quod non justificetur homo compositus Deo.
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnae ejus concutiuntur.
7 Qui praecipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo.
8 Qui extendit caelos solus, et graditur super fluctus maris.
9 Qui facit Arcturum et Oriona, et Hyadas et interiora austri.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Si venerit ad me, non videbo eum; si abierit, non intelligam.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 Deus, cujus irae nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo: sed meum judicem deprecabor.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 Si fortitudo quaeritur, robustissimus est; si aequitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Si justificare me voluero, os meum condemnabit me; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et taedebit me vitae meae.
22 Unum est quod locutus sum: et innocentem et impium ipse consumit.
23 Si flagellat, occidat semel, et non de poenis innocentum rideat.
24 Terra data est in manus impii; vultum judicum ejus operit. Quod si non ille est, quis ergo est?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore; fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes; sicut aquila volans ad escam.
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimae manus meae,
31 tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo; nec qui mecum in judicio ex aequo possit audiri.
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat.
35 Loquar, et non timebo eum; neque enim possum metuens respondere.
10 Taedet animam meam vitae meae; dimittam adversum me eloquium meum: loquar in amaritudine animae meae.
2 Dicam Deo: Noli me condemnare; indica mihi cur me ita judices.
3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves?
4 Numquid oculi carnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu videbis?
5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 ut quaeras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,
7 et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere?
8 Manus tuae fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente praecipitas me?
9 Memento, quaeso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
11 Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me.
12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Licet haec celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15 Et si impius fuero, vae mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 Et propter superbiam quasi leaenam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et poenae militant in me.
18 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
21 antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22 terram miseriae et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
11 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 Excelsior caelo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces?
9 Longior terra mensura ejus, et latior mari.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 Si iniquitatem quae est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis.
16 Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animae.
12 Respondens autem Job, dixit:
2 Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum; quis enim haec quae nostis ignorat?
4 Qui deridetur ab amico suo, sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim justi simplicitas.
5 Lampas contempta apud cogitationes divitum parata ad tempus statutum.
6 Abundant tabernacula praedonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
7 Nimirum interroga jumenta, et docebunt te; et volatilia caeli, et indicabunt tibi.
8 Loquere terrae, et respondebit tibi, et narrabunt pisces maris.
9 Quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit?
10 In cujus manu anima omnis viventis, et spiritus universae carnis hominis.
11 Nonne auris verba dijudicat? et fauces comedentis, saporem?
12 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo; ipse habet consilium et intelligentiam.
14 Si destruxerit, nemo est qui aedificet; si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur; et si emiserit eas, subvertent terram.
16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia; ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
17 Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in stuporem.
18 Balteum regum dissolvit, et praecingit fune renes eorum.
19 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
20 commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
21 Effundit despectionem super principes, eos qui oppressi fuerant relevans.
22 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
23 Qui multiplicat gentes, et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
24 Qui immutat cor principum populi terrae, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
25 palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.
13 Ecce omnia haec vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula.
2 Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum.
3 Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio:
4 prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum.
5 Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes.
6 Audite ergo correptionem meam, et judicium labiorum meorum attendite.
7 Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos?
8 numquid faciem ejus accipitis, et pro Deo judicare nitimini?
9 aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur, ut homo, vestris fraudulentiis?
10 Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem ejus accipitis.
11 Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror ejus irruet super vos.
12 Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestrae.
13 Tacete paulisper, ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit.
14 Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis?
15 Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu ejus arguam.
16 Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu ejus omnis hypocrita.
17 Audite sermonem meum, et aenigmata percipite auribus vestris.
18 Si fuero judicatus, scio quod justus inveniar.
19 Quis est qui judicetur mecum? veniat: quare tacens consumor?
20 Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar:
21 manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat.
22 Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi.
23 Quantas habeo iniquitates et peccata? scelera mea et delicta ostende mihi.
24 Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?
25 Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris:
26 scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiae meae.
27 Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti:
28 qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.
14 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in judicium?
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
5 Breves dies hominis sunt: numerus mensium ejus apud te est: constituisti terminos ejus, qui praeteriri non poterunt.
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.
7 Lignum habet spem: si praecisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant.
8 Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9 ad odorem aquae germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quaeso, est?
11 Quomodo si recedant aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
12 sic homo, cum dormierit, non resurget: donec atteratur caelum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis mei?
14 Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti: sed parce peccatis meis.
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo:
19 lapides excavant aquae, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret: immutabis faciem ejus, et emittes eum.
21 Sive nobiles fuerint filii ejus, sive ignobiles, non intelliget.
22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.
15 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum?
3 Arguis verbis eum qui non est aequalis tibi, et loqueris quod tibi non expedit.
4 Quantum in te est, evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo.
5 Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium.
6 Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi.
7 Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus?
8 numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit ejus sapientia?
9 Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus?
10 Et senes et antiqui sunt in nobis, multo vetustiores quam patres tui.
11 Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent.
12 Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans attonitos habes oculos?
13 Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones?
14 Quid est homo ut immaculatus sit, et ut justus appareat natus de muliere?
15 Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis, et caeli non sunt mundi in conspectu ejus.
16 Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem?
17 Ostendam tibi: audi me: quod vidi, narrabo tibi.
18 Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos:
19 quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
20 Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus.
21 Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur.
22 Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium.
23 Cum se moverit ad quaerendum panem, novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies.
24 Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem qui praeparatur ad praelium.
25 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
26 Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est.
27 Operuit faciem ejus crassitudo, et de lateribus ejus arvina dependet.
28 Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quae in tumulos sunt redactae.
29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus, nec mittet in terra radicem suam.
30 Non recedet de tenebris: ramos ejus arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui.
31 Non credet, frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit.
32 Antequam dies ejus impleantur peribit, et manus ejus arescent.
33 Laedetur quasi vinea in primo flore botrus ejus, et quasi oliva projiciens florem suum.
34 Congregatio enim hypocritae sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt.
35 Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus ejus praeparat dolos.
16 Respondens autem Job, dixit:
2 Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis.
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
4 Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea:
5 consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos;
6 roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
7 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
8 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
9 Rugae meae testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
10 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
11 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt poenis meis.
12 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
13 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
14 Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
15 Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.
16 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
17 Facies mea intumuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt.
18 Haec passus sum absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas ad Deum preces.
19 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
20 ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis.
21 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:
22 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
23 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.
17 Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum.
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me.
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur.
5 Praedam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Dies mei transierunt; cogitationes meae dissipatae sunt, torquentes cor meum.
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
13 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum.
14 Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus.
15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea? et patientiam meam quis considerat?
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi?
18 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 Usque ad quem finem verba jactabitis? intelligite prius, et sic loquamur.
3 Quare reputati sumus ut jumenta, et sorduimus coram vobis?
4 Qui perdis animam tuam in furore tuo, numquid propter te derelinquetur terra, et transferentur rupes de loco suo?
5 Nonne lux impii extinguetur, nec splendebit flamma ignis ejus?
6 Lux obtenebrescet in tabernaculo illius, et lucerna quae super eum est extinguetur.
7 Arctabuntur gressus virtutis ejus, et praecipitabit eum consilium suum.
8 Immisit enim in rete pedes suos, et in maculis ejus ambulat.
9 Tenebitur planta illius laqueo, et exardescet contra eum sitis.
10 Abscondita est in terra pedica ejus, et decipula illius super semitam.
11 Undique terrebunt eum formidines, et involvent pedes ejus.
12 Attenuetur fame robur ejus, et inedia invadat costas illius.
13 Devoret pulchritudinem cutis ejus; consumat brachia illius primogenita mors.
14 Avellatur de tabernaculo suo fiducia ejus, et calcet super eum, quasi rex, interitus.
15 Habitent in tabernaculo illius socii ejus qui non est; aspergatur in tabernaculo ejus sulphur.
16 Deorsum radices ejus siccentur: sursum autem atteratur messis ejus.
17 Memoria illius pereat de terra, et non celebretur nomen ejus in plateis.
18 Expellet eum de luce in tenebras, et de orbe transferet eum.
19 Non erit semen ejus, neque progenies in populo suo, nec ullae reliquiae in regionibus ejus.
20 In die ejus stupebunt novissimi, et primos invadet horror.
21 Haec sunt ergo tabernacula iniqui, et iste locus ejus qui ignorat Deum.
19 Respondens autem Job, dixit:
2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
3 En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
4 Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
6 Saltem nunc intelligite quia Deus non aequo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
7 Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.
8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.
9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
10 Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsae arbori abstulit spem meam.
11 Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.
12 Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.
15 Inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum.
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
18 Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.
22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
24 stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
25 Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
26 et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum:
27 quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.
28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.
20 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 Idcirco cogitationes meae variae succedunt sibi, et mens in diversa rapitur.
3 Doctrinam qua me arguis audiam, et spiritus intelligentiae meae respondebit mihi.
4 Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram,
5 quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritae ad instar puncti.
6 Si ascenderit usque ad caelum superbia ejus, et caput ejus nubes tetigerit,
7 quasi sterquilinium in fine perdetur, et qui eum viderant, dicent: Ubi est?
8 Velut somnium avolans non invenietur: transiet sicut visio nocturna.
9 Oculus qui eum viderat non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus.
10 Filii ejus atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum.
11 Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiae ejus, et cum eo in pulvere dormient.
12 Cum enim dulce fuerit in ore ejus malum, abscondet illud sub lingua sua.
13 Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo.
14 Panis ejus in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus.
15 Divitias quas devoravit evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus.
16 Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperae.
17 (Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis et butyri.)
18 Luet quae fecit omnia, nec tamen consumetur: juxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.
19 Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non aedificavit eam.
20 Nec est satiatus venter ejus: et cum habuerit quae concupierat, possidere non poterit.
21 Non remansit de cibo ejus, et propterea nihil permanebit de bonis ejus.
22 Cum satiatus fuerit, arctabitur: aestuabit, et omnis dolor irruet super eum.
23 Utinam impleatur venter ejus, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum.
24 Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum aereum.
25 Eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent et venient super eum horribiles.
26 Omnes tenebrae absconditae sunt in occultis ejus; devorabit eum ignis qui non succenditur: affligetur relictus in tabernaculo suo.
27 Revelabunt caeli iniquitatem ejus, et terra consurget adversus eum.
28 Apertum erit germen domus illius: detrahetur in die furoris Dei.
29 Haec est pars hominis impii a Deo, et haereditas verborum ejus a Domino.
21 Respondens autem Job, dixit:
2 Audite, quaeso, sermones meos, et agite poenitentiam.
3 Sustinete me, et ego loquar: et post mea, si videbitur, verba, ridete.
4 Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam contristari?
5 Attendite me et obstupescite, et superponite digitum ori vestro.
6 Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor.
7 Quare ergo impii vivunt, sublevati sunt, confortatique divitiis?
8 Semen eorum permanet coram eis: propinquorum turba et nepotum in conspectu eorum.
9 Domus eorum securae sunt et pacatae, et non est virga Dei super illos.
10 Bos eorum concepit, et non abortivit: vacca peperit, et non est privata foetu suo.
11 Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exultant lusibus.
12 Tenent tympanum et citharam, et gaudent ad sonitum organi.
13 Ducunt in bonis dies suos, et in puncto ad inferna descendunt.
14 Qui dixerunt Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus.
15 Quis est Omnipotens, ut serviamus ei? et quid nobis prodest si oraverimus illum?
16 Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, consilium impiorum longe sit a me.
17 Quoties lucerna impiorum extinguetur, et superveniet eis inundatio, et dolores dividet furoris sui?
18 Erunt sicut paleae ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit.
19 Deus servabit filiis illius dolorem patris, et cum reddiderit, tunc sciet.
20 Videbunt oculi ejus interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet.
21 Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se, et si numerus mensium ejus dimidietur?
22 Numquid Deus docebit quispiam scientiam, qui excelsos judicat?
23 Iste moritur robustus et sanus, dives et felix:
24 viscera ejus plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur:
25 alius vero moritur in amaritudine animae absque ullis opibus:
26 et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos.
27 Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas.
28 Dicitis enim: Ubi est domus principis? et ubi tabernacula impiorum?
29 Interrogate quemlibet de viatoribus, et haec eadem illum intelligere cognoscetis:
30 quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur.
31 Quis arguet coram eo viam ejus? et quae fecit, quis reddet illi?
32 Ipse ad sepulchra ducetur, et in congerie mortuorum vigilabit.
33 Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles.
34 Quomodo igitur consolamini me frustra, cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati?
22 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 Numquid Deo potest comparari homo, etiam cum perfectae fuerit scientiae?
3 Quid prodest Deo, si justus fueris? aut quid ei confers, si immaculata fuerit via tua?
4 Numquid timens arguet te, et veniet tecum in judicium,
5 et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas?
6 Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus.
7 Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem.
8 In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam.
9 Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti.
10 Propterea circumdatus es laqueis, et conturbat te formido subita.
11 Et putabas te tenebras non visurum, et impetu aquarum inundantium non oppressum iri?
12 an non cogitas quod Deus excelsior caelo sit, et super stellarum verticem sublimetur?
13 Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per caliginem judicat.
14 Nubes latibulum ejus, nec nostra considerat, et circa cardines caeli perambulat.
15 Numquid semitam saeculorum custodire cupis, quam calcaverunt viri iniqui,
16 qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum?
17 Qui dicebant Deo: Recede a nobis: et quasi nihil posset facere Omnipotens, aestimabant eum,
18 cum ille implesset domos eorum bonis: quorum sententia procul sit a me.
19 Videbunt justi, et laetabuntur, et innocens subsannabit eos:
20 nonne succisa est erectio eorum? et reliquias eorum devoravit ignis?
21 Acquiesce igitur ei, et habeto pacem, et per haec habebis fructus optimos.
22 Suscipe ex ore illius legem, et pone sermones ejus in corde tuo.
23 Si reversus fueris ad Omnipotentem, aedificaberis, et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo.
24 Dabit pro terra silicem, et pro silice torrentes aureos.
25 Eritque Omnipotens contra hostes tuos, et argentum coacervabitur tibi.
26 Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam.
27 Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes.
28 Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen.
29 Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria, et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur.
30 Salvabitur innocens: salvabitur autem in munditia manuum suarum.
23 Respondens autem Job, ait:
2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagae meae aggravata est super gemitum meum.
3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?
4 Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:
5 ut sciam verba quae mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suae mole me premat.
7 Proponat aequitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.
8 Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.
9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
11 Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
12 A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia praesto sunt ei.
15 Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.
24 Ab Omnipotente non sunt abscondita tempora: qui autem noverunt eum, ignorant dies illius.
2 Alii terminos transtulerunt; diripuerunt greges, et paverunt eos.
3 Asinum pupillorum abegerunt, et abstulerunt pro pignore bovem viduae.
4 Subverterunt pauperum viam, et oppresserunt pariter mansuetos terrae.
5 Alii quasi onagri in deserto egrediuntur ad opus suum: vigilantes ad praedam, praeparant panem liberis.
6 Agrum non suum demetunt, et vineam ejus, quem vi oppresserint, vindemiant.
7 Nudos dimittunt homines, indumenta tollentes, quibus non est operimentum in frigore:
8 quos imbres montium rigant, et non habentes velamen, amplexantur lapides.
9 Vim fecerunt depraedantes pupillos, et vulgum pauperem spoliaverunt.
10 Nudis et incedentibus absque vestitu, et esurientibus tulerunt spicas.
11 Inter acervos eorum meridiati sunt, qui calcatis torcularibus sitiunt.
12 De civitatibus fecerunt viros gemere, et anima vulneratorum clamavit: et Deus inultum abire non patitur.
13 Ipsi fuerunt rebelles lumini: nescierunt vias ejus, nec reversi sunt per semitas ejus.
14 Mane primo consurgit homicida; interficit egenum et pauperem: per noctem vero erit quasi fur.
15 Oculus adulteri observat caliginem, dicens: Non me videbit oculus: et operiet vultum suum.
16 Perfodit in tenebris domos, sicut in die condixerant sibi, et ignoraverunt lucem.
17 Si subito apparuerit aurora, arbitrantur umbram mortis: et sic in tenebris quasi in luce ambulant.
18 Levis est super faciem aquae: maledicta sit pars ejus in terra, nec ambulet per viam vinearum.
19 Ad nimium calorem transeat ab aquis nivium, et usque ad inferos peccatum illius.
20 Obliviscatur ejus misericordia; dulcedo illius vermes: non sit in recordatione, sed conteratur quasi lignum infructuosum.
21 Pavit enim sterilem quae non parit, et viduae bene non fecit.
22 Detraxit fortes in fortitudine sua, et cum steterit, non credet vitae suae.
23 Dedit ei Deus locum poenitentiae, et ille abutitur eo in superbiam: oculi autem ejus sunt in viis illius.
24 Elevati sunt ad modicum, et non subsistent: et humiliabuntur sicut omnia, et auferentur, et sicut summitates spicarum conterentur.
25 Quod si non est ita, quis me potest arguere esse mentitum, et ponere ante Deum verba mea?