Beginning

Powitanie

1 Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa, posłany ze względu na wiarę wybranych Bożych i poznanie prawdy zgodnej z pobożnością, ² w nadziei życia wiecznego — które wierny swoim słowom^[a] Bóg obiecał przed wiekami, ³ a we właściwym czasie objawił w słowie, powierzonym mi do głoszenia z rozkazu Boga, naszego Zbawcy — ⁴ do Tytusa, prawowitego syna we wspólnej wierze.

Niech łaska i pokój, których źródłem jest Bóg Ojciec i nasz Zbawca, Jezus Chrystus, będą twoim udziałem.

Zadanie ustanowienia starszych

⁵ Pozostawiłem cię na Krecie po to, abyś uporządkował pozostałe sprawy i — jak ci nakazałem — ustanowił w miastach starszych.^{[b] 6} Mogą nimi być ludzie nienaganni. Powinni być mężami jednej żony^[c] i mieć wierzące dzieci, wolne od zarzutu rozwiązłości lub niekarności.

⁷ Starszy,^[d] jako powiernik Boży, powinien być nienaganny, niesamowolny, nieskory do gniewu, wolny od nałogów, niewybuchowy i niechciwy brudnego zysku. ⁸ Ponadto powinien być gościnny, kochający to, co dobre, rozsądny, sprawiedliwy, oddany sprawie, zdyscyplinowany, ⁹ trzymający się — zgodnie z udzielaną nauką — wiernego przekazu Słowa, tak, aby był w stanie udzielić zachęty w ramach zdrowych zasad wiary, a także przekonać przeciwników.

¹⁰ Wielu bowiem to ludzie niekarni, rozgadani, zwodziciele — zwłaszcza wśród obrzezanych. ¹¹ Takim trzeba zatkać usta, gdyż oni całe domy wywracają, ucząc — dla brudnego zysku — rzeczy niepotrzebnych. ¹² Jeden z nich, ich własny prorok, powiedział: Kreteńczycy to wieczni kłamcy, wstrętne bestie i brzuchy leniwe.^{[e] 13} Świadectwo to jest prawdziwe. Z tego powodu karć ich surowo, aby byli zdrowi w wierze ¹⁴ i przestali zwracać uwagę na żydowskie baśnie oraz nakazy ludzi, którzy odwracają się od prawdy.

¹⁵ Dla czystych wszystko jest czyste, natomiast dla skalanych i niewierzących nic nie jest czyste. Splamione są zarówno ich umysły, jak i sumienia. ¹⁶ Utrzymują, że znają Boga, lecz swoimi uczynkami wypierają się Go — są obrzydliwi, nieposłuszni i niezdolni do żadnego dobrego dzieła.

Zachęta do potwierdzania nauki sposobem życia

2 Ty natomiast głoś to, co odpowiada zdrowej nauce.^{[f] 2} Mianowicie, że starsi mężczyźni mają być trzeźwi, godni szacunku, rozsądni, zdrowi w wierze, miłości i cierpliwości.

³ Podobnie starsze kobiety: Powinny postępować w sposób budzący uznanie, nie oczerniać innych, nie nadużywać wina i być przykładem tego, co szlachetne. ⁴ Niech doradzają młodszym, jak kochać mężów, dzieci, ⁵ jak zachować umiar, czystość moralną, jak prowadzić dom, być dobrymi i uległymi własnym mężom — żeby Słowu Bożemu nie uwłaczano.

⁶ Młodszych również zachęcaj do umiaru. ⁷ We wszystkim stawiaj siebie za wzór szlachetnego postępowania. W nauczaniu zasad zachowuj prawość, godność, ⁸ trafność wypowiedzi — której nie można niczego zarzucić — tak, aby przeciwnik musiał ustąpić ze wstydem, nie mając o nas nic złego do powiedzenia.

⁹ Słudzy niech wykonują wszystkie polecenia swych panów, w sposób budzący zadowolenie i bez przeciwstawiania się w słowach. ¹⁰ Niech też nie kradną, lecz we wszystkim dają przykład dobrej wiary,^[g] tak, by pod każdym względem być ozdobą zasad nauczanych przez Boga, naszego Zbawcę.

¹¹ Objawiła się bowiem łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi. ¹² Poucza nas ona, abyśmy wyrzekli się bezbożności oraz świeckich żądz i żyli w obecnym wieku rozsądnie, sprawiedliwie i pobożnie. ¹³ Wzywa nas również do czekania na spełnienie się cudownej nadziei i objawienie się chwały naszego wielkiego Boga i Zbawcy, Jezusa Chrystusa. ¹⁴ On wydał za nas samego siebie, aby nas wykupić od różnego rodzaju nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na szczególną własność, oddany szlachetnym czynom.

¹⁵ O tych sprawach mów, do nich zachęcaj i w oparciu o nie karć z całą powagą.^[h] Niech cię nikt nie lekceważy.

Stosunek do otoczenia

3 Przypominaj im, aby byli poddani i posłuszni zwierzchnościom oraz władzom, gotowi do każdego szlachetnego czynu. ² Niech nikogo nie znieważają, unikają sporów, będą uprzejmi i wszystkim ludziom okazują pełną łagodność.

³ Bo i my kiedyś byliśmy nierozumni, nieposłuszni, zagubieni, zniewoleni przez przeróżne żądze i rozkosze, żyjący w gniewie i zazdrości, znienawidzeni i do siebie nawzajem odnoszący się z nienawiścią.

⁴ Gdy jednak objawiła się dobroć i miłość naszego Zbawcy, Boga, do ludzi, ⁵ zbawił nas nie na podstawie naszych uczynków, dokonanych w sprawiedliwości, lecz dzięki swemu miłosierdziu, przez kąpiel odrodzenia i odnowę, której dokonuje Duch Święty. ⁶ Tego Ducha wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawcę, ⁷ abyśmy, usprawiedliwieni Jego łaską, stali się dziedzicami, zgodnie z nadzieją życia wiecznego. ⁸ Słowa te zasługują na wiarę i przyjęcie. Obstawaj przy tych sprawach. Niech ci, którzy zaufali Bogu, poważnie myślą o poświęcaniu się temu, co szlachetne, a te sprawy właśnie są szlachetne i pożyteczne dla ludzi.

⁹ Natomiast głupich dociekań, rodowodów, sporów i kłótni o Prawo unikaj. Są one bezużyteczne, do niczego nie prowadzą. ¹⁰ Z kimś, kto wywołuje rozłamy, po pierwszym i drugim ostrzeżeniu, przestań mieć cokolwiek do czynienia. ¹¹ Wiedz, że tego rodzaju ludzie są zepsuci i grzeszni — i sami na siebie ściągają wyrok.

Polecenia osobiste

¹² Gdy poślę do ciebie Artemasa albo Tychikosa, postaraj się przyjść do mnie do Nikopolis. Tam postanowiłem przezimować. ¹³ Pilnie wypraw w drogę Zenasa, znawcę Prawa, i Apollosa. Zadbaj, aby niczego im nie brakowało. ¹⁴ Niech i nasi uczą się celować w szlachetnych czynach, służących zaspokojeniu koniecznych potrzeb — niech nie będą bezowocni.

¹⁵ Pozdrawiają cię wszyscy z mojego otoczenia. Pozdrów tych, którzy nas kochają w wierze.

Niech wam wszystkim towarzyszy Jego łaska.

Przywitanie i pozdrowienia

¹ Paweł, więzień Chrystusa Jezusa, oraz Tymoteusz, nasz brat, do Filemona, ukochanego,^[a] naszego współpracownika — ² również do Apfii, naszej siostry, i do Archipposa, naszego współbojownika — oraz do kościoła gromadzącego się w twoim domu: ³ Niech łaska i pokój, których źródłem jest Bóg, nasz Ojciec, i Pan, Jezus Chrystus, będą waszym udziałem.

Zapewnienie o modlitwie

⁴ Dziękuję mojemu Bogu zawsze, gdy cię wspominam w moich modlitwach. ⁵ To dlatego, że słyszę o twojej miłości i wierze, które przenikają twoje życie z Panem Jezusem oraz stosunki ze wszystkimi świętymi. ⁶ Modlę się, aby twój udział w wierze^[b] owocował głębokim poznaniem wszelkiego dobra, które jest w nas^[c] dzięki Chrystusowi.^{[d] 7} Twoja miłość przyniosła mi bowiem wielką radość i pociechę, szczególnie, że podziałała odświeżająco na świętych.

Prośba

⁸ Dlatego, chociaż w Chrystusie mógłbym śmiało nakazać ci, co należy zrobić, ⁹ to jednak, ze względu na miłość, proszę — ja, stary już Paweł, a teraz również więzień dla sprawy Chrystusa Jezusa.

¹⁰ Proszę cię za moim synem, którego urodziłem w więzieniu, za Onezymosem.^{[e] 11} Kiedyś był on dla ciebie nieprzydatny. Teraz jednak jest użyteczny — zarówno dla ciebie, jak i dla mnie. ¹² Odsyłam ci go, a to tak, jakbym ci odsyłał swoje własne serce.

¹³ Miałem zamiar zatrzymać go przy sobie, aby mi usługiwał zamiast ciebie — teraz, gdy jestem w więzach z powodu dobrej nowiny. ¹⁴ Jednak bez twojej zgody nie chciałem nic uczynić. Nie chcę, by w twej dobroci był choć cień przymusu. Niech ona raczej będzie gestem dobrej woli. ¹⁵ Bo może dlatego opuścił cię na chwilę,^[f] abyś go odzyskał na wieki ¹⁶ i to już nie jako sługę, ale więcej, jako ukochanego brata, szczególnie dla mnie, a tym bardziej dla ciebie, i nie tylko na czas ziemskiego życia, ale także w Panu.

¹⁷ Skoro więc masz mnie za uczestnika wspólnej sprawy, przygarnij go tak, jak mnie. ¹⁸ A jeśli wyrządził ci jakąś szkodę albo jest ci coś dłużny, mnie to przypisz. ¹⁹ Ja, Paweł, piszę własnoręcznie: Ja wynagrodzę. Nie chcę się przy tym rozwodzić, że samego siebie jesteś mi w zamian winien.

²⁰ Tak, bracie, proszę: Pozwól mi odnieść jakąś korzyść w Panu. Odśwież moje serce w Chrystusie.

²¹ Piszę przekonany o twoim posłuszeństwie, świadom, że uczynisz więcej, niż to, o czym wspomniałem. ²² Jednocześnie proszę, przygotuj mi gościnę. Mam bowiem nadzieję, że dzięki waszym modlitwom, otrzymacie mnie z powrotem, jako dowód łaski.

Pozdrowienia

²³ Pozdrawia cię Epafras, mój współwięzień w Chrystusie Jezusie, ²⁴ Marek, Arystarchos, Demas i Łukasz, moi współpracownicy.

²⁵ Niech łaska Pana Jezusa Chrystusa towarzyszy wam w duchowym życiu.