Beginning

Powitanie

1 Paweł, Sylwanus i Tymoteusz do kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu i w Panu Jezusie Chrystusie: Niech łaska i pokój, których źródłem jest Bóg, nasz Ojciec, będą waszym udziałem.

Modlitwa wdzięczności

² Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich. Nieustannie wspominamy was w naszych modlitwach, ³ pamiętając o dziele waszej wiary, trudzie miłości i wytrwałości nadziei, którą wiążecie z naszym Panem, Jezusem Chrystusem, przed obliczem Boga, naszego Ojca.

⁴ Modlimy się o was wiedząc, bracia ukochani przez Boga, że zostaliście wybrani, ⁵ gdyż nasza dobra nowina dotarła do was nie tylko w Słowie, ale także w mocy, w Duchu Świętym i z wielką siłą przekonania. Wiecie przecież, jak Bóg, ze względu na was, używał nas pomiędzy wami. ⁶ I wiecie, że dzięki temu staliście się naśladowcami naszymi i Pana, gdy przyjęliście Słowo, pomimo wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, ⁷ do tego stopnia, że staliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai.

⁸ Przecież to właśnie od was Słowo Pana rozniosło się nie tylko po tych dwóch prowincjach, ale wszędzie dotarła wieść o waszej wierze w Boga. Dlatego nie ma potrzeby o tym mówić, ⁹ ponieważ mieszkańcy tamtych stron sami rozgłaszają, jak nas przyjęliście i jak odwróciliście się od bóstw do Boga, po to, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu ¹⁰ oraz oczekiwać na powrót z nieba Jego Syna, którego wzbudził z martwych, Jezusa, który nas ratuje przed nadchodzącym gniewem Boga.

Wspomnienie początków

2 Sami też pamiętacie, bracia, że — jak się potem okazało — nie przybyliśmy do was nadaremnie. ² Pomimo cierpień i zniewag, których — jak wiecie — doznaliśmy w Filippi, zebraliśmy się na odwagę w naszym Bogu i głosiliśmy wam Bożą dobrą nowinę w ciężkim boju. ³ Dlatego, że gdy kierujemy do ludzi wezwanie, nie ma w nim nic błędnego ani nieczystego. Nie kryje się też w nim żaden podstęp.

⁴ Lecz zgodnie z tym, jak nas Bóg wypróbował, i jako wypróbowanym powierzył dobrą nowinę, tak też ją głosimy. Nie czynimy tego, aby podobać się ludziom, lecz Bogu, który bada nasze serca. ⁵ Nigdy nie uciekaliśmy się do pochlebstwa — o czym wiecie — ani nie powodowała nami skryta chciwość, ani — czego Bóg jest świadkiem — ⁶ nie szukaliśmy uznania u ludzi, czy to u was, czy gdzie indziej.

⁷ I choć, jako apostołowie Chrystusa, mogliśmy oczekiwać respektu, byliśmy wśród was bezpośredni,^[a] jak karmiąca matka, zatroskana o swe dzieci. ⁸ I przywiązaliśmy się do was tak bardzo, że gotowi byliśmy nie tylko przekazać wam Bożą dobrą nowinę, ale także poświęcić własne dusze — do tego stopnia was pokochaliśmy.

⁹ Pamiętacie przecież, bracia, nasz trud i nasz mozół. Po to, żeby nikogo z was nie obciążać, głosiliśmy wam Bożą dobrą nowinę, a jednocześnie pracowaliśmy dniem i nocą. ¹⁰ Wy sami — oraz Bóg — jesteście świadkami jak święcie, sprawiedliwie i nienagannie postępowaliśmy wśród was wierzących. ¹¹ Wiecie także, jak każdego spośród was, niczym ojciec swoje dzieci, ¹² zachęcaliśmy, jak mu po przyjacielsku radziliśmy i jak go nakłanialiśmy, aby prowadził życie godne Boga, który was powołuje do swojego Królestwa i chwały.

¹³ Dlatego i my dziękujemy Bogu nieustannie za to, że przyjęliście od nas Słowo poselstwa Bożego nie jako słowo ludzkie, ale — zgodnie z tym, jak jest naprawdę — jako Słowo Boga, które też w was, wierzących, skutecznie działa.

¹⁴ Gdyż wy, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, trwających w Chrystusie Jezusie w Judei. Wycierpieliście przecież od swoich rodaków to samo, co oni od Żydów, ¹⁵ którzy zabili Pana Jezusa i proroków, i nas prześladowali — Bogu okazali się niemili i wszystkim ludziom przeciwni. ¹⁶ Przeszkadzali nam także w głoszeniu dobrej nowiny poganom, by nie dopuścić do ich zbawienia. W ten sposób dopełnili miary swoich grzechów. Lecz ostatecznie spadł na nich gniew Boga.

Słowa o rozłące i o planach odwiedzin

¹⁷ My zaś, bracia, odłączeni od was na chwilę^[b] — nie sercem oczywiście, ale odległością — tym bardziej, usilnie, staraliśmy się was zobaczyć. ¹⁸ Pragnęliśmy przyjść do was, zwłaszcza ja, Paweł, raz i drugi, ale przeszkodził nam szatan. ¹⁹ Bo kto, jeśli nie wy, jest naszą nadzieją, radością i wieńcem chluby przed naszym Panem Jezusem, gdy już się pojawi? ²⁰ Tak! Wy jesteście naszą chwałą i radością.

3 Dlatego, nie mogąc tego dłużej znieść, uznaliśmy za słuszne osobiście pozostać w Atenach, ² a wyprawić do was Tymoteusza, naszego brata i Bożego współpracownika w dziele głoszenia dobrej nowiny Chrystusa. Posłaliśmy go, aby was utwierdził i dodał otuchy w wierze, ³ tak, aby się nikt nie zachwiał z powodu tych ucisków. Sami przecież wiecie, że jesteśmy na nie skazani. ⁴ W czasie naszego pobytu u was zapowiadaliśmy wam, że będziemy uciskani. I — jak sami widzicie — tak się stało. ⁵ A zatem nie mogąc tego dłużej znieść, postanowiłem dowiedzieć się o waszej wierze i zatroszczyć się, aby w jakiś sposób zwodziciel nie pokonał was w próbie, a nasz trud nie okazał się daremny.

⁶ Właśnie wrócił od was Tymoteusz. Przyniósł nam dobre wieści o waszej wierze i miłości. Powiedział też, że dobrze nas wspominacie i pragniecie nas zobaczyć. My was również. ⁷ Przy wszystkich naszych cierpieniach i zmartwieniach, wieści o waszej wierze naprawdę podniosły nas na duchu, bracia. ⁸ Teraz żyjemy, skoro wy trwacie w Panu!

⁹ Jakże tu w pełni wyrazić wdzięczność Bogu za was? Jak podziękować za całą radość, której doznajemy z waszego powodu przed naszym Bogiem? ¹⁰ Dniami i nocami usilnie modlimy się o to, aby was zobaczyć i uzupełnić braki waszej wiary.

¹¹ Oby sam Bóg, nasz Ojciec, i nasz Pan, Jezus, wyprostował naszą drogę do was! ¹² Was natomiast, oby Pan jeszcze bardziej i jeszcze obficiej wypełnił wzajemną miłością — taką, jaką my was darzymy. ¹³ Oby przez to utwierdził wasze nienaganne serca w poświęceniu przed Bogiem, naszym Ojcem, na czas przyjścia naszego Pana Jezusa ze wszystkimi Jego świętymi.

O zasadach postępowania

4 W końcu, bracia, prosimy was i zachęcamy w Panu Jezusie: Postępujcie zgodnie z zasadami, które wam przekazaliśmy. Takie postępowanie podoba się Bogu. Wy tak postępujecie, ale jeszcze bardziej w tym celujcie. ² Bo wiecie, jakie zalecenia podaliśmy wam przez Pana Jezusa.

³ Wolą Bożą jest wasze uświęcenie, powstrzymanie się od nierządu. ⁴ Każdy z was powinien wiedzieć, w jaki sposób dbać o świętość i o godność w swym pożyciu,^{[c] 5} nie ulegać namiętnościom, jak poganie, którzy Boga nie poznali. ⁶ Niech nikt w tej sprawie nie dopuszcza się wykroczeń i nie oszukuje swojego brata, gdyż Pan wymierza za to karę. To wam zresztą zapowiadaliśmy i poświadczaliśmy. ⁷ Wiedzcie, że Pan powołał nas nie do nieczystości, lecz do uświęcenia. ⁸ Kto ten fakt lekceważy, lekceważy nie człowieka, lecz Boga — Tego, który nas obdarza swoim Duchem Świętym.

⁹ O miłości braterskiej pisać wam nie trzeba. Sam Bóg was pouczył, że trzeba się wzajemnie kochać. ¹⁰ To również czynicie względem wszystkich, w całej Macedonii. My po prostu zachęcamy: Jeszcze bardziej w tym celujcie.

¹¹ Postawcie też sobie za punkt honoru, zgodnie z naszym zaleceniem, żyć spokojnie, pilnować swych spraw i utrzymywać się z własnej pracy.^{[d] 12} Chodzi bowiem o to, abyście wobec osób spoza kościoła postępowali godnie i od nikogo nie byli zależni.

O zmartwychwstaniu wierzących

¹³ Nie chcemy też, bracia, abyście byli nieświadomi losu tych, którzy zasnęli.^[e] Nie musicie się smucić, jak ludzie bez nadziei. ¹⁴ Otóż jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg — przez Jezusa — poprowadzi wraz z Nim do wieczności tych, którzy zasnęli.^[f]

¹⁵ To wam podajemy jako Słowo Pańskie: My, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. ¹⁶ Gdyż sam Pan zstąpi z nieba z wyraźnym rozkazem, przy wtórze głosu archanioła i przy dźwiękach trąby, w którą Bóg każe zadąć. Wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie. ¹⁷ Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi zostaniemy porwani w obłokach, w powietrze, na spotkanie Pana — i tak już na zawsze z Nim pozostaniemy. ¹⁸ Tymi słowami dodawajcie sobie otuchy.

Okoliczności przyjścia Jezusa

5 A o czasach i porach, bracia, nie ma potrzeby wam pisać. ² Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pana przyjdzie jak złodziej w nocy. ³ Gdy będą mówić: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy — niczym bóle na rodzącą kobietę — przyjdzie na nich nagła zguba i nie umkną.

⁴ Wy zaś, bracia, nie jesteście w ciemności, aby ten dzień miał was zaskoczyć jak złodziej. ⁵ Wy wszyscy jesteście synami światła i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności. ⁶ Nie śpijmy więc jak pozostali, lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi. ⁷ Bo ci, którzy śpią, śpią w nocy, a ci, którzy się upijają, upijają się w nocy. ⁸ My zaś, którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, jako ci, którzy przywdziali pancerz wiary i miłości oraz hełm nadziei zbawienia.

⁹ Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, ale na zachowanie zbawienia przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa. ¹⁰ On umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, żyli razem z Nim. ¹¹ Dlatego zachęcajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego — co zresztą czynicie.

Zasady życia kościoła

¹² Prosimy was również, bracia, abyście darzyli uznaniem tych, którzy pracują wśród was, przewodzą wam w Panu i upominają was. ¹³ Miejcie takie osoby w wielkim poważaniu. Darzcie je miłością ze względu na ich pracę. Zachowujcie też pokój między sobą.

¹⁴ Wzywamy was natomiast, bracia, upominajcie niekarnych, pocieszajcie lękliwych, wspierajcie słabych i miejcie cierpliwość dla wszystkich.

¹⁵ Uważajcie, aby nikt nikomu nie odpłacał złem za zło, ale zawsze starajcie się o to, co dobre we wzajemnych stosunkach i dobre dla wszystkich.

¹⁶ Zawsze się radujcie. ¹⁷ Nieustannie się módlcie. ¹⁸ Za wszystko dziękujcie, gdyż taka jest wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was.

¹⁹ Ducha nie gaście. ²⁰ Proroctw nie lekceważcie. ²¹ Wszystko badajcie, a kierujcie się tym, co szlachetne. ²² Trzymajcie się z dala od wszelkiego rodzaju zła.

Ostatnie pozdrowienia

²³ A sam Bóg pokoju niech was w pełni uświęci. Niech cały wasz duch, dusza i ciało będą zachowane bez nagany na przyjście naszego Pana, Jezusa Chrystusa. ²⁴ Ten, który was powołuje, jest wierny, On też tego dokona.

²⁵ Bracia, módlcie się również za nami.

²⁶ Pozdrówcie wszystkich braci świętym pocałunkiem.

²⁷ Zobowiązuję was wobec Pana, aby ten list został odczytany wszystkim braciom.

²⁸ Niech łaska naszego Pana, Jezusa Chrystusa, towarzyszy waszym poczynaniom.